Bilim Öğrenme ve Öğretme Ortamları Olarak Bilim Merkezleri

Toplumun genelinde Fen Bilimlerine ve teknolojiye karşı yaygın olan mesafeli ve ürkek yaklaşımı, olumsuz tutumları ve düşünceleri değiştirmek için gelişmiş ve gelişmekte olan ülkeler çeşitli girişimlerde bulunuyor. Özellikle 20. yüzyılın ikinci yarısında hızlanan bu girişimlerden biri de bilim merkezlerinin kurulması ve ülke çapında yaygınlaştırılmasıdır. Fen Bilimleri hayatımızın her alanına gittikçe daha çok nüfuz ettiği 21. yüzyıl, klasik okulların başkalaşım geçirerek multimedyayı daha etkili kullanan, uygulamaya yönelik etkinliklerle ve laboratuvarlarla zenginleştirilmiş eğitim merkezleri olmasını da zorunlu hale getirmektedir. Bu nedenle geçirilen bu başkalaşım süresine adapte olabilecek ve zenginleştirilmiş eğitim ortamlarında uygulama yapabilecek öğretmenlerin yetiştirilmesi ve farklı becerilerle donatılması çok önemlidir. Bu araştırmanın temel amacı, sınıf öğretmenliği öğretmen adaylarının bilim merkezleri hakkındaki algılarını ve bir öğrenme ortamı olarak bilim merkezlerinin sürece nasıl adapte edebileceği hakkındaki görüşlerini ortaya çıkarmaktır. Araştırma 2019-2020 eğitim-öğretim yılı güz dönemi içerisinde bir vakıf üniversitesinin sınıf öğretmenliği programına devam eden 30 öğretmen adayı ile gerçekleştirilmiştir. Öğretmen adaylarının bilim merkezleri hakkındaki tüm görüşlerini ortaya çıkarmak amacı ile araştırmacı tarafından hazırlanan yarı yapılandırılmış görüşme formunu doldurmaları istenmiştir. 10 adet açık uçlu sorudan oluşan “Bilim Merkezi Görüş Formu” kapsamında elde edilen veriler betimsel analiz yöntemi kullanılarak çözümlenmiştir. Bilim Merkezine çoğunlukla ilk defa giden öğretmen adaylarının en çok astronomi çalışmalarından etkilendiği ve kısa sürede farklı kavramlarda kavram bütünlüğünü yakaladıkları görülmektedir. Öğretmen adaylarının uygulama yaparak öğrenme fırsatı yaşadıkları için bilim merkezine tekrar gitmek istedikleri, merak duygularının arttığı ve okul dışı öğrenme ortamlarının yaratabileceği fırsatları daha iyi değerlendirdikleri görülmektedir.

SCIENCE CENTERS AS SCIENCE LEARNING AND TEACHING ENVIRONMENTS

Developed and developing countries take various initiatives to change the widespread and timid approach and negative attitudes and thoughts about science and technology. One of these initiatives that accelerated especially in the second half of the 20th century is the establishment of science centers and their expansion throughout the country. The 21st century requires schools to undergo transfiguration because science has penetrated more and more every aspect of our lives. It makes it compulsory for schools to use multimedia more effectively and to have training centers enriched with practical activities and laboratories. For this reason, it is very important to train teachers who can adapt to this transformation and practice in enriched educational environments. The main purpose of this research is to reveal the prospective elementary classroom teachers’ perceptions about science centers and and to reveal the views of how science centers can adapt to the process as a learning environment. The research was carried out with 30 teacher candidates attending a foundation university's elementary classroom teaching program during the fall semester of the 2019-2020 academic year. Prospective elementary classroom teachers were asked to fill the semi-structured interview form prepared by the researcher in order to reveal the opinions of teacher candidates about science centers. The data obtained within the scope of the "Science Center Opinion Form" consisting of 10 open-ended questions were analyzed by using descriptive analysis method. It is observed that prospective elementary classroom teachers who mostly go to the Science Center for the first time are most affected by astronomy studies and they are aware of different concepts in a short time. It is seen that pre-service teachers want to go to the science center again because they have the opportunity to learn by practicing. It is seen that teacher candidates' feelings of curiosity increase and they understand the opportunities that out-of-school learning environments can create.

PDF

___

Alexander, J. M., Johnson, K. E., & Kelley, K. (2012). Longitudinal analysis of the relations between opportunities to learn about science and the development of interests related to science. Science Education, 96(5), 763-786.
Alkan, İ., ve Bayri, N. (2017). Fen öğrenmeye yönelik motivasyon ile fen başarısı arasındaki ilişki üzerine bir meta analiz çalışması. Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi, (32), 865-874.
Ash, D., & Wells, G. (2006). Dialogic Inquiry in Classrooms and Museums. In Learning in Places: The Informal Education Reader. Bekerman, Z., Burbles, N. C. and Silberman-Keller (Ed.), NY: Peter Lang.
Azizoğlu, N., ve Çetin, G. (2009). 6. ve 7. sınıf öğrenclerinin öğrenme stilleri, fen dersine yönelik tutumları ve motivasyonları arasındaki ilişki. Kastamonu Eğitim Dergisi, 17(1), 171-182.
Bamberger, Y., & Tal, T. (2008). Multiple outcomes of class visits to natural history museums: The students' view. Journal of Science Education and Technology, 17, 264–274.
Bell, P., Lewenstein, B., Shouse, A., & Feder, M. (2010). Crafting museum experiences in light of research on learning: Implications of the National Research Council’s report on informal science education. The Museum Journal, 53(2), 137-154.
Bishop, J. E. (2003). Pre-college Astronomy Education in the United States in the Twentieth Century. In Information Handling in Astronomy-Historical Vistas (pp. 207-231). Springer: Dordrecht.
Bozdoğan, A. E. (2008). Fen bilgisi öğretmen adaylarının bilim merkezlerini fen öğretimi açısından değerlendirmesi: Feza Gürsey Bilim Merkezi örneği. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 21(1), 19-41.
Brooke, H., & Solomon, J. (2010). Passive visitorsor independent explorers: responses of pupilswith severe learning difficulties at an interactive science centre. International Journal of Science Education, 23(9), 941- 953
Çığrık E. (2016). Bir öğrenme ortamı olarak bilim merkezleri. Informal Ortamlarda Araştırmalar Dergisi, 1(1),79-97.
Çolakoğlu, M. H. H. (2017). Okul ve bilim merkezi eğitimde işbirliği. İnformal Ortamlarda Araştırmalar Dergisi, 2(2), 1-24.
Dairianathan, A., & Subramaniam, R. (2011). Learning about inheritance in an out‐of‐school setting. International Journal of Science Education, 33(8), 1079-1108.
Ertas, H., ve Şen, A. İ. (2011). Okul dışı bilimsel etkinliklerin 9. sınıf öğrencilerinin enerji konusunu günlük hayatla ilişkilendirme düzeyine etkisi. Necatibey Eğitim Fakültesi Elektronik Fen ve Matematik Eğitimi Dergisi, 5(2), 178-198.
Eshach, H. (2007). Bridging in-school and out-of-school learning: Formal, non-formal, and informal education. Journal of Science Education and Technology, 16(2), 171-190.
Falk, J. H., Storksdieck, M., & Dierking, L. D. (2007). Investigating public science interest and understanding: Evidence for the importance of free-choice learning. Public Understanding of Science, 16(4), 455-469.
Falk, J. H., & Dierking, L. D. (2000). Learning from Museums: Visitor Experiences and the Making of Meaning. Walnut Creek, CA: AltaMira Press.
Fletcher, J. K. (1980). Traditional planetarium programming versus participatory planetarium programming. School Science and Mathematics, 80, 227.
Griffin, J. (2004). Research on students and museums: Looking more closely at the students in school groups. Science Education, 88(1), 59-70.
Köseoğlu, F., Tahancalıo, S., Kanlı, U., & Yılmaz, Y. Ö. (2020). Investigation of science teachers’ professional development needs for learning in science centers. Eğitim ve Bilim, 45(203).
Mallon, G. L., & Bruce, M. H. (1982). Student achievement and attitudes in astronomy: An experimental comparison of two planetarium programs. Journal of Research in Science Teaching, 19, 53.
Marshall, C., & Rossman, G. B. (2014). Designing Qualitative Research. Sage Publications. Martin, L. M.W. (2004). An emerging research framework for studying informal learning and schools. Science Education, 88, 71–82.
Morag, O., & Tal, T. (2012). Assessing learning in the outdoors with the field trip in natural environments (FiNE) framework. International Journal of Science Education, 34(5), 745-777.
Rennie, L. J., & Johnston, D. J. (2007). Visitors' perceptions of changes in their thinking about science and technology following a visit to science center. Visitor Studies, 10(2), 168-177.
Scharfenberg, F. J., Bogner, F. X., & Klautke, S. (2007). Learning in a gene technology laboratory with educational focus: Results of a teaching unit with authentic experiments. Biochemistry and Molecular Biology Education, 35(1), 28-39.
Sontay, G., Tutar, M., ve Karamustafaoğlu, O. (2016). “Okul dışı öğrenme ortamları ile fen öğretimi" hakkında öğrenci görüşleri: Planetaryum gezisi. İnformal Ortamlarda Araştırmalar Dergisi, 1(1), 1- 24.
Stocklmayer, S. M., Rennie, L. J., & Gilbert, J. K. (2010). The roles of the formal and informal sectors in the provision of effective science education. Studies in Science Education, 46(1), 1-44.
Storksdieck, M. (2006). Field Trips in Environmental Education. BWV: Verlag
Sturm, H., & Bogner, F. X. (2010). Learning at workstations in two different environments: A museum and a classroom. Studies in Educational Evaluation, 36(1-2), 14-19.
Tatar, N., ve Bağrıyanık, K. E. (2012). Fen ve Teknoloji dersi öğretmenlerinin okul dışı eğitime yönelik görüşleri. İlköğretim Online, 11(4), 882-896.
Tlili, A., Cribb, A., & Gewirtz, S. (2006). What becomes of science in a science centre? Reconfiguring science for public consumption. The Review of Education, Pedagogy, and Cultural Studies, 28(2), 203-228.
Türk, C. (2010). İlköğretim Temel Astronomi Kavramlarının Öğretimi. (Yüksek Lisans Tezi). Ondokuz Mayıs Üniversitesi/Fen Bilimleri Enstitüsü, Samsun.
Weinstein, M., Whitesell, E. R., & Schwartz, A. E. (2014). Museums, zoos, and gardens: How formalinformal partnerships can impact urban students’ performance in science. Evaluation Review, 38(6), 514-54.
Yıldırım, A., ve Şimşek, H. (2000). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Seçkin Yayınevi, Ankara.
Yu, J. (1999). The national science and technology museum of Taiwan. Technology and Culture, 40 (1), 107-113.