NEVŞEHİR TARIM KREDİ KOOPERATİFİ ÇALIŞANLARININ SÜRDÜRÜLEBİLİR KALKINMAYA YÖNELİK BİLGİ, TUTUM VE DAVRANIŞ DÜZEYİNİN BELİRLENMESİ
Bu araştırmanın amacı, Nevşehir Tarım Kredi Kooperatifi çalışanlarının sürdürülebilir kalkınmaya yönelik bilgi, tutum ve davranışlarının ölçülmesi ve bunların bazı demografik değişkenler açısından farklılaşmasını incelemektir. Buna yönelik hazırlanan anketler, Nevşehir Tarım Kredi Kooperatifindeki 62 çalışanın katılımıyla ve yüz yüze görüşme tekniğiyle uygulanmıştır. Araştırmadan elde edilen bulgulara göre, katılımcıların sürdürülebilir kalkınmaya yönelik orta düzeyde bilgiye, orta düzeyde tutuma ve yine orta düzeyde davranışa sahip oldukları görülmektedir. Yapılan ilişki testlerinden elde edilen bulgulara göre ise, çalışanların sürdürülebilir kalkınmaya yönelik bilgi düzeyi ile tutum düzeyi ve davranış düzeyi arasında istatistiksel açıdan anlamlı bir ilişki tespit edilememiştir. Yalnızca çalışanların sürdürülebilir kalkınmaya yönelik tutum düzeyi ile davranış düzeyi arasında istatistiksel bakımdan anlamlı ve pozitif bir ilişki belirlenmiştir. Bu ilişki dikkate alınarak çalışanların sürdürülebilir kalkınmaya yönelik tutumlarının davranışları üzerindeki etkisini incelemek amacıyla yapılan regresyon testi bulgularına göre ise, çalışanların sürdürülebilir kalkınmaya yönelik tutumlarının davranışları üzerinde istatistiksel açıdan anlamlı düzeyde etkisi olduğu tespit edilmiştir. Son olarak çalışanların sürdürülebilir kalkınmaya yönelik bilgi, tutum ve davranışlarının bazı demografik değişkenlerle ilişkisini inceleyebilmek için geliştirilen çeşitli hipotezler test edilmiştir. Elde edilen bulgulara göre çalışanların sürdürülebilir kalkınmaya yönelik bilgi düzeylerinin yaş, medeni durum, cinsiyet, çalışma pozisyonu, eğitim düzeyi, kıdem değişkenlerine göre istatistiksel açıdan anlamlı farklılaşmadığı belirlenmiştir. Ayrıca çalışanların sürdürülebilir kalkınmaya yönelik tutum düzeylerinin ve davranış düzeylerinin bu demografik değişkenlerden yalnızca çalışma pozisyonuna göre anlamlı düzeyde farklılaştığı, bu farklılaşmanın ise yönetici ve memur pozisyonlarındaki çalışanlarda olduğu görülmüştür.
NEVŞEHİR AGRICULTURE CREDIT COOPERATIVE STAFF DETERMINING THE LEVEL OF ATTITUDE, BEHAVIOR AND INFORMATION ON SUSTAINABLE DEVELOPMENT
The aim of this research is to examine the knowledge, attitudes and behaviors of the employees of Nevşehir Agricultural Credit Cooperative on sustainable development and to differentiate them in terms of some demographic variables. The questionnaires were prepared for the participation of 62 employees in Nevsehir Agricultural Credit Cooperative and face to face interview technique. According to the findings obtained from the relationship test, the level of knowledge and attitude towards employees’ sustainable development and work level were not found to be cognitively significant. Only a statistically meaningful and positive relationship was found between the level of attitude of employees towards sustainable development and the level of behavior. According to the findings of the regression test conducted to examine the effect of employees ‘attitudes towards sustainable development on the behavior of employees, it was determined that employees’ attitudes towards sustainable development were statistically significant. Finally, several hypotheses have been tested to examine the relationship between employees’ knowledge, attitudes and behavior toward sustainable development and some demographic variables. According to the findings, it was determined that the knowledge level of employees about sustainable development did not differ statistically according to age, marital status, gender, working position, education level, seniority variables. Moreover, it has been observed that the attitudes and attitudes of employees towards sustainable development differ significantly from those of demographic variables only in terms of working position, and this variation is in employees in managerial positions and civil servant positions.
___
- WCED, (1987) UNCED. “Our common future.” World
Commission on Environment and DevelopmentOxford University Press .
- Yıldız, T. G., Şimşek, P. Ö., Eren, S. ve Aydos, E. H. (2017). An
Analysis of the Views and Experiences of Children Who are 48-66 Months
Old, Their Parents, and Teachers About “Sustainable Development”.
Educational Sciences: Theory & Practice, 17(2), 653–677.
- Yıldırım, M. H. ve Uğuz, Ş. (2015). Sürdürülebilir Kalkınma Sürecinde Kurumsal Sosyal Sorumluluğun Önemi: Aksaray İlinde Bir
Araştırma. Sosyal ve Beşeri Bilimler Dergisi, 5(2), 202–212.
- (TKR) Türkiye Kooperatifçilik Raporu (2017). Türkiye
Kooperatifçilik Raporu 2016. Gümrük ve Ticaret Bakanlığı. http://
koop.gtb.gov.tr/data/592ea2dd1a79f514ac499aae/TKR-2016-2017%20
0530-BASIM.pdf (Erişim Tarihi:01.08.217)
- Tomal, N. ve Kaya, M. F. (2011). Sosyal Bilgiler Dersi Öğretim
Programı’nın Sürdürülebilir Kalkınma Eğitimi Açısından İncelenmesi.
Eğitim Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 1(2), 49–65.
- Tandoğan, D. ve Özyurt, H. (2013). Bankacılık Sektörünün
Ekonomik Büyüme Ve Sürdürülebilir Ekonomik Kalkınma Üzerine
Etkisi: Türkiye Ekonomisi Üzerine Nedensellik Testleri (1981-2009).
Marmara Üniversitesi İ.İ.B. Dergisi, 35(2), 49–79.
- Sayılı, M. ve Adıgüzel, F. (2013). Tokat İli Merkez İlçede Tarım
Kredi Kooperatiflerine Ortak Tarım İşletmelerinin Ekonomik Analizi.
Tarım Ekonomisi Dergisi, 19(1), 103–116.
- Saraç, B. ve Alptekin, N. (2017). Türkiye’de İllerin Sürdürülebilir
Kalkınma Göstergelerine Göre Değerlendirilmesi. Uluslararası Yönetim
İktisat ve İşletme Dergisi, 13(1), 1–28.
- Sağdıç, A. ve Şahin, E. (2015). Sürdürülebilir Kalkınma Eğitimine
Yönelik İnançlar: Ölçek Geliştirme Çalışması. Ahi Evran Üniversitesi
Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 16(3), 161–180.
- Pezikoğlu, F. (2015). Sürdürülebilir Tarım ve Kırsal Kalkınma
Kavramı İçinde Tarım-Turizm-Kırsal Alan İlişkisi ve Sonuçları.
Karamanoğlu Mehmetbey Üniversitesi Ü Sosyal ve Ekonomi̇k
Araştırmalar Dergi̇si, 14(22), 83–92.
- Özmete, E. ve Akgül Gök, F. (2015). Sürdürülebilir Kalkınma
İçin Sosyal İnovasyon Ve Sosyal Hizmet İlişkisinin Değerlendirilmesi.
Journal of Society & Social Work, 26(2), 127–143.
- Ölçer Özünel, E. (2013). “Yeni Mıras” Lar Ve Uluslararası Sözleşmelerde Sürdürülebilir Kalkınma Stratejileri. Milli Folklor,
25(100), 14–30.
- Nasır, V. A. (2012). Sürdürülebilir Kalkınma için Yükseköğretim
Politika ve Stratejileri. Journal of Higher Education, 2(3), 137–141.
- Morelli, J. (2011). Environmental Sustainability: A Definition for
Environmental Professionals. Journal of Environmental Sustainability,
1(1), 1–9.
- Michalos, A. C., Creech, H., McDonald, C., ve Kahlke, M.
H. (2009). Measuring knowledge, attitudes and behaviours towards
sustainable development: Two exploratory studies. International Institute
for Sustainable Development, Manitoba.
- Mamur, N. ve Köksal, N. (2016). Görsel Sanatlar Dersi Öğretim
Programının Sürdürülebilir Kalkınma Eğitimi Bağlamında İncelenmesi.
Bartin University Journal of Faculty of Education, 5(3), 732–747.
- Kocaoğlu, M. (2015). Yerel Sürdürülebilir Kalkınma ve Kent
Konseyleri: Kırşehir Kent Konseyi Örneği Üzerinden Uygulamalı Bir
Çalışma. Paradoks Ekonomi, Sosyoloji ve Politika Dergisi, 11(4), 97–
117.
- Kaypak, Ş. (2015). Küreselleşme Sürecinde Sürdürülebilir Bir
Kalkınma İçin Sürdürülebilir Bir Çevre. Karamanoğlu Mehmetbey
Üniversitesi Sosyal Ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 2011(1), 19–33.
- Kanberoğlu, Z. ve Kara, O. (2016). Finansal Sektör Gelişimi Ve
Sürdürülebilir Kalkınma İlişkisi. Electronic Journal of Social Sciences,
15(57), 309–318.
- Hopwood, B., Mellor, M. ve O’Brien, G. (2005). Sustainable
Development: Mapping Different Approaches. Sustainable Development,
13(1), 38–52.
- Hiller, K. ve Reichhart, B. (2017). Motivation of Civic Education
Teachers-in-Training in the Field of Education for Sustainable
Development. Discourse & Communication for Sustainable Education,
8(1), 81–89.
- Güney, T. (2016). Ab Üyesi Ülkelerde Yönetişimin Sürdürülebilir
Kalkınma Üzerindeki Etkisi: Panel Veri Analizi. Suleyman Demirel
University Journal of Faculty of Economics & Administrative Sciences,
21(1), 193–205.
- Güney, T. (2014). Yolsuzluk, Refah ve Sürdürülebilir Kalkınma:
Bazı Yeni Kanıtlar. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İktisadi ve İdari
Bilimler Dergisi, 9(3), 181–206.
- Goodland, R. (2002). Sustainability: Human, Social, Economic
and Environmental. Encyclopedia of Global Environmental Change, 5,
481–491.
- Giddings, B., Hopwood, B. ve O’Brien, G. (2002). Environment,
Economy And Society: Fitting Them Together İnto Sustainable
Development. Sustainable Development, 10(4), 187–196.
- Filipovska, O. (2017). Toward Development Of Sustaınable
Bankıng Busıness Models. Journal of Sustainable Development, 7(17),
3–12.
- Engin, E. ve Eker, A. (2013). Sürdürülebilir Kalkınma Ve
Kurumsal Sürdürülebilirlik Çerçevesinde Kurumsal Sosyal Sorumluluk
Kavramının Değerlendirilmesi. Selçuk İletişim, 8(1), 85–94.
- Demirbaş, Ç. Ö. (2015). Öğretmen Adaylarının Sürdürülebilir
Kalkınma Farkındalık Düzeyleri. Marmara Coğrafya Dergisi, 31(Ocak),
300–316.
- Demir, E. (2017). Tarım Kredi Kooperatiflerinin Çiftçi Ortaklarına
Kullandırdıkları Tarımsal Kredilerin Muhasebeleştirilme Uygulamalarının
Uluslararası Muhasebe Ve Finansal Raporlama Standartları Açısından
Değerlendirilmesi. Üçüncü Sektör Sosyal Ekonomi, 52(1), 206–230.
- Darıcı, B. (2015). Sürdürülebilir Kalkınma, Yavaş Şehir (Cittaslow)
Anlayışı; Rasyonel İnsan’ın (Homo Economıcus) Yeniden Sorgulanması.
Journal of International Social Research, 8(40), 641–647.
- Çelik, Y. (2006). Sürdürülebilir Kalkınma Kavramı ve Sağlık.
Hacettepe Sağlık İdaresi Dergisi, 9(1), 19–37.
- Chukwu, L. C., Chinyelugo, A. F. ve Eze, S. G. N. (2017).
Financing University Education for Sustainable Development in Nigeria:
Issues and Challenges. Journal of Education and Practice, 8(1), 61–65.
- Bilgili, M. Y. (2017). Ekonomik, Ekolojik Ve Sosyal Boyutlarıyla
Sürdürülebilir Kalkınma. Journal of International Social Research,
10(49), 559–569.
- Bayrak, M. R. (2012). Sürdürülebilir Kalkınma İçin Türkiye’de
Düşük Karbon Ekonomisi ve Kyoto Protokolü’nün Finansman
Kaynakları. Tarih Kültür ve Sanat Araştırmaları Dergisi, (4), 266–279.
- Bayraç, H. N. ve Çemrek, F. (2013). Sürdürülebilir Kalkınma
Skorunun Hesaplanması. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal
Bilimler Dergisi, 14(2), 131–152.
- Bagaeen, S. (2016). Reframıng The Notıon Of Sustaınable Urban
Development In The Mıddle East. Open House International, 41(4), 39–
47.
- Ar, H. ve Çelik Uğuz, S. (2017). Küresel Sürdürülebilir Kalkınma
Hedeflerinde Turizmin Rolü: Türkiye Örneği. Uluslararası Sosyal
Araştırmalar Dergisi, 10(49), 521–530.
- Altınöz, B. (2015). Sürdürülebilir Kalkınma Sürecinde Kamu
Bütçesinin Önemi. Dokuz Eylül Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler
Fakültesi Dergisi, 30(1), 223–256.
- Aliyev, E. ve Aslanlı, K. (2015). İslam Ülkelerinin Sürdürülebilir
Kalkınma Performansı: Kavramlar, Teoriler, Ölçümler. Avrasya Etüdleri,
1(47), 37–70.
- Ada Altun, A. ve Kılıç, Z. (2014). Sürdürülebilir kalkınma ve
sürdürülebilir bankacılık: Ab ve Türkiye’deki uygulamalar. Dumlupınar
Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, (42), 203–211.