İletişim Becerileri Eğitiminin Öğrencilerin Kendini Ayarlama ve İyimserlik Düzeylerine Etkisi

Problem Durumu: Sosyal bir varlık olan insanın çevresindeki insanlarla etkileşiminde ve iletişiminde iletişim becerileri önemli rol oynar. Etkili bir iletişim becerisine sahip olan birey hem kendisine ve hem de çevresine kolay bir şekilde uyum sağlayabilir. Bu sayede kendini ayarlayabilmenin yolunu öğrenir ve nerede nasıl davranacağına dikkat eder. Böylece olaylara, durumlara ve geleceğe iyimser bir bakış açısı geliştirebilir. Araştırmanın Amacı: Bu araştırmada, üniversite öğrencilerinin almış oldukları iletişim becerileri eğitiminin onların kendisini ayarlama ve iyimserlik düzeylerine etkisinin olup olmadığı incelenmiştir. Başka bir deyişle, iletişim becerileri eğitiminin üniversite öğrencilerinin kendini ayarlama ve iyimserlik düzeylerine etkisi incelenmiştir. Araştırmanın Yöntemi: Araştırma, ön-test, son-test kontrol gruplu deneysel bir çalışmadır. Bu araştırmada 'Kontrol Gruplu Ön-test ve Son-test Model' araştırma deseni olarak kullanılmıştır (Kaptan, 1991). Araştırmanın Evreni; Ondokuz Mayıs Üniversitesi'nde öğrenim gören ve seçmeli ders olarak İnsan İlişkileri ve İletişim dersini seçen tüm öğrencilerden oluşmaktadır. Araştırmanın Örneklemi ise; yılında Ondokuz Mayıs Üniversitesi'nde öğrenim gören ve seçmeli ders olarak İnsan İlişkileri ve İletişim dersini seçen 90 öğrenciden oluşmaktadır. Araştırmanın bağımsız değişkeni, ön-test ve son-test uygulamaları arasmda yapılan iletişim becerileri eğitimidir. İletişim becerileri eğitimi, 10 kişilik deney grubuna 10 oturumluk süre içinde verilmiştir. Araştırmada veri toplama araçları olarak, öğrencilerin iyimserlik düzeyleri için Balcı ve Yılmaz (2002) tarafından geliştirilen 'İyimserlik Envanteri' ve kendini ayarlama düzeyleri ise, Bacardi (1990) tarafından Türkçe'ye uyarlanan 'Kendini Ayarlama Ölçeği' kullanılmıştır. Araştırmada elde edilen verilerin çözümlenmesi "SPSS 10.0 Paket Programı yardımıyla yapılmıştır. İletişim becerileri eğitimi programının yukarda belirtilen bağımlı değişken (iyimserlik düzeyi ile kendini ayarlama düzeyi) üzerinde etkisinin önemli olup olmadığını test etmek amacıyla Mann Withney U testi kullanılmıştır (Gamgam, 1998) . Araştırmada iyimserlik ve kendini ayarlama düzeyleri yönünden deney ve kontrol grupları arasında anlamlı fark olup olmadığını (grupların denk olup olmadığı) sınamak için Wilcoxon İşaretli Sıralar Testi kullanılmıştır. Ortalamalar arası farkların önem dereceleri test edilirken tüm analizlerde hata p

The Effect of Communication Skills Training on University Srudents' Self-Monitoring and Optimism Levels

Problem Statement: Communication skills play an important role in the interaction and communication process between man, a social creature, and his environment. The individual equiped with effective communicative ability can adapt to both himself and his environment. In this way he learns how to adjust himself and pays attention to the code of conduct where necessary. Thus he can develop an optimistic point of view towards situations and future. Purpose of Study: The purpose of this study was examine whether the communication skills training program offered to university students have an effect on their levels of self-monotoring and optimism. In other words, the effect of communication skills training on self-monitoring and optimism levels of university students was investigated. Methods: This research is an experimental one based on control-grouped pre-test and post-test design "Control-Grouped Pre-test Post-test Design" was used in this study (Kaptan, 1991). The population of this study comprises 90 students who attend Ondokuz Mayıs University and take the elective course of Interpersonal Relations and Communication. The sample of the study includes 20 students who attend Ondokuz Mayıs University and take the elective course of Interpersonal Relations and Communication. The independent variable of the study is the communication skills training conducted between the application of pre-test and post-test. The communication skills training was conducted on all 10 students in the experiment group throughout the 10 sessions. In order to collect data about the students' level of optimism, the "Optimism Inventory" developed by Balcı and Yılmaz (2002) was used. And the data about the students' level of self-monitoring were collected using the "Self-Monitoring Scale" adapted into Turkish by Bacardi (1990). The data obtained were analyzed with the help of SPSS 10.0 software program. The pre-test and post-test scores of the students in the experiment and control groups from the optimism and self-monitoring scales were arranged so as to test the hypothesis of the study. Mann Withney U test (Gamgam, 1998) was used in order to test whether the training program on Communication skills have a significant effect on the dependent variable cited above (the level of optimism and self-monitoring). And Wilcoxon Signed-Rank Test was used in order to test whether there is a significant difference between the control and experiment groups with regard to optimism and self-monitoring levels (whether the groups are equivalent). In testing the significance of the differences between means, probability value was calculated as p

___

  • Adler, A.(1998). İnsan tabiatını tanıma. İstanbul: T. İş Bankası Yayınları.
  • Altıntaş, M. (1991). Kendini ayarlama becerisi ve arkadaşlık ilişkileri. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi. Ankara: Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Bacanlı, H. (1990). Kendini ayarlama becerisinin çeşitli değişkenlerle ilişkisi. Basılmamış doktora tezi. Ankara: Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Bacanlı, H. (1997). Sosyal ilişkilerde benlik kendini ayarlamanın psikolojisi. İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
  • Balcı S. ve Yılmaz M.(2002). İyimserlik ölçeğinin geliştirilmesi: geçerlik ve güvenirlik çalışması. OMÜ Eğitim Fakültesi Dergisi; 14,54-60.
  • Baymur, F. (1990). Çağımızda insan ilişkilerinin artan önemi ve bu hususun eğitimde dikkate alınması. Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 1 (1), 16-17.
  • Burnard, P. (1992). Interpersonal skills training: sourcebook of activities for trainers. London: Kagan Page Limited.
  • Carkhuff, Robert R. (2000). The art of helping in the 21st century. (8th ed.) Amherst, Massachusetts: Human Resource Development Pres, Inc.
  • Doğan, C. (2002). İletişim donanımları. (2. Baskı). İstanbul: Sistem Yayıncılık.
  • Dökmen, Ü. (1998). iletişim çatışmaları ve empati. İstanbul: Sistem Yayıncılık.
  • Egan, G.(1994). Yardım becerileri alıştırmaları. (Çev. Füsun Akkoyun) Ankara: Farm Ofset.
  • Egan, G. (1982). The skilled hepler. (2nd ed.). California: Brooks/Cole Publishing Co.
  • Engler, C, Saltzman, G., Walker, M. & Wolf. F.(1981). Medical student acquisition and retention of communication and interviewing skills. Journal of Medical Education, 56 (7), 572-579.
  • Friedrich, R. M., Lively, S.I & Schacht, E. (1985). Teaching communication skills in an integrated curriculum. Journal of Nursing Education, 24 (4), 164-167.
  • Gamgam, H. (1998). Parametrik olmayan istatistiksel teknikler. Ankara: Gazi Üniversitesi Yayın No:140.
  • Goleman, D. (1998). Duygusal zekâ. (Çev. Banu Seçkin Yüksel) İstanbul: Varlık Yayınlan.
  • Johnson, D. M. (1990). Reaching out: interpersonal effectiveness and self-actualization. Prentice Hall International Inc.
  • Kaptan, S. (1991). Bilimsel araştırma teknikleri. Ankara: Tekışık Web Ofset Tesisleri.
  • Mill, J., (1984). High and low self-monitoring individuals: their decading skills and empathic expression. Journal of Personality, 52 (4), 372-388.
  • Myers, E.G., & Myers, M. T. (1988). The dynamics of human communication. (5th ed.). New York: Me. Graw-Hill Book Co.
  • Özer, K. (1995). İletişimsizlik becerisi. İstanbul: Varlık Yayınlan.
  • Roach, A.C., & Wyatt, J.N. (1988). Successful listening. New York: Harper Collins Publishers, Inc.