Konaklama Sektöründe Mesleki Etik Algısının Kurumsal İtibara Etkisi

Kurumsal itibar bir işletmenin zaman içerisinde elde ettiği deneyimlerin, bilgilerin ve paydaşları ilekurduğu iletişimlerinin bir değerlendirmesi olarak tanımlanmaktadır. Daha özelde, meslek kollarıaçısından bakıldığında; her bir meslek kolu, toplumun bir ihtiyacını karşıladığı için önemli birer itibarkaynağıdır. Bir kurumun itibarı o kurumda ifa edilen mesleklerin ne kadar doğru ve olması gerektiği gibiyapıldığı ile yakından ilgilidir. Meslekte bu doğruluk mesleki etik kavramının uygulanabilirliği ileölçülebilir. Mesleki etik, herhangi bir mesleğin korunması ve gelişmesi üzerine bir düzen sağlayıcıdır. Buçalışmanın amacı, İstanbul’da turizm sektöründe faaliyet gösteren Kültür ve Turizm Bakanlığı yatırım veişletme belgeli konaklama işletmelerinde yiyecek içecek hizmetleri çalışanlarının mesleki etik algılarınınkurumsal itibara etkisinin incelenmesidir. Çalışma kapsamında 391 katılımcıdan anket tekniğiyle eldeedilen bulgular değerlendirilmiştir. Analiz bulgularına göre, mesleki etiğin kurumsal itibar üzerindeanlamlı bir etkisi bulunmaktadır. Ayrıca mesleki etik ve kurumsal itibarın tüm alt boyutları arasındaanlamlı ilişkiler saptanmış ve sonuç kısmında ayrıntılı olarak sunulmuştur.

Effect of Profesional Ethics Perception on Corporate Reputation in the Accommodatıon Sector

The reputation of an institution is closely related to how accurately and properly the professions performed in that institution are performed. In terms of professions, each profession is an important source of reputation as it meets a need of the society. Professional ethics is a regulator for the protection and development of any profession. The purpose of this study is to examine the effect of professional ethics perceptions on institutional reputation of food and beverage service employees in accommodation establishments with the investment and operation certificate of the Ministry of Culture and Tourism operating in the tourism sector in Istanbul. Within the scope of the study, the findings obtained by the questionnaire technique from 391 participants were evaluated. According to the analysis findings, professional ethics has a significant effect on corporate reputation. In addition, significant relationships were determined between all sub-dimensions of professional ethics and corporate reputation and presented in detail in the conclusion section.

PDF

___

Altunışık, R., Çoşkun, R., Bayraktaroğu, S. ve Yıldırım E. (2012). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri: SPSS Uygulamalı. 7. Baskı. Sakarya: Sakarya Yayıncılık.
Aula, P., & Mantere, S. (2008). Strategic Reputation Management: Towards A Company Of Good. London: Routledge/Taylor & Francis Group.
Aydın, K. (2017) Muhasebe Meslek Mensuplarının Etik Tutumlarının Kurumsal İtibar Yönetimi Üzerindeki Etkisi, T.C. Hasan Kalyoncu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İşletme Anabilim Dalı, Yayınlanmamış Doktora Tezi.
Barnett, M. L., Jermier, J. M., & Lafferty, B. A. (2006). Corporate Reputation: The Definitional Landscape. Corporate Reputation Review, 9(1), 26-38.
Barney, J. (1991). Firm Resources And Sustained Competitive Advantage. Journal Of Management, 17(1), 99-120.
Bektaş, Ç., & Köseoğlu, M. A. (2008). İş Etiği Ve İş Etiğinin Yayılım Süreci. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 13(1), 145-158.
Chun, R. (2005). Corporate Reputation: Meaning And Measurement. International Journal of Management Reviews, 7(2), 91-109.
Dalton, J., & Croft, S. (2003). Managing Corporate Reputation. London: Thorogood.
Dörtok, A. (2005). Kurumsal itibarınızdan kaç sıfır atabilirsiniz?, (1. Baskı). İstanbul: Rota Yayınları.
Er, G. (2008). Sanal Ortamda İtibar Yönetimi: Kurumsal İtibar Yönetimi ve İnternette İtibarı İzlemenin, Korumanın ve Güçlendirmenin Yolları. (Birinci Baskı). İstanbul: Cinius Yayınları.
Ekici, K. M. (2013). Meslek Etiği. (3. Baskı). Ankara: Yargı Yayınevi.
Ertekin, Yücel (1988), Halkla İlişkiler ve Meslekleşme Olgusu, Halkla ilişkiler Sempozyumu - 87, ss.35-46, AÜ ve TODAİE, Ankara.
Euromonitor International (2018) https://blog.euromonitor.com/, Erişim Tarihi: 21/12/2018.
Fombrun, C. J., Gardberg, N. A., & Sever, J. M. (1999). The Reputation Quotient SM: A MultiStakeholder Measure Of Corporate Reputation. Journal Of Brand Management, 7(4), 241-255.
Fombrun, C. J. and Van Riel, C. B. M. (2004). Fame and fortune: How successful companies build winning reputations. (1. Edition). New Jersey: Prentice Hall Financial Times.
Gümüş, M. ve Öksüz, B. (2009). Turizm İşletmelerinde Kurumsal İtibar Yönetimi. (1.Basım). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Güllüpınar, F. (2010). Downward İntegration Of The Third Genereaiton İn The Turkish Community İn A Small German Town: A Case Study İn Goslar. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Orta Doğu Teknik Üniversitesi, Ankara.
Graves, S. B. And Waddock, S. A. (1997). The Corporate Social Performance Financial Performance Link. Strategic Management Journal. 18(4), 303-319.
Graafland, J. J. And Smid. H. (2004). Reputation, Corporate Social Responsiblity And Market Regulation. Http://Mpra.Ub.Uni-Muenchen.De/20772/ MPRA Paper No. 20772, Posted 18. February 2010 17:36 UTC.
Hall, R. (1992). The Strategic Analysis Of İntangible Resources. Strategic Management Journal, 13(2), 135-144.
İşbilen Duru, E. (2018). Özdenetim Mekanizması Nedir? Meslek Etiği Özdenetim Mekanizması İşlevini Görür Mü?, (Editör: Esra İşbilen Duru), Ahlak Felsefesi (İçinde), İstanbul: Beta Yayın.
Karasar, N. (2014). Bilimsel Araştırma Yöntemi. (26. Basım). Ankara: Nobel Yayın.
Karaköse, T. (2012). Kurumların DNA’sı İtibar Ve Yönetimi. (2. Basım). Ankara: Nobel Yayınları.
Kelgökmen, D. (2010). İşletmelerin Kurumsal Sosyal Sorumluluk Düzeylerinin Belirlenmesine Yönelik Bir Literatür Taraması. Ege Academic Review, 10(1) ss.303-318.
Kolçak, M. (2016). Meslek Etiği. (3. Baskı). Bursa: Ekin Basım Yayın Dağıtım.
Le Roux, J. R. J. (2003). Corporate Reputation İn The İnformation Technology İndustry: A South African Case Study, Mcom İn Communication Management Faculty Of Ecenomic And Management Science, (Doctoral Dissertation, University Of Pretoria).
Meydan Uygur, S. (2007). Turizm Pazarlaması. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Morsing, M., Schultz, M., & Nielsen, K. U. (2008). The ‘Catch 22’of Communicating CSR: Findings From A Danish Study. Journal Of Marketing Communications, 14(2), 97-111.
Nguyen, N., & Lakhal, S. H. M. (2004). Le Renforcement De La Réputation De L'entreprise. Gestion, 29(2), 10-18.
Otay Demir, F. (2010). Kurumsal İtibar Ölçümünde Kişiselleştirme Metaforu. Review Of Social, Economic And Business Studies, 9, 10248-10249.
Sabuncuoğlu, Z., & Tüz, M. (2001). Örgütsel Psikoloji. (3. Baskı). Bursa: Ezgi Kitabevi.
Scherer, Robert F., Luther, David C., Wiebe, Frang A., Adams, J.S. (1988). Dimensionality Of Coping: Factor Stability Using The Ways Of Coping Questionnaire, Psychological Report, 62(3), 763-770.
Schultz, M., Mouritsen, J., & Gabrielsen, G. (2001). Sticky Reputation: Analyzing A Ranking System. Corporate Reputation Review, 4(1), 24-41.
Sekaran, .U (2003). Research Method For Business: A Skill Building Approach, (4th Edition). John Wiley ve Sons.
Sekıguchı, T. (2004). A Preliminary Investigation Of The Cognitive Process Of Japanese Undergradute Job Seekers. Osaka Keidai Ronshu, 55(3), 123-136.
Simon, D. H., & Devaro, J. (2006). Do The Best Companies To Work For Provide Better Customer Satisfaction?. Managerial And Decision Economics, 27(8), 667-683.
Spreng, R. A., Mackenzie, S. B., & Olshavsky, R. W. (1996). A Reexamination Of The Determinants Of Consumer Satisfaction. The Journal Of Marketing, 15-32.
Sökmen, A. ve Tarakçıoğlu, S.(2011). Mesleki Etik. (1. Baskı). Ankara: Detay Yayıncılık.
Şahin, A., Temizel, H., & Örselli, E. (2004). Bankacılık Sektöründe Çalışan Yöneticilerin Kendi Liderlik Tarzlarını Algılayış Biçimleri İle Çalışanların Yöneticilerinin Liderlik Tarzlarını Algılayış Biçimlerine Yönelik Uygulamalı Bir Çalışma. Ulusal Bilgi, Ekonomi Ve Yönetim Kongresi Bildiri Kitabı, 657-665.
Şakar, N. A. (2011). İşletmelerde Kurumsal İtibar. (Editör A. Nurhan ŞAKAR) Kurumsal İtibar ve Paradigmalar (İçinde) (1. Baskı). İstanbul: Beta Basım.
Şimşek, B. (1999). Yöneticilerin Çalışanlara Karşı Etik Sorumlulukları. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 3.
Tzafrir, S. S. (2005). The Relationship Between Trust, HRM Practices And Firm Performance. The International Journal Of Human Resource Management, 16(9), 1600-1622.
TUROB (2013). İstanbul Otellerinin 3600 Değerlendirmesi. Araştırma Proje Raporu, Boğaziçi Üniversitesi, Turizm İşletmeciliği Bölümü, İstanbul: Türkiye.
TUROB (2018) http://www.turob.com/tr/istatistikler/ekim-2018-str-raporu, Erişim Tarihi: 21/12/2018.
Tuncel, S. D. (2014). Spor Etiği. (Editörler: Selçuk Atak ve Serdar Kenan Gül), Meslek Etiği Kavramları (İçinde), Ankara: Adalet Yayınevi.
TDK (2018) Erişim tarihi: 11/12/2018, http://www.tdk.gov.tr/index.php?option=com_gts&arama=gts&guid=TDK.GTS.5c0f9a5e a93ea7.17632908.
Vogel, D. (1991). Business Ethics: New Perspectives On Old Problems. California Management Review, 33(4), 101-117.
Walker, K. (2010). A Systematic Review Of The Corporate Reputation Literature: Definition, Measurement, And Theory. Corporate Reputation Review, 12(4), 357-387.
Yalçın, S. (2011). Muhasebe Meslek Mensupları Ve İşletmelerin Etik Konusundaki Tutumları: Türkiye Araştırması. Muhasebe ve Finansman Dergisi, 5. 47-67.
Yılmazer, A., ve Bahadır, Ö. G. İ. (2011). Otel İşletmelerinde Önbüro Çalışanlarının Etik Algılamalarına Yönelik Bir Araştırma. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 20(3), 21-40.