ESKİ TÜRKÇEDE FAİL GÖREVİNDEKİ SIFAT-FİİLLERİN KULLANIMI

Göktürk, Uygur ve Karahanlı Türkçesi dönemlerinden oluşan EskiTürkçenin ilk yazılı belgeleri Orhun Yazıtlarıdır. Yazıtların kültür tarihindekiönemi, Türkçenin bilinen ilk yazılı belgeleri olmalarından kaynaklanır. Buanlamda Yazıtlar, Türk kültürü, Türk dili ve Türk tarihi ile ilgili yapılan,yapılacak olan araştırmalarda başvurulan ana kaynaklardan birikonumundadır. Eski Türkçe, Türk dilinin hemen hemen her dönemindevarlığını hissettirmiştir. Eski Türkçenin temeli üzerinde gelişen Türkçeninaydınlatılmasında bu döneminin incelenmesi mühim bir yer tutar. Türk dilininbütün dönem ve sahalarında işlek bir kullanıma sahip olan fiilimsilerin deTürkçenin anlatım gücü zenginliği açısından önemi büyüktür. Bu makaledeEski Türkçe dönemindeki “-gmA, -glI, -gUçI, -gAn, -DAçI” sıfat-fiil eklerininyapıları, fail ifadeleri, sıfat olarak kullanımları, ek alma durumları örneklerleele alınarak incelenmiştir. Bununla birlikte bu eklerin kullanıldığı dönemlereişaret edilerek, tarihsel süreç içerisindeki konumları da belirlenmiştir. Ayrıca“-gmA” sıfat-fiil eki, Orhun Yazıtlarında yaygın bir kullanım alanına sahipiken, kullanımı azalarak ortadan kalkmıştır. Uygur Türkçesi dönemindenitibaren “-glI” sıfat-fiil eki kullanılmaya başlanmıştır. Orhun Türkçesindesıfat-fiil eki ve gelecek zaman eki olarak kullanılan “-DaçI”; Uygur veKarahanlı Türkçesi dönemlerinde yalnızca sıfat-fiil işlevinde görülmektedir.Orhun Türkçesinde ise nadir olarak kullanılan “-gAn” ve “-gUçI” sıfat- fiillerin Uygur ve Karahanlı Türkçesi dönemlerinde daha sıklıklakullanılmıştır.

___

  • Akar, A. (2003). -GAn Sıfat-Fiil Eki. TÜBAR - XIV / – Güz, Muğla Üni. Fen-Ed. Fak., -----------( 2013). Türk Dili Tarihi. İstanbul: Ötüken Yayınları. Arat, R. R. (1979). Kutadgu Bilig I – Metin. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları. --------------(2003). Kutadgu Bilig II – Çeviri. Ankara: Türk Tarih Kurumu Yayınları. Ata, A. (2011). Orhun Türkçesi. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi – Açıköğretim Fakültesi Yayını. Banguoğlu, T. (2011). Türkçenin Grameri. Anakara: Türk Dil Kurumu Yayınları. Bayraktar, N. (2004). Türkçede Fiilimsiler. Anakara: Türk Dil Kurumu Yayınları. Berbercan, M. T. (2014). Türk Yazı Dilinin Tarihî Dönemleri ve Orta Türkçenin Yeri Meselesi. Tarih Okulu Dergisi, Cilt/Sayı: XVII. Caferoğlu, A. (2015). Türk Dili Tarihi I – II. Anakara: Altınordu Yayınları. Çakan, A. (2016). Atebetü’l – Hakayık (Edib Ahmed Yükneki). İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları. Clauson, S. G. (2007). Türkçede Sekizinci Yüzyıldan Önce Kullanılan Ekler. Çev. Uluhan Özalan, Dil Araştırmaları Dergisi, Cilt: 1, Sayı: 1, Güz. Demir, N. ve Yılmaz, E. (2014). Türk Dili (El Kitabı). Anakara: Grafiker Yayınları. Eker, S. (2013). Çağdaş Türk Dili. Anakara: Grafiker Yayınları. Eraslan, K. (1980). Eski Türkçede İsim-Fiiller. İstanbul: İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Yayınları. ----------------(2012). Eski Uygur Türkçesi Grameri. Anakara: Türk Dil Kurumu Yayınları. Ercilasun, A. B, (2009). Başlangıçtan Yirminci Yüzyıla Türk Dili Tarihi. Ankara: Akçağ Yayınları. ----------------(1984). Kutadgu Bilig Grameri-Fiil. Ankara: Gazi Üniversitesi Yayın Yüksekokulu Basımevi, Ergin, M. (2013). Orhun Abideleri. Ankara: Boğaziçi Yayınları. -------------(2013). Türk Dil Bilgisi. İstanbul: Bayrak Yayım. Gabain, A. V. (1998). Eski Türkçenin Grameri. Çeviren: Mehmet Akalın. Ankara: Türk Tarih Kurumu Basım Evi. Güner, G. (2008). Karahanlı Türkçesinde Fiil. (Doktora Tezi) Tezi, Kayseri. Karaağaç, G. (2013). Türkçenin Dil Bilgisi. Ankara: Akçağ Yayınları. Karahan, L. (2014). Türkçede Söz Dizimi. Ankara: Akçağ Yayınları. Tanç, M. (2006). Eski Türkçede –GmA Sıfat-Fiil Eki Üzerine. Belleten, Kahramanmaraş Sütçü İmam Ü, Fen-Edb. Fak., Türk Dili ve Ed. Böl., Kahramanmaraş. Tekin, T. (1994). Tonyukuk Yazıtı. Ankara: Simurg Yayınları. ------------ (2013). Irk Bitig, Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları. ------------ (2016). Orhun Türkçesi Grameri. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.