Yazınsal bir tür olarak öyküler, dil çalışmalarında üzerinde durulması gereken yapıtlardır. Yazınsal türler, anlamlar dünyasının yüzey yapıya yansıma biçimlerinin en üst seviyede olduğu biçemlerde oluşturuldukları için dilin bütün olanaklarını bünyelerinde bulundururular. Bu çalışmada Mustafa Necati Sepetçioğlu’nun “Menevşeler Ölmemeli” adlı öyküsü anlambilim açısından çözümlenmeye çalışılmıştır. Öykü, kalabalıklar arasında yaşama sevincini yitiren yalnız bir adamın öyküsüdür. Kısa bir kesitten oluşan öykü, insanın iç dünyasının dış dünyayı oluşturması üzerine kurulmuştur. Bu çalışmada öyküyü oluşturan anlamlar dünyası, kullanılan dilden hareketle sözcük ve anlam koşutluğu açısından incelenmeye çalışılmıştır.

As a literary genre, stories are the works which should be dwelt upon in language studies. Literary genres contain all possibilities of a language because they are formed in the styles in which reflection forms of world of senses to the surface structure are on the top level. In this study, Mustafa Necati Sepetçioğlu’s story called Menevşeler Ölmemeli is analysed in the light of semantics. It is the story of a lonely man who has lost his joy of life in the crowd. The story composed of a short section is founded on the formation of man’s auter world through the effect of his inner world. In the study, world of senses composing the story are tried to be analysed in terms of paralellism of word and sense in the light of language used in the story.