Mehmet Ali GÜL, Ahmet ALÇİÇEK, Sencer TÜMER

Yapraklı enginar saplarının silolanma imkanı ve yem değeri üzerine bir araştırma

Bu çalışmada, enginar bitkisinin insan tüketimi için hasat edilen baş ve kolları alındıktan sonra tarlada kalan yapraklı saplarının silolarıma imkanı ve yem değeri araştırılmıştır. Yapraklı enginar sapları katkısız (l. grup) ve taze ağırlığa göre % 2 melas (II. grup), % 5 buğday kırığı (II. grup), %10 pamuk tohumu küspesi (IV. grup) ve % 0,5 üre (V. grup) olmak üzere beş grup halinde silolanmıştır. Yürütülen sindirim denemelerinde, organik maddelerin sindirim derecesi sırasıyla % 67,65; % 64,58, % 67,15; % 60,13 ve % 63,21 olarak bulunmuştur. Yem enerji değeri (in vivo) ise sırasıyla 9.05; 8,87; 9,45, 8,30 ve 8,74MJME/kg KM; 5,30; 5,19; 5,62; 4,79 ve 5.08 MJ NEL/kg KM olarak hesaplanmıştır. Deneme sonuçlarına göre, Yapraklı enginar sapı silajının besin madde içeriği ve yem değeri ile diğer silo yemleri ile karşılaştırılabilir nitelikte bulunmuştur.

Anahtar Kelimeler:

besin değeri, sindirilebilirlik, yemleme, silaj, enginar, yem değeri

Research on silage possibility and feeding value of artichoke stalks with leaves

In this study, after harvesting of artichoke buds for human consumption, the possibility of silage making and feeding value of remaining parts of artichokes were investigated. The chopped artichokes were stored in a silo as five different groups as follows: with no additives (group I), with 2 % molasses (group II), with 5 % broken grain (group III), with 10% cotton seed meal (group IV), with 0.5 % urea (group V). The digestability of organic matter in the different groups were determined as 67.65 %, 64.58 %, 67.15 %, 60.13 % and 63.21 %, respectively. The energy value (in vivo) were found as 9.05, 8.87, 9.45, 8.30 and 8.74 MJ ME/kg DM, 5.30, 5.19, 5.62, 4.79, and 5.08 MJ NEL/kg DM, respectively. As a result, the nutrient content and feeding energy value of the artichoke stalks with leaves were found comperable with the other silage.

Keywords:

nutritive value, digestibility, feeding, silage, globe artichokes, feed value,

PDF

___

Alçiçek, A., K. Özkan. 1996. Silo yemlerinde destilasyon yöntemi ile süt asidi, asetik asit ve bütirik asit tayini. E. Ü. Ziraat Fakültesi Dergisi, Cilt 33, 2-3: 191-198.
Alçiçek, A., V. Ayhan ve A. Kılıç. 1997a. Alternatif bir kaba yem kaynağı olarak pamuk sapı silajından yararlanma imkanı. Türkiye Birinci Silaj Kongresi: 74-83.
Alçiçek, A., F. Sevgican, Y. Şayan, T. Çapçı ve H. Özkul. 1997b. Kaba yemlerde enerji içeriğinin hücre çeperi fraksiyonları ile saptanmasına yönelik bir araştırma. E. Ü. Z. F. Dergisi, Cilt 34, 3: 41-49.
Alçiçek, A., M. Özdoğan. 1997. Çiftçi koşullarında yapılan mısır ve arpa silo yemlerinde silaj kalitesinin saptanması üzerine bir araşürma. Hayvansal Üretim Dergisi 37: 94-102.
Alçiçek, A., E Yaylak ve H. Özkul. 1998. Alternaüf kaba yem kaynaklan üzerine araştırmalar. I. Patlıcan sap ve yapraklanılın silolarıma imkanı "ve yem değeri. Ege Bölgesi 1. Tanm Kongresi, Cilt 2: 550-557.
Alçiçek, A., S. Tümer ve H. Özkul. 2000. Kaba yem kaynağı olarak yapraklı enginar sapı silajının besin madde içeriği ve yem değeri üzerine bir ön çalışma. E.Ü. Ziraat Fakültesi Dergisi: 2-3: 27-34.
Anonim. 1997. İzmir ili enginar üretim verileri. TKB İzmir İl Müdürlüğü, Proje İstatistik Şubesi 1997 Yılı İstatistikleri (Yayınlanmamış).
Avcıoğlu, R„ H. Soya, H. Geren ve A. C. Cevheri. 1998. Ege bölgesinde çayır-mer'alann durumu, sorunlan ve çözüm önerileri. Ege Bölgesi 1. Tanm Kongresi, Cilt 2: 235-242.
Bilgen, H., A. Alçiçek, N. Sungur, H. Eichhorn ve O. P. Walz 1996. Ege bölgesi koşullarında bazı sılajlık kaba yem bitkilerinin hasat teknikleri ve yem değeri üzerine araştırmalar. Hayvancıhk'% Ulusal Kongresi, Cilt 1: 781-789.
Bulgurlu, Ş., M. Ergül. 1978. Yemlerin fiziksel, kimyasal ve biyolojik analiz metotları. E. Ü. Basımevi, İzmir.
DLG 1987. Bewertung von Grünfutter, Silage und Heu. DLG-Merkblatt, No. 224.
DLG 1991. DLG-Futterwerttabellen für Wiederkauer. DLG-Verlag, Frankfurt am M.
Georing, H. K.. and P J. Van Soest 1983. Forage fiber analyses Agriculture Handbook, No: 379, Washington DC.
GfE 1991 Leitlinien für die Bestimmung der Verdaulichkeit von Rohnahrstoffen an Wiederkauern. J. Anim. Physiol, a. Anim. Nutr. 65, 229-234.
Gross, F., und K Riebe 1974. Gârfutter Verlag Augen Ulmer, Stuttgart.
Kılıç, A. 1986. Silo Yemi. Bilgehan Basımevi, İzmir.
Mc Donald, P. 1981. The Biochemistry of Silage. W. and S. Publ, Manchester, U.K.
Naumann, C., and R. Bassler. 1993. Die chemische Untersuchung von Futtermitteln, Methodenbuch, Band III, VDLUFA-Verlag, Frankfurt.
Oraman, N. 1968. Sebze ilmi. A. Ü. Ziraat Fakültesi yayın No.: 323. Ankara.
Soya, H., R. Avcıoğlu ve H. Geren. 1997. Türkıyenin doğal yeni kaynaklan. Hayvansal Üretim Dergisi, 37: 84-93.
Soya, H., R, Avcıoğlu ve H. Geren. 1998a. Ege bölgesinde kışlık ikinci ürün yembitkıleri yetiştirme olanakları. Ege Bölgesi l Tarım Kongresi, Cilt 2, 250-258.
Soya, H., H. Geren ve Kır Behçet. 1998b. Ege bölgesinde kaba yem kaynakları ve hayvan varlığı ile ilişkileri. Ege Bölgesi 1. Tarım Kongresi, Cilt 2, 228-235.