HEIDEGGER’İN VARLIK VE ZAMAN’INDA DÜNYA VE ANLAMLILIK

Bu makalede Hecdegger’in Varlık ve Zaman adlı eserinde dünya ve anlamlılık Teması ele alınıyor. Söz konusu eserde yer alan §17 ve §18 şerh ediliyor ve bu Bağlamda da el-altındalık gönderme, İşaret, ilgililik, olmaya bırakma, dünya, Dünyasallık gibi filozofun çokça başvurduğu kavramlar analiz ediliyor. Varlık Ve Zaman’da, Dasein’ın varlıktaki merkezi ve ayrıcalıklı rolü esas alınıyor. Bu Çerçevede anlamlılığın Dasein’ın eşya ile teoriye öncel ilişkisinden kaynaklandığı ortaya konuyor. Son tahlilde dünyaya anlam verenin dünya-da-olma olarak Dasein olduğu görülmektedir. Ne var ki burada anlam-verme bilinen anlamda İdealizme dayanmayıp Dasein’ın gündelik yapıp-etmeleri, kısacası pratik faaliyetleri içinden meydana gelmektedir. Varlık ve Zaman’da Dasein şeyleri soyutlama yoluyla düşünen bir varolan olarak değil de, daha ziyade onlarla somut Yaşantı içinde İş gören bir varolan olarak resmedilmektedir. Şu halde anlam/lılı Bu eserde Theoria (temaşa) düzeyinde değil de, daha ziyade praksis (İşgörme) Düzeyinde kavranıp betimlenmektedir. Demek ki esasta dünya teorik bir ilgiyle Kendisini seyrettiğim ve üzerine önermeler kurduğum bir şey ya da şeyler bütünü değildir; ama ona doğru davrandığım ve ona soğrulduğum gündelik meşgalelerimde açığa çıkan bir ilişkiler ya da göndermeler sistemi ve nihayetinde de Bir anlamlılık ağıdır. Sonuçta, bu analizlerde dünyaya içkin anlamlılık öncelikle Ve bilhassa gündelik olandan yani somut ilişkilerden hareketle göz önüne serilmektedir.

WORLD AND MEANINGFULNESS IN HEIDEGGER’S BEING AND TIME

This article deals with the theme, world and meaningfulness, in Heidegger’s Being and Time. It will provide commentary on the §17 and §18 and analyze terms, that were frequently used by the philosopher, such as readiness-to-hand, reference, sign, being-relative-to, letting be, and worldhood. Being and Time gives to Dasein a central and privileged role. In this context, the study reveals that the meaningfulness is based on Dasein’s relation with things prior to its relation with theory. Consequently, it shows that the thing that gave meaning to the world is Dasein as the being-in-the-world. However, the phrase “giving meaning” here does not derived from idealism in a well-known sense. It comes from Dasein’s everyday doings or in another wording, practical actions. Being and Time pictures Dasein not as a being that thinks things by abstraction, but a being that functions in concrete experiences. Therefore, the meaning/fulness is comprehended and depicted here not in the level of theoria (contemplation), but of praksis (doing). So, the world is not a thing or totality of things that one contemplates with theoretical interest and constructs propositions on. Instead, it is a reference system which one leans toward, absorbs, and that reveals itself in everyday dealings. This system is in fact a network of meaningfulness. In conclusion, these analyses reveal the meaningfulness that is immanent to the world is based on everyday dealings, meaning concrete relations.

PDF

___

Bernet, R., Kern, I, Marbach, E.; An Introduction to Husserlian Phenomenology, Northwestern University Press, Illinois, 1993.
Depraz, N.; Comprendre la Penomenologie. Une Pratique Concrète, Arman Colin, Paris, 2012.
Dreyfus, H., L.; Being-in-the-Wold. A Commentary on Heidegger’s Being and Time, Division I, The MIT Press, Londra, 1991.
Gözel, Ö.; “Çevre-dünya’dan Dünyaya: Heidegger’in ‘Dünyası’na Bir Giriş”, Kutadgubilig Felsefe-Bilim Araştırmaları Dergisi, no: 39, Mart 2019.
Gözel, Ö.; Varlıktan Başka. Levinas’ın Metafiziğine Giriş, Ketebe Yayınları, İstanbul, 2018.
Greish, J.; Ontologie et Temporalité. Esquisse d’un Interpretation Integral de Sein und Zeit, Presses Universitaires de France, Paris, 2003.
Heidegger; Etre et Temps, trad. par F. Vezin, Gallimard, Paris, 1986.
Heidegger; Being and Time, trans. by J. Macquarrie & E. Robinson, Harper Collins Publishers, NewYork, 1962.
Heidegger; Sein und Zeit, Max Niemeyer Verlag, 19. Baskı, Tübingen, 2006.
Heidegger; Varlık ve Zaman, çev. Aziz Yardımlı, İdea, İstanbul, 2004.
Heidegger; Varlık ve Zaman, çev. K. H. Ökten, Alfa Yayınları, Tümüyle yenilenmiş ve düzeltilmiş çeviri, İstanbul, 2018.
Heidegger; Die Grundprobleme der Phänomenologie, Vittorio Klostermann, Frankfurt am Main, 1989.
Kockelmans, J. J.; Heidegger’s “Being and Time”. The Analytic of Dasein as Fundamental Ontology, University Press of America, Washington, D.C., 1989.
Ökten, K., H.; “Varlık ve Zaman” Kılavuzu, Agora Yayınları, İstanbul, 2008.
Peirce, C.S.; “Fikirlerimizi nasıl açık hale getirmeli?”, Pragmatisme et Pragmaticisme, Oeuvre I içinde, Cerf, Paris, 2002.
Saussure, F.; Genel Dilbilim Dersleri, B. Vardar, Birey ve Toplum Yayınları, Ankara, 1985.
Vaysse, J.-M.; Dictionnaire Heidegger, Ellipses, 2007.
Wittgenstein, L.; Felsefi Soruşturmalar, çev. H. Barışcan, Metis Yayınları, İstanbul, 2010. Zahavi, D.; Husserl’in Fenomenolojisi, çev. S. Bayazit, Say Yayınları, İstanbul, 2018.