BİR İNSAN HAKLARI İHLALİ OLARAK KADINA YÖNELİK ŞİDDET OLGUSU: KADIN SIĞINMA EVİNDE YAŞAYAN BİR GRUP KADININ ŞİDDET DENEYİMLERİ

Kadına yönelik şiddet, Türkiye'de yaşamın her alanında oldukça yaygın görülen çok boyutlu bir insan hakları ihlalidir. Kadınlara karşı ayrımcılığın sürmesine sebep olan, temel hak ve özgürlüklerini engelleyip, onlarda psikolojik ve fiziksel olarak yaralanmalara yol açan bu ihlalin çözümü için hem uluslararası kuruluşlarda hem de Türkiye'de çeşitli çalışmalar ve projeler yapılmasına karşın bu insan hakkı ihlalinin önüne geçilememektedir. Bu araştırma ile kadın sığınma evinde kalan kadınların şiddeti, insan hakları ihlali olarak görüp görmedikleri, ne tür şiddet yaşadıkları, kim tarafından şiddet gördükleri ve şiddete maruz kalma nedenleri, yaşadıkları şiddet karşısında gösterdikleri tepkiler ve yaşadıkları şiddet sonucunda ne tür bir destek aldıkları ortaya konulmaya çalışılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu kadın sığınma evinde kalan ve bir şekilde şiddete maruz kalmış 8 gönüllü kadın oluşturmaktadır. Araştırma şiddetin her hangi bir türüne maruz kalmış, kadın sığınma evinde kalan şiddet mağduru kadınların yaşadıkları sorunları belirleyebilmek, şiddet olgusu ve baş etme yaklaşımları konusunda deneyimlerini ve algılarını ayrıntılı bir şekilde ortaya koyabilmek için nitel araştırma desenlerinden Olgubilim (fenomenoloji) deseni ile tasarlanmıştır.Verilerin toplanmasında araştırmacılar tarafından oluşturulan soruların yer aldığı yarı yapılandırılmış görüşme formu kullanılmıştır. Elde edilen verilerin analizinde betimsel analiz tekniği uygulanmıştır. Katılımcıların sorulara verdikleri yanıtlar derinlemesine incelenmiş ve sıklıkla onların doğrudan ifadelerine yer verilmiştir.Araştırmanın sonucunda katılımcıların şiddetin hemen hemen her türlüsüne maruz kaldıkları görülmüştür. Katılımcılara göre kendilerine uygulanan şiddet, temel haklarını ihlal eden, kişilik haklarını yok sayan, kendilerini ciddi anlamda tehlikelere sokan bir sorun olarak algılanmaktadır. Birçok katılımcının aile, arkadaş ve yakınlarının şiddet ile mücadelede kendilerini yalnız bıraktıkları, bu nedenle de şiddet ile baş etmede zorlandıklarını görülmüştür. Ayrıca şiddet mağduru kadınlar, şiddet görmeye başladıkları anda değil, daha çok şiddetin artık ağır ve dayanılmaz aşamalarına geldikleri zaman resmi kurumlara başvurmuşlardır

THE PHENOMENA OF VIOLENCE AGAINST WOMEN AS A HUMAN RIGHTS VIOLATION: VIOLENCE EXPERIENCES OF A GROUP OF WOMEN LIVING IN

Violence against women is a common multidimensional infraction in the world and Turkey. Both international instutions and various organizations in Turkey has been doing projects to solve this infraction causing women to be hurt and injured psycologically and physically, and also causing them pain, insulting them, keeping discrimination againist women and preventing their main rights and freedom. But unfortunately, this infraction of human rights can’t be prevented. This research shows that whether women staying at women’s shelterperceive the violance as an infraction of humanrights or not, what kind of violence they are exposed to, by whom they are exposed to violence, the reasons of being exposed to violence, their reactions to the violence, what kind of a support they get after being exposed to violence. The group of research consisits of 8 voluntary women who were somehow exposed to violence and stay at women’s shelter. This study was designed using phenomenology technic. During the data collection, semistructured interview form has been used.Descriptive analysis was applied to analyze the data.While analyzing the data, the answers given by participants have been studied deeply and participants’ direct expressions have often been used. This research shows that the participants have been exposed to almost all kinds of violence. According to participants, the violence exposed to themselves have been perceived it as a problem which is an infraction of their main rights, and which ignores their personality rights and imperils themselves seriously. Many participants told that their parents, friends and relatives left them alone in their struggle with violence; therefore, they stated that they had difficulties in coping with the violence., same difficulties to prevent the violence. Women are exposed to violence not only by men but aso by women. Furthermore, women stated that they applied official agencies not before they were exposed to violence but rather when the violence was no more irresistable

___

  • Açıkalın, N. (2012). Kadına karşı şiddetin görünmeyen yüzü: Fuhuş pazarı- Mersin örneği, Mersin: Uluslararası Katılımlı Kadın Ve Çocuğa Karşı Şiddet Sempozyumu, 27-29 Nisan.
  • Bilican Gökkaya, V. (2011). “ Kadına yönelik ekonomik şiddet: Sivas ili örneği.” Zeitschrift Für die Weltder Türken (ZfWT) 3( 3), 129-145.
  • Bozkurt Şener, E. (2011). Kadına yönelik aile içi şiddeti önlemede 4320 sayılı ailenin korunmasına dair kanun ve değerlendirilmesi. Ankara: TC Başbakanlık Kadının Statüsü Genel Müdürlüğü, Uzmanlık Tezi.
  • Duverger, M. (2011). Siyaset Sosyolojisi. Çev. Şirin Tekeli. İstanbul: Varlık Yayınları.
  • Efe, Ş. Y. ve Ayaz, S. (2010). Kadına Yönelik Aile İçi Şiddet ve Kadınların Aile İçi Şiddete Bakışı. Anadolu Psikiyatri Dergisi, 11(1), 23-29.
  • Emiroğlu, G. (2009). “Öğretmen adaylarının kadın sorununa bakışı”, Türkiye'de Kadın Hakları Sorunları Ve Çözüm Yolları Sempozyumu, 02-03 Aralık, İstanbul.
  • Ensaroğlu, Y. (2001). Tamamlanmamış Bir Değer İnsan Hakları. İstanbul: Şehir yayınları.
  • Erdoğan, S., Aktaş, A., Onat Bayram, G. (2009). Sığınma evinde yaşayan bir grup kadının şiddet deneyimleri ve baş etme yaklaşımları: Niteliksel bir çalışma. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi. 10 Aralık 2017 tarihinde http://www.insanbilimleri.com adresinden erişildi.
  • Fraim, L. (2012). “Kadına karşı fiziksel şiddetin biyopsikososyal sonuçları”, Uluslararası Katılımlı Kadın Ve Çocuğa Karşı Şiddet Sempozyumu, 27-28 Nisan, Ankara.
  • Güngör, A. (Edt.). (2012). Kadın Haklarına İlişkin Uluslararası Hukuk Düzenlemeleri. Ankara Barosu, Ankara: Koza Matbaacılık.
  • Hacettepe Üniversitesi Nüfus Etütleri Enstitüsü, (2015). Türkiye’de Kadına Yönelik Aile İçi Şiddet Araştırması, Ankara.
  • Hanbay Çakır, E., Gürel, I. ve Otaran “N. (Edt.) (Tarihsiz). Kadına Yönelik Aile İçi Şiddetin Önlenmesi Projesi. ECORYS.
  • Healy, M.L. (2009). “ Exploring the History of Social Work as a Human Rights Profession.” International Social Work, 51(6), ss. 735-748.
  • İçli, T G. Öğün, A. ve Özcan, N. (1995). Ailede Kadına Karşı Şiddet Ve Kadın Suçluluğu. Devlet Bakanlığı, Kadın Statüsü ve Sorunları Genel Müdürlüğü, Ankara: Bizim Büro Basımevi.
  • İstatistiklerde Kadın, (2013). 16 Kasım 20014 tarihinde http://www.tuik.gov.tr/PreHaberBultenleri.do?id=16056 adresinden erişildi.
  • Kadın Statüsü Genel Müdürlüğü (KSGM). Aile içi şiddetle mücadele el kitabı, 07 Aralık 2014 Tarihindehttp://yenikadininstatusu.aile.gov.tr/data/542a8e0b369dc31550b3ac30/siddet_handbook.p df . adresinden erişildi.
  • Kadınlara Yönelik Şiddetin Ortadan Kaldırılmasına Dair Bildirge. (1993). 15 Kasım 20014 tarihinde http://insanhaklarimerkezi.bilgi.edu.tr/Books/khuku/kadinlara_karsi_siddet/siddet_kadinlara_yonelik siddetin_ortadan_kaldirilmasina_dai.pdf adresinden erişildi.
  • Karasar, N. (2014). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Nobel yayınları.
  • Kılıç, M.N. (2009). Kadına yönelik şiddet: sosyo-psikolojik arka planı, manevi boyutu, hukuki yaptırımlar. Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
  • Kocacık, F. (2004). Aile İçi İlişkilerde Kadına Yönelik Şiddet Türkiye’den Örnekler. Sivas: Cumhuriyet Üniversitesi Yayınları.
  • Krahé, B. (2017). Violence against women. Current Opinion in Psychology.
  • Millett, K. (1973). Cinsel Politika. Çev., Seçkin Selvi, İstanbul: Payel Yayınları.
  • Moroğlu, N. (2012). “Kadına Yönelik Şiddetin Önlenmesi, 6284 Sayılı Yasa ve İstanbul Sözleşmesi.” Türkiye Barolar Birliği Dergisi, (99), 357-380. 20 Kasım 2014 tarihinde http://portal.ubap.org.tr/App_Themes/Dergi/2012-99-1169.pdf adresinden erişildi.
  • Onuk, T. ve Akpınarlı, F. (2009). “Yerel kalkınma projelerinde kadın”, Türkiye'de Kadın Hakları Sorunları ve Çözüm Yolları Sempozyumu, 02-03 Aralık, İstanbul.
  • Reisoğlu, S. (2001). Uluslararası Boyutlarıyla İnsan Hakları. İstanbul: Beta Basım.
  • Subaşı, N., Akın, A. (2003). “Kadına Yönelik Şiddet; Nedenleri ve Sonuçları”, Toplumsal Cinsiyet, Sağlık ve Kadın (231-347). Ankara: Hacettepe Üniversitesi Yayınları.
  • Tarhan, N. (2011). Evlilik Psikolojisi; Öncesi Ve Sonrasıyla Evlilik. İstanbul: Timaş Yayınları.
  • Tatlılıoğlu, K. ve Küçükköse, İ. (2015). “Türkiye’de Kadına Yönelik Şiddet: Nedenleri, Koruma, Önleme ve Müdahale Hizmetleri.” Dicle Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 7 (13), ss: 194-209.
  • Tümertekin, E. ve Özgüç, N. (2012). Beşerî Coğrafya İnsan Kültür Mekân. İstanbul: Çantay Kitabevi.
  • Üner, S. ve Kardam F. (Edt). (2009). Türkiye’de Kadına Yönelik Aile İçi Şiddet. Ankara: Elma Teknik Basım Matbaacılık.
  • Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2005). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayınevi.
  • Yörük, S. (2010). Kadına yönelik şiddet: Antalya örneği. Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi, Akdeniz Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Antalya.