SOSYAL BİLGİLER ÖĞRETMENLERİNİN KAYNAŞTIRMA UYGULAMALARINA İLİŞKİN GÖRÜŞLERİ

Kaynaştırma uygulamaları, özel eğitim ihtiyacı olan bireylerin akranlarıyla karşılıklı etkileşim içinde bulunmalarını sağlamayı ve eğitim amaçlarını en üst düzeyde gerçekleştirmeyi hedeflemektedir. Özel eğitim ihtiyacı olan bireyler, kaynaştırma uygulamaları yoluyla eğitimlerini akranları ile birlikte aynı sınıfta tam zamanlı veya özel eğitim sınıflarında yarı zamanlı olarak sürdürebilirler. Bu nedenle öğretmenlerin kaynaştırma uygulamaları hakkında gerekli bilgiye ve donanıma sahip olmaları son derece önemlidir. Bu araştırmada, sosyal bilgiler öğretmenlerinin, temel eğitim düzeyindeki mevcut kaynaştırma uygulamalarına ilişkin görüşlerini ortaya koymak amaçlanmıştır. Çalışma grubu, 2014-2015 eğitim öğretim yılında, Antalya il merkezinde MEB'e bağlı resmî temel eğitim kurumlarında Sosyal Bilgiler Öğretmeni olarak görev yapmakta olan 21 öğretmenden oluşmaktadır. Araştırmada nitel araştırma yönteminden, durum çalışması modeli kullanılmıştır. Araştırmanın verileri, görüşme tekniği ile toplanmış ve betimsel analiz kullanılarak çözümlenmiştir. Araştırmanın sonuçları; sosyal bilgiler öğretmenlerinin kaynaştırma uygulamalarının öneminin farkında olmalarına karşın, bu konuda istedikleri düzeyde performans sergileyemediklerini göstermektedir.

THE OPINIONS OF THE SOCIAL STUDIES TEACHERS ON INCLUSION PRACTICES

The aim of the inclusion practices is to enale the individuals who need special education to interact mutually with their peers and to realize their educational goals properly. By means of inclusion practices the individuals who need special education can maintain their education in the same class as their peers in full time or in special education classes in part time. Therefore, it is very important for teachers to have necessary knowledge and equipments about inclusion practices. This research aims to determine the opinions of the social sudies teachers on the present inclusion practices in the primary education. The study group consisted of 21 social studies teachers from the public schools of the Ministery of national education in the center of Antalya in 2014 - 2015 educational years. The model of case study, one of the qualitative research methods, was used in the study. The data of the research was collected with the interview technique and was analyzed with the descriptive analysis. The results of the research; despite being aware of the importance of inclusion practices the social studies teacher, it shows they can not perform at the level they want it.

PDF

___

Aydın, B. & Şahin, R. (2002). Kaynaştırma programının uygulandığı okullardaki uygulamalarla özel eğitim hizmetleri yönetmeliğinin karşılaştırılması. 11. Özel Eğitim Kongresi'nde sunulmuş sözlü bildiri. Konya.
Babaoğlan, E. & Yılmaz, Ş. (2010). Sınıf öğretmenlerinin kaynaştırma eğitimindeki yeterlikleri. Kastamonu Eğitim Dergisi, 18(2): 345-354.
Birleşmiş Milletler Genel Kurulu (1948). İnsan Hakları Evrensel Beyannamesi. http://www.tbmm.gov.tr/komisyon/insanhaklari/pdf01/203-208.pdf adresinden 20 Mart 2015 tarihinde alınmıştır.
Birleşmiş Milletler Genel Kurulu (1989). Birleşmiş Milletler Çocuk Haklarına Dair Sözleşme. http://www.unicef.org/turkey/crc/_cr23c.html adresinden 20 Mart 2015 tarihinde alınmıştır.
Birleşmiş Milletler Genel Kurulu (2006), Birleşmiş Milletler Engellilerin Haklarına İlişkin Sözleşme. http://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2009/07/20090714-1.htm adresinden 20 Mart 2015 tarihinde alınmıştır.
Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E. K., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. & Demirel, F. (2010). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Çankaya, Ö. & Korkmaz, İ. (2012). İlköğretim I. kademede kaynaştırma eğitimi uygulamalarının sınıf öğretmenlerinin görüşlerine göre değerlendirilmesi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi (KEFAD), 13(1), 1-16.
ERG (Eğitim Reformu Girişimi) & Tohum Otizm Vakfı (2011). Türkiye'de Kaynaştırma / Bütünleştirme Yoluyla Eğitimin Durumu - Kaynaştırma/Bütünleştirmenin Etkililiğini Artırmak İçin Politika Ve Uygulama Önerileri Projesi. İstanbul: Eğitim Reformu Girişimi.
Gök G. & Erbaş, D. (2011). Okulöncesi eğitimi öğretmenlerinin kaynaştırma eğitimine ilişkin görüşleri ve önerileri. International Journal of Early Childhood Special Education, 3(1), 66-87.
Güven, Y. & Balat, G. U. (2006). Kaynastırma uygulamalarına iliskin rehber öğretmenler ve rehberlik arastırma merkezi çalısanlarının görüsleri. M.Ü. Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 24, 95-108.
İlk, G. (2014). Sosyal Bilgiler Öğretmenlerinin Kaynaştırma Uygulamalarına Yönelik Görüşlerinin ve Deneyimlerinin İncelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Üniversitesi.
McFarland, J. (1998). Instructional ideas for social studies teachers of inclusion students. The Social Studies, 89(4): 150-153. http://dx.doi.org/10.1080/00377999809599842 adresinden 23 Mart 2015 tarihinde alınmıştır.
Miles, M. B. & Huberman, A. M. (1994). Qualitative Data Analysis (2nd ed.). Thousand Oaks, CA: Sage.
Milli Eğitim Bakanlığı Özel Eğitim ve Rehberlik Hizmetleri Genel Müdürlüğü (2006). Özel Eğitim ve Rehberlik Hizmetleri Yönetmeliği (Değişiklik: 21.7.2012 / R.G.: 28360) http://orgm.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/2014_01/23121514 adresinden 21 Mart 2015 tarihinde alınmıştır.
Milli Eğitim Bakanlığı Özel Eğitim ve Rehberlik Hizmetleri Genel Müdürlüğü (2010). Neden-Nasıl-Niçin Kaynaştırma (Yönetici-Öğretmen-Aile Kılavuzu), Ankara: Özel Eğitim Ve Rehberlik Hizmetleri Genel Müdürlüğü Yayını, http://orgm.meb.gov.tr/alt_sayfalar/yayimlar/kaynastirma/kaynastirma.pdf adresinden 21 Mart 2015 tarihinde alınmıştır.
Millî Eğitim Temel Kanunu (1973). Resmî Gazete. Kanun Numarası: 1739, Kabul Tarihi: 14/06/1973, 21 Mart 2015 tarihinde http://mevzuat.meb.gov.tr/html/temkanun_0/temelkanun_0.html adresinden alınmıştır.
Sadioğlu, Ö, Batu, E. S. & Bilgin, A. (2012). Sınıf öğretmenlerinin özel gereksinimli öğrencilerin kaynaştırılmasına ilişkin görüşleri. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 25 (2), 399-432.
Sadioğlu, Ö., Batu, S., Bilgin, A. & Oksal, A. (2013) Sınıf öğretmenlerinin kaynaştırmaya ilişkin sorunları, beklentileri ve önerileri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 13(3), 1743-1765.
Saraç, T. & Çolak, A. (2012). Kaynaştırma uygulamaları sürecinde ilköğretim sınıf öğretmenlerinin karşılaştıkları sorunlara ilişkin görüş ve önerileri. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8(1), 13-28.
Sart, Z. H., Ala, H., Yazlık Ö. & Kantaş-Yılmaz F. (2004). Türkiye Kaynaştırma Eğitiminde Nerede?: Eğitimciye Öneriler. XIII. Ulusal Eğitim Bilimleri Kurultayı'nda sunulmuş sözlü bildiri. Malatya.
http://www.pegema.net/dosya/dokuman/77983222.pdf adresinden 23 Mart 2015 tarihinde alınmıştır. Sucuoğlu, B. (1996). Kaynaştırma programlarında anne baba katılımı. Özel Eğilim Dergisi, 2(2), 25-43.
Sucuoğlu, B. & Kargın, T. (2008). İlköğretimde Kaynaştırma Uygulamaları: Yaklaşımlar, Yöntemler, Teknikler. İstanbul: Morpa Kültür Yayınları.
Türkiye Cumhuriyeti Anayasası (1982). Madde 42, 21.www.tbmm.gov.tr/develop/owa/anayasa.maddeler?p3=42 adresinden, 23 Mart 2015 tarihinde alınmıştır.
Yatgın, S., Sevgi, H. M. & Uysal, S. (2015). Sınıf öğretmenlerinin, kaynaştırma eğitimine ilişkin görüşleri ve çeşitli değişkenlere göre mesleki tükenmişliklerinin incelenmesi.
Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 15(Özel Sayı), 167-180. Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2006). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayınları.