Elazığ ekolojik koşullarında bazı nohut (Cicer arietinum L.) çeşitlerinin verim ve verim öğeleri üzerine bir araştırma

Elazığ kuru şartlarında 2004 yılında yürütülen bu çalışmada 8 nohut çeşidinin tane verimi ve bazı özellikleri incelenmiştir. Bu çalışma, tesadüf blokları deneme desenine göre üç tekrarlamalı olarak yürütülmüştür. İncelenen özellikler arasında istatistiki olarak önemli farklılıklar saptanmıştır. En yüksek tohum verimi (109.93 kg da-1) Diyar-95, en düşük tohum verimi ise (61.57 kg da-1) Damla çeşidinden elde edilmiştir. Bitki boyu 24.30-34.73 cm, bitki başına ana dal sayısı 2.50-3.63 adet, alt bakla yüksekliği 14.20-21.07 cm, bitkide bakla sayısı 11.20-17.33 adet, biyolojik verim 158.90- 223.00 kg da-1, kes verimi 79.17-119.43 kg da-1 ve yüz tane ağırlığı 30.00-44.67 g arasında değişmiştir. Bu sonuçlara göre Elazığ ve çevresinde nohuttan yüksek tane ve kes verimi alabilmek için Diyar-95, Canitez-87 ve Akçin-91 çeşitleri önerilebilir.

A study on yield and yield compenents of some chickpea (Cicer arietinum L.) varietys in Elazığ egological conditions

In this study, Seed yield and some properties of eight chickpea varieties were investigated under dry conditions of Elazığ during the 2004 growing season. This study was designed in randomized complete bloks with three replications. The results of variance analyses showed that there were statistically significant differences among some characters. The highest seed yield (109.93 kg da-1) was produced by Diyar-95, the lowest (61.57 kg da-1) by Damla variety. Plant height ranged from 24.30 to 34.73 cm, main shout per plant from 2.50 to 3.63 number, first pod height 14.20-21.07 cm, pod number per plant 11.20-17.33 number, biological yield 158.90-223.00 kg da-1, straw yield 79.17-119.43 kg da-1 and 100 seed weight 30.00-44.67 g. Acording to the results, Diyar-95, Canitez-87 and Akçin-91 varieties were recomended to the farmers in Elazığ and surroundings because of the high seed yield and straw yield.

PDF

___

Akçin, A. 1998. Yemeklik Dane Baklagiller. Selçuk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları, No: 8, 377 sayfa.
Anonim, 2004. T.C. Başbakanlık Devlet Meteoroloji İşleri Genel Müdürlüğü, Elazığ İl Müdürlüğü Kayıtları.
Anonim, 2006. Türkiye İstatistik Yıllığı, T.C. Başbakanlık Devlet İstatistik Enstitüsü Yayınlaro, Ankara.
Ayçiçek, M. ve Yıldırım, T. 2002. Bazı ekmeklik buğday çeşit ve hatlarının (Triticum aestivum var. aestivum L.) Bingöl şartlarındaki verim yeteneklerinin belirlenmesi üzerine bir araştırma. Fırat Üniversitesi Fen ve Mühendislik Bilimleri Dergisi, 14(1), 19-28.
Bakoğlu A. ve Memiş, A. 2002. Farklı oranlarda ekilen adi fiğ (Vicia sativa L.) ve arpa (Hordeum vulgare L.) karışımlarında tohum verimi ve bazı özelliklerin belirlenmesi. Fırat Üniversitesi Fen ve Mühendislik Bilimleri Dergisi, 14 (1), 29-35.
Bakoğlu, A. 2005. Elazığ şartlarında nohut (Cicer arietinum L.)’ta tohum verimi ve tarımsal özellikler. Fırat Üniversitesi Doğu Anadolu Bölgesi Araştırmaları Dergisi, 3(3), 178-181.
Bakoğlu, A. ve Ayçiçek, M. 2005a. Bingöl ekolojik koşullarında bazı Nohut (Cicer arietinum L.) çeşitlerinin verim ve verim öğeleri üzerine bir araştırma. Fırat Üniversitesi Fen ve Mühendislik Bilimleri Dergisi, 17(1), 107-113.
Bakoğlu, A. ve Ayçiçek, M. 2005b. Elazığ şartlarında soya fasulyesinin (Glycine Max L) tarımsal özellikleri ve tohum verimi, Fırat Üniversitesi Fen ve Mühendislik Bilimleri Dergisi, 17(1), 52-58.
Erman, M., Çiftçi, V. ve Geçit, H.H. 1997. Nohut (Cicer arietinum L.)’ta özellikler arası ilişkiler ve path katsayısı analizi üzerine bir araştırma. Ankara Üniversitesi, Ziraat Fakültesi Tarım Bilimleri Dergisi, 3(3), 43-46.
Fehr, W.R. 1987. Genotyp x Enviroment interaction. Principles of Cultivar Development, Vol. I., Theory and Tecnique (Ed. W.R. Fehr), Macmillan Publishing Company, New York, 247-260.
Gökkuş, A., Bakoğlu A. ve Koç, A. 1996. Bazı adı fiğ (Vicia sativa L.) hat ve çeşitlerinin Erzurum sulu şartlarına adaptasyonu üzerine bir çalışma. Türkiye 3. Çayır-Mera ve Yenbitkileri Kongresi, 17-19 Haziran, Erzurum, 674-678.
Karasu, A. ve Karadoğan, T. 2003. Farklı topraklarda değişik toprak işleme yöntemleri ve tohum yatağı hazırlığının nohut’un (Cicer arietinum L.) verim ve verim komponentlerine etkisinin belirlenmesi üzerine bir araştırma. Türkiye 5. Tarla Bitkileri Kongresi, 13-17 Ekim, Diyarbakır, 97-102.
Özgün, Ö.S., Biçer B.T. ve Şakar, D. 2005. Gökçe nohut çeşidinde farklı ekim zamanlarının bitkisel ve tarımsal özelliklere etkisi. Türkiye VI Tarla Bitkileri Kongresi, 5-9 Eylül, Antalya, 279-284.
Öztaş, E., Bucak, B., Al, V. ve Kahraman, A. 2007. Farklı nohut (Cicer arietinum L.) çeşitlerinin Harran Ovası koşullarında kışa dayanıklılık, verim ve diğer özelliklerinin belirlenmesi, Harran Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 11(3/4), 81-85.
Togay, Y. ve Togay, N. 2001. Nohutta (Cicer arietinum L.) farklı sıra aralıklarının bazı tarımsal özellikler üzerine etkisi, Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarım Bilimleri Dergisi, 7 (2), 32-35.
Toker, C. ve Çancı, H. 2003. Selection of chichpea (Cicer arietinum L.) genotypes for resistance to ascochyta blight (ascochyta rabiai (pass.) labr.) yield and yield criteria. Turkish Journal of Agriculture and Forestry, 27(5), 277-283.
Turan, Z.M. 1988. Araştırma ve Deneme Metotları. Uludağ Üniversitesi Ziraat Fakültesi Ders Notları, No: 62, 121 sayfa.
Türk, Z. ve Koç, M. 2003a. Ceylanpınar ekolojik koşullarında nohut (Cicer arietinum L.)’ta verim ve verim ögelerini sınırlayan etkenlerin belirlenmesi üzerine bir araştırma. Türkiye 5. Tarla Bitkileri Kongresi, 13-17 Ekim, Diyarbakır, 118-420.
Türk, Z. ve Koç, M. 2003b. Diyarbakır koşullarında kuru ve sulu olarak yetiştirilen nohut (Cicer arietinum L.)’un verim ve verim unsurlarının belirlenmesi üzerine bir araştırma. Türkiye 5. Tarla Bitkileri Kongresi , 13-17 Ekim, Diyarbakır, 424-427.
Üstün, A. 1994. Kuzey geçit bölgelerinde nohut verimliliğinin arttırma yolları. Tarım ve Köy, 98, 46-47.
Varshney, J.G. 1992. Effect sowing dates and Row spacing on the yield of lentil varieties. Lens Newsletter, 19(1), 20-21.