Saadettin GÖMEÇ

İsiler ve İskitler hakkında

İskitlere dair en eski yazılı bilgiler Herodot Tarihinin IV. Bölümünde yer alır ve Herodotta İskit halkının yöneticilerine Skolot dendiğine rastlıyoruz. İşte bu denli az malzeme azlığından dolayı İskit problemi tam manasıyla aydınlığa kavuşturulamıyor. Kimi ilim adamları sırf arkeolojik buluntulardan yola çıkarak kimi sadece Herodottaki kayıtları göz önüne alarak İskitler hususunda sonuca varmaya çalışıyorlar ki, bu da yapılan araştırmaların mutlaka bir ayağının eksik kalmasına yol açıyor. Doğru olan, eldeki malzemenin hepsinin bir arada değerlendirilmesidir. Bu iş yapılırken de İskit örneğinde olduğu üzere, bölgenin özellikleri ile Türk tarihi ve kültürü hakkındaki incelemeler çok iyi tetkik edilmelidir. Eğer bu işe soyunan kişi tarih formasyonundan yoksun ise bazen ulaştığı neticeler veya ileri sürdüğü görüşler gülünç olabilir.

About the Isi and Scythians

The oldest written information about Scythians is located in the 4th section of the History of Herodotus and here we encounter that administrators of the Scythian are called as Skolot . Due to the lack of materials at such levels, the problem of Scythian cannot be cleared up completely. In order to conclude about Scythian, some scientists only consider archaeological findings, others only take into consideration Herodotus records; therefore, it always leads to keep one side of investigations insufficient. The correct method is to evaluate all the materials at hand together. While this work is being done, as in the example of Scythian, properties of the region and investigations about Turkish history and culture must be examined very well. If a person setting to work is devoid of history formation, results achieved or opinions put forward at times may be absurd.

PDF

___

Ayda, A. (1992), Etrüskler (Tursakalar) Türk İdiler, Ankara.
Baştav, Ş. (1987), Hazar Kağanlığı Tarihi, Tarihte Türk Devletleri, C I, Ankara.
De Groot, J.M-Asena, G.A. (2010), Hunlar ve Türkistan, İstanbul.
Fettich, N. (1937), Hunlar Zamanına Ait Olup Szeged- Nagyszekossda Bulunan Prens Mezarı Buluntusu, II. Türk Tarih Kongresi Bildirileri, Ankara.
Gan, L. (1986), Hunlarning Omumiy Tarihi, Ter. T.H.Yavuz, Urimçi.
Golden, P.B. (2006), Hazar Çalışmaları, çev. E.Ç.Mızrak, İstanbul.
Gömeç, S. (1993), İsiler-Apa İsiler, Türk Kültürü, 31/364, Ankara.
Gömeç, S. (2004), Oguz Kaganın Kimliği, Oguzlar ve Oguz Kagan Destanları Üzerine Bir-İki Deneme, DTCF Tarih Araştırmaları Dergisi, 22/35, Ankara.
Gömeç, S. (2006), Türk Kültürünün Ana Hatları, Ankara.
Gömeç, S. (2009), Türk Destanlarına Giriş, Ankara.
Gömeç, S. (2010), Çar İskitler Üstüne, Tarihin Peşinde (International Periodical for History and Social Researh), 2/3, Konya.
Gömeç, S. (2011), Kök Türk Tarihi, 4. Baskı, Ankara.
Gumilev, L.N. (2001), Hazar Çevresinde Bin Yıl, çev. A.Batur, İstanbul.
Günaltay, Ş. (1928), Mufassal Türk Tarihi, C. I, İstanbul.
Herodotos (1991), Herodot Tarihi, Ter. M.Ökmen, İstanbul.
Hong, W. (2005), Fall Xiong-nu and Rise of Manchurian Nomad, East Asian History, 1/8, Seoul.
Johnson, J.W. (1959), The Scythian: His Rise and Fall, Journal of the History of Ideas, 20/2, London.
Khoniates, N. (1995), Historia, çev. F.Işıltan, Ankara.
Kühn, H. (1937), Asiatic Influences on the Art of Migrations, Parnasus, 9/1, New York.
Maenchen-Helfen, O. (1961), Archaistic Names of the Hiung-nu, The Central Asiatic Journal, 6/1, Wiesbaden.
Ögel, B. (1981), Büyük Hun İmparatorluğu Tarihi, C. I-II, Ankara.
Psellos (1992), Mikhail Psellosun Khronographiası, çev. I.Demirkent, Ankara.
Togan, Z.V. (1988), Hazarlar, İslam Ansiklopedisi, 5/1, 5. Baskı, İstanbul.
Verrnadsky, G. (2009), Rusya Tarihi, çev. D.Mızrak-Ç.Mızrak, İstanbul.
Watson, B.(1968), Record of the Grand Historian of China, Volume II, Third edition, New York.
Zimonyi, I. (2005), The Nomadic Factor in Mediaeval European History, Acta Orientalia, Vol. 58, Budapest.