Bu makale, elli yılı aşkın zamandır İngiliz tiyatrosunun en üretken ve deneysel oyun yazarlarından biri olan Caryl Churchill'in gelecek üzerine yazdığı ilk oyunu üzerine odaklanmaktadır. Churchill'in oyunları arasında, radyo için yazılmış olan Not Not Not Not Not Enough Oxygen (1971) tehlike altında olan bir geleceği konu alması açısından önem taşır. Yazarın diğer distopik oyunları gibi bu oyun da bir yandan her geçen gün daha fazla bilim ve teknoloji ile tanımlanan diğer yandan ise insan iletişiminin gitgide azalmakta olduğu bir dünyada değişen sistem ve hassasiyetleri sorgulamaktadır. Oyun, dönüşü olmayan bir felaket uzamı yaratarak aslında çağımızdaki pek çok çevresel ve insanla ilişkili soruna verilmiş erken bir yanıt görevini de üstlenmekte ve yazarın sonraki oyunlarında, üzerinde daha fazla durduğu küresel ısınma, hava kirliliği ve geri döndürülemez biçimde saflara ayrılmış bir dünya düzeni gibi sorunların önemine dikkat çekmektedir. Bu makale günümüz dünyasıyla ne kadar alakalı olduğunu göstermek üzere yazarın bu erken dönem oyununda ortaya çıkan öngörü ve hassasiyetlerinin yeniden bir değerlendirmesini yapacaktır. Oyun aynı zamanda aralarındaki bağlantıya işaret etmek ve yazarın tekrarla işlediği konuların altını çizmek amacıyla Churchill'in diğer distopik oyunlarının bağlamına yerleştirilecektir

This article focuses on the earliest future-oriented play by Caryl Churchill, who is one of the most prolific and experimental British playwrights writing for the stage for more than fifty years. Among the variety of Churchill’s works, her radio play Not Not Not Not Not Enough Oxygen (1971) is most remarkable in its deep concern for a future at risk. This play, like Churchill’s other dystopian drama, includes a questioning of changing systems and sensitivities in a world which is on the one hand defined more and more by science and technology and on the other less and less by human contact. By opening up a space of catastrophe on the point of no-return, it, in fact, serves as an early response to many of the contemporary environmental and human-related issues, and signals the playwright’s concern for the cruciality of problems such as global warming, air pollution and a world irrevocably divided into camps—issues she deals with at more length in her later plays. This article, hence, aims to make a reassessment of the foresight and sensitivities dictated in this early play in an attempt to argue how relevant the play is in today’s world. The play will also be studied within the context of Churchill’s other dystopian dramas in order to display how it is related to them and to highlight the playwright’s recurring thematic concerns