19630

Üniversite Öğrencilerinin Depresyon Düzeylerinin Ruminasyon ve Problem Çözme Becerileriyle İlişkisi

Bu araştırmada üniversite öğrencilerinin depresyon düzeyleri ile ruminasyon ve problem çözme becerileri arasındaki ilişkiler incelenmiştir. Araştırma, 18-24 yaş arası 263 (%63’ü kadın, %37’si erkek) üniversite öğrencisi üzerinde yapılmıştır. Araştırmada depresyon düzeyi, ruminasyon ve problem çözme becerilerini ölçmek için sırasıyla Hisli (1989) tarafından Türkçeye uyarlanmış “Beck Depresyon Envanteri”, Karatepe, Yavuz ve Türkcan (2013) tarafından Türkçeye uyarlanmış “Ruminatif Düşünme Stili Ölçeği” ve Taylan (1990) ve Şahin, Şahin ve Heppner (1993) tarafından Türkçeye uyarlanmış “Problem Çözme Envanteri” kullanılmıştır. Hesaplanan korelasyonlar sonucunda, kız ve erkek öğrencilerin depresyon düzeyleri ile ruminasyon düzeyleri arasında pozitif yönde anlamlı, problem çözme ve depresyon düzeyleri arasında pozitif yönde anlamlı bir ilişki belirlenmiştir. Yapılan çoklu doğrusal regresyon analizi sonucunda ise ruminasyon düzeylerinin ve problem çözme becerilerinin depresyonun anlamlı bir yordayıcısı olduğu belirlenmiştir. Araştırma sonuçları ilgili alanyazın ışığında tartışılmış ve bazı önerilerde bulunulmuştur.

Relationships of University Students’ Depression Levels with Rumination and Problem Solving Skills

In this study, the relationships between the university students’ depression levels and their rumination and problem solving skills were examined. The study was carried out with 263 university students aged between 18 and 24 years (63% female, 37% male). In the study, in order to measure the students’ depression, rumination and problem solving skill levels, the “Beck Depression Inventory” adapted by Hisli (1989) into Turkish, the “Ruminative Thinking Style Scale” adapted by Karatepe, Yavuz and Türkcan (2013) into Turkish and the “Problem Solving Inventory” adapted by Taylan (1990) and Şahin, Şahin and Heppner (1993) into Turkish were used in order of administration. As a result of the calculated correlations, a positive significant relationship was determined between the female and the male university students’ depression levels and their rumination levels and again between their problem solving skills and depression levels. Moreover, as a result of the multiple linear regression analysis, it was determined that the students’ rumination levels and problem solving skills predicted their depression levels significantly. The study results were discussed in the light of the relevant literature and some suggestions were made.

PDF

___

Abela, J. R. Z., Vanderbilt, E. ve Rochon, A. (2004). A test ot the integration of the response styles and social support theories of depression in third and seventh grade children. Journal of Social and Clinical Psychology, 23(5), 653-674. Doi: 10.1521/jscp.23.5.653.50752
Aydın, B. (1989). Üniversite öğrencilerinin bir kesiminde çalışma alışkanlıkları ve tutumları ile depresyon seviyelerinin incelenmesi. Marmara Üniversitesi Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 1, 5-15.
Ayverdi, M. (1990). Erken ergenlik dönemi ergenlerinin depresyon düzeylerini etkileyen bazı dış etmenler. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Batıgün, A. D. ve Şahin, N. H. (2003). Öfke, dürtüsellik ve problem çözme becerile rindeki yetersizlik gençlik intiharlarının habercisi olabilir mi? Türk Psikoloji Dergisi, 18(51), 37-59.
Beck, A. T., Ward, C. H., Mendelson, M., Mock, J. ve Erbaugh, J. (1961). An inventory for measuring depression. Archives of General Psychiatry, 4, 561-571. Doi:10.1001/archpsyc.1961.01710120031004
Brinker, J. K. ve Dozois, D. J. (2009). Ruminative thought style and depressed mood. Journal of Clinical Psychology, 65, 1-19. Doi: 10.1002/jclp.20542
Bozluolçay, M. ve İnce, B. (2004). İnme sonrası depresyon. Türkiye Klinikleri Nöroloji Dergisi, 2(1), 57-61.
Bumberry, W., Oliver, J. M. ve McClure, J. N. (1978). Validation of the Beck Depression Inventory in a university population using psychiatric estimate as the criterion. Journal of Consulting and Clinical Psychology, 46, 150-155. Doi: 10.1037/0022-006X.46.1.150
Burwell, R. A. ve Shirk, S. R. (2007). Subtypes of rumination in adolescence: Associations between brooding, reflection, depressive symptoms, and coping. Journal of Child and Adolescent Clinical Psychology, 36, 56-65. Doi: 10.1080/15374410709336568
Dahlin, M., Runeson, B. ve Joneborg, N. (2005). Stress and depression among medical students: Across-sectional study. Medical Education, 39, 594-604. Doi: 10.1111/j.1365-2929.2005.02176.x
Eldeleklioğlu, J. (2006). Üniversite öğrencilerinin algıladıkları sosyal destek ile depresyon ve kaygı düzeyleri arasındaki ilişki. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 6(3), 727-752.
Erdur-Baker, Ö., Özgülük, S. B., Turan, N. ve Demirci Danışık, N. (2009). Ergenlerde görülen psikolojik belirtilerin yordayıcıları olarak ruminasyon ve öfke/öfke ifade tarzları. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 4, 43-53.
Erözkan, A. (2005). Üniversite öğrencilerinin kişilerarası duyarlılık ve depresyon düzeylerinin bazı değişkenlere göre incelenmesi. Muğla Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 14, 12-33.
Gençdoğan, B. (1993). Depresyon ile kendini kabul arasında ilişki. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Gençdoğan, B. (1995). Zung Depresyon Ölçeği’nin lise öğrencileri için geçerlik ve güvenirliği. Yayınlanmamış doktora tezi, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Goddard, L., Dritschel, B. ve Burton, A. (2001). The effects of specific retrieval instruction on social problem-solving in depression. British Journal of Clinical Psychology, 40, 297-308. Doi: 10.1348/014466501163706
Göğüş, A. K. (2000). Depresyonun klinik belirtileri. Duygudurum Dizisi, 1, 3-43. http://psikiyatridizini.net/articles.aspx?journalid=25&year=2000&volume=1 &number=1
Gülüm, İ. V. ve Dağ, İ. (2012). Tekrarlayıcı Düşünme Ölçeği ve Bilişsel Esneklik Envanteri’nin Türkçeye uyarlanması, geçerliliği ve güvenilirliği. Anatolian Journal of Psychiatry, 13, 216-223.
Güney, M. (1985). Üniversite öğrencileri arasında depresyon ve problem alanlarının akademik başarı ile ilişkisi. Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi.
Haaga, D., Fine, J., Terrill, D., Stewart, B. ve Beck, A. (1995). Social problem-solving deficits, dependency, and depressive symptoms. Cognitive Therapy and Research, 19, 147-158. Doi: 10.1007/BF02229691
Hankin, B. L. ve Abramson, L. Y. (2001). Development of gender differences in depression: An elaborated cognitive vulnerability-transactional stress theory. Psychological Bulletin, 127, 773-796. Doi: 10.1037/0033-2909.127.6.773
Heppner, P. P. ve Petersen, C. H. (1982). The development and implications of a Personal Problem Solving Inventory. Journal of Counseling Psychology, 29(1), 66-75. Doi: 10.1037/0022-0167.29.1.66
Heppner, P. P., Baumgardner, A. ve Jackson, J. (1985). Problem-solving self-appraisal, depression, and attributional style: Are they related? Cognitive Therapy and Research, 9, 105-113. Doi: 10.1007/BF01178754
Heppner, P. P., Witty, T. E. ve Dixon, W. A. (2004). Problem-solving appraisal and human adjustment: A review of 20 years of research using the Problem Solving Inventory. The Counseling Psychologist, 32, 344-428. Doi: 10.1177/0011000003262793
Hisli, N. (1988). Beck Depresyon Envanteri’nin geçerliliği üzerine bir çalışma. Psikoloji Dergisi, 6, 118-122.
Hisli, N. (1989). Beck Depresyon Envanterinin üniversite öğrencileri için geçerliği, güvenirliği. Psikoloji Dergisi, 7, 3-13.
Johnson, D. P., Whisman, M. A., Corley, R. P., Hewitt, J. K. ve Friedman, N. P. (2014). Genetic and environmental influences on rumination and its covariation with depression. Cognition and Emotion, 28, 1270-1286. Doi: 10.1080/02699931.2014.881325
Karaca, S., Aşkın, R. ve Herken, H. (1999). Beck Depresyon Ölçeği ve Otomatik Düşünce Ölçeği’nin depresif hastaların belirlenmesindeki özgüllükleri. Yeni Symposium, 37(1-2), 6-11.
Karatepe, O. M. (2010). The effect of positive and negative work-family interaction on exhaustion. Does work social support make a difference? International Journal of Contemporary Hospitality Management, 22, 836-856. Doi: 10.1108/09596111011063115#_i23
Karatepe, H., Yavuz, F. ve Türkcan, A. (2013). Validity and reliability of the Turkish version of the Ruminative Thought Style Questionnaire. Bulletin of Clinical Psychopharmacology, 23(3), 231-41.
Köknel, Ö. (1989). Depresyon: ruhsal çöküntü. İstanbul: Altın Kitaplar Yayınevi.
Köroğlu, E. (1997). Majör depresif bozukluk. C. Güleç ve E. Köroğlu, (Ed.), Psikiyatri temel kitabı içinde (389-421). Ankara: Hekimler Yayın Birliği.
Lyubomirsky, S. ve Nolen-Hoeksema, S. (1993). Self-perpetuating properties of dysphoric rumination. Journal of Personality and Social Psychology, 65, 339-349.
Lyubomirsky, S. ve Nolen-Hoeksema, S. (1995). Effects of self-focused rumination on negative thinking and interpersonal problem solving. Journal of Personality and Social Psychology, 69, 176-190.
Lyubomirsky, S., Tucker, K. L., Caldwell, N. D. ve Berg, K. (1999). Why ruminators are poor problem solvers: Clues from the phenomenology of dysphoric rumination. Journal of Personality and Social Psychology, 77, 1041-1060.
McCabe, R. E., Blankstein, K. R. ve Mills, J. S. (1999). Interpersonal sensitivity and social problem-solving: Relations with academic and social self-esteem, depressive symptoms and academic performance. Cognitive Therapy and Research, 23, 587-604. Doi: 10.1023/A:1018732707476
Martin, L. L. ve Tesser, A. (1996). Some ruminative thoughts. R. S. Wyer, (Ed.), Advances in social cognition (9. cilt) içinde (1-47). Mahwah, NJ: Lawrence Erlbaum.
Marx, E. M. ve Schulze, C. C. (1991). Interpersonal problem-solving in depressed students. Journal of Clinical Psychology, 47(3), 327-468.
Marx, E. M., Williams, J. M. G. ve Claridge, G. C. (1992). Depression and social problem solving. Journal of Abnormal Psychology, 101, 78-86. Doi: 10.1037/0021-843X.101.1.78
Neziroğlu, G. (2010). Ruminasyon, yaşantısal kaçınma ve problem çözme becerileri ile depresyon arasındaki ilişkilerin incelenmesi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Nezu, A. M. (1987). A problem-solving formulation of depression: A literature review and pro-posal of a pluralistic model. Clinical Psychology Review, 7, 121-144. Doi: 10.1016/0272-7358(87)90030-4
Nolen-Hoeksema, S., Parker, L. E. ve Larson, J. (1994). Ruminative coping with depressed mood following loss. Journal of Personality and Social Psychology, 67, 92-104. Doi: 10.1037/0022-3514.67.1.92
Nolen-Hoeksema, S., Larson, J. ve Grayson, C. (1999). Explaning the gender difference in depressive symptoms. Journal of Personality and Social Psychology, 77(5), 1061-1072. Doi: 10.1037/0022-3514.77.5.1061
Nolen-Hoeksema, S., Wisco, B. E. ve Lyubomirsky, S. (2008). Rethinking rumination. Perspectives on Psychological Science, 3, 400-424. Doi: 10.1111/j.1745-6924.2008.00088.x
Ören, N. ve Gençdoğan, B. (2007). Lise öğrencilerinin depresyon düzeylerinin bazı değişkenlere göre incelenmesi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 15(1), 85-92.
Öy, B. (1995). Çocuk ve ergenlerde depresyon epidemiyolojisi ve risk etmenleri. Çocuk ve Gençlik Ruh Sağlığı Dergisi, 2, 40-45.
Özdel, L., Bostancı, M., Özdel, O. ve Oğuzhanoğlu, N. K. (2002). Üniversite öğrencilerinde depresif belirtiler ve sosyodemografik özelliklerle ilişkisi. Anadolu Psikiyatri Dergisi, 3, 155-161.
Öztürk, M. O. (2001). Ruh sağlığı ve bozuklukları (8. baskı). Ankara: Feryal Matbaası.
Öztürk, M. O. (2008). Ruh sağlığı ve bozuklukları (11. baskı). Ankara: Tuna Matbaacılık.
Papageorgiou, C. ve Wells, A. (1999). Process and meta-cognitive dimensions of depressive and anxious thoughts and relationships with emotional intensity. Clinical Psychology & Psychotherapy, 6, 156-62.
Papageorgiou, C. ve Wells, A. (2001). Metacognitive beliefs about rumination in recurrent major depression. Cognitive and Behavioral Practice, 8, 160-164. Doi: 10.1016/S1077-7229(01)80021-3
Papageorgiou, C. ve Wells, A. (2003). An empirical test of a clinical metacognitive model of rumination and depression. Cognitive Therapy and Research, 27, 261-273. Doi: 10.1023/A:1023962332399
Raes, F., Hermans, D., Williams, J. M. G., Bijttebier, P. ve Eelen, P. (2008). A “triple W” -model of rumination on sadness: Why am I feeling sad, what’s the meaning of my sadness, and wish I could stop thinking about my sadness (but I can’t!). Cognitive Therapy and Research, 32, 526-541. Doi: 10.1007/s10608-007-9137-y
Roberts, J. E., Gilboa, E. ve Gotlib, I. H. (1998). Ruminative response style and vulnerability to episodes of dysphoria: Gender, neuroticism, and episode duration. Cognitive Therapy and Research, 22, 401-423. Doi:10.1023/A:1018713313894
Rood, L., Roelofs, J., Bögels, S. M. ve Alloy, L. B. (2010). Dimensions of negative thinking and the relations with symptoms of depression and anxiety in children and adolescents. Cognitive Therapy and Research, 34, 333-342. Doi: 10.1007/s10608-009-9261-y
Saipanish, R. (2003). Stress among medical students in a Thai medical school. Medical Teacher, 25(5), 502-506. Doi: 10.1080/0142159031000136716
Schoofs, H., Hermans, D. ve Raes, F. (2010). Brooding and reflection as subtypes of rumination: Evidence from confirmatory factor analysis in nonclinical samples using the Dutch Ruminative Response Scale. Journal of Psychopathology and Behavioral Assessment, 32, 609-617. Doi: 10.1007/s10862-010-9182-9
Sherer, M. (1985). Depression and suicidal ideation in college students. Psychological Reports, 57, 1061-1062. Doi: 10.2466/pr0.1985.57.3f.1061
Şahin, N. H., Şahin, N. ve Heppner, P. (1993). Psychometric properties of The Problem Solving Inventory in a group of Turkish university students. Cognitive Therapy and Research, 17(3), 379-385. Doi: 10.1007/BF01177661
Tamar, M. ve Özbaran, B. (2004). Çocuk ve ergenlerde depresyon. Klinik Psikiyatri, 2, 84-92.
Taylan, S. (1990). Heppner’in Problem Çözme Envanteri’nin uyarlama, güvenirlik ve geçerlik çalışmaları. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Taylor, R. J., McAvoy, B. R. ve O’Dowd, T. (2003). General practice medicine: An illustrated colour text elsevier health sciences. Edinburgh: Churcill Livingstone Elsevier.
Tegin, B. (1990). Üniversite öğrencilerinde depresif belirtilerle atılganlık düzeyi arasındaki ilişki. Hacettepe Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, 7(1-2), 51-63.
Treynor, W., Gonzalez, R. ve Nolen-Hoeksema, S. (2003). Rumination reconsidered: A psycho-metric analysis. Cognitive Therapy and Research, 27, 247-259. Doi: 10.1023/A:1023910315561
Tezel, A., Arslan, S., Topal, M., Aydoğan, Ö., Koç, Ç. ve Şenlik, M. (2009). Hemşirelik öğrencilerinin problem çözme becerileri ve depresyon düzeylerinin incelenmesi. Atatürk Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi, 12(4), 1-10.
Ward, A., Lyubomirsky, S., Sousa, L. ve Nolen-Hoeksema, S. (2003). Can’t quite commit: Rumination and uncertainty. Personality and Social Psychology Bulletin, 29, 96-107. Doi: 10.1177/0146167202238375
Watkins, E. ve Baracaia, S. (2001). Why do people ruminate in dysphoric moods? Personality and Individual Differences, 30, 723-734. Doi: 10.1016/S0191-8869(00)00053-2
Yüksel, N. (1984). Bilişsel işlevleri yönünden normallerle depresif hastaların karşılaştırılması. Psikoloji Dergisi, 5(117), 14-15.
Yüksel, N. (2001). Ruhsal hastalıklar (2. baskı). Ankara: Çizgi Tıp Yayınevi.