Hz. Peygamber’in meslekî temsiliyete verdiği önem

Hz. Peygamber’in, İslâm’ı teblîğle yükümlü olduğu açıktır. Bu gâyeye binâen onun, teblîğ için gereken ortamı hazırlamak ve karşılaştığı engelleri bertaraf etmek için mevcut toplum düzeninin ve idarî sistemin gerektiğinde kısmen veya tamamen ortadan kaldırılması yoluna da başvurduğu görülmektedir. Böylesi büyük sistematik bir değişikliğin arkasında eğitimli ve profesyonel elemanların olması kaçınılmazdır. Bu nedenle Hz. Peygamber, görevlendirme sırasında ilk olarak daha önceden meslekî eğitimi olanlara üstünlük vermiştir. Meslekî eğitimi olanların bulunmadığı yerlerde ise Müslüman lideri görevinde tutmak ve bölge şartlarına riâyet gibi şartlarla birlikte fizikî özellikler, isim güzelliği, hitâbet ve bilgi, kıyâfet ve giyim, dolayısıyla seçkin özelliklere sahip kişilerin istihdâm edildiği dikkatleri çekmektedir.

Prophet Muhammad’s importance to professionality

The required of Prophet Muhammad with Islamic propaganda is known. Baseing to this aim, the Prophet Muhammad applied to the way of abolishing the actual society system and controlling completely or partial for condition needed for propaganda and passed over hitches. There are educated and professional persons in the back of such systematic change. For this reason, the Prophet Muhammad at first gave superiority to professional persons in the charging. At absence such as this professional persons, there is attention to holding leader after becoming Muslim, observation to region condition with physical features, beauty of name, making a good speech, clothing and indirectly employing of persons which hold distinguished features.

PDF

___

AHMED, İbn Hanbel, el-Müsned, (Tahkîk. Hamza Ahmed ez Zeyn), Kahire, Dâru’l Hadîs, 1416/1995.

ALÛSÎ, Ebû’l Meâlî, Bülûğü’l-Ereb fi Ma’rifeti Ahvâli’l-Arab, (Tashîh: Muhammed Behcet Eserî), Beyrut, Dâru’l Kutubi’l-İlmiyye, t.y.

A’ZAMÎ, Muhammed Mustafa, Küttâbu’n-Nebî (s.a. v.), 3. Baskı, Riyad, Şeriketü’t -Tıbâati’l -Arabiyye, 1981/1401.

BEYHAKÎ, Ahmed b. El- Hüseyn, es-Sünenü’l-kübrâ, Haydarabad, Dâiretu’l - Maârifî’l- Osmâniyye, 1344 56.

BUHÂRÎ, Muhammed b. İsmâîl el-Câmiu’s-sahîh, (Tahkîk: Muhibbuddin Habîb), Kahire, Dâru’r- Reyyân li’t -Türâs,1986.

CANAN İbrahim, Hazreti Peygamberimizin Tebliğ Metotları 1, İstanbul, Nesil Yayınları, 1998.

CEVAD, Ali, el- Mufassal fi tarihi’l-Arab kable’l-islâm, Beyrut, Dâru’l- İlim Li’l- Melâyîn, 1968 1972.

ÇAĞATAY, NeNet, “Rukayye”, İ A, IX, 765 766.

EBÛ DÂVÛD, Süleyman b. el -Eş’as, es -Sünen, (Tahkîk: Muhammed Avvâme), Beyrut, Müessesetü’r -Reyyân, 1419/1998.

ENSARÎ, İbn Hadîde, el-Mısbâhu’l-Mudiy fi Küttâbi’n-Nebiyyi’l-Ümmî(s. a. v.) ila Mülûki’l-Arz min Arab ve’l-Acem, (Tahkîk: Ahmed Ferîd el- Mezîdî), Beyrut, Dâru’l- Kutubi’l -İlmiyye, 2005.

EZRAKÎ, Ebû’l- Velîd, Ahbâru Mekketi’l-Müşerrefe, Göttingen, Medresetü’l- Mahrûse, 1275/1858.

HÂKİM, en -Nisâburî, el-Müstedrek ale’s-sahîhayn, Haydarabad, Dâru’l- Kütübi’l- İlmiyye, 1915.

HEYSEMÎ, Nureddin Ali b. Ebi Bekir, Mecmeu’z-zevaid ve menbeu’l-fevaid, Beyrut, Dâru’l- Kitabi’l- Arabî, 1967.

HUZAÎ, Ebû’l- Hasan, Tahrîcu’d-Delâleti’s-Sem’iyye, (Tahkîk: Ahmed Muhammed Ebû Selâme), Kahire, Vizâretü’l- Evkâf, 1981.

KETTANÎ, Muhammed Abdulhay, Hz. Peygamber’in Yönetimi, (Tercüme: Ahmet Özel), İz Yayıncılık, 2003.

KİLAÎ, Ebû’r- Rebi’, el-İktifâ bima Tazammenahu min Megâzî Resulillah ve Selâseti’l- Hulefa, (Tahkîk: İzzüddin Ali), Beyrut, Âlemü’l- Kutub, 1997/1417.

İBN ABDİRABBİH, el- Kurtubî, el-Ikdü’l-Ferîd, Kahire, Lecnetü’t Te’lif ve’t - Terceme, 1983.

İBN ASÂKİR, Ebû’l- Kasım, Tarihu medineti Dımaşk, (Tahkik: Muhibbuddin Ebû Saîd Amrevî), Beyrut, Dâru’l- Fîkr, 1415 1421/1995 2001.

İBN KAYYİM, el- Cevziyye, Zâdü’l-Meâd: Resulullah’ın Yaşadığı İslâm, (Tercüme: Abdi Keskinsoy), İstanbul, Pınar Yayınları, 1989.

İBN HACER, el -Askalanî, el-İsâbe fî temyîzi’s-sahabe, Bağdad, Matbaatu’s- Saâde, 1328.

İBN HİŞÂM, Cemâluddin, es-Sîretu’n-Nebevîyye, (Tahkîk: Süheyl Zekkâr), Beyrut, Dâru’l- Fîkr, 1412/1992.

İBN KESÎR, Ebû’l Fîda, el-Bidâye ve’n-nihâye, Beyrut, Mektebetü’l -Meârif, 1981. İBN KESÎR es-Siretu’n-nebeviyye, (Tahkîk: Tahkîk: Mustafa Abdu’l- Vahid), Beyrut, Dâru’l -Mârife, 1396/1976.

İBN KUTEYBE, el-Maârif, (Tercüme. Hasan Ege), İstanbul, :elale Yayınevi, ty.

İBN SA’D, ez- Zührî, et-Tabakâtu’l-kübrâ, Beyrut, Dâru Sadr, 1388/1968.

İBNU’l- ESÎR, İzzeddin, Üsdü’l-ğâbe fî marifeti’s-sahâbe, (Tahkîk: Muhammed İbrahim Benna), Kahire, Dâru’ş -Şa’b, 1390 93/1970 73.

MAKRİZÎ, Takiyyudin, İmtâu’l-esma bima li’n-nebiyyi mine’l-ahvâli ve’l-emvâli ve’l- hafâdati ve’l-mutlai, (Tahkîk: Muhammed Abdülhamid en- Nemîs), Beyrut, Dâru’l -Kütübi’l -İlmiyye, 1999/1420. MES’UDÎ, Ebû’l -Hasan, et-Tenbîh ve’l-İşrâf, 2. Baskı, Leiden, E. J. Brill, 1967

MÜNÂVÎ, Abdurrauf, Feyzu’l-kadîr şerhu’l-Câmii’s-sağîr, Beyrut, Dâru’l- Marife, ty.

MÜSLİM, el- KuNeyrî, Sahîhu Müslim, Kahire, Dâru İhyâi Kütübi’l -Arabî, 1955.

NESÂÎ, Ebû Abdurrahmân, es Sünenu’l-Kübrâ, (Tahkîk: Abdurğaffâr Süleyman el -Bundârî Seyyid Kusrevî Hasan), Beyrut, Dâru’l- Kütübi’l -İlmiyye, 1411/1991.

NEŞET, Çağatay, İslâm Öncesi Arap Tarihi ve Cahiliye Çağı, Ankara, Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi, 1971.

SAFEDÎ, Ebû’s -Safa, el-Vâfî bi’l-Vefayât, Wiesbaden, Franz Steiner Verlag, 1988.

SEMHUDÎ, Ebû’l Hasan, Vefâu’l-Vefâ bi Dâri’l-Mustafa, (Tahkîk: Kasım Semarraî), London, Müessesetü’l -Furkân li’t- Türâsi’l- İslâmî, 1422/2001.

SÜHEYLÎ, Abdurrahman, er-Ravzu’l-ünuf fî şerhi’s-Sireti’n-nebeviyyeti li-ibni Hişâm, (Tahkîk: Abdurrahman el- Vekîl), Kahire, Dâru’n- Nasr li’t- Tıbâa, 1967. TABERÎ, İbn Cerîr, Tarihu’l-ümem ve’l-mülûk, (Tahkîk: Muhammed Ebû’l Fazl İbrahim), Dâru Süveydan, 1967.

TİRMİZÎ, İbn Sevre, Sünenu’t-Tirmizî, (Tahkîk: Muhammed Fuad Abdülbâki), yy. 1396/1976.

VAKIDÎ, Muhammed b. Ömer, el-Meğâzi, (Tahkîk: Marsden Jones), Beyrut, Âlemu’l -Kütüb, 1404/1984.