Farklı kültürel, siyasal ve etnik bağlamlarda üretilen biçimleriyle çağdaş yaşam öyküsü yazını, benliğin somut ve yekpare bütünlüğü gibi muazzam bir düşüncenin çözülmesine binaen, özgünlük ve göndergesellik kavramlarını sorunlu hale getirmiştir. Kurgusal otobiyografi üçlemesinde J. M. Coetzee, benzerbiçimde, otobiyografik anlatım ve kurgusal söylem arasındaki geçişkenlik imkânından hareketle benliğintemsiline dair anlatısal deneylere girişmektedir. Her ikisi de üçüncü tekil şahıs anlatısı olarak kalemealınmış olan Boyhood [Çocukluk] (1997) ve Youth [Gençlik] (2002) adlı eserlerde sürekli dönüşen vehatta çelişen kimlik modellerinin sırayla birbirini izlemesi otobiyografik öznenin benliğindeki değişkenveçhelere vurgu yapar. Üçlemenin son eseri olan Summertime [Yaz Mevsimi] (2009), Coetzeenin mu- hayyel ölümünün ardından kendisi de kurmaca olan bir biyografi yazarının Coetzeenin hayatının farklıkesitlerine ait beş farklı kişi ile görüşmek suretiyle yürüttüğü ortak bir biyografi projesi biçiminde tasar- lanmıştır. Bu çalışma Coetzeenin üçlemesinde görülen otobiyografik öznenin muhtelif konumlarıyla çeşitli söylem biçimleri arasındaki karşılıklı etkileşimi incelemeyi hedeflemektedir. Bunu takiben, ötekininyazınsal temsilindeki etik boyut otobiyografik öznenin kendisini bir başkası olarak temsil etmesi açısından ele alınacaktır. Coetzeenin başkalarının yaşam öykülerinde kısmi ve geçici tezahürleriyle resmedilme durumuna düşmesi üçlemenin genel projesi çerçevesinde tatminkâr bir kendini gerçekleştirme sürecinden ziyade öznenin bütünlüğünün aşama aşama seyrelerek yok olmasına işaret eder.

Contemporary life-writing, exercised within various cultural, political and ethnic backgrounds,have made questionable authenticity and referentiality in respect to the collapse of the monumental notionof the wholeness of the self. Likewise, in his trilogy of fictionalized autobiography, J. M. Coetzee in- dulged in homo-diegetic experiments based upon the transitivity between the autobiographical mode andfictional discourse. The alternation of conflictual identities and the fluctuating identity models in Boyhood(1997) and Youth (2002), which are third person narratives, underscores the auto-biographer s proteanselves. The last in the trilogy, Summertime (2009), is in the form of a collaborative project of biographyafter Coetzee s fictitious death conducted by a fictitious biographer and five interviewees accounting fordifferent segments of his life. This study aims to examine the interplay between the auto-biographer smultifarious subject positions and the multiplicity of discursive modes employed in Coetzee s trilogy.Subsequently, the ethics of representing the other will be evaluated from the perspective of representingthe self-as-the-other. That Coetzee ends up being reduced to partial and provisional appearances in thelife-stories of the others implies that his overall project targets a gradual self-diminishment, instead ofreaching towards a gratifying portrait of self-realization.