Bilmem “Endülüs’ü görmeyen sosyal bilimci kör bakar” sözünü daha önce duymuş muydunuz? Önce, üniversiteli yıllarımdan başlayarak güzel ülkemi Kırklareli’nden Mardine, Ağrı’dan Artvin Şavşat’a, Van’dan Erzurum’a, İstanbul Adalar’dan Fethiye’ye, Zonguldak’tan Antalya’ya kadar bir seyyah edasıyla notlar tutarak özel olarak gezip gördükten sonra, Avrupa’da altı yıl yaşamış ve Avrupa’nın hemen tamamını -bazı ülkeleri karayolu ile olmak üzere- çeşitli vesilelerle defalarca gezmiş, ABD’de uzun seyahatler yapmış, hac ve umre vesileleri ile Suudi Arabistan’ı ziyaret etmiş bir İlahiyatçı ve İslam tarihçisi olarak, Endülüs’ü görmemiş olmak zihnimin en müstesna köşesinde bir yürek sancısı olarak kalmıştır hep. Özellikle bu sözü duyduğumda gönlümdeki bu yaranın kanayıverdiğini hissetmiştim ta derinden. Nasip bu günlereymiş işte.