Bu çalışmada, Osmanlı topraklarında 19. yy da kurulmuş çok sayıdaki misyonerlik okulu arasında en başarılı olanlarından İstanbuldaki Arnavutköy Amerikan Kız koleji mezunları toplu halde incelenmektedir. Kolejde okumuş ve mezun olmuş kız öğrenciler, eldeki veriler ölçüsünde, kolejin kuruluş yılı olan 1875 yılından 1968 yıllarının başlarına kadar olan dönemde topluca incelenmekte, ardından, Osmanlı döneminde mezun olan Türk öğrenciler hakkında, sayılarının az olması sebebiyle kısa biyografik bilgi verilmektedir. Cumhuriyet dönemindeki mezunlar ise toplu biçimde ele alınmıştır. Yapılan incelemede, kolej mezunlarının mezuniyet sonrasındaki mesleki hayatları incelenerek mezun grubunun genel özellikleri tespit edilmeye çalışmıştır. Elde edilen netice şudur: mezunlar bireysel ve kadın olarak pek çok ilki gerçekleştirmiştir. Toplu olarak ise, meslek hayatında daha ziyade toplumsal içerikli mesleklere yönelmişlerdir. Bu suretle, kadınların geleneksel görevlerinden sıyrılıp, toplumda faal biçimde rol alma ve katkı sağlamasında kolejin rolü etkili olmuştur. Çalışmadan çıkan başka bir netice de, kolej mezunlarının genelde İstanbulda, daha az miktarda Ankarada yaşadıkları, bu suretle büyük şehirlerde ikamet ettikleri, küçük Anadolu şehirlerinde yaygın olarak bulunmadıklarıdır. Bu da şehir odaklı bir gelişme modelini bize sunmaktadır. Diğer bir ifadeyle, kolej mezunları, kırsal kesimdeki kadınların gelişmesine ve özgürleşmesine hizmet etmekten ziyade, şehirli kadınların gelişmesine katkıda bulunmuşlardır. Şehir ve kırsal kesim kadınları arasında, ilgili dönemlerde hak ve özgürlükler bakımından fazla fark olmadığından, mezunların katkıları genelde kadınlar adına yapılmış kabul edilmekte ve önemli sayılmaktadır.

This study is concerned with the study group biography graduates of the Arnavutköy American College for Girls, which was one of the most famous missionary schools established in the Ottoman lands in the 19th. Century. In this context, first of all college graduates between 1875 and 1950 e are studied as a group, secondly graduates of the Ottoman period are given individually due to their fewness. Graduates of the republican period are studied as a group according to their field of specialisation following the graduation. The findings of the study is that graduates as individuals and as women realised a number of firsts and became firsts in many fields which had traditionally been preserved for men. As a group, graduates rather preferred jobs that involved the society at large. Thus, college aided women give up their traditional duties and take part in the society and contribute to it as active individuals. Another finding of the study is that college graduates preferred to live primarily in İstanbul, then in Ankara. A small number of graduates lived in small Anatolian cities. This suggests a city-concentrated model of progress for women rather than countryside and contributed mostly to the liberation of women living in the cities. This, however is not a drawback, as in those times, rights and liberties of women living in urban areas and countryside were similar and therefore the concentration of women graduates to the urban areas, seemed to help the progress of women at large and accepted as a curtail for all women in the country.