Eşkıya şikago'ya hükümdar olmaz: Neo-sosyal eşkıyalar olarak cazcı kardeşler

Blues Brothers (John Landis, 1980/Cazcı Kardeşler) filmi kategorize edilmesi zor filmlerden biri olarak birden fazla okumaya açık bir yapıttır. Çekildiği dönemin en masraflı filmlerinden birisi olup, çekildiği Chicago şehrini film dünyasına yeniden kazandırmış, rol alan birçok sanatçıyı tekrar müzik gündemine sokmuştur. Bu yazı, söz konusu filmin (müzikal) komedi genel başlığı altında güçlü bir adalet duygusunu vermeye çalıştığı fikrinden yola çıkarak bu okumayı, Hobsbawm’ın Eşkıya kitabında ifade ettiği biçimde, eşkıyalık kavramı üzerinden yapmaya çalışmakta ve filmin ana kahramanlarının modern dönem sosyal şehir eşkıyaları olarak da değerlendirilebileceğini öne sürmektedir.

Blues brothers as neo-social bandits

The Blues Brothers (John Landis, 1980) has always been a difficult movie to be classified. It does not easily fit into one or two main film categories. A very expensive movie of its time, it has been revitalised the careers of many of the artists who took part and also re-placed the City of Chicago on Hollywood’s map. This article starts from the idea that the said movie, under the disguise of comedy, tries to convey the idea of a kind neo-bandit tradition-as explained by Eric J. Hobsbawm in his book Bandits, via its main characters, the Blues Brothers, and that the movie could also be interpreted as a story of social bandits in today’s modern conditions within a modern city environment.