A CONCEPTUAL MODEL PROPOSAL FOR THE HRM WHICH IS THE MOST CRITICAL RISK FACTOR IN AVIATION: A SWOT-BASED APPROACH

Human factor may consider as decisive factor in aviation sector since human factor may impact on aviation system elements while affected by them. Anadolu University have both Flight Training organization, aircraft operations, aircraft maintenance organization, aircraft maintenance training organization, international airport, air traffic management unit, continuous flight aviation organization and their sub-units. All these units are operated by Anadolu University. The strengths of these units are strategically advantageous, while the weaknesses and threats are critical areas for sustainability and reputation management with a similar approach. For this purpose, the conceptual model developed using risk management frameworks may contribute into literature.

HAVACILIKTA EN KRİTİK RİSK FAKTÖRÜ OLAN İKY İÇİN KAVRAMSAL MODEL ÖNERİSİ: SWOT TEMELLİ YAKLAŞIM

Havacılık sektöründe insan faktörü belirleyici bir faktördür, çünkü insan havacılık sistemi unsurlarını etkilerken onlardan etkilenebilmektedir. Anadolu üniversitesi Türkiye’nin havacılık sektöründeki insanları yetiştiren en büyük eğitim kuruluşudur. Anadolu Üniversitesi, kapsamında bulunan uçuş eğitim organizasyonu, hava aracı işletmesi, hava aracı bakım kuruluşu, hava aracı bakım eğitim kuruluşu, uluslararası havalimanı, hava trafik yönetim birimi, sürekli uçuşa elverişlilik kuruluşu ve alt birimleri yine kendisi işletmektedir. Risk kaynağı olan bu birimlerin güçlü yanları stratejik olarak avantaj alanları iken zayıf yönler ve tehditler de sürdürülebilirlik ve itibar yönetimi açısından kritik alanlardır. Bu çalışmada her bir unsurun SWOT analizinin kapsamında ele alınarak ve risk yönetim çerçeveleri kullanılarak geliştirilen kavramsal modelin, literatüre interdisipliner yaklaşımıyla katkı sağlayacağı öngörülmektedir.

___

Alayoğlu, N. (2010). İnsan Kaynakları Yönetiminde Yeni Dönem: Yetenek Yönetimi. Ticaret ve Turizm Eğitim Fakültesi Dergisi (1), 68-97.

Anthony, W., Kacmar, K.M. ve Perrewe, P.(2010). Human resoure management:A strategic approach. 6. Baskı. Mason: Cengage Learning

ATIG. (2015). Havayolu sektörüne bakış. İstanbul: Atıg yatırım menkul değerler A.Ş.

Benligiray, S. (2014). İnsan kaynakları yönetimi. S. A. Öztürk içinde, Genel İşletme İlkeler ve İşlevler (325-347). Ankara, Türkiye: Detay Yayıncılık.

Business Dictionary. (2017, Temmuz 18). Systems approach. 20 Aralık 2017 tarihinde http://www.businessdictionary.com/definition/system-approach.html adresinden alınmıştır.

Certo, S. C. (2002). Modern Management. 9.Baskı, New Jersey: Prentice Hall Inc.

Cingöz, A., & Akdoğan, A. (2015). İnsan kaynakları yönetiminin stratejik bir boyut kazanması için gerçekleştirilen faaliyetlerin belirlenmesine yönelik bir araştırma. İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 11(43), 91- 117.

Cochran-Smith, M. E., & Zeichner, K. M. (2005). Studying Teacher Education: The Report of the AERA Panel on Research and Teacher Education. Washington, DC.: American Educational Research Association.

Committe of Sponsoring Organizations of the Tradeway Commission. (2004). COSO's ERM Intregrated- famework. 20 Aralık 2017 tarihinde https://www.coso.org/Pages/erm-integratedframework.aspx adresinden alınmıştır.

Çetin, C., & Dinç Özcan, E. (2014). İnsan kaynakları yönetimi, İstanbul: Beta Yayınları.

Dayer, B. (2008). Consideration of human errors in risk management. 20 Aralık 2017 tarihinde https://pdfs.semanticscholar.org/e22e/a9f240a49ed3b651332dd64b48668efc2d93.pdf adresinden alınmıştır.

Demirtaş, Ö. (2013). Havacılık endüstrisinde stratejik yönetim: swot analizi ile durum değerlendirmesi. Nevşehir Hacı Bektaş Veli Üniversitesi SBE Dergisi, 2(2), 207-226.

DHMİ. (2015). Devlet Hava Meydan İşletmeleri Faaliyet raporu. Ankara.

Erel, C., Fırtınoğlu, E., Uzunoğlu, Ö., & Özkan, O. (2011). Türk Sivil Havacılık Sektörünün GZFT (SWOT) Analizi. 20 Aralık 2017 tarihinde http://www.canerel.com/v2/images/publication/201112TurkHavacilikSektoruSWOT.pdf adresinden alınmıştır.

Erven, B. L. (2009). The role of human resource management in risk management. 20 Aralık 2017 tarihinde http://riskmgt.uwagec.org/HumanRisk/TheRoleofHRMinRMpdf.pdf adresinden alınmıştır.

Fair, B. (2005). SRI research. California: SRI Alumni Association.

FERMA. (2003). Risk management standart. London.

Flouris, T., & Küçük Yılmaz , A. (2011). A risk management and corporate sustainability in aviation. Abingdon Oxford: Ashgate Publishing.

Flouris, T., & Küçük Yılmaz, A. (2010). The risk management framework to strategic human resource management. International Research Journal of Finance and Economics, 36(February), 25-45.

Frederickson, V. (2004). Risk management and the HR executive. 20 Aralık 2017 tarihinde http://www.fplpartners.com/newsroom/press/2003/Risk%20Management%20and%20the%20HR%20 Executive.pdf adresinden alınmıştır.

Harrison, J. P. (2010:92). Chapter v strategic planning and swot analysis. J. P. Harrison içinde, Essentials of Strategic Planning in Healthcare (s. 92). London: Health Administration Press.

www.havakargoturkiye.com. (2012). Türk Sivil Havacılığının Fotoğrafı. 20 Aralık 2017 tarihinde http://havakargoturkiye.com/Turkiye/4/500/turk-sivil-havaciliginin-fotografi adresinden alınmıştır

Helms, M.M. & Nixon, J.(2010). Exploring SWOT analysis-where are we now?:A review of academic research from the last decade. Journal of Strategy and Management.3(3),215-251.

Hill, T., & Westbrook, R. (1997). SWOT analysis: it's time for a product recall. Long range planning, 30(1), 46-52.

Hoyle, D. (2001). ISO 9000 Quality systems handbook. 4. Baskı, Butterworth-Heinemann.

IRM (2002). Risk management standart. London.

Jeges, R. (2013). Actions behind the SWOT analysis.20 Aralık 2017 tarihinde http://jeges.com.au/actions- behind-the-swot-analysis/ adresinden alınmıştır.

King, R. K. (2004). Enhancing Swot analysis using triz and the bipolar conflict graph: a case study on the microsoft corporation. Triz journal. p. 23. 20 Aralık 2017 tarihinde http://www.triz- journal.com/archives/2004/08/07.pdf adresinden alınmıştır.

Kurttila, M., Pesonen, M., Kangas, J., & Kajanus, M. (2000). Utilizing the analytic hierarchy process(AHP) in swot analysis-a hybrid method and its application to a forest certification case. Forest Policy and Economics, 1(36), 41-52.

Küçük Yılmaz, A., Durak, M. Ş., Kiracı, K., Özdemir, E., & Tanrıverdi, G. (2016). Eskişehir ve Kaynak-ihtiyaç denklemi: Havayolu yolcu talebinin belirlenmesi. Bilimsel Araştırma Projesi. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi.

Küçük Yılmaz, A., Bal, H.T., Yazgan, E. & Şölentaş, O. (2017). Hava aracı tip eğitimi onay ve uygulama sürecine ilişkin akış şemalarının geliştirilmesi. Bilimsel Araştırma Projesi. Proje No: 1608F603. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi.

O'Donovan,G. (2006). Corporate culture re-defined for the 21st century. The International Journal of Knowledge, Culture and Change Management, 6(8), 215-230.

Pricewaterhouse Coopers. (2008). PricewaterhouseCoopers Managing tomorrow’s International Limited. people: 20 the future Aralık of 2017 work. UK: tarihinde https://www.pwc.com/gx/en/managing-tomorrows-people/future-of-work/pdf/mtp-how-the- downturn.pdf adresinden alınmıştır.

Rossiter, C. (2017, July 18). Risk culture-up close and personal. Rossiter, Carmen: 20 Aralık 2017 tarihinde HighBeam Research: https://www.highbeam.com/doc/1P3-71532785.html adresinden alınmıştır.

SHGM (2015). Sivil Havacılık Genel Müdürlüğü. Yeşil havalimanı kuruluşu. Ankara: Sivil Havacılık Genel Müdürlüğü.

SHGM (2016a). Sivil Havacılık Genel Müdürlüğü. İnsan Kaynakları. Ankara: Sivil Havacılık Genel Müdürlüğü.

SHGM (2016b). Sivil Havacılık Genel Müdürlüğü. Kurumsal mali durum ve beklentiler raporu. Ankara:Sivil Havacılık Genel Müdürlüğü

Tseng, S.-M. (2010). The correlation between organizational culture and knowledge conversion on. Journal of Knowledge Management, 14(2), 269-284.

Ülgen, H., & Mirze, K. (2013). İşletmelerde Stratejik Yönetim. 8. Baskı, İstanbul: Beta yayınları.

Ünal, A. (2002). İşletmelerde insan kaynaklarının önemi, insan kaynakları işlevleri ve insan kaynakları yönetimi sisteminde ücretleme. Kamu-iş dergisi, 7(1), 1-19.