MESNEVİ’DEKİ HİKÂYELERİN EĞİTİMDE ÖRNEKOLAY YÖNTEMİ VE BAĞLAM TEMELLİ ÖĞRENME YAKLAİIMI KAPSAMINDA DEĞERLENDİRİLMESİ (YÖNETİM BİLİMİ İÇİN SEÇİLMİİ ÖRNEKLER)

Mevlana’nın eserlerinde hikâyeleri bir öğretim yöntemi olarak kullanmasındakiamacı, insanların anlamakta zorlanacakları soyut gerçekleri onların kolaylıklaanlayabilecekleri seviyeye indirgemektir. Mevlana’ya göre hikâyeler, mana tohumununiçinde dinlendiği ölçekler gibidir. Hikâyeler, tıpkı limana ulaşıncaya kadar ihtiyaçduyulan deniz fenerlerine benzerler. Hikâyeler, insana sonsuz bahçeden haberlerveren semavî elmanın kokusu gibidirler. Hikâyeler gerçeğe açılan birer penceredir.Mevlana’nın hikâyeler yoluyla eğitim anlayışı çağdaş öğretim yöntemleri arasında yeralan örnek olay yöntemi ile örtüşmektedir.Mevlana’nın hikâyelerinde çocuk, genç, yetişkin, yaşlı, erkek, kadın, kentli,köylü, dilenci, hırsız, cariye, berber, papağan terbiyecisi, kervancı, padişah, vezir, âlim,müderris, fakih, derviş, papaz, Yahudi, Hıristiyan, Müslüman, Mecusi vb. toplumunbütün kesimlerinden, farklı çevrelerden seçilen tipler, aktarılan bilginin “herkese” açıkolduğunun göstergesidir. Bu yaklaşım, eğitimde son zamanlarda önerilen bağlamtemelli öğrenme yaklaşımını çağrıştırmaktadır. Bu çalışmada, Mesnevi’de esas alınanhikâye yönteminin, çağdaş öğretim yöntemleri arasında yer alan örnek olay yöntemi vebağlam temelli öğrenme yaklaşımı ile karşılaştırılması ve bazı hikâyelerin yönetim bilimiaçısından değerlendirilmesi amaçlanmaktadır.

EVALUATION OF MESNEVI STORIES IN TERMS OF CASE STUDY METHOD AND CONTEXT BASED APPROACH (SELECTED STORY SAMPLES FOR ADMINISTRATIVE SCIENCES)

Mevlana use stories in Mesnevi in order to reduce the abstract realities that people have difficulty to understand to a level that they can easily understand. Mevlana treat the stories as scales in which meaning of the seeds is germinated. Moreover he accepts the stories as lighthouse that leads the passengers wishing to arrive to the port or the smell of the heaven apple that brings message from endless garden. Mevlana accepts the stories as the windows open to the truth. Mevlana’s educational approach through the stories corresponds to the case study among contemporary educational methods. Mevlana selects actors such as child, young, adult, older, male, female, urban, peasant, beggar, thief, concubine, shaver, parrot trainer, caravan, sultan, queen, scholar, professor, qadi, dervish, priest, Jewish, Christian, Muslim, Mazdean etc. in his stories. Selected actors from different social environments show that the stories are understandable for everyone in the society. This approach evokes the context based learning that is recommended in contemporary education. This study aims to compare the storytelling methods in Mesnevi to the case study method and context based learning approach and to evaluate some stories in terms of administrative sciences.

PDF

___

ACAR, B. ve Yaman, M. (2011). Bağlam temelli öğrenmenin öğrencilerin ilgi ve bilgi düzeylerine etkisi, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 40, 01-10.
AKARPINAR, B. (2005) Mevlâna Celâleddin Rûmî’nin Mesnevi ve Rubâiyyat’ında “meyve” ve “üzüm” sembolleri, Bilig, 32, 145-164.
AKSOY, M. (2007). Mevlana mesnevi'sinin yaygın olarak okunmasına ontolojik bir yaklaĢım, Türk Kültürü Ve Hacı Bektaş Veli Araştırma Dergisi (www.hbvdergisi. gazi.edu.tr/ui/dergiler/42-123-136.pdf), 42, 123-136.
ARIN, A. (2006). Lise yöneticilerinin öğretim liderliği davranışları ile kullandıkları karar verme stratejileri ve problem çözme becerileri arasındaki ilişki düzeyi, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Eskişehir Osmangazi Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü. Aydın, Mustafa (1998). Eğitim Yönetimi. Ankara: Hatiboğlu Yayınevi.
BAKAN, İsmail ve Büyükbeşe, Tuba (2008). Katılımcı karar verme: Kararlara katılım konusunda çalışanların düşüncelerine yönelik bir alan çalışması. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 13(1), 29-56.
BAYDIN, M. (2008). Mevlana’dan Öyküler, Ankara: Tutku Yayınevi. BEATTY, B. A. (2000). The emotions of educational leadership: breaking the silence, International Journal of Leadership in Education, 3(4), 331-357.
ÇELĠK, V. (2007). Eğitimsel Liderlik. 4. Baskı, Ankara: PegemA Yayıncılık.
DOORİS, M. J., Kelley, J. M., and Trainer, J. F. (2002). Strategic planning in higher education, New Directions for Higher Education, 116, 5-10.
EMHAN, Abdurrahim (2007). Karar verme süreci ve bu süreçte bilişim sistemlerinin kullanılması. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi (www.e-sosder.com), 6(21), 212-224.
EMİROĞLU, İ. (2007). Mevlânâ'nın üslûbu, metodu ve edebiyatımızdaki yeri, Yeni Ümit Dini İlimler ve Kültür Dergisi, 76, 25-30.
ERDOĞAN, İ. (2002). Eğitimde Değişim Yönetimi, Ankara: PegemA Yayıncılık. FAĠRHOLM, G. W. (1994). Leadership and the and the culture of trust. Greenwood Publishing Group Inc. USA.
FİSHMAN, L. (1999). The cultural imperative and how we consider educational leadership. International Journal of Leadership in Education, 2(2), 69-79. http://www.ilhamhikayeleri.com/neden-terfi-etmemis/
HOY, W. K. (1990) Organizational climate and culture: a conceptual analysis of the school workplace. Journal of Educational and Psychological Consultation, 1(2), 149–168.
KARAİSMAİLOĞLU, A. (2012). Mesnevi, Mevlana Tam Metin, 12. Baskı, Ankara: Akçağ Yayınları.
KAYA, H. (2003). Mevlana, Gül Bahçesi, İstanbul: Arkhe Yayınları.
KÖKSAL, Ü. (1969). Beşeri ilişkiler eğitiminde örnek olay, Amme İdaresi Dergisi, 2(2), 222-236.
LEBLEBİCİ, D. N. (2008). 21. yüzyılın liderlik anlayışına bakış. C.Ü. Sosyal Bilimler Dergisi, 32(1), 61-72.
LEVİN, P. H. (1972). On Decisions And Decision Making. Public Administration, 50(1), 19-44 (Blackwell Publishing Limited).
NARTGÜN, ġ. S. (2004). Öğrenen Örgütlerde Strateji Ve Planlama, Öğrenen Örgütler (Ed. Demir, K. ve Elma, C.), Ankara: Sandal Yayıncılık.
OWENS, R. G. (1998): Organizational behavior in education, Sixth Edition, Allyn and Bacon, USA.
ÖGKE, A. (2007). Mevlana’nın Mecalis-i Seb’a’daki sohbet metodu, Tasavvuf (İlmi ve Akademik Araştırma Dergisi), 6(14), 251-266.
ÖZDEMİR, Ş. (2011). Mevlana’nın eğitimci kiĢiliği, Fırat Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 16(1), 1-13.
ROSEN, Michael, J. (2005). Doing well by doing right: A fundraiser’s guide to ethical decision-making. Int. J. Nonprofit Volunt. Sect. Mark. 10: 175-181 (www.interscience.wiley.com).
SCHĠMMEL, A. (1955), A glimpse of Mevlana Celaluddin Rumi’s immortal symbolism, Turing ve Otomobil Kurumu Belleteni, 162: 24.; Akarpınar, B. (2005) Mevlâna Celâleddin Rûmî’nin Mesnevi ve Rubâiyyat’ında “meyve” ve “üzüm” sembolleri, Bilig, 32, 145-164.
SCHNEĠDER, B.; Brief A. P., and Guzzo, R. A. (1996). Creating a climate and culture for sustainable organizational change. Organizational Dynamics, 24(4), 7-19.
SCRĠBNER, S. (2000). Introduction to strategic management, in Policy Toolkit for Strenghthening Health Sector Reform, LAC HSR, Health Sector Reform Initative, http://www.phrplus.org/Pubs/lacpolicytoolkit.pdf.
SEÇKĠNOĞLU, S. (2017). Mesnevi’den Hikâyeler, Mevlana, 9. Baskı, Ġstanbul: TimaĢ Yayınları.
SÖZÜEROĞLU, M. A. (2006). İlköğretim okulu müdürlerinin öğretim liderliği davranışlarının değerlendirilmesi, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Konya: Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
STOLP, S. and Smith, S. C. (1997). Cultural leadership. School leadership: Handbook for excellence. Third Edition. (Edited by Smith, C. H. & Piele, P. K.). USA: University of Oregon, 157-178.
TARHAN, N. (2012). Mesnevi Terapi, 5. Baskı, İstanbul: Timaş yayınları.
TOLMİE, F. (2005). The HEFCE guide to strategic planning: the need for a new approach, Perspectives, 9(4), 110-114.
VAKKASOĞLU, V. (2013). Aşk Çağlayanı Mevlana, 36. Baskı, İstanbul: Nesil Yayınları.
ZEREN, M. (2002). Mesnevi’de Geçen Bütün Hikâyeler, İstanbul: Semerkand Yayıncılık.