Beuys, sanatçının bireysel hakikat ve deneyimlerinden yola çıkarak iyileştirici ve dönüştürücü nitelikte toplumsal etkileri ve yansımaları olan bir sanatsal/toplumsal deneyim inşa etmesi gerektiğine inanıyordu. Beuys'un sosyal heykel anlayışının aslında asosyal olduğu, başka bir deyişle gerçekte toplumsal açıdan dönüştürücü bir perspektif öngörmediği veya öneremeyeceği iddia edilebilir mi? Beuys, bireysel kurtuluş öyküsünü, milyonlarca insanın yaşamını kaybetmesine ve soykırım suçuna neden olan bir savaşa ilişkin suç ortaklığı ve yenilgi duygusu yaşayan Alman toplumunun sağaltılması için de bir örnek olarak görüyordu. Bununla birlikte Beuys, toplumun iyileşmesi için semptomları gideren bir reçete önermiş, altta yatan 'hastalık' ile ilgili bir yol, yöntem ortaya koymamıştır. Postmodern başkaldırının birçok başka örneğinde de gördüğümüz üzere Beuys'un sosyal heykel anlayışı da iddiasının aksine toplumu biçimlendirmekten ziyade onu tüm tarihiyle yeniden üretmeye yönelik sonuçlar üretecektir.

Beuys believed that artists should construct and/or facilitate an artistic/social experience incorporating therapeutic and transforming social effects and reflections based on their individual truth and experience. Is it possible to argue that social sculpture approach of Beuys is actually asocial, i.e. the approach fails and is unable to provide a social transformation perspective? Beuys tended to see his personal salvation story as an example for healing the German society, which experienced guilt and defeat as regards a war that accounted for millions of lives and genocide. Nevertheless, Beuys' prescription targets merely a symptomatic treatment of the society, and provides no clue about treating the underlying 'disease.' As with many other examples of postmodernist revolt, Beuys'' social sculpture approach would not 'form' the society as suggested but reproduce the same based on its problematic history.