Fen Eğitiminde Öz-Yeterlik İnançları ve Etkili Fen Dersine İlişkin Görüşler

Problem Durumu: Araştırmanın problemi öğrenme döngüsü yaklaşımına göre yürütülen fen öğretimi derslerinin sınıf öğretmeni adaylarının fen öğretimi öz- yeterlik inançlarına ve etkili bir fen dersine ilişkin görüşlerine etkisini incelemektir. Araştırmanın Soruları: Sınıf öğretmeni adaylarının; fen öğretiminde öz-yeterlik inançları ve etkili fen dersine ilişkin görüşlerine ait ön test-son test puanları farklılık gösteriyor mu?,öz-yeterlik inançları ile etkili fen dersine ilişkin görüşleri arasında bir ilişki var mıdır? Araştırmanın Yöntemi: Araştırmada ön test-son test tek gruplu model kullanıl- mıştır. Araştırmaya 2003-2004 öğretim yılında A.Ü. Eğitim Bilimleri Fakültesi Sınıf Öğretmenliği Programı üçüncü sınıfına devam eden 75 öğretmen adayı katılmıştır. Veriler fen öğretimi öz-yeterlik inancı ölçeği ve bir açık-uçlu soru ile toplanmıştır. Bulgular ve Sonuçlar: Öğrenme döngüsü yaklaşımına göre yürütülen Fen öğretimi dersleri öğretmen adaylarının öz-yeterlik inançlarını ve etkili fen dersine ilişkin görüşlerini olumlu yönde etkilemektedir. Ancak, fen öğretiminde öz- yeterlik inançları ile etkili fen dersine ilişkin görüşler arasında ne ön test ne de son test ölçümlerinde anlamlı bir ilişki bulunmamıştır. Öneriler: Öğretmen adaylarının fen öğretimi ile ilgili öz-yeterlik inançları ve fen öğretme-öğrenme anlayışlarının birinci sınıftan son sınıfa kadar nasıl bir değişim gösterdiğinin araştırılması önerilmektedir. Ayrıca, bir başka araştırma konusu olarak öğretmen adaylarının fen öğretme-öğrenme anlayışları ile öğretmenlik uygulamaları arasındaki ilişkinin analiz edilmesi önerilmektedir.

PDF

___

Atan, M., Özgür, E., & Güler, H. (2003, Nisan 16-20). Türkiye’deki illerin gelişmişlik düzeylerinin çok de- ğişkenli istatistiksel analizler ve etkinlik analizi ile karşılaştırmalı sınıflandırılması. İstatistik Mezunları Derneği’nin düzenlediği 3. İstatistik Kongresi’nde sunulan tebliğ, Belek, Antalya.
Balcı, A. (1997). Sosyal bilimlerde araştırma yöntem, teknik ve ilkeler (2. baskı). Ankara: 72 TDFO Bilgisa- yar-Yayıncılık.
Baykul, Y. (2000). Eğitimde ve psikolojide ölçme: Klasik test teorisi ve uygulaması. Ankara: ÖSYM Yayınları.
Büyüköztürk, Ş. (2002). Veri analizi el kitabı (1. baskı). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Demirel, Ö., & Ün, K. (1987). Eğitim terimleri. Ankara: Şafak Matbaası.
Demirel, Ö. (1999). Planlamadan değerlendirmeye öğretme sanatı (1. basım). Ankara: Pegem Yayıncılık.
Gorsuch, R. L. (1974). Factor analysis. Philadelphia: Saunders.
Küçükahmet, L. (Eds.). (1999). Öğretmenlik mesleğine giriş (2. baskı). İstanbul: Alkım Yayınevi.
Lee, H., B., & Comrey, A. L. (1979). Distortions in a commonly used factor analytic procedure. Multivariate Behavioral Research, 14, 301–321.
Milli Eğitim Bakanlığı. (2000). Öğretmen yeterlilikleri (Taslak). Ankara.
Milli Eğitim Bakanlığı. (2002). Öğretmen yeterlikleri. Ankara.
Özer, B. (1992). Öğretmen adaylarının etkili öğrenme ve ders çalışmadaki yeterliliği. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Eğitim Fakültesi Yayını.
Scherer, R. F., Wiebe, F. A., Luther, D. C., & Adams J. S. (1988). Dimensionality of coping: Factor stability using the ways of coping questionnaire. Psychological Reports, 62, 763-770.
Senemoğlu, N. (1997). Gelişim öğrenme ve öğretim. Burdur: Ertem Matbaacılık.
Sözer, E. (1991). Türk üniversitelerinde öğretmen yetiştirme programlarının öğretmenlik davranışla- rını kazandırma yönünden etkililiği. Anadolu Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 4, 1-2.
Tavşancıl, E., & Keser, H. (2002). İnternet kullanımına yönelik likert tipi bir tutum ölçeğinin geliştiril- mesi. Eğitim Bilimleri Dergisi 1, 1, 79-100.
Turgut, M. F. (1977). Tutumların ölçülmesi, eğitimde ölçme teknikleri ders notu (No.7). Ankara. University of New Castle upon Tyne. (2005). Statistics support: How to perform and interpret factor analy- sis using SPSS. Retrieved December 14, 2005, from Newcastle University Web site:http://www.ncl.ac.uk/ucs/statistics/common/specialisttopics/factor_analysis/factoranaly sis.html.
Ülkü, S., & Koç, N. (1978). Faktör analizi yetenekleri sınıflama (ayırt etme). A.Ü. Eğitim Fakültesi Dergi- si 10, 1-2, 25-34.
Yüksek Öğretim Kurulu. (1998). Eğitim fakültesi öğretmen yetiştirme lisans programları. Ankara.
Yüksek Öğretim Kurulu. (1999). Türkiye’de öğretmen eğitiminde standartlar ve akreditasyon. Ankara: YÖK/Dünya Bankası Milli Eğitimi Geliştirme Projesi Hizmet Öncesi Öğretmen Eğitimi, Öğret- men Eğitimi Dizisi.