SADIK YALSIZUÇANLAR’IN ÖYKÜLERİNDE ŞİİRSELLİK

Edebî türler arasındaki etkileşim, son dönem edebiyat araştırmalarının en çok üzerinde durulan konuları arasındadır. Özellikle 1980 sonrasında öykü ve şiir türleri arasındaki etkileşim, üzerinde durulması gereken bir konudur. Bu bağlamda Sadık Yalsızuçanlar, öykülerinde şiirsellikten yararlanan yazarlarımızdan biridir. Yazar, öykülerinde düzyazı cümlelerini keserek şiirsel bir görünüm oluşturmak, şiir parçalarını öykü içerisinde kullanmak, şiirsel yazım tekniklerine yer vermek, devrik cümleler, eksiltili cümleler, ikilemeler, masalsılık, şairane üslup, somutlama, kişileştirme, teşbih, simge ve semboller, leitmotifler, zıtlıklar gibi tekniklerden yararlanarak şiirsel bir söyleyiş elde eder. Sadık Yalsızuçanlar, kullandığı şiirsel teknikler ile öykülerde zengin bir anlatım yakalamıştır. Bu çalışmada Sadık Yalsızuçanlar'ın tüm öyküleri bu teknikler dikkate alınarak öykülerdeki şiirsel kullanımlar başlıklar halinde incelenmiştir

POETICALNESS in SADIK YALSIZUÇANLAR’S SHORT STORIES

Interactions between literary genres have recently been among the highly dwelt on topics by literature researchers. Especially after 1980s, interaction between short stories and poems has become one of the topics to be mentioned. With this respect, Sadık Yalsızuçanlar is one of the writers who receives support from poeticalness in his short stories. The author, in his short stories, obtains a way of poetic discourse by such techniques as shortening prose, using poetical elements in short stories, writing through poetical methods and utilizing reduplications, images and symbols, fantastic language, impersonation, leitmotivs, compares and contrasts and verses of songs. By such techniques, Sadık Yalsızuçanlar has enriched his way of phraseology. In the present study, the author’s all short stories are investigated by considering all these poetical techniques

PDF

___

Ağakay, Mehmet Ali (1988). Türkçede Kelime Koşmaları, Ankara: TDAY.
Akay, Hasan (1998). Cenab Şahabeddin’in Şiirleri Üzerinde Stilistik Bir Araştırma, İstanbul: Kitabevi.
Akay, Hasan (2006). Şiir Alametleri, İstanbul: 3F Yayınevi.
Bates, H.E. (2001). Yazınsal Bir Tür Olarak Kısa Öykü, (çev. Gökçen Ezber), İstanbul: Bilge Kültür Sanat.
Çetin, Nurullah (2009). Şiir Çözümleme Yöntemi, Ankara: Öncü Kitap.
Çoban, Ahmet (2004). Edebiyatta Üslup Üzerine, Ankara: Akçağ Yayınları.
Erden, Aysu (2000). “Öyküde Şiirsellik Boyutu Üzerine”, Yeni Bin Yılda Öykücülüğümüz, Ankara: Edebiyatçılar Derneği.
Kaplan, Mehmet (1997). Hikâye Tahlilleri, İstanbul: Dergâh Yayınları.
Mert, Necati (2006). Öykü Yazmak, Ankara: Hece Yayınları.
Taşçıoğlu, Yılmaz (2008). “1980 Sonrası Hikâyelerde Şiirsellik”, Hikâyenin Bugünü Bugünün Hikâyesi 80 Sonrası Türk Hikâyesi Sempozyumu(19-20 Ekim 2007)Kitabı, İstanbul: Ümraniye Belediyesi.
Tomaşevski, B. (2005). “Tema Örgüsü”, Yazın Kuramı, (Der. Tzvetan Todorov), (Çev. Mehmet Rıfat–Sema Rıfat), İstanbul: Yapı Kredi Yayınları, 2. Baskı
Tosun, Necip (1996). Türk Öykücülüğünde Rasim Özdenören, İstanbul: İz Yayıncılık.
Tosun, Necip (1999). Hayat ve Öykü, Ankara: Hece Yayınları.
Uslu, Ahmet (2016). 1980 – 2000 Yılları Arası Türk Hikâyeciliğinde Yapı, Dicle Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yayımlanmamış Doktora Tezi.
Wellek, Rene; Austin Warren (2001); Edebiyat Teorisi, (çev. Ömer Faruk Huyugüzel), İzmir: Akademi Kitabevi.
Yalsızuçanlar, Sadık (1996). Gerçeği İnciten Papağan, İstanbul: Akçağ Yayınları.
Yalsızuçanlar, Sadık (2012). Garip Toplu Öyküler I, İstanbul: Timaş Yayınları.
Yalsızuçanlar, Sadık (2013). Küf Toplu Öyküleri II, İstanbul: Timaş Yayınları.
Yalsızuçanlar, Sadık (2014). Huruf Toplu Öyküleri III, İstanbul: Timaş Yayınları.