Disability in Turkey: The Risks in Being Disabled for Accessing Educational Opportunities

Türkiyede bireyi engelleme biçimleri, önce bireyin normalin dışına çıktığı durumlara örneğin sağlıklı olup olmamasına daha sonra ise geleneksel yapı içerisinde kıymet verilmeyen kategorilere örneğinkadın olup olmamasına göre belirlenmektedir. Türkiye için içselleştirilmiş bu ön kabullerin sistematikolarak gerçekleştiği söylenebilir mi? Bu çalışma, Türkiyede bireyin toplumsal yaşama katılımının hangibiçimlerde engellendiğini, 2002 yılında, Türkiye İstatistik Kurumu tarafından gerçekleştirilen TürkiyeÖzürlüler Araştırması verilerini analiz ederek okumaya çalışmaktadır. Analizler engelli bireylerin vekadınların eğitim olanaklarına ulaşamadığını ortaya koymaktadır. Sağlıklı olup olmamaya dayalı olarak,eğitim alanında gerçekleşen engellenme biçimi üzerine toplumsal cinsiyet de eklenince Türkiyede bireylerin kamuya çıkma olanakları daha da kısıtlanmaktadır.

Türkiye de Engellilik: Eğitim Olanaklarına Erişme de Engelli Olmanın Riskleri

Types of impairments are determined by societal perceptions as to what is outside of the normal(such as having poor health) and not ideal (such as being female). Can it be said that these preconceptionsinternalized by Turkish society are systemically formed? The objective of this study is to explore the typesof obstacles that impede the individual s participation in societal life within the framework mentioned abovethrough analysing the latest data obtained from TurkStat. Analyses indicate that one of the two types ofobstacles individuals face in Turkey is physical impairment, the other is gender. Once obstacles stemmingfrom health conditions are considered together with those related to gender within the field of education,opportunities related to visibility in and integration within the public sphere can be turn understand to beboth severely and systemically limited for individuals.

PDF

___

Arun, Ö. (2012). Cultivated Citizens? Cultural Capital, Class, Gender and Generations in Contemporary Turkey. METU Studies in Development, Vol. 39 (3), 283-302.
Bezmez, D., & Yardımcı, S. (2010). In search of disability rights: citizenship and Turkish disability organizations. Disability & Society, Vol. 25 (5), 603-615.
Bourdieu, P. (1986). Distinction: A Social Critique of the Judgement of Taste. London: Routledge & Kegan Paul Ltd.
Byrne, D., (2002). Interp reting Quantitative Data. London: Sage Publications.
Clausen, S., E. (1998). Applied Correspondence Analysis: An Introduction. Thousand Oaks: Sage Publication.
Daston, L., (2000). Review of Desrosieres (1998) . London Review of Books, 22 (8).
Foucault, M. (2003). Society Must Be Def ended: Lectures at the Collège de France, 1975-76 New York: Picador.
Foucault, M. (1990). The History of Sexuality. New York: Penguin Books.
Greenacre, M., & Blasius, J. (1994). Correspondence Analysis in the Social Sciences. London: Academic Press.
Marks, J. (2006). Biopolitics . Theory, Culture, and Society. 23 (2-3), 333-335.
Tufan, İ. (2006) Engellilik. Webpage of the Disables and Their Friends. http://www.engelliler.biz/ SosyalBakis/engellilik_ismailtufan.htm. 27.10.2006.
Tufan, İ., & Arun, Ö. (2006). 2002 Turkey Disability Survey, Secondary Analysis. TUBITAK: Project Number: SOBAG-104K077.
Tufan, İ., Yaman, H., & Arun, Ö. (2007). Disability in Turkey: Suggestions for Overcoming Current Problems. International Social Work, Vol. 50 (6), 839-45.