HEGEL’İN “HUKUK FELSEFESİNİN PRENSİPLERİ” ADLI ESERİ BAĞLAMINDA AHLAKIN OLUŞUMU

Hegel, toplumun yasalarıyla uyumlu örf ve âdetlere dayanan ahlak anlayışını anlatmak için sittlichkeit kelimesini tercih etmektedir. Hegel, düşüncelerini açıklarken merkeze koyduğu “ruh” kavramını sübjektif, objektif ve mutlak olmak üzere üçe ayırmaktadır. Hegel’in ahlak anlayışını içine alan objektif ruh Soyut Hukuk, Sübjektif Ahlaklılık ve Objektif Ahlaklılık aşamalarından oluşmaktadır. Hegel’in felsefesinde objektif ahlaklılık; aile, sivil toplum, devlet, basamaklarını geçerek kendi kendisini gerçekleştirmektedir.

HEGEL'S ETHICS

Hegel, to explain the morality based on customs and practices compatible with the laws of society prefers to sittlichkeit words. Hegel thoughts put into explaining the central “spirit” the concept of subjective, objective, and is divided into three namely absolute. Hegel's objective spirit on the field of morals, consists of stage Abstract law, Subjective and Objective Morality. Objective morality in Hegel's philosophy; family, civil society, government, realizes itself through the steps.

PDF

___

AYDIN, Mehmet (1992). “Manevi Değerler, Ahlak ve Bilim”, Felsefe Dünyası, Sayı: 6, Ankara.
AKARSU, Bedia (1984). Felsefe Terimleri Sözlüğü,3. Baskı, Ankara, Savaş Yay.
BEZCİ, Bünyamin (2006), ‘Hegel’in Felsefesinde Etik, Politik Olan Ve Özgürlük’ Cilt:21 Sayı:2., İzmir, Dokuz Eylül Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi.
BEZCİ, Bünyamin (2005), ‘Kant Ve Hegel’in Felsefesinde Etik Anlayışı’ Sayı:9, Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, Konya.
BOLAY, S. Hayri (1996). Felsefi Doktrinler ve Terimler Sözlüğü, , 6. Baskı, Ankara, Akçağ Yay.
BUMİN; Tülin (1987), Hegel, Bilinç Problemi, Köle-Efendi Diyalektiği Praksis Felsefesi, Birinci Baskı, İstanbul, Alan Yay.
BUMİN, (1999 ).“Hegel’in İnsana Bakışı”, Felsefe Dünyası, Sayı:30, Ankara.
CEYLAN, Yasin(1995). “Bilim ve Ahlak”, Felsefe Dünyası, Sayı:18, Ankara.
CEVİZCİ, Ahmet (2002). Etiğe Giriş, İstanbul, Paradigma Yay.
CEVİZCİ, (2002). Aydınlanma Felsefesi, Bursa, Ezgi Yay.
CEVİZCİ, (2007). Felsefe, İstanbul, Sentez Yay.
GÖKBERK, Macit (1996). Felsefe Tarihi, 8. Baskı, İstanbul, Remzi Yay.
GÜRİZ, Adnan (1992). Hukuk Felsefesi, 3. Baskı, Ankara, A. Ü. Hukuk Yay.
HEGEL, G. W. F. (1991). Hukuk Felsefesinin Prensipleri, Çev: Cenap Karakaya, İstanbul, Sosyal Yay.
HEGEL, G. W. F. (1995). Tarihte Akıl, Çev: Önay Sözer, 3. Baskı, İstanbul, Kabalcı Yay.
HEGEL, G. W. F. (1986). Seçilmiş Parçalar, Çev: Nejat Bozkurt, Ankara, Remzi Kitapevi.
HEGEL, G. W. F,(1994). Estetik, Çev: Taylan Altuğ-Hakkı Hünler, Cilt I, İstanbul, Payel Yay.
KILIÇ, Recep (1996). Ahlakın Dini Temeli, Ankara, T. D. V. Yay.
INWOOD, Michael (1992). The Blackwell Philosopher Dictionaries A Hegel Dictionary, Oxford, Blackwell Puslishers.
MACINTYRE, Alasdair (2001).Homerik Çağdan Yirminci Yüzyıla Ethik’in Kısa Tarihi, Çev:Hakkı Hünler- Solmaz zelyüt Hünler, İstanbul, Paradigma Yay.
JALLEY, Michele (2002), ‘Kant, Hegel, ve Etik’, Hegel ve Aydınlanma Yüzyılı, Çev: Hüseyin Portakal, İstanbul, Cem Yay.
SPİNOZA, Baruch (2009). Etika, Çev. H. Ziya Ülken, 3. Baskı, Ankara, Dost Kitapevi.
The Encyclopedia of philosphy, (1967). Editor: Paul Edwards, Cilt 3, New York, The Macmillan& The Free Press.
TOPAKKAYA, Arslan (2006). “Hegel’in Hukuk felsefesinin Ana İlkeleri adlı eserinde Devletin Kurumsal Yapısının Ana hatlarıyla Analizi”, E.Ü.H.F.D., C.X, S.3-4.
VON ASTER, Ernst (1999). .İlk ve Ortaçağ Felsefesi Tarihi, Çev: Vural Okur, İstanbul, İm Yay.
WEST, David (1998). Kıta Avrupası Felsefesine Giriş, Çev: Ahmet Cevizci, İstanbul, Paradigma Yay.
WEBER, Alfred (1993). Felsefe Tarihi, Çev: H. Vehbi Eralp, 5. Baskı, İstanbul, Sosyal Yay.