"Özel Öğretim Yöntemleri" Dersinin Yürütülmesine İlişkin Öğretim Elemanı ve Öğretmen Adaylarının Görüşleri

Bu çalışmanın amacı; Eğitim Fakültelerindeki "Özel Öğretim Yöntemleri" dersinin yürütülmesine ilişkin öğretim elemanı ve öğretmen adaylarının görüşlerini ortaya koymaktır. Araştırma nitel araştırma yöntemlerinden biri olan durum çalışması deseni ile gerçekleştirilmiş olup, araştırmanın çalışma grubunu Erzincan Üniversitesi Eğitim Fakültesinde ilgili dersi yürüten 11 öğretim elemanı ve dersi alanlar arasından seçilmiş 16 öğretmen adayı oluşturmaktadır. Verileri toplamak için yarı yapılandırılmış görüşme formu kullanılmıştır. Verilerin analizinde betimsel ve içerik analizleri kullanılmıştır. Araştırmadan elde edilen bulgulara dayalı olarak; ders içeriğinde genel ve alana özel yöntem ve teknikler ile öğretim programlarına yer verildiği, dersin işlenişinde daha çok öğrenci merkezli uygulamaların yapıldığı, dersin öğretmen adaylarına öğretim yöntem ve tekniklerinin alan uygulamaları ve sınıf yönetimi konusunda deneyim kazandırdığı sonucuna ulaşılmıştır. Dersin işlenmesine yönelik aksaklıklarla ilgili olarak; sınıf mevcutlarının fazlalığı, kaynak ve motivasyon eksikliği olduğu belirtilerek, dersin ilköğretim kademesindeki öğrenciler ile yapılması, MEB uygulamaları ile paralellik sağlanması ve süresinin artırılmasıyla dersin daha etkili hale getirilebileceği hususunda önerilerde bulunulmuştur

The Views of Instructors and Prospective Teachers on the Implementation of “Subject-Specific Teaching Methods” Courses

The main purpose of this study is to determine the views of the instructors and prospective teachers on the implementation of “Subject-Specific Teaching Methods” course in Faculties of Education. The research design involved the use of case study which is one of the qualitative research methods. Participants of the study included 11 instructors teaching “Subject-Specific Teaching Methods” courses and 16 prospective teachers who were enrolled in these courses at the Faculty of Education at Erzincan University. To collect data, a semistructured interview form was used. Descriptive and content analyses were used in the analysis of data. The findings showed that general and subject-specific methods and techniques and curricula formed the content of the courses. The courses were student-centered and primarily relied on hands-on-practices. In the courses, the prospective teachers gained more experience related to teaching methods and techniques and classroom management. Inadequate resources, low motivation levels, and large class sizes were reported among the shortcomings affecting the instruction of these courses. The suggestions to make these courses more effective included carrying out teaching practices in real classroom settings with primary school students, addressing practices of Ministry of Education Schools, and increasing the duration of these courses

PDF

___

Akpınar, M., Çolak, K. ve Yiğit, E. (2012). Öğretmenlik uygulaması dersi kapsamında sosyal bilgileröğretmen adaylarının yeterliklerine yönelik uygulama öğretmenlerinin görüşleri. M.Ü.Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 36, 41-67.
Akyüz, Y. (2008). Türk eğitim tarihi (13.Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
Alkan, C. ve Kurt, M. (2007). Özel öğretim yöntemleri- disiplinlerin öğretim teknolojisi. Ankara: Anı Yayıncılık.
Aylanç, M. (2012). Türkçe öğretmeni adaylarının özel öğretim yöntemleri dersi uygulamalarında karşılaştıkları sorunlar: Bilgilendirici ve öğretici metinler örneği. Selçuk Üniversitesi TürkiyatAraştırmaları Dergisi, 31, 333-350.
Başaran, İ. E. (1996). Türkiye eğitim sistemi (3.Basım). Ankara: Yargıcı Matbaası.
Bilgin, İ. ve Geban, Ö. (2004). İşbirlikli öğrenme yöntemi ve cinsiyetin sınıf öğretmenliği öğretmen adaylarının fen bilgisi dersine karşı tutumlarına, fenbilgisi öğretimi I dersindeki başarılarına etkisinin incelenmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 26, 9-18.
Birinci, E. (2008). Materyal tasarımı ve geliştirilmesinde proje tabanlı öğrenmenin kullanılmasının öğretmen adaylarının eleştirel düşünme, yaratıcı düşünme ve bilimsel süreç becerilerine etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Zonguldak Karaelmas Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Zonguldak.
Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2012). Bilimsel araştırma yöntemleri (13.Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
Çelikkaya, T. ve Koç, İ. (2015). Sınıf ve sosyal bilgiler öğretmenlerinin drama yöntemine ilişkin yeterlilikleri. IJOESS, 6(21), 199-222.
Çepni, S., Ayas, A., Johnson, D. ve Turgut, F. (1997). Fizik öğretimi. Yök/Dünya Bankası Milli Eğitimi Geliştirme Projesi Hizmet Öncesi Öğretmen Eğitimi. Ankara: YÖK.
Demir, S. (2012). Eğitim fakülteleri programı kapsamında yer alan öğretmenlik meslek bilgisi derslerinden “Öğretim İlke ve Yöntemleri” dersinin değerlendirilmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi.Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Gökalp, M. (2006). Üniversite öğrencilerinin başarılarını etkileyen faktörler. Ondokuz Mayıs Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 22(2006), 72-81.
Gömleksiz, M. ve Koç, A. (2012). Bilgisayar kullanımı öğretiminde akran değerlendirme. e-Journal of New World Sciences Academy, 7(1), 149-154.
Güneş, M. ve Demir, S. (2013). Endokrin sistem konusunun altı şapkalı düşünme tekniğiyle anlatılmasının öğrenci başarısı üzerine etkisi. Türk Fen Eğitimi Dergisi, 10(2), 101-115.
Işık, A. (Ed.). (2014). Öğretmenlik Mesleği. F. Güneş içinde, Eğitim Bilimine Giriş (ss. 258-285). Ankara:Pegem Yayıncılık.
İnaltekin, T. (2014). Problem tabanlı öğrenme uygulamalarının fen bilgisi öğretmen adaylarının pedagojik alan bilgilerinin gelişimine etkisi. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Marmara Üniversitesi EğitimBilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Kana, F. (2014). Argümantasyona dayalı dil öğrenme yaklaşımının türkçe öğretmeni adaylarının özel öğretim yöntemleri dersine yönelik tutumlarına etkisi. International Journal of Language Academy, 2(1), 107-125.
Kaşıkçı, M. (2015). Matematik tarihi dersinde drama yönteminin ilköğretim matematik öğretmen adaylarının bilgi, inanç ve tutumlarına etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Dokuz Eylül ÜniversitesiEğitim Bilimleri Enstitüsü. İzmir.
Kavcar, C. (1999). Nitelikli Öğretmen Sorunu. Eğitimde Yansımalar V - 21. Yüzyılın Eşiğinde Türk Eğitim Sistemi (s. 267-279). Ankara: Öğretmen Hüseyin Hüsnü Tekışık Eğitim AraştırmaGeliştirme Merkezi.
Kavcar, C. (2003). Alan öğretmeni yetiştirme. Eğitimde Yansımalar VII Çağdaş Eğitimde ÖğretmenYetiştiştirme Ulusal Sempozyumu (s. 81-89). Sivas: Cumhuriyet Üniversitesi Eğitim Fakültesi.
Kesal, F. ve Aksu, M. (2005). Özel öğretim yöntemleri II derslerinde oluşturmacı öğrenme ortamı.Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 25(2005), 118-126.
Kösterelioğlu, İ., Bayar, A. ve Akın Kösterelioğlu, M. (2014). Öğretmen eğitiminde etkinlik temelliöğrenme. International Periodical For the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic,9(2), 1035-1047.
Kutluca, T., Birgin, O. ve Çatlıoğlu, H. (2007). Öğretimde planlama ve değerlendirme dersi uygulamaetkinliklerinin öğretmen adaylarına sağladığı faydalar. Uludağ Üniversitesi Eğitim FakültesiDergisi, XX(1), 89-110.
Küçükahmet, L. (2009). Öğretmenlik Mesleği. Bulunduğu eser: Küçükahmet, L. (Ed.) Eğitim Bilimine Giriş (ss. 183-255). Ankara: Nobel Yayınevi.
Küçükoğlu, A., Köse, E., Taşgın, A., Yılmaz, B. Y. ve Karademir, Ş. (2012). Mikro öğretim uygulamasının öğretim becerilerine etkisine ilişkin öğretmen adayı görüşleri. Eğitim Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 2(2), 19-32.
MEB. (1973). Milli eğitim temel kanunu. (1739). Tebliğler Dergisi.
Odabaşı, H., Kurt, A., Haseski, H., Mısırlı, Ö., Ersoy, M., Karakoyun, F., ve diğ. (2011). Öğretmenlik uygulamasında alan faktörü: Böte bölümü örneği. Eğitim Teknolojisi Kuram ve Uygulama, 1(1), 24-40.
Okutan, M. (2009). Öğretmenlik sanatı. Trabzon: Ra Kitabevi Yayınları.
Önal, İ. (2008). Özel öğretim yöntemleri ıı dersinde oluşturmacı öğretimin başarı, tutum, bilimsel süreç becerileri ve kalıcılığa etkisi. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Ortadoğu Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Ankara.
Soylu, Y. (2009). Sınıf öğretmen adaylarının matematik derslerinde öğretim yöntem ve teknikleri kullanabilme konusundaki yeterlilikleri üzerine bir çalışma. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 5(1), 1-16.
Sungur, S. (2014). Harmanlanmış öğrenme temelli özel öğretim yöntemleri-II ve okul deneyimi derslerinin fen bilgisi öğretmen adaylarının teknolojik pedagojik alan bilgileri ve sınıf içi uygulamaları üzerine etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Fırat Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Elazığ.
Sünbül, A. M. (2001). Bir Meslek Olarak Öğretmenlik. Bulunduğu eser: Demirel, Ö., ve Kaya, Z. (Ed.).Öğretmenlik Mesleğine Giriş (ss. 224-255). Ankara: Pegem Akademi.
Şad, S. N. (2011). İlköğretim birinci kademe İngilizce öğretim programının çocuklara yabancı dilöğretiminin duyuşsal hedeflerini gerçekleştirme düzeyi. Yayımlanmamış Doktora Tezi. İnönü Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Malatya.
Şişman, M. (2002). Öğretmenlik mesleğine giriş (4.Baskı). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Tütüncü, G. (2008). Kimya öğretmen adaylarının kavram öğretimi ve önemi hakkındaki düşünceleri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Karadeniz Teknik Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü. Trabzon.
Uçgun, D. (2010). "Özel Öğretim Yöntemleri" dersinin türkçe öğretmeni yetiştirme sürecine katkısı. Türklük Bilimi Araştırmaları Dergisi (TÜBAR), XXVII (2010-Bahar), 707-719.
Ünal, F. (2014). Öğretmen Yetiştirme. Bulunduğu eser: Firdevs, G. (Ed.). Eğitim bilimine giriş (ss. 285- 306). Ankara: Pegem Akademi.
Varış, F. (1988). Eğitimde program geliştirme "teori ve teknikler" (4.Baskı). Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi.
Varol, G. (2007). Özel öğretim yöntemleri ve özel öğretim yöntemlerinin görsel sanatlar dersinde uygulanması. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Beykent Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. İstanbul.
Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2006). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (6.Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Yıldızlı, H. (2010). İlköğretim matematik öğretmenlerinin genel öğretmenlik davranışları açısından kendilerine yönelik yeterlilik algıları (Ankara ili örneği). Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Selçuk Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Konya.
YÖK. (1981). Yükseköğretim Kanunu. (17506). Resmi Gazete.
YÖK. (1998). Eğitim fakültesi öğretmen yetiştirme lisans programları. Ankara: Yüseköğretim Kurulu Başkanlığı.
YÖK. (2007). Eğitim fakültesi öğretmen yetiştirme lisans programları. Ankara: Yükseköğretim Kurulu.
Yucasu, Ş. (2015). Proje tabanlı öğrenme yönteminin fen bilgisi öğretmen adaylarının çevre okuryazarlığına etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Fırat Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.Elazığ.
Yüksel, A., Mil, B. ve Bilim, Y. (2007). Nitel araştırma: Neden, nasıl, niçin? Ankara: Detay Yayıncılık.