Ali DEMİRCİ, Fikret TUNA, Nilgün GÜLTEKİN

Temel coğrafi bilgi ve beceriler toplumda ne ölçüde kullanılıyor? yön, konum ve harita becerilerinde mevcut durum analizi

Bu çalışma, Türkiye’de toplumdaki yön ve konum bulma gibi temel harita becerilerinin ne düzeyde yerleşmiş olduğunu cinsiyet, yaş grubu, eğitim seviyesi ve meslek durumu farklılıkları ile birlikte belirlemek amacı ile gerçekleştirilmiştir. Toplumun coğrafya bilimi ve coğrafya eğitimine bakış açılarının ortaya çıkarılması da çalışmanın diğer bir amacını oluşturmaktadır. Çalışmada, İstanbul’un Bahçelievler, Bakırköy ve Fatih ilçelerinde ikamet eden toplam 300 kişiye anket yöntemi ile yön, konum, harita kullanımı ve coğrafyaya bakış açıları ile ilgili çeşitli sorular yöneltilmiştir. Alınan cevapların SPSS paket programı ile analiz edilmesi sonucunda, katılımcıların yön bulma, harita üzerinde kendi konumunu bulabilme, tarif edebilme ve çeşitli ülke, il ve ilçeleri gösterebilme becerilerinin düşük olduğu görülmüştür. Bu durum uzun yıllar çeşitli öğretim programlarında yer verilen harita becerilerinin pratik hayata yeteri kadar yansıtılamadığını ortaya çıkarmıştır. Ayrıca, Coğrafya bilimi toplum tarafından önemli ölçüde tanınmaktadır. Ancak toplumun büyük çoğunluğu Türkiye’de coğrafya bilimine yeterli ölçüde değer verilmediğini ve coğrafya eğitiminin yetersiz olduğunu düşünmektedir.

What is the usage level of basic geographic knowledge and skill in the society? current situation analysis of direction, location and map skills

This study aims to determine the Turkish society’s usage level of basic map skills such as finding directions and positioning by taking into account the gender, age group, education level and occupation differences. Other aim of this study is also to reveal the society’s perception of geography and geography education. Participants were asked cardinal direction, location and map questions by a survey. The answers were analyzed using SPSS 17.0 software. The results indicated that the society’s map skills including finding cardinal direction and location, showing major countries, cities and districts are considerably inadequate. The results also pointed out that the map skills being taught in different curricula for many years are not used effectively in daily life. Most of the participants have information about the study area the science of geography. However, they have a strong opinion that geography is not given enough importance in Turkey and the geography education is not sufficient.

PDF

___

Akınoğlu, O. (2005). “Coğrafya Eğiminin Etkililiği ve Sorunları”, Marmara Coğrafya Dergisi, 12, s.77-96.
Buğdaycı, İ., Bildirici, İ. Ö. (2009). “Harita Kullanımının Coğrafya Eğitimindeki Önemi”, 12. Türkiye Harita Bilimsel ve Teknik Kurultayı, Ankara.
Demiralp, N. (2008). “Coğrafya Eğitiminde Harita ve Küre Kullanım Becerileri”, Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 4(3), s.323-343.
Demiralp, N. (2009). “Haritalarla Öğrenme”, Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 7(4), s.955-973.
Demirci, A. (2011). “Using Geographic Information Systems (GIS) At Schools Without A Computer Laboratory”, Journal of Geography, 110(2), s.49-59.
Demirci, A. (2008). “Türkiye’deki Yeni Coğrafya Öğretim Programının Öğretmenlerin Bakış Açısından Değerlendirilmesi”, Milli Eğitim Dergisi, 178, s.105-120.
Demirci, A. (2006). “Coğrafya Öğretiminde Coğrafi Sorgulama Becerisinin Geliştirilmesi ve Kullanımı”, Marmara Coğrafya Dergisi, 14, s.61-80.
Demirci, A. (2005). ABD’de Eğitim Sistemi Ve Coğrafya Öğretimi, Aktif Yayınları, İstanbul.
Demirci, A., Kesler, T., Kaya, H. (2010). “Activity-Based Learning in Secondary School Geography Lessons in Turkey: A Study From Geography Teachers’ Perspective”, World Applied Sciences Journal, 11(1), s.53-63.
DFEE (1999). The National Geography Curriculum For England, Department for Education and Employment,
GESP (1994). Geography For Life National Geography Standards, Geography Education Standards Project, National Geographic Society, Washington DC.
İncekara, S., Karatepe, A., Karaburun, A. (2008). “Ortaöğretim Coğrafya Derslerinde CBS Yoluyla Harita Okuma Becerisinin Kazandırılmasınıa Yönelik Bir Uygulama”, Marmara Coğrafya Dergisi, 17, s.97-110.
İncekara, S., Kantürk, G. (2010). “Sosyal Bilgiler Öğretmen Adaylarının Haritalarla İlgili Temel Görüşleri Ve Harita Kullanımına Yönelik Yaklaşımları”, Marmara Coğrafya Dergisi, 21, s.240-257.
Kızılçaoğlu, A. (2007). “Harita Becerilerine Pedagojik Bir Bakış”, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 18, s.341-358.
MEB (2005a). Ortaöğretim Coğrafya Dersi Öğretim Programı, Milli Eğitim Bakanlığı Talim ve Terbiye Kurulu, Ankara.
MEB (2005b). 6 ve 7. Sınıflar Sosyal Bilgiler Dersi Öğretim Programı, Milli Eğitim Bakanlığı Talim ve Terbiye Kurulu, Ankara.
MEB (2009). İlköğretim 1, 2 ve 3. Sınıflar Hayat Bilgisi Dersi Öğretim Programı ve Rehberi, Milli Eğitim Bakanlığı Talim ve Terbiye Kurulu, Ankara.
Robinson, A. H., Morrison J. J., Muehrcke, P. C., Kimerling, A. J., Guptill, S. C. (1995). Elements of Cartography, John Wiley & Sons, Inc., New Jersey, s.9.
Sprague, D. S. ve Boyon, N. (2011). National Geographic Society-Roper 2002 Global Geographic Literacy Survey. In G. S. Elbow, D.J. Rutherford & C. Shearer (Eds.), Geographic literacy in the United States: Challenges and Opportunities in the NCLB Era (pp. 6 – 10). Washington, National Council for Geographic Education.
Tuna, F. (2008). Ortaöğretim Coğrafya Derslerinde Proje Tabanlı Öğrenimi Desteklemek Amacı İle Coğrafi Bilgi Sistemlerinden (CBS) Yararlanma, Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), İstanbul.
Tuna, F., İncekara, S. (2010). Coğrafya Eğitiminde Beceriler (s.263-282). In Özey, R., İncekara, S. (Eds.), Coğrafya Eğitiminde Kavram ve Değişimler, Pegem Akademi, Ankara.