GÜMÜŞHANE İLİNDE ARICILIĞIN EKONOMİK VE SOSYAL BOYUTLARI

6.437 kilometrekare alana sahip olan Gümüşhane ilinde nüfusun %50,7'si kırsal kesimde yaşamaktadır. İlde tarımsal faaliyet çoğunlukla küçük aile işletmeleri tarafından gerçekleştirilmektedir. İlin arazi yapısı, iklimi, bitki örtüsü, flora çeşitliliği ve insanların yaşam biçimleri göz önüne alındığında arıcılık, en uygun iş kollarından biri olarak öne çıkmaktadır. Gümüşhane'de arıcılıkla uğraşan yerli arıcı sayısı oldukça azdır. Yerli arıcıların sermaye birikimi yetersizdir; mevcut desteklerden gerektiği gibi yararlanmaları ise bürokratik mekanizmalar nedeniyle zorlaşmaktadır. Bu çerçevede, Gümüşhane'de arıcılıktan asıl kazancı sağlayanlar daha çok Ordu, Trabzon, Giresun ve Rize yöresinden bahar aylarında gelen gezginci arıcılardır. Dolayısıyla, ilin göç nedeniyle boşalması ve yoksulluğu gibi sorunlar karşısında, arıcılığın çözüm sağlama potansiyelinden yararlanılamamıştır. Gümüşhane'de arıcılıkla uğraşan üretici sayısı 500'ün biraz üzerindedir. Bunların 480'i ilin arıcılar birliğine kayıtlı olup 60000 civarında arı kolonisi ile ve yıllık 1360 ton kadar bal üretmektedirler. Bunların dışında arıcılık yapan üreticiler ise, daha çok aile gereksinimini karşılayacak düzeyde faaliyetlerini sürdürmektedir. Bu bağlamda arıcılık, hane halkının geçimini sağlayan diğer ekonomik faaliyetleri destekleyici bir unsur olmaktan öteye geçmemektedir

THE ECONOMIC AND SOCIAL DIMENSIONS OF APICULTURE IN GÜMÜŞHANE PROVINCE

With its territory of 6437 square kilometers, 50,7 % of the total population lives in rural areas in Gümüşhane Province. Agricultural activities are mainly performed by small family businesses in the province. Considering land structure, climate, vegatation, diversity of flora and the life styles, apiculture comes forward as one of the most convenient sectors for economic activity. In Gümüşhane, the number local residents engaged in apiculture is rather low. Capital acumilations of domestic farmer families are insufficient; yet their ability for taking advantage of state subsidies efficiently are complicated by buraucratic mechanisms. In this context, the migratory beekeepers from Ordu, Trabzon, Giresun and Rize, who comes to the province after spring, earn the main income from the beekeeping in Gümüşhane. Therefore, in face of the province’s problems such as depleting of the population and poverty, the potential of the beekeeping to bring solutions has not been utilized. The number of producers engaged in beekeeping is slightly over 500 in Gumushane. 480 of them are registered in the province's beekeepers association and produce 1360 tons of honey per year with 60000 bee colonies. Other producers keeping hives, continue the activities to operate at a level that meets the family needs. In this context, beekeeping does not reach beyond to be a supporting factor after the other economic activities for the subsistence of households

PDF

___

Aslan, S., ve Arıkan, A., (2013). “Arı Ürünlerinde Ağır Metal Birikimine Uzaklığın Etkisi”, Türk Tarım – Gıda Bilim ve Teknoloji Dergisi, 1(2): 90-93
Çakmak, İ., Aydın, L., Seven, S., ve Korkut, M. (2003). “Güney Marmara Bölgesi’nde Arıcılık Anket Sonuçları”, Uludağ Üniversitesi Arıcılık Dergisi,ss.31-36.
Çağlıyan, A. (2015), “Bitlis İli’nde Arıcılık Faaliyetleri”, İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Coğrafya Bölümü, Coğrafya Dergisi, 30 (2015), ss.1-25.
Çöçen, E., Özcan, T. E., Atay, S., Pala, M., ve Murathan, İ.,(2014). Gümüşhane İli Merkez İlçe Köyleri Florasında Yoğun Olarak Bulunan Ballı Bitki Türleri ve Meraların Çiçeklenme Periyotları, Gümüşhane Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 4 (2): 126-133
Demen, H., Karacaoğlu, M., ve Koç, U. A. (2015). “Diyarbakır İli Arıcılığın Yapısı ve Sorunları”, Adnan Menderes Üniversitesi Tralleis Elektronik Dergisi, 4 (2015), ss.8-17.
Demir, M. (2013). “Kars İlinin Arıcılık Potansiyeli ve Değerlendirme Durumu”, Doğu Coğrafya Dergisi, (32), ss.209-230.
Engindeniz, S., Uçar, K., ve Başaran, C. (2014). “İzmir İlinde Arıcılığın Ekonomik Yönleri ve Sorunları”, Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarım Ekonomisi Bölümü Tarım Ekonomisi Dergisi, 20(2), ss.113-120.
Erkan, C., ve Aşkın, Y. (2001), “Van İli Bahçesaray İlçesi’nde Arıcılığın Yapısı ve Arıcılık Faaliyetleri(1)”, Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Ziraat Fakültesi Tarım Bilimleri Dergisi (J. Agric. Sci.), 11(1), Van, ss.19-28.
Ertürk, E.Y., ve Yılmaz, O. (2013). “Türkiye’de Organik Arıcılık”, Çanakkale On sekiz Mart Üniversitesi, Ziraat Fakültesi Dergisi, 1 (1), ss.35-42.
FAO, 2015. Food and Agriculture Org. Honey Inf . http://www.fao.org. Erişim:15.08.2016
Karlıdağ, S., ve Köseman A. (2015). “Türkiye ve Malatya’da Arıcılığın Yeri ve Önemi”, Arıcılık Araştırma Dergisi,Yıl:7 Sayı:13, ss.27-32.
Kaya, F. (2008). “Ağrı İlinde Arıcılık Yapısı ve Değerlendirme Durumu”, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Cilt:12, Sayı:2, ss.35-55
Koç, H., ve Kartal, F. (2016). “Sivas İli’nde Arıcılık Faaliyetleri”, Aksaray Üniversitesi Sosyal Bilimler Eğitimi Dergisi, Cilt:2 Sayı:2, ss.12-27
Kutlu, A. M. (2014). “Gaziantep İli Arıcılık Düzeyinin Saptanması, Sorunları ve Çözüm Yolları”, Türk Tarım ve Doğa Bilimleri Dergisi, 1(4), 481-484.
Sandal, E. K. - Kan, C. (2013). “Bingöl İli’nde Arıcılık Faaliyetleri”, Türk Coğrafya Dergisi, Sayı 60, İstanbul, ss.1-12.
Saner, G. - Engindeniz, S. - Çukur, F. - Yücel, B. (2005). “İzmir Ve Muğla İllerinde Faaliyet Gösteren Arıcılık İşletmelerinin Teknik ve Ekonomik Yapısı İle Sorunları Üzerine Bir Araştırma”, T.C.
Tarım ve Köy işleri Bakanlığı Tarımsal Ekonomi Araştırma Enstitüsü, Yayın No:126, Ankara, ss.1-126.
Seven, İ., ve Akkılıç, E. M. (2005). “Elazığ’daki Arıcılık İşletmelerinin Üretim Ve Pazarlama Problemlerinin Tespiti ve Çözüm Önerileri”, Lalahan Hayvancılık Araştırma Enstitüsü Dergisi, 45 (2), ss.41-52
Sever, R. - Koca, H. (2008). “Karlıova’nın Arıcılık Potansiyeli ve Değerlendirme Durumu” Atatürk Üniversitesi Doğu Coğrafya Dergisi, Cilt:3 Sayı:19, ss.7-24
Sezgin, A. - Kara, M. (2011), “Arıcılıkta Verim Artışı Üzerinde Etkili Olan Faktörlerin Belirlenmesine Yönelik Bir Araştırma: Tra2 Bölgesi Örneği”, Harran Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 15(4), ss.31-38
Özbakır, Ö. G., Doğan, Z., ve Öztokmak, A. (2016). “Adıyaman İli Arıcılık Faaliyetinin İncelenmesi”, Harran Tarım ve Gıda Bilimleri Dergisi, 20(2), ss.119-126.
Tunçel, H. (1992). “Türkiye’de (1966-1986 Yılları Arasında) Arıcılığa Genel Bir Bakış”, Türkiye Coğrafyası Araştırma ve Uygulama Merkezi Dergisi, Sayı: 1,Ankara, ss.97-126.
Üçeş, E., ve Erişir, Z. (2016). “Erzincan İli Arıcılığının Sosyo-Ekonomik Yapısı”, Fırat üniversitesi Sağlık Bilimleri Veterinerlik Dergisi, 30 (1), ss.33–38
Yıldız, N., Akbulut, Ö., ve Bircan, H. (2012). “İstatistiğe Giriş”, Aktif Yayınevi, Erzurum, 326
URL 1: http://www.tarimtv.gov.tr/HD5971_gumushane-de-aricilik-konferansi-duzenlendi.html (26.12.2016).
URL 2:http://www.gumushane.gen.tr/v2/gumushane/karadenizde-en-fazla-endemik-bitki-turugumushanede-h15802.html#axzz4V5tM4FI3 (27.12.2016).
URL 3: http://www.daa.org.tr/panel/files/files/yayinlar/bitlis_aricilik_raporu.pdf (28.12.2016).
URL4: http://gumushane.tarim.gov.tr/Belgeler/2015%20Gümüşhane%20Tarım%20Bülteni16 nisanmayis_haziran.pdf (20.11.2016)
URL 5: http://www.haber29.net/gumushane/gumushane-bali-marka-olacak-h12265.html (03.02.2017)