Prosedürel Adalet Algısı ve Örgütsel Özdeşleşme Arasındaki İlişki: Etik Liderliğin Aracılık Rolü

Amaç – Bu çalışmanın temel amacı, öğretmenlerin prosedürel adalet algıları ile örgütsel özdeşleşmeleri arasındaki ilişkide etik liderlik uygulamalarının aracılık rolünü belirlemektir. Yöntem – Çalışmanın örneklemini İstanbul ili Kadıköy, Maltepe, Ataşehir, Üsküdar ilçelerinde eğitim vermekte olan 417 devlet okulunda çalışan 721 öğretmen oluşturmaktadır. Tesadüfi örneklem yönteminin kullanıldığı bu çalışmada veriler, demografik özellikler, örgütsel adalet algısı (prosedürel adalet algısı), etik liderlik ve örgütsel özdeşleşme ölçeklerin ifadelerini içeren anket formu kullanılarak 2018-2019 eğitim öğretim yılında toplamıştır. Toplanan veriler, SPSS ve AMOS (YEM) paket programları kullanılarak analiz edilmiştir. Araştırmada kullanılan ölçeklerin geçerliliğini ve güvenilirliğini test etmek için sırasıyla açımlayıcı faktör analizi (AFA) ve doğrulayıcı faktör analizi (DFA) yapılmıştır. Çalışmada belirlenen hipotezler, korelasyon ve yapısal eşitlik modeli ile test edilmiştir. Bulgular – Analizler sonrasında elde edilen bulgularda prosedürel adalet algısının etik liderlik ve örgütsel özdeşleşme üzerinde pozitif yönde etkisi görülürken, benzer şekilde etik liderliğin örgütsel özdeşleşme üzerinde pozitif yönde bir etkiye sahip olduğu tespit edilmiştir. Ayrıca, etik liderliğin, prosedürel adalet algısıyla örgütsel özdeşleşme arasındaki ilişkide tam aracılık rolüne sahip olduğu da görülmektedir. Tartışma – Bir örgütün sahip olduğu en değerli sermayesi çalışanıdır. Bu nedenle örgüt içindeki prosedür ve uygulamaların neler olduğu ve nasıl yürütüldüğü çalışanların refahı, huzuru ve örgüte yönelik tutum ve davranışları bakımından önemlidir. Hem işleyişin adaletli olması hem yöneticilerin etik davranışları çalışanların örgütleriyle kuracakları bağ olan örgütsel özdeşleşme için birer öncüldür. Bu nedenle de örgüt yöneticilerinin bütüncül bir bakış açısıyla sistematik olarak hareket etmeleri gerekir.

The Relationship Between the Perception of Procedural Fairness and the Organizational Identification: The Mediating Role of Ethical Leadership

Purpose – The main purpose of this study is to determine the mediating role of ethical leadership practices in the relationship between teachers' perceptions of procedural justice and their organizational identification. Design/methodology/approach – The sample of the study consists of 721 teachers working in 417 public schools teaching in Kadıköy, Maltepe, Ataşehir, and Üsküdar districts of İstanbul. In this study, in which the random sampling method was used, the data were collected in the 2018-2019 academic year using a questionnaire containing the expressions of demographic characteristics, organizational justice perception (procedural justice perception), ethical leadership, and organizational identification scales. The collected data were analyzed using SPSS and AMOS (YEM) package programs. In order to test the validity and reliability of the scales used in the study, exploratory factor analysis (EFA) and confirmatory factor analysis (CFA) were performed, respectively. The hypotheses determined in the study were tested with the correlation and structural equation model. Findings – In the findings obtained after the analysis, while the positive effect of procedural justice perception on ethical leadership and organizational identification was observed, similarly, it was determined that ethical leadership perception had a positive effect on organizational identification. It is also seen that ethical leadership has a fully mediating role in the relationship between procedural justice perception and organizational identification. Discussion – The most valuable capital an organization has is its employee. For this reason, what the procedures and practices within the organization are and how they are carried out are important for the welfare, peace and attitude and behavior towards the organization. Both the fairness of the functioning and the ethical behaviors of the managers are the antecedents for organizational identification, which is the bond that employees will establish with their organizations. For this reason, the managers of the organization should act systematically with a holistic perspective.

PDF

___

Acar, G., Kaya, M. ve Şahin, M. Y. (2012). School administrators ethical leadership behavior effects on physical education teachers organizational justice level, Turkish Journal of Sport and Exercise, 14(3), 51-58.
Adams, J. S. (1965). Inequity in Social Exchange, içinde Berkowitz, L (Ed.), Advances in Experimental Social Psychology, Academic Press, New York London, 2, 267-299.
Akatay, A., Kısat, N. Ç. ve Yücekaya, P. (2016). Yöneticilerin etik liderlik davranışlarının, örgütsel adalet ve sinizm üzerine etkileri: Çanakkale İl Emniyet Müdürlüğü’nde bir araştırma, Yönetim Bilimleri Dergisi, 14(28), 483-509.
Akıllı, H. S., Çam, S., Kılınç S. ve Kızılboğa, R. (2013). Kamu personelinin etik ihlallerine verdikleri önem derecesi ve etik ihlallerin bildirimi konusundaki görüşleri, Sayıştay Dergisi, 89, 20-30.
Alberth, S., Ashforth, B. E., ve Dutton, J. E. (2000). Organizational identity and identification: Charting new waters and building new bridges, Academy of Management Review, 25(1), 13-17.
Alexander, S. ve Ruderman, M. (1987). The role of procedural and distributive justice in organizational behavior, Social Justice Research, 1: 177-98.
Alexander, S., Sinclair, R. R. ve Tetrick, L. E. (1995). The Role of Organizational Justice in Defining and Maintaining the Employment Relationship içinde Tetrick, L.E. and Barling, J. (Ed.) Changing Employment Relations: Behavioral and Social Perspectives. Washington, DC: American Psychological Association.
Arı, G. S., Bal, H., ve Bal, E. Ç. (2010). İşe bağlılığın tükenmişlik ve işten ayrılma niyeti ilişkisindeki aracılık etkisi: yatırım uzmanları üzerinde bir araştırma, Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi. 15 (3), 143-166.
Ashforth, B. E., Harrison, S. H., ve Corely, K. G. (2008). Identification in organizations: An examination of four fundametal questions, Journal of Management, 34, 325-374.
Ayık, A., Yücel, E. ve Savaş, M. (2014). Öğretmenlerin örgütsel adalet algılarının yordayıcısı olarak okul yöneticilerinin etik liderlik davranışları, Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 14(2), 233-252.
Balcı, A. (2004). Sosyal Bilimlerde Araştırma: Yöntem, Teknik ve İlkeler. (4.Baskı). Ankara: Pegema Yayıncılık.
Baron, M. ve Kenny, D. A. (1986). The moderator-mediator variable distinction in social psychological research: Conceptual, strategical statistical considerations. Journal of Personality and Social Psychology, 51(6), 1173-1182.
Bartlett, J. E., Körtlik, J. W. ve Higgins, C. C. (2001). Organizational research: Determining appropriate sample size in survey research, Information Technology, Learning and Performance Journal, 19(1), 43-50.
Başar, U. (2011). Örgütsel Adalet Algısı, Örgütsel Özdeşleşme ve İş Tatmini Arasındaki İlişkilere Yönelik Görgül Bir Araştırma. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Kara Harp Okulu Savunma Bilimleri Enstitüsü Savunma Yönetimi Ana Bilim Dalı, Ankara.
Bayram, N. (2016). Yapısal Eşitlik Modellemesine Giriş: AMOS Uygulamaları. Bursa: Ezgi Kitabevi.
Beugre, C. D. (1998). Managing Fairness in Organization. West port, CT: Quorum Books.
Brewer, M. B. ve Kramer, R. M. (1986). Choice behavior in social dilemmas: effects of social identity, group size and decision framing, Journal of Personality and Social Psychology, 50, 543-549.
Brown M. E., Treviño, L. K. ve Harrison, D. A. (2005). Ethical leadership: a social learning perspective for construct development and testing, Organizational Behavior and Human Decision Processes 97(2), 117- 134.
Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E.K., Akgün, Ö.E., Karadeniz, Ş. V. ve Demirel, F. (2012). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Pegem A Yayıncılık, Ankara.
Büyükyılmaz, O. ve Ay, F. A. (2017). Etik liderliğin örgütsel vatandaşlık davranışına etkisinde örgütsel adaletin aracılık rolü, Hitit Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü̈Dergisi, 10(1), 209-233.
Byrne, B. M. (2010). Structural Equation Modeling With AMOS: Basic Concepts, Applications, and Programming, Second Edition (Multivariate Applications Series), Routledge Publishing.
Castillo, C. ve Fernández Alarcón, V. (2017). Relationships between the dimensions of organizational justice and students’ satisfaction in university contexts, Intangible Capital, 13(2), 282-301.
Chang, E., (2002) “Distributive Justice and Organizational Commitment Revisited: Moderation by Layoff in the Case of Korean Employees”, Human Resource Management, 41(2).
Cheney, G. (1983). On the various and changing meanings of organizational membership: A field study of organizational identification, Communication Monographs, 50(4), 342-362.
Colquitt, J. A. (2001). On the dimensionality of organizational justice: a construct validation of a measure, Journal of Applied Psychology, 86(3), 386.
Cropanzano, R. ve Ambrose, M. L. (2001). Procedural and Distributive Justice Are More Similar Than You Think: A Monistic Perspective and a Research Agenda. In J. Greenberg & R. Cropanzano (Eds.), Advances in organizational justice (119-151). Stanford, CA: Stanford University Press.
Cropanzano, R. S. ve Kackmar, K. M. (1995). Organizational Politics, Justice and Sup- port: Managing the Social Climate of the Workplace, West port, Ct: Quorum Books.
Cropanzano, R. S. ve Randall, M. L. (1993). Injustice and Work Behaviour: a Historical Review içinde Cropanzano, R.S. (Ed.) Justice in the Workplace: Approaching Fairness in Human Resource Management. Hillsdale, Nj: Lawrence Erlbaum, 3-20.
Çelik, H. E. ve Yılmaz, V. (2016). Yapısal Eşitlik Modellemesi, Temel Kavramlar, Uygulamalar, Programlama, Anı Yayıncılık, Ankara.
Çıraklı, U., Uğurluoğlu, O., Şantaş, F. ve Çelik, Y. (2014). Etik liderlik davranışlarının örgütsel adalet üzerindeki etkisi: hastanede bir uygulama, İşletme Bilimi Dergisi, 2(2), 53-69.
DeConinck, J. B. ve Stilwell, C. (2004). Incorporating organizational justice, role states, pay satisfaction and supervisor satisfaction in a model of turnover intentions, Journal of Business Research, 57, 225-231.
Edwards, M. R. (2005). Organizational identification: A conceptual and operational review, International Journal Of Management Review, 7 (4), 207- 230.
Elçi, M., Şener, İ., ve Aksoy, S. (2012). Etik liderliğin etik iklime, birey-örgüt performansına etkileri. 20. Ulusal Yönetim Organizasyon Kongresi, İzmir.
Farh, J. L., Earley, P. C. ve Lin, S. C. (1997). Impetus for action: a cultural analysis of justice and organizational citizenship behavior in Chinese society, Administrative Science Quarterly, 42: 421-444.
Folger, R. (1987). Reformulating The Preconditions of Resentment: A Referent Cognitions Model. In (Eds.) J. C. Masters & W. P. Smith, Social Comparison, Justice, and Relative Deprivation: Theoretical, Empirical, And Policy Perspectives (183-215). Hillsdale, NJ: Lawrence Erlbaum Associates.
Folger, R. (1989). Significance tests and the duplicity of binary decisions, Psychological Bulletin, 106(1), 155-160.
Folger, R. ve Cropanzano, R. S. (1998). Organizational Justice and Human Resource Management, Thousand Oaks, CA: Sage.
Folger, R. ve Konovsky, M. A. (1989). Effects of procedural and distributive justice on reactions to pay raise decisions, Academic Management Journal, 32(1), 115-30.
Fryxell, G. E. ve Gordon, M. E. (1989). Workplace justice and job satisfaction as predictors with unions and management, Academy of Management Journal, 32, 851-66.
Gilliland, S. W. ve Chan, D. (2009). Örgütsel Adalet: Teori, Yöntemler ve Uygulamalar içinde N. Anderson, D. S. Ones, H. K. Sinangir, C. Viswesvaran (ed.). Endüstri, İş ve Örgüt Psikolojisi El Kitabı, Cilt 2, İstanbul: Literatür Yayıncılık, 167-194.
Gordon, M. E. ve Fryxell, G. E. (1993). The Role of Interpersonal Justice in Organizational Grievance Systems içinde Cropanzano, R. (Ed.) Justice in Tiie Workplace: Approaching Fairness in Human Resources Management. Hillsdale, Nj: Lawrence Eribaum, 231-55.
Gossett, L. (2002). Kept at arm's length: Questioning the organizational desirability of member identification, Communication Monographs, 69(4), 385-404.
Greenberg, J. (1987). A taxonomy of organizational justice theories, Academy of Management Review, 12, 9-22.
Greenberg, J. (1988). Cultivating an ımage of fairness: looking fair on the job, Journal of Applied Psychology. 73, 606-13.
Greenberg, J. (1990). Organizational justice: yesterday, today and tomorrow, Journal of Management, 16, 399- 432.
Greenberg, J. (1993). Justice and Organizational Citizenship: A Commentary on the State of Science, Employee Responsibility and Rights Journal, 6, 249-56.
Greenberg, J. (1996). The Quest For Justice: Es. Says and Experiments, Thousand Oaks, CA: Sage.
Grojean, M. W., Resick, C. J., Dickson, M. W. ve Smith, D. B. (2004). Leaders, values and organizational climate: Examining leadership strategies for establishing an organizational climate regarding Ethics, Journal Of Business Ethics, 55, 223-241.
Hall, D. T., Schneider, B. ve Nygren, H. T. (1970). Personel factor in organizational identification, Administrative Science Quarterly, 176–191.
Hartley, J. (1995). Challenge and Change in Employment Relations: Issues For Psychology, Trade Unions and Managers içinde Tetrick, L.E. ve Barling, J. (Ed.) Changing Employment Relations: Behavioural and Social Perspectives. Washington, DC: American Psychological Association.
Harvey, E. (2004). Liderlik ve etik, Executive Excellence, 8(87), 23.
Hodgetts, R. M. ve Luthans, F. (2003). International Management, Culture, Strategy and Behavior, NY: McGraw Hill/Irwin.
İçerli, L. (2010). Örgütsel Adalet: Kuramsal Bir Yaklaşım. Girişimcilik ve Kalkınma Dergisi, (5) 1, 63-88.
İşcan, Ö. F. (2006). Dönüştürücü etkileşimci liderlik algısı ve örgütsel özdeşleşme ilişkisinde bireysel farklılıkların rolü, Akdeniz Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 11, 160-177.
İyigün, N. Ö. (2012). Örgütsel adalet: Kuramsal bir yaklaşım, İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 11(21), 49-64.
Karasar, N. (2012). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Nobel yayıncılık.
Katrinli, A., Atabay, G., Günay, G. ve Güneri B. (2008). Leader–member exchange, organizational identification and the mediating role of job involvement for nurses, Journal of Advanced Nursing, 64 (4), 354–362.
Kılınç, S. (2017). Yöneticilerin Etik Liderlik Davranışlarının Örgütsel Özdeşleşme, Sapkın Davranışlar ve Sinizme Etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Nevşehir Hacı Bektaş Veli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İşletme Anabilim Dalı, Nevşehir.
Kline, R. B. (2011). Principles and Practice of Structural Equation Modeling. New York: The Guilford Press.
Kugun, O. A., Aktaş, E. ve Güripek, E. (2013). Çalışanların örgütsel adalet algılarında yöneticilerinin etik liderlik davranışlarının rolü, Balıkesir University The Journal of Social Sciences Institute, 16(30), 151-166.
Lee, S. M. (1971). An empirical analysis of organizational identification, The Academy of Management Journal, 14(2), 213-226.
Leventhal, G. S. (1980). What Should Be Done with Equity Theory? New Approaches to the Study of Fairness in Social Relationships içinde Gergen, K. Greenberg, M., ve Willis, R. (Ed.), Social Exchange: Advances in Theory and Research, New York: Plenum Press.
Lind, E. A. (1995). Justice and Authority in Organizations içinde Cropanzano, R. ve Kacmar, K.M. (Ed.) Organizational Politics, Justice and Support. Westport, Ct: Quorum Books, 83-96.
Lind, E. A. ve Tyler, T. R. (1988). The Social Psychology of Procedural Justice, New York and London: Plenum Pres.
Lipponen, J., Olkkonen, M. E. ve Moilanen, M. (2004). Perceived procedural justice and employee responses to an organizational merger, European Journal of Work and Organizational Psychology, 13, 391-413.
Mael, F. ve Ashforth, B. E. (1992). Alumni and their alma mater: A partial test of the reformulated model of organizational identification, Journal of Organizational Behavior, 13, 103-123.
Mael, F. ve Ashforth, B. E. (1995). Loyal from day one: Biodata, organizational identification, and turnover among newcomers, Personnel Psychology, 48 (2), 309-333.
Martocchio, J. J. ve Judge, T. A. (1995). When we don't see eye to eye: discrepancies between supervisors and subordinates in absence disciplinary decisions. Journal of Management, 21, 251-278.
Masterson, S. S., Lewis, K., Goldman, B. M. ve Taylor, M. S. (2000). Integrating justice and social exchange: the differing effects of fair procedures and treatment on work relationships, Academy of Management Journal, 43: 738- 748.
Mayer, D. M., Kuenzi, M. ve Greenbaum, R. (2010). Examining the link between ethical leadership and employee misconduct: The mediating role of ethical Climate, Journal of Business Ethics, 95, 7-16.
McFarlin, D. B. ve Sweeney, P. D. (1992). Distributive and procedural justice as predictors of satisfaction with personal and organizational outcomes, Academy of Management Journal, 35, 626-637.
Meydan, C. H. ve Şeşen, H. (2015). Yapısal Eşitlik Modellemesi, Amos Uygulamaları. Ankara: Detay Yayıncılık.
Moorman, R. (1991). Relationship between organizational justice and organizational citizenship behaviors: Do fairness perceptions influence employee citizenship? Journal of Applied Psychology, 76(6), 845-855.
Olkkonen, M. ve Lipponen, J. (2006). Relations between organizational justice, identification with organization and work unit, and group-related outcomes, Organizational Behavior and Human Decision Process, 100, 202-215.
Öktem, Ş. (2013). The effect of the ethical leadership on perceived organizational justice and organizational identification of the employees: the case of tourism businesses, Journal of Tourism and Gastronomy Studies, 1(3), 10-22.
Özmen Ö. N. T., Arbak, Y. ve Özer, P. S. (2007). Adalete verilen değerin adalet alglar üzerindeki etkisinin sorgulanmasına ilişkin bir araştırma, Ege Akademik Bakış, 7, 17-33.
Palalar-Alkan, D. ve Arıkboğa, F. Ş. (2017). Etik liderlik ve örgütsel vatandaşlık davranışı ı ̇lişkisinde örgütsel özdeşleşmenin aracılık etkisi ve bir uygulama, Manisa Celal Bayar Üniversitesi İ. İ. B. F. Yönetim ve Ekonomi Dergisi, 24(2), 349-369.
Rahman, A., Shahzad, N., Mustafa, K., Khan, M. F., ve Qurashi, F. (2016). Effects of organizational justice on organizational commitment, International Journal of Economics and Financial Issues, 6(3), 188- 196.
Riketta, M. (2005). Organizational identification: A meta-analysis, Journal of Vocational Behavior, 66, 358- 384.
Riketta, M. ve Van Dick, R. (2005). Foci of attachment in organizations: A meta- analytic comparison of the strength and correlates of work group versus organizational identification and commitment, Journal Of Vocational Behavior, 67, 490–510.
Rousseau, D. M. (1998). Why workers still identify with organizations? Journal Of Organizational Behavior, 19(3), 217.
Sezgül, İ. (2010). Liderlik ve etik: Geleneksel, modern ve postmodern liderlik tanımları bağlamında bir değerlendirme, Toplum Bilimleri Dergisi, 4(7), 239-251.
Sheppard, B. H., Lewicki, R. J. ve Minton, J. W. (1992) Organizational Justice: the Search For Fairness in the Workplace. New York: Lexington Books.
Sluss, D. M. ve Ashforth, B. E. (2008). How relational and organizational identification converge: Processes and conditions, Organization Science, 19(6), 807-823.
Sobel, M. E. (1982). Asymptotic confidence intervals for indirect effects in structural equation models. Sociological Methodology, 13, 290-312.
Srivastava, U. R. (2015). Multiple Dimensions of Organizational Justice and Work-Related Outcomes among Health-Care Professionals, American Journal of Industrial and Business Management, 5(11), 666-685.
Sweeney, P.D. ve McFarlin, D. B. (1997). Process and outcomes: Gender Differences in assessment of justice, Journal of Organizational Behavior, 18, 83-98.
Tajfel, H. (1978). Social Categorization, Social İdentity, And Social Comparison, H. Tajfel (Ed.), Differantiation Between social groups. Studies in The Social Psychology of Intergroup Relations, London, Academic Press, 61-76.
Tajfel, H. ve Turner, J. C. (1986). The social Identity Theory Of Intergroup Behaviour, S. WORCHEL & W. G. AUSTIN (Ed.), Psychology of Intergroup Relations, Chicago, IL, Nelson, 7-24.
Tak, B. ve Aydemir, B. A. (2004). Örgütsel özdeşleşme üzerine iki görgül çalışma, 12. Ulusal Yönetim ve Organizasyon Kongresi, Uludağ Üniversitesi, Bursa.
Tang, T. L., Sarsfield B. ve Linda J. (1996). Distributive and procedural justice as related to satisfaction and commitment, Advanced Management Journal, 61, 155-178.
Taşlıyan, M., Hırlak, B., Çiftçi, G. E. ve Yılmaz, Ö. İ. (2017). Farklılık yönetiminin örgütsel adalet algısı ve örgütsel özdeşleşme üzerine etkisi: İç Anadolu ve Akdeniz Bölgesinde yer alan üniversitelerde karşılaştırmalı bir araştırma, Akademik Araştırmalar ve Çalışmalar Dergisi, 9(16), 1-19.
Taylor, M. S., Tracy, K. B., Renard, M. K., Harrison, J. K. ve Carroll, S. J. (1995). Due process in performance appraisal: a quasi-experiment in procedural justice, Administrative Science Quarterly, 40, 495-523.
Thibaut, J. ve Walker, L. (1975). Procedural Justice: a Psychological Analysis. Hillsdale, Nj: Erlbaum.
Thibaut, J. ve Walker, L. (1978). A Theory of procedure, California Law Review, 66.
Tornblom, K. Y. (1990). The Social Psychology of Distributive Justice içinde Scherer K.(Ed), The Nature and Administration of Justice: Interdiciplinary Approaches. Cambridge, England: Cambridge University Pres.
Tuna, M., Bircan, H. ve Yeşiltaş, M. (2012). Etik liderlik ölçeği’nin geçerlilik ve güvenilirlik çalışması: Antalya örneği. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 26(2), 143-155.
Türk Dil Kurumu, (2020). https://sozluk.gov.tr/?kelime=POLİTİKA (Erişim tarihi: 23 Şubat 2020).
Uğurlu, C. T. ve Üstüner, M. (2011). Öğretmenlerin örgütsel bağlılık düzeylerine yöneticilerinin etik liderlik ve örgütsel adalet davranışlarının etkisi, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 41(41), 434-448.
Van Dick, R., Wagner U. Stellmacher, J. ve Christ, O. (2004). The utility of a broader conceptualization of organizational identification: Which aspects really matter? Journal of Occupational and Organizational Psychology, 77, 171-191.
Van Knippenberg, D. (2000). Work motivation and performance: A social identity perspective: An international review, Applied Psychology, 49, 357-371.
Van Knippenberg, D. ve Van Schie, E. C. M. (2000). Foci and correlates of organizational identification, Journal of Occupational and Organizational Psychology, 73, 137-147.
Welbourne, T., Balkin, D. B. ve Gomez Meija, L. R. (1995). Gainsharing and mutual monitoring: A Combined agency organizational justice interpretation, Academy of Management Journal, 38(3), 818-834.
Yeşiltaş, M. (2012). Örgütsel Özdeşleşmenin Oluşmasında Belirleyiciler Olarak Etik Liderlik ve Etik İklim: Otel İşletmelerine Yönelik Bir Uygulama. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Turizm İşletmeciliği Eğitimi Anabilim Dalı, Ankara.
Yılmaz, E. (2006). Okullardaki Örgütsel Güven Düzeyinin Okul Yöneticilerinin Etik Liderlik Özellikleri ve Bazı Değişkenler Açısından İncelenmesi. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.