Türkiye, Kore, Finlandiya ana dili dersi öğretim programlarının karşılaştırmalı olarak incelenmesi

Ana dili, anlama ve anlatma becerilerinin toplamı olmasısebebiyle bütün alanlardaki öğrenmelerin temelinioluşturmaktadır. Bu bağlamda bireylerin ana dillerini etkili olarakkullanmaları için verilen ana dili eğitiminde kılavuz olan ana diliöğretim progr amları büyük önem taşımaktadır. Bu çalışmada,uluslararası geçerliği olan PISA sınavlarında okuma becerisialanında en yüksek puanı alan ülkeler arasındaki Kore veFinlandiya ana dili dersi öğretim programları, programın temelögeleri olan dil becerileri, amaç, içerik, öğrenme -öğretme sürecive ölçme -değerlendirme temelinde, Türkçe dersi öğretimprogramıyla (6, 7, 8. sınıflar) karşılaştırılmıştır. Veriler dokümanincelemesi yoluyla elde edilmiştir. Yapılan karşılaştırmalı çalışmasonucunda ana dili dersi öğretim programlarındaki benzer vefarklı uygulamalar belirlenmiştir.

A comparative investigation on Turkish, Korean a nd Finnish mother tongue course curriculums

Mother tongue underlies the learning in any field as it is thewhole of comprehension and expression skills. In this regard,mother tongue instruction which is provided for individuals touse their native languages effectively becomes essential. In thisst udy, Korean and Finnish mother tongue curriculums, which areamong the countries scoring the highest mark in reading ininternationally recognized PISA testing, were compared toTurkish course curriculum ( 6th, 7th, 8th grades) in terms oflinguistic skills, objective, content, process of learning- teachingand measurement- assessment basis. The data were obtained bymeans of document investigation. In consequence of theconducted comparative study, it has been determined that thereare similar and different implementations among the curriculumsapplied in mother tongue instruction in terms of linguistic skills,objectives, contents, learning-teaching processes andmeasurement-assessment. Mother Tongue CurriculumLearning domainObjectiveContentProcess of learning-teachingMeasurement-assessment

PDF

___

Abreu, D. B. (2008). The ımplementation of a media literacy curriculum in the public schools: Three case studies. University of Connecticut (Doctoral dissertation). Available from ProQuest Dissertations and Theses database. (UMI No. 3340451), 05 Ocak 2014 tarihinde http://www. proquest.com/products -services/dissertations adresinden erişildi.
Akpınar, B. (2009). İlköğretim 1 - 5. sınıflar Türkçe öğretim programları görsel okuma ve sunu öğrenme alanının değerlendirilmesi. Eğitim ve Bilim, 34(154) 37- 49.
Aksan, D. (1975), Ana dili. Türk Dili, 31 (285), 423-434.
Akyol, H. (2006). Türkçe öğretim yöntemleri. Ankara: Kök Yayıncılık.
Aras, S. ve Sözen, S. (2012). Türkiye, Finlandiya ve Güney Korede öğretmen yetiştirme programlarının incelenmesi. X. Ulusal Fen Bilimleri ve Matematik Eğitimi Kongresi. Niğde: Niğde Üniversitesi.
Aydın, A., Erdağ, Ç. ve Taş, N. (2011). 2003-2006 Pisa okuma becerileri sonuçlarının karşılaştırmalı olarak değerlendirilmesi: en başarılı beş ülke ve Türkiye. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 11 (2), 651 -673.
Aykaç, N. (2005) İlköğretim programlarında yer alan etkinliklerin öğretmen görüşleri doğrultusunda değerlendirilmesi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 8(2), 19-35.
Ayyıldız M. ve Bozkurt Ü. (2006). Edebiyat ve kompozisyon eğit iminde karşılaşılan sorunlar. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 4(1), 45- 52.
Balcı, A., Coşkun, E., ve Tamer, M. (2012). Cumhuriyet dönemi Türkçe dersi öğretim programlarının genel amaçları bakımından değerlendirilmesi. Dil ve Edebiyat Eğitimi Dergisi, 1 (1), 1 -13.
Baş, B. (2012). İlköğretim Türkçe programına sözlü ve yazılı kültür temelli bir eleştiri. Kastamonu Eğitim Dergisi, 20(1), 271 -290.
Büyüköztürk, Ş. (2007). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Birleşmiş Milletler Kalkınma Programı. (UNDP). (2014). 2014 İnsani gelişme raporu. İnsani ilerlemeyi sürdürmek: Kırılganlıkları azaltmak ve dayanıklılık oluşturmak . ABD: NewYork. http://hdr.undp.org/en/reports/global/hdr2014/ adresinden 08 Ocak 2014 tarihinde ulaşılmıştır.
Compulsory Education in Europe (2012/13). Eurydice - Facts and Figures, Education and Training, European Commis sion EURYDICE on the Internet . 30. 12. 2013 tarihinde http://eacea.ec.europa.eu/education/eurydice . adresinden erişildi.
Çebi, A. ve Durmuş, T. (2012). Türkiye ilköğretim Türkçe dersi öğretim programı ile ABD Massachusetts İngilizce eğitimi çerçeve programının karşılaştırılması. Journal of Educational and Ins tructional Studies in The World, 2 (1), 110-121.
Çelebi, D. (2006). Türkiyede anadili eğitimi ve yabancı dil öğretimi. Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 21 , 285- 307.
Çelen, F. K., Çelik, A., ve Seferoğlu, S. S. (2011). Türk eğitim sis temi ve pisa sonuçları. Akademik Bilişim , 2-4 Şubat 2011 / İnönü Üniversitesi, Malatya.
Demirel, Ö. (2006). Kuramdan uygulamaya eğitimde program geliştirme . Ankara: Pegem Yayınları.
Demirtaş, T. (2013). Finlandiya ana dili ve edebiyat öğretim programı. Dün yada ana dili öğretimi - program incelemeleri- (editör: Havva Yaman). Ankara: Pegem yayıncılık.
Durukan, E. (2008). İlköğretim ikinci Kademe (2005) Türkçe öğretim programında genel amaçlar - hedef/kazanımlar ilişkisi. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, The Journal of International Social Research, 1 (4), 149- 158.
Durukan, E. (2013). Öğretmen görüşleri açısından Türkçe dersi öğretim programı kazanımları. Giresun Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Karadeniz Sosyal Bilimler Dergisi, 5(8), 1 -14.
Dünya Bankası. (2006). Türkiye - eğitim sektörü çalışması. Rapor No. 32450-TU.
Ekinci, A. ve Öter, O.F. (2010). Finlandiyada Eğitim ve Öğretmen Yetiştirme Sistemi, Çalışma Ziyareti Raporu .
Eraslan, A. (2009). Finlandiyanın PISAdaki başarısının nedenleri: Türkiye için alınacak dersler.
Necatibey Eğitim Fakültesi Elektronik Fen ve Matematik Eğitimi Dergisi, 3 (2), 238-248.
Finlandiya Programı- Finnish National Board of Education. (2004). National core curriculum for basic education. 18 Aralık 2013 tarihinde http://www.oph.fi/english/page.asppath=44727598 adresinden erişildi.
Gömleksiz, M. N., Sinan, A. T., ve Demir, S. (2010). İlköğretim Türkçe dersi öğretim programındaki yazma öğrenme alanının etkililiğinin değerlendirilmesi. Turkish Studies International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 5(4), 1136-1173.
Gültekin, M. (2007). Dünyada ve Türkiyede ilköğretimde yönelimler. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 7(2), 477-502.
Güneş, F. (2007). Ses Temelli Cümle Yöntemi ve Zihinsel Yapılandırma . Ankara: Nobel Yayınları.
Hogg, M. A . ve Vaughan, G.M. (2006). Social Psychology (çev. İbrahim Yıldız-Aydın Gelmez). Ankara: Ütopya Yayınevi.
Karadağ, Ö. (2012): Anlama becerileri açısından Türkçe dersi öğretim programı (6, 7, 8. sınıflar)na eleştirel bir bakış. Sosyal Bilimler Dergisi, 36(1), 97-110.
Karakuş, F. ve Kösa, T. (2009). İlköğretim matematik öğretmenlerinin yeni ölçme ve değerlendir me yaklaşımlarına yönelik görüşleri. Milli Eğitim Dergisi, 181 , 184- 187.
Kavcar, C., Oğuzkan, F. ve Sever, S. (1998). Türkçe öğretimi. Ankara: Engin Yayınları.
Kore Programı- Korean Language Curriculum, (2007). Ministry of Education and Human Resources Development , Korea.
Kupiainen, S.,Hautamäki, J. ve Karjalainen, T. (2009). The Finnish Education System and Pisa , Ministry of Education Publications, Finland. 01 Ocak 2014 tarihinde http://www.minedu.fi/export/sites/default/OPM/Julkaisut/2009/liitteet/opm46.pdf adresinden erişildi.
Lauterbach, U. & Mitter, W. (1998). Theory and methodology of international comparisons. Vocational Education and Training. The European research field Background Report 2 , 3-38, Office for Official Publications of the European Communities, Luxembourg. 10 Ocak 2014 tarihinde http://rci.sagepub.com/content/1/4/366.refs adresinden erişildi.
Levent, F. ve Gökkaya, Z. (2014). Education policies underlying South Korea's economic success. Journal Plus Education, 10(1), 275- 291.
Lowe, R. ( 2000). Visual literacy in science and technology education. International Science, Technology and Environmental Education Newsletter, 15(2), 1 - 4.
Malaty, G. (2006). What are the Reasons Behind the Success of Finland in PISA? Gazette des Mathematiciens, 108, 59-66.
Maya, İ. (2006). AB sürecinde Türkiye ile AB ülkeleri eğitim istatistiklerinin karşılaştırılması. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 4(4), 375-394.
MEB (2006). İlköğretim Türkçe dersi (6, 7, 8. sınıflar) öğretim programı. Ankara: Devlet Kitapları Müdürlüğü.
Mete, Y. A. (2013). Güney Kore, Japonya, Yeni Zelanda ve Finlandiyada öğretmen yetiştirme ve atama politikaları. Electronic Turkish Studies, 8(12), 859-878.
Metin, M. ve Demiryürek G. (2009). Türkçe öğretmenlerinin yenilenen Türkçe öğretim programl arının ölçme - değerlendirme anlayışı hakkındaki düşünceleri. Ondokuz Mayıs Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 28, 37‐51.
OECD (2004). A Profile of student performance in reading and science in learning for tomorrows World: first results from PISA 2003 , OECD publishing. 01 Ocak 2014 tarihinde http://dx.doi.o rg/10.1787/97892640064016-7en adresinden erişildi.
OECD (2007). PISA 2006, science competenties for tomorrows world, 17 Aralık 2013 tarihinde http://www.oecd.org/ dataoecd/30/18/39703566.pdf adresinden erişildi.
OECD (2010), PISA 2009 Results: What Students Know and Can Do - Student Performance in Reading, Mathematics and Science . 17 Aralık 2013 tarihinde http://www.oecd.org/pisa/pisaproducts/48852548.pdf ardesinden erişildi
OECD (2013). PISA 2012 Results in Focus: What 15-Year- Olds Know and What They Can Do with What TheyKnow. 22 Aralık 2013 tarihinde http://www.oecd.org/pisa/keyfindings/pisa- 2012- results- overview.pdf adresinden erişildi.
Okur, Alpaslan, Demirtaş, T., ve Keskin, F. (2013). Yazma eğitiminde en son uygulamalar üzerine bir model incelemesi: avustralya ana dili öğretim programı portfolyosu. Ondokuz Mayıs Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 32 (1), 297-319.
Özbay, M. (2002). Kültür aktarımı açısından Türkçe öğretimi. Türk Dili, 602, 112- 120.
Özbay, M. (2010). Yeni İlköğretim Türkçe Dersi Öğretim Programının (6, 7, 8. Sınıflar) Kazanımlarına Eleştirel Bir Bakış . Türkçe Öğretimi Yazıları. Ankara: Öncü Kitap.
Review of the National Curriculum in England (2011). Report on subject breadth in international jurisdictions, Ref: DFE- RR178a, ISBN: 978-1 -78105- 050-7, The Department for Education, 18 Aralık 2013 tarihinde https://www.gov.uk/government/collections/national -curriculum-review adresinden erişildi.
Rost, M. (2002). Teaching And Researchi ng Listening. England: Pearson Education Limited.
Sağlam, M. ve Yüksel, İ. (2012). Karşılaştırmalı eğitimde araştırma yaklaşımları, yöntemleri ve türleri. Karşılaştırmalı eğitim yansımalar içinde (yayına hazırlayan: Songül aynal). Ankara: Pegem Yayıncılık.
Sahlberg, P. (2007). Education policies for raising student learning: the Finnish approach. Journal of Education Policy, 22 (2), 147- 171.
Sever, S. (2004), Türkçe Öğretimi ve Tam Öğrenme. Ankara: Anı Yayıncılık, Shameem, N. (2007). Language education needs for multilingualism in Fiji primary schools. International Journal of Educational Development, 27, 39-60.
Simola, H. (2005). The Finnish miracle of PISA: historical and sociological remarks on teaching and teacher education. Comparative Education, 41 (4), 455-470.
Süğümlü, Ü. (2013). Avustralya İngilizce öğretim programı. Dünyada ana dili öğretimi - program incelemeleri- (editör: Havva Yaman). Ankara: Pegem yayıncılık.
Şahin, İ. (2007). Yeni ilköğretim 1. kademe Tü rkçe programının değerlendirilmesi. İlköğretim Online, 6(2), 284-304.
Tanrıverdi, B. ve Apak, Ö. (2010). Türkiye, Finlandiya ve İrlanda ilköğretim programlarının medya okuryazarlığı eğitim açısından karşılaştırılması. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 10(2), 1153- 1213.
Tüzel S. (2013). İngiltere, Kanada, ABD ve Avustralya ana dili öğretim programlarının medya okuryazarlığı bağlamında incelenmesi ve Türkçe öğretimi açısından değerlendirilmesi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 13 (4), 1 -26.
White, R . (1987). Writing Advanced. Oxford: Oxford University.
Yaman, H. (2009). İlköğretim Türkçe dersi programının kalabalık sınıflarda uygulanabilirliğine ilişkin öğretmen görüşleri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 9(1), 329- 359.
Yaman, H. ve Demirtaş, T. (2013). Ana dili öğretim programlarının temel özellikleri. Dünyada ana dili öğretimi - program incelemeleri- (editör: Havva Yaman). Ankara: Pegem yayıncılık.
Yıldırım, A., ve Şimşek, H. (2011). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. (8 Baskı). Ankar a: Seçkin Yayınevi.