Anlatılan öykülere dayalı olarak, denetçilerin denetlenenlerle yüz yüze iletişimlerinde yaşadıkları sorunlar

Eğitim yönetiminin önemli işlevlerinden olan denetim, örgütsel amaçların gerçekleşmesi yönünde, genel olarak insan kaynağını geliştirmeyi hedef alır ve iletişim en etkili aracıdır. Denetimin etkililiğinden bahsedebilmek için, etkili bir iletişimin varlığı kaçınılmazdır. Türkiye’de yapılan birtakım araştırma sonuçları, etkili denetimin gerçekleşmesinde can alıcı öneme sahip olan iletişimde birçok sorun yaşandığını, denetçi ve denetlenen arasındaki iletişimde yeterince etkili olunamadığını göstermektedir. Bu araştırmanın amacı, Elazığ ilinde görev yapmakta olan ilköğretim denetçilerinin anlattıkları öykülere dayalı olarak, denetim sürecinde, denetçi ve denetlenen arasındaki yüz yüze iletişimde yaşanan sorunlarını ortaya koymak ve çağdaş denetim anlayışı çerçevesinde öneriler geliştirmektir. Araştırmada, denetçilerden, denetim sürecinde yaşadıkları iletişim sorunlarına ilişkin öyküler anlatmaları istenmiştir. Kaydedilen öyküler, metin haline getirilerek, aralarında iletişimle doğrudan ilgili olmayanları elenmiş ve sonuçta 20 öykü araştırma kapsamına alınmıştır. Öyküler, alan yazın bilgisi çerçevesinde değerlendirilerek, her birinde belirlenen temalar kodlanmış ve iletişimde sorun oluşturan hususlar tespit edilmiştir. Ulaşılan sonuçlar eşliğinde, denetimde iletişim sorunlarını azaltabilmek yönünde öneriler geliştirilmiştir.

Based on telling stories, the communication problems encountered by supervisors through face to face supervision

Supervision which is one of the important processes of educational management, aims generally to develop human resources, and the most effective means of it is communication. To mention of an effective supervision, the presence of effective communication is inevitable. The consequences of several researches done in Turkey, reveal that various communication problems have been witnessed during supervisory process and effectiveness has not been provided adequately. The aim of this research is, based on the stories told by the supervisors to determine the communication problems between supervisors and supervisees, during supervisory process and to develop recommendations in the frame of the premises of contemporary supervision. In this study, the supervisors were required to tell stories related to the communication problems witnessed during the supervisory process. The stories were written down, irrelevant ones were eliminated and then 20 stories were included into the research scope. The stories were examined within the frame of literature and the themes were coded. Therefore the issues related to communication problems were detected. According to the obtained results some recommendations were made towards lessening communication problems.

PDF

___

Acheson, K.A. and Gall, M.D. (1980). Techniques in the clinical supervision of teachers. NY: Longman, Ltd.
Akyol, E. (1986). Eğitsel iletişim ortamlarında ses boyutu ve akustiğin işlevi. (Yayımlanmamış doktora tezi). Anadolu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eskişehir.
Atabek, M. (2001). Millî Eğitim Bakanlığı Teftiş Kurulu’nun tarihçesi. Denetim Dergisi, 108.
Atay, K. (1987). Okul öğretmenlerinin müfettişlerin yeterlik alanlarına ilişkin beklentileri. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi), Ankara Üniversitesi, Ankara.
Aydın, İ., (2008). Öğretimde denetim. Ankara: Pegem Yayınları.
Aydın, M. ( 1993). Çağdaş eğitim denetimi. Ankara: Pegem Yayınları.
Bailey, P.H. and Tilley, S. (2002). Methodological ıssues in nursing research -storytelling and the interpretation of meaning in qualitative research. Journal of Advanced Nursing, 38 (6), 574-583.
Beach and Reinhartz (2000). Supervisory leadership-focus on ınstruction. London: Allyn and Bacon.
Burgaz, B. (1995). İlköğretim kurumlarının denetiminde yeterince yerine getirilmediği görülen bazı denetim rolleri ve nedenleri. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, Sayı:11.
Burke, P. J. & Fessler, R. (1983). A collaborative approach to supervision. The Clearing House, Vol. 57, No.3, 107-110.
Can, N. (2004). İlköğretim öğretmenlerinin denetimi ve sorunları. Milli Eğitim, Sayı:161.
Clifford, T.M. (1980). Psikolojiye giriş. (Çev: Arıcı ve diğerleri) Ankara: Hacettepe Üniversitesi Psikoloji Bölümü Yayınları.
Cole, G. (2004). Management theory and practice (6th edition). London: Geraldine Lyons.
Dökmen, Ü. (2002). İletişim çatışmaları ve empati. Ankara: Sistem Yayıncılık.
Dönmezer, İ. (1999). Ailede iletişim ve etkileşim. İstanbul: Sistem Yayıncılık.
Edelman, A. J. (1994). Avoding common managerial communication pitfalls, http://www.uvm.edu/~farmlabr/?Page=management/interacting.html&SM= management/ submenu_management.html, Erişim tarihi: 27.04.2009.
Ficker, V. B. (1975). Effective supervision. Columbus: Charles E. Merril Publishing Co.
Frunzi, G. L. And Halloren, J. (1991). Supervision-the art of management. NJ: Prentice-Hall, Inc.
Glatthorn, A. A. (1984) Differentiated supervision. Alexandria: Association for Supervision and Curriculum Development (ASCD).
Glickman, C., Gordon, S., & Ross-Gordon, J. (1998). Supervision of instruction: A developmental approach (2nd. Ed.). Boston, MA: Allyn and Bacon.
Goldhammer, R. (1969). Clinical supervision: special methods for the supervision of teachers. NY: Holt, Rinehart and Winston.
Gorton, R. (1972). Conflict, controversy and crisis in school administration and supervision. Iowa: W.M.Brown Company Publishers.
Hord, S. M. (1986). A synthesis of research on organizational collaboration. Educational Leadership,44, 22-26.
Irmsher, K. (1996). Communication skills. Eric Digest, 102. https://scholarsbank.uoregon.edu/jspui/bitstream/.../1/digest102.pdf, Erişim tarihi: 18. 01. 2008.
Kapusuzoğlu, Ş. (1987). Son on yılda ilköğretim müfettişlerinin rolünde ve teftiş uygulamalarında değişmeler. (Yayımlanmamış doktora tezi). Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Keys, B. and Henshal, J. (1984). Supervision. NY: Willey and Sons, Inc.
Koch, T. (1998). Story telling: Is it really research? Journal of Advanced Nursing, 28 (6), 1182-1190.
Köksal, A.(1981). Bilişim terimleri sözlüğü. Ankara: TDK Yayınları.
Kreps, G.L. (1986). Organizational communication-theory and practice. (Ed. Gordon T. R. Anderson). London: Longman.
Learingseeds (2008). Body language II: Reading people. http://www.learningseed.com/_guides/1219_body_language_ii_guide.pdf, Erişim tarihi: 19.01. 2009.
Marczely, B. (2001). Supervision in education- a differentiated approach with legal perspectives. Ohio: Apsen Publishers, Inc.
MEB (1993). Ondürdüncü Milli Eğitim Şurası: raporlar görüşmeler kararlar .Ankara: MEB Yayınları.
Öz, F. (1977). Türk Eğitim Sisteminde müfettişlerin rolü. (Yayınlanmamış doktora tezi). Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
Özözgü, S. (2008). İlköğretim ve ortaöğretim öğretmenlerinin, denetmenlerin sözlü iletişim becerilerine ilişkin algı ve beklentileri. Eğitim, Bilim ve Toplum, Cilt.6, Sayı. 23, 70-93.
Pfiffner, J. M. (1951). The supervision of personnel: human relations in the management of men (2nd. Ed.). Englewood Cliffs, NJ: Prentice-Hall.
Reinman, A.J. and Thies-Sprinthall, L. (1998). Mentoring and supervision for teacher development. New York: Addison Wesley Longman, Inc.
Sember, B. M. and Sember, T. J. (2007). The essential supervisor’s handbook. NJ: Career Press.
Su, K. (1974). Türk Eğitim Sisteminde teftişin yeri ve önemi. MEB Yayınları, İstanbul.
Şahin, F. (1997). Öğrenme-öğretme sürecinde öğrencinin sözel iletişim endişeleri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Anakara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Taymaz, H. (1982). Teftiş-kavramlar, ilkeler, yöntemler. Ankara: A.Ü. Eğitim Bilimleri Fakültesi Yayınları.
Vural, B. (2004). Eğitim öğretimde etkili iletişim (Ed: Rahime Demir). Yetkin- İdeal-Vizyoner Öğretmen. İstanbul: Bilge Matbaacılık.
Wagner, C. A., & Smith, J. P., Jr. (1979). Peer supervision: towards more effective training. Counselor Education and Supervision, 18, 288-293.
Weiss,W. H. (1994). Handling communication problems. http://www.allbusiness.com/human-resources/employee-development/421399-1.html, Erişim tarihi: 22.04.2009.
Wiedmer, T.L. (1995). Instructional improvement: the goal of clinical supervision, Teacher Educator, 30: 3, 6-18.
Yavuz, Y. (1995). Öğretmenlerin denetim etkinliklerini klinik denetim etkinlikleri açısından değerlendirmeleri (İzmir Örneği). Basılmamış Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü,İzmir.