OTOMATİK KATILIM SİSTEMİ: ZORUNLU DEVLET BORÇLANMASI EKSENİNDE BİR DEĞERLENDİRME

Bireysel emeklilik sistemi (BES), 2003 yılında yürürlüğe giren 4632 sayılı Bireysel Emeklilik Kanunu ile sosyal güvenlik sistemine tamamlayıcı nitelikte getirilen gönüllü katılım esaslı bir sistemdir. Bireysel katkı payları toplanarak elde edilen gelir emeklilik fonları aracılığıyla ülke ekonomisine kaynak sağlamak üzere değerlendirilmekte, böylelikle ekonomik kalkınma ivme kazanmakta ve katılımcılar emeklilik dönemlerinde ek gelir imkânı elde etmektedir. 2017 yılına gelindiğinde Bireysel Emeklilik Tasarruf ve Yatırım Sistemi Kanununda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun ile BES’in alt yapısı üzerine otomatik katılım sistemi (OKS) inşa edilmiştir. Böylelikle BES gönüllü katılım esasından çıkartılarak zorunlu hale getirilmiştir. Çalışmada, genel hatlarıyla kamu sosyal güvenlik sistemi ve bu sisteme gönüllülük esasına uygun olarak tamamlayıcı nitelikte uygulamaya konulan BES ile OKS’ne kısaca değinilmiş, devlet borçlanması hakkında teorik bilgiler aktarıldıktan sonra OKS, zorunlu devlet borçlanması olarak adlandırılabilir mi sorusuna yanıt aranmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Bireysel emeklilik sistemi, Otomatik Katılım Sistemi

AUTOMATIC PARTICIPATION SYSTEM: AN ASSESSMENT ON THE COMPULSORY STATE BORROWING AXIS

The private pension system (PPS) is a voluntary system based on voluntary participation, which was introduced as complementary to the social security system with the Private Pension Law no 4632. The income collected by collecting individual contributions is used to fund the national economy through pension funds, thus accelerating economic development and participants gain additional income during their retirement. In 2017, the Draft Law on the Amendment of the Private Pension Savings and Investment System Law and an automatic participation system were built on the PPS infrastructure. Thus, PPS was removed from the principle of voluntary participation and made compulsory. In this study, the general social security system in general and the PPS, which was implemented as complementary in accordance with the voluntary principle, were briefly touched on the automatic participation system.

PDF

___

Arsan Ü. (1979). Kamu Borçlarının Sınıflandırılmaları, Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, Cilt:34, Sayı:1.
Bakkal S., Gürdal T. (2007). İç Borçlanmanın Türkiye Ekonomisi Üzerine Etkileri, Akademik İncelemeler Dergisi, Cilt:2, Sayı:7.
Batırel, Ö. F. (1990), Kamu Maliyesi Teorisine Giriş, Marmara Üniversitesi Yayınları No: 492, İstanbul.
Bilici N. , Bilici A. (2015). Kamu Maliyesi, Savaş Yayınevi, Ankara.Buchanan,J. M, (1997). “The Balanced Budget Amendment: Clarifying the Arguments”, Public Choice, 90(1-4), 117-138.
Bulutoğlu K. (1981). Kamu Ekonomisine Giriş, Filiz Kitabevi, İstanbul.
Cural M. (2016). Türk Sosyal Güvenlik Sisteminin Mali Yapısı Ve Sisteme Yapılan Bütçe Transferlerinin Ekonomik Yansımaları, Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi Y.2016, C.21, S.2, s.693-706.
Çataloluk C. (2009). Kamu Borçlanması, Gerçekleşme Biçimi ve 0makro Ekonomik Etkileri (Teorik Bir Yaklaşım, Türkiye Örneği), Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cilt: 12, Sayı: 21, 240-258.
Çelik O. , Erer E. (2018). Bireysel Emeklilik Fonları ve Cari Açık Arasındaki İlişki: Türkiye Örneği, EGE AKADEMİK BAKIŞ / EGE ACADEMIC REVIEW, Cilt 18 • Sayı 2 • Nisan 2018 SS. 289 / 305 Doi: 10.21121/eab.2018237356.
Çiçek H. , Gözegir S. Ve Çevik E. (2010). Bir Maliye Politikası Aracı Olarak Borçlanma Ve Ekonomik Büyüme İlişkisi: Türkiye Örneği (1990–2009) , C.Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, Cilt 11, Sayı 1.
Çoban O. , Doğanalp N. , Uysal D. (2008). Türkiye’de Kamu İç Borçlanmasının Makroekonomik Etkileri, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Sayı: 20, 245-255.
Demir M. ,Sever E. (2008). Kamu İç Borçlanmasının Büyüme, Faiz Ve Enflasyon Oranı Üzerindeki Etkileri, Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, Yaz-2008 C.7 S.25 (170-196) ISSN:1304-0278.
Egeli H. , Özen A. (2009). Türkiye’de Sosyal Güvenlik Sisteminin Yeniden Yapılandırılmasına Yönelik Reform Sürecinin Değerlendirilmesi, Mevzuat Dergisi, Yıl:12, Sayı: 142, Ekim.
EGM (2004). Bireysel Emeklilik Sistemi Gelişim Raporu, Emeklilik Gözetim Merkezi.
Gökbayrak, Şenay (2010), “Türkiye’de Sosyal Güvenliğin Dönüşümü”, Çalışma ve Toplum Ekonomi ve Hukuk Dergisi, Cilt 25, Sayı 2, s. 141-162.
ILO(2010). World Social Security Report Providing Coverage in Times of Crisis and Beyond 2010/2011 http://www.ilo.org/mwinternal/de5fs23hu73ds/progress?id=wn3ZokfH8l 11.07.2019.
Kirmanoğlu H. (2007). Kamu Ekonomisi Analizi, Beta Yayınevi, İstanbul.
Korkmaz E. (2007). “Sosyal Güvenlikte Yeni Yaklaşım: Bireysel Emeklilik”, İstanbul Ticaret Odası, Yayın No: 2006-21, İstanbul.
Gümüş E. (2010). Türkiye’de Sosyal Güvenlik Sistemi: Mevcut Durum, Sorunlar ve Öneriler, SETA, Ağustos 2010.
Güzel A. , Okur A. AR. , Caniklioğlu N.(2012), “Sosyal Güvenlik Hukuku”, Beta Yayınları, Yenilenmiş 15. Baskı, İstanbul
Özsuca Ş. (2003), “Küreselleşme ve Sosyal Güvenlik Krizi”, Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, 58(2), 133-152.
SGK (2014). http://www.sgk.gov.tr/wps/portal/tr/kurumsal/kurumumuz , 10.07.2019.TBMM https://www.tbmm.gov.tr/komisyon/insanhaklari/pdf01/203-208.pdf 10.07.2019.
Toprak Y. Z. (2001). “Bireysel Emeklilik Sisteminin Sermaye Piyasaları ve Özellikle Yatırım Fonları Portföy Yönetim Faaliyetleri Bakımından Değerlendirilmesi.” Bireysel Emeklilik Yasası ve Beklentiler Paneli, 28 Haziran 2001, İstanbul.
Uğur S. (2004). Sosyal Güvenlik Sistemlerinde Özel Emeklilik Programlarının Yeri ve Gelişimi, TİSK Yayınları, Yayın No:244, Ankara.
Uluatam Ö. (2014). Kamu Maliyesi, İmaj Yayınları, Ankara.
Ulusoy A. (2009). Devlet Borçlanması, Celepler Matbaacılık, Trabzon.
UlusoyA. , Cural M. (2006). Türkiye’de 1980 Sonrası Dönemde İç Borçların Sürdürülebilirliği, ZKÜ Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt 2, Sayı 4, 2006, ss. 1–21, s. 17
Ulusoy,A. , Erdem H. F. (2014). İç Borçlanma Ve Enflasyon Etkileşimi: Türkiye Örneği, Yönetim ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi – Sayı:22 (2014) - Doi:http://dx.doi.org/10.11611/JMER193.
Yılmaz B. E., Yaraşır S. (2009). Türkiye’de Ve Oecd Ülkelerinde Tasarruf - Yatırım Açıkları Ve Dış Kaynak İhtiyacı, Marmara Üniversitesi İİBF Dergisi, 2009, Cilt:27, Sayı:2.Yılmaz B. E. (2015). Maliye, Der Yayınları, İstanbul.
Zerenler M., Devletin Dış Borçlanmasının Türkiye Ekonomisi Üzerine Etkileri, SÜ İİBF Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar DergisiWEB_1 https://www.egm.org.tr/otomatik-katilim/oks-nedir (12.08.2019).WEB_2 https://ms.hmb.gov.tr/uploads/2018/04/%C4%B0%C5%9Fverenlere-Y%C3%B6nelik-Otomatik-Kat%C4%B1l%C4%B1m-Sistemi-Tan%C4%B1t%C4%B1m-K%C4%B1lavuzu.pdf (12.08.2019).WEB_3 https://www.genel-is.org.tr/sosyal-guvenlige-piyasa-darbesi-zorunlu-bireyselemeklilik,2,12588#.XVvB0d4zbIV