İstiklal Marşı, Türk milletinin kültürüne ve tefekkür birikimine bağlı, tarihî köklere dayalı kadim medeniyet tasavvuru üzerine inşa edilmiş bir metindir. Bu yönüyle, başta eserin şairi Mehmed Âkif Ersoy olmak üzere, bestekârı Osman Zeki Üngör sadece Türkiye Cumhuriyeti’nin siyasi sınırları içerisinde değil Türk milletinin kültür ve gönül coğrafyasında da sahiplenilerek yaşatılmaktadır. Makalede, müzikal unsurlar değerlendirilmemiş olup eserin dilinden hareketle, genelde dilbilimin ve felsefenin özelde ise anlambiliminin ve dil felsefesinin sınırları içerisinde incelemeye dayalı değerlendirmelerde bulunulmuştur. Böylelikle, Mehmed Âkif Ersoy’un kendisini sahibi olarak görmediği millî belleğin ve iradenin edebî yansıması olan İstiklal Marşı’nın anlam odaklı dilbilimsel özellikleri ve zenginlikleri betimlenmeye ve değerlendirilmeye çalışılmıştır.

The Turkish National Anthem is a national text built on the legacy of ancient civilization based on historical roots, based on the culture and accumulation of the Turkish nation. In this aspect, particularly the work of the poet Mehmet Âkif Ersoy, including, composer Osman Zeki Üngör are also kept alive only by appropriating the cultural and geographical heart of the Turkish nation, not in the political borders of the Republic of Turkey. In the article, musical elements were not evaluated and based on the language of the work, evaluations were made within the in generally limits of linguistics and philosophy, and specially semantics and philosophy of language. Thus, the meaning-oriented linguistic features and richness of the National Anthem, which is the literal reflection of the national memory and will, which Mehmet Âkif Ersoy does not see as the owner, was tried to be described and evaluated.