MEGARA VE STOA OKULLARINDA GEREKTİRME TANIMLARI

Modern mantık literatüründe de kendine yer bulan gerektirme işleminin doğasının ne olduğu tartışmasının bir benzeri antik dünyada da sistematik bir şekilde Ele alınmıştır. Bu konu, öncelikle eklemlerin doğruluk değeri tablolarını ortaya Koymayı amaçlayan Megara Okulunda, devamında bu okulun varisi olarak görülen Stoa Okulunda tartışılmıştır. Tartışma, gerektirmenin ne demek olduğu, bir Koşul önermesinin hangi durumlarda doğru veya yanlış olabildiği, doğru bir koşul Önermesinde önbileşen ve artbileşen arasında ne türden bir ilişki arandığı sorularını içermektedir. Tartışmayı aktaran isimlerin başında Sextus empiricus, cicero Ve diogenes laertius gelirken, tartışmaya dahil olduğu bilinen isimler filon ve Diodoros Kronos olup, kimler tarafından ortaya atıldığı bilinmeyen, fakat birinin Peripatetik Okula ait olduğu tahmin edilen iki ayrı tanım daha bulunmaktadır. Söz konusu dört tanımın her biri, diğer tanımların yanlış olduğu gerekçesiyle Öne sürülerek doğru olan gerektirme tanımı olduğu iddiasıyla ortaya konmuştu. Tartışmanın tarihi değerinin yanı sıra, bu tartışmayı değerli kılan bir diğer nokta Da modern mantığın gelişimine de yön vermesidir. MÖ 4. Yüzyılda gerçekleşen Bu tartışmanın modern adaptasyonuna dahil olan isimler arasında Frege, Russell, Lewis, peirce olup, onların bu ilişkinin doğasının ne olduğu sorusuna verdikleri Yanıtlar, modern mantıkta yeni alanların doğmasını sağlamıştır. Bu çalışmada antik dönemin en önemli mantık okullarından olan Megara ve Stoa Okullarında yapılmış gerektirmenin ne olduğu tartışmaları ele alınacaktır.

IMPLICATION DEFINITIONS IN MEGARIC AND STOIC SCHOOLS

A similar discussion to the one in modern logic literature on the nature of implication Was held systematically in the ancient world. This subject was discussed first in megaric School which was interested in presenting a truth table for logical Connectives, then in stoic School, which is considered the successor of megaric School. The discussion included topics such as what implication is, the conditions Under which a conditional is true or false, what kind of a relation was supposed To hold between the antecedent and the consequent in a true conditional. As Sextus empiricus, cicero and diogenes laertius are the major names who cite The discussion the logicians who were involved İn the discussion are philo and Diodorus Cronus. In addition to their definitions, there are two definitions whose Holders were not known, one of which İs presumed to belong to the peripatetic School. Each one of these four definitions were put forth announcing others as False, asserting themselves as the true definition of implication. Aside from the historical significance discussion holds, there is another point Which makes it worth studying, namely how it lead to the development of modern Logic. Important logicians such as Frege, Russell, lewis, peirce were involved İn The modern adaptation of the discussion which originally took place İn 4th century BC, and the answers given to the question on the nature of this relation gave rise To the birth of new fields in modern logic. This study aims at presenting the discussion on what implication is in two of the Most infl uential logic schools of the ancient period, namely Megara and Stoa Schools.

PDF

___

Bobzİen, Susanne; “Dialectical School”, The Stanford Encyclopedia of Philosophy; https:// plato.stanford.edu/entries/dialectical-school/ (erişim: 17 Mayıs 2019).
Bocheński, Józef M.; Ancient Formal Logic, Amsterdam: North-Holland Publishing Company, 1951.
Chisholm, Roderick M.; “Sextus Empiricus and Modern Empiricism”, Philosophy of Science, Vol. 8, No. 3 (Jul., 1941), ss. 371-384.
Denyer, Nicholas C.; “The Atomism of Diodorus Cronus”, 1981, Prudentia, 13: ss. 33–45.
Denyer, Nicholas C.; “Time and Modality in Diodorus Cronus”, Theoria, 47, 1981, ss. 31–53.
Fitting, Melvin ve Richard L. Mendelsohn; First-Order Modal Logic, Synthese Library, c. 277, Dordrecht: Kluwer Academic Publishers, 1998.
Frede, Michael; Die Stoische Logik, Göttingen: Vandenhoeck und Ruprecht, 1974.
Hintikka, Jaakko; “Aristotle and the Master Argument of Diodorus”, American Philosophical Quarterly, Vol. 1, 1964, ss. 101-114.
Hurst, Martha; “Implication in the Fourth Century BC”, Mind, Vol. 44, No. 176, Oct., 1935, ss. 484-495.
Kneale, William ve Martha Kneale; The Development of Logic, Oxford: Clarendon Press, 1962.
Lewİs, Clarence I.; A Survey of Symbolic Logic, Berkeley: University of California Press, 1918.
Lewis, Clarence I. ve Cooper Harold Langford; Symbolic Logic, New York: Century Company, 1932.
Mates, Benson; “Diodorean Implication”, Philosophical Review, vol. 58, no. 3 May 1949, ss. 234-244.
Mates, Benson; “Stoic Logic and the Text of Sextus Empiricus”, American Journal of Philology, vol. 70, 1949, ss. 290-298.
Mates, Benson; Stoic Logic, Berkeley, Los Angeles: University of California Press, 1961.
McCall, Storrs; “Connexive Implication”, Entailment: The Logic of Relevance and Necessity, ed. Alan Ross Anderson, Nuel D. Belnap, Jr., c. 1, Princeton: Princeton University Press, 1975.
Peirce, Charles S.; Collected Papers of Charles Sanders Peirce, ed. Paul Weiss ve Charles Hartshorne, Cambridge, MA: Belknap Press of Harvard University Press, 1932.
Russell, Bertrand; Principles of Mathematics, London: George Allen & Unwin Limited, 1942.
Sedley, David; “Diodorus Cronus and Hellenistic Philosophy”, Proceedings of the Cambridge Philological Society, 203 NS 23, 1977, pp. 74–120.
Swartz, Norman ve Raymond Bradley; Possible Worlds: An Introduction to Logic and Its Philosophy, Indiana: Hackett Publishing Company, 1979.
Wansing, Heinrich; “Connexive Logic”, The Stanford Encyclopedia of Philosophy, https:// plato.stanford.edu/entries/logic-connexive/ (erişim: 13 Aralık 2018).
Zeller, Eduard; The Stoics, Epicureans and Sceptics, London: Longmans, Green and Co., 1870.