İnsan Kaynakları Yönetimi Uygulamaları ile İş Yaşamında Yalnızlık Arasındaki İlişki: Otel İşletmeleri Üzerine Bir Araştırma
İnsan kaynakları yönetimi uygulamalarının etkin bir şekilde olması örgüt içerisinde çalışanların iş yaşamında yalnızlıklarını da önemli ölçüde olumlu olarak etkileyebilecektir. Bu nedenle araştırmada temel amaç insan kaynakları yönetimi uygulamaları ile işyaşamında yalnızlık arasındaki ilişkinin belirlenmesidir. Ayrıca insan kaynakları yönetimi uygulamalarının ve iş yaşamında yalnızlığın demografik faktörler açısından farklılaşmalarına bakılması da amaçlanmıştır.Bu amaç çerçevesinde basit tesadüfî örneklem yöntemi kullanılarak otel işletmelerinde istihdam edilen 310 çalışana veri toplama yöntemi olan anket aracılığıyla ulaşılmıştır. Otel işletmelerinde insan kaynakları yönetimi uygulamaları ile çalışanların iş yaşamında yalnızlıkları arasındaki ilişkinin belirlenmesine yönelik yapılan bu araştırmada korelasyon analizinin sonucuna göre otel işletmelerinde insan kaynakları yönetimi uygulamaları ile iş yaşamında yalnızlık arasında anlamlı düzeyde negatif yönlü yüksek bir ilişki olduğu tespit edilmiştir. Bu kapsamda insan kaynakları yönetimi uygulamalarının etkinliği arttıkça çalışanların iş yaşamında yalnızlık, sosyal arkadaşlık ve duygusal yoksunluk düzeylerinin azalacağını söylemek mümkündür. Bununla birlikte regresyon analizi sonuçlarına göre iş yaşamında yalnızlık bağımlı değişkeni insan kaynakları yönetimi uygulamaları tarafından açıklanabilmekte ve anlamlılık değerlerine göre bağımlı ve bağımsız değişkenler arasındaki tüm ilişkilerin anlamlı olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Araştırmada katılımcıların cinsiyet, yaş, turizm sektöründe ve işletmede çalışma süresine göre insan kaynakları yönetimi uygulamaları ve iş yaşamında yalnızlığın, katılımcıların medeni durum değişkenine göreinsan kaynakları yönetimi uygulamalarının, katılımcıların eğitim durum değişkenine göreiş yaşamında yalnızlığın farklılık gösterdiği belirlenmiştir.
The Relationship Between Human Resources Management Practices and Loneliness in The Workplace: A Research on Hotel Enterprise
Effective human resource management practices can significantly affect workplace loneliness of the employees in an organization. Therefore, the main objective of the current research is to identify the relationship between human resource management practices and loneliness in the workplace. Besides, it is aimed to examine whether human resource management practices and loneliness in the workplace differ according to demographic factors. In this vein, 310 employees working in hotel enterprises were selected via random sampling method and interviewed via survey, which is a data collection tool. The results of the correlation analysis, which was conducted to explore the relationship between human resource management practices and employee loneliness in the workplace, report that there is a significant and negative correlation between human resource management practices and loneliness in the workplace. In this context, it can be asserted that the more efficient human resource management practices are the less loneliness, social friendship and emotional deprivation employees will experience in the workplace. On the other hand, the regression analysis results conclude that loneliness in the workplace (dependent variable) is explained by human resource management practices and all correlations between dependent and independent variables are statistically significant. In the current research, it is revealed that human resource management practices and loneliness in the workplace differ according to respondents' gender,age, years of experience in the tourism industry and the organization they work for, human resource management practices differ according to respondents’ marital status, and loneliness in the workplace differs according to respondents’ educational background.
___
- Akın,Ö., Erdost Çolak, E. (2012). İnsan kaynakları yönetimi uygulamalarıyla örgütsel performans arasındaki ilişki üzerine bir araştırma, Çankırı KaratekinÜniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 2(2):85-114.
- Armstrong, M. (2010). Armstrong’s essential human resource management practice –A guide people management, US Kogan Page Limited.
- Ataay, İ. D., Acar, A. C. (2015). Ücret Yönetimi, İnsan Kaynakları Yönetimi içinde Ed.: Sadullah, Ö., Uyargil, C., Acar, A. C., Özçelik, A. O., Dündar, G., Ataay, İ. D., Adal, Z., Tüzüner, L., Yenilenmiş 7. Baskı, Beta Basım Yayım Dağıtım A.Ş.
- Barutçugil, İ.(2004). Stratejik İnsan Kaynakları Yönetimi, Kariyer Yayıncılık, İstanbul.
- Boz, H. (2019). Algılanan insan kaynakları yönetimi uygulamalarının işten ayrılma niyetine etkisinde çalışmaya tutkunluğun aracılık rolü: Turizm işgörenleri üzerine bir araştırma.Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 6(2):300-315.
- Calp, M. H. (2016). İşletmelerde uygulanan insan kaynakları yönetiminde veritabanı kullanımının önemi.Gazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 18(2): 539-557.
- Coffie R. B., Boateng, K. A., Coffie F.(2018). Achieving organizational commitment through HRM practices: The Ghanaian banking sector experience, International Journal of Business and Management, 13(5): 171-184.
- Çalışkan, E. (2010). The impact of strategic human resource management on organizational performance. Journal of Naval Sciences and Engineering,6(2): 100-116.
- Çavuş, M.F.,Biçer, M. (2019). İnsan Kaynakları Yönetimi Çerçevesinde Sosyalleşmek ya da Yabancılaşmak.Ankara: Gazi Kitabevi.
- Dawwas, M. I. F., Zahare, I. (2014). Testing the direct and indirect relationship between human resource management and turnover intention in a non-Western context of the Palestine. Journal of Advanced Social Research, 4(6):10-22.
- Demirbaş, B., Haşit, G. (2016). İşyerinde yalnızlık ve işten ayrılma niyetine etkisi: Akademisyenler üzerine bir uygulama, Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 16(1):137-158.
- Deniz, S . (2019). Effect Of Loneliness In The Workplace On Employees’ Job Performance: A Study For Hospital Employees. International Journal of Health Services Research and Policy, 4(3), 214-224.
- Doğan T., Çetin B.,Sungur, M. Z. (2009). İş yaşamında yalnızlık ölçeği türkçe formunun geçerlilik ve güvenilirlik çalışması, Anadolu Psikiyatri Dergisi, 10:271-277.
- Erdil, O., Alpkan, L. H.,Biber, L. (2004). İnsan kaynakları uygulamalarıyla örgütsel performans arasındaki ilişkileri araştırmaya yönelik bir inceleme. Dokuz Eylül Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 19(2): 101-122.
- Erdirençelebi, M.,Ertürk, E. (2018). Çalışanların örgütsel yalnızlık algısının iş tatmini ve işten ayrılma niyeti üzerine etkileri.Gaziantep University Journal of Social Sciences, 17(2): 603-617.
- Ernst, J. M., Cacioppo, J. T. (1999).Lonely hearts:Psychological perspectives on loneliness. Applied and Preventive Psychology, 8: 1-22.
- Ertosun, Ö.G., Erdil, O. (2012). The effecets of loneliness on employees’ commitment and intention to leave, Procedia-Social and Behavioral Sciences, 41:469-476.
- Frasch, B. K., Shadovitz, D., Shelly, J. (2009). There’s No Whining in HR. Human Resource Executive Online, June 30, , http://www.hreonline.com/HRE/story.jsp?storyId=227738167. Erişim: 17 Nisan 2020
- Frye, M.B. (2004). Equity‐based compensation for employees: Firm performance and determinants. Journal of Financial Research, 27(1): 31-54.
- Güler, E. Ç. (2006). İşletmelerin e-insan kaynakları yönetimi ve e-işe alım süreçlerindeki gelişmeler. Ege Akademik Bakış Dergisi, 6(1): 17-23.
- Guchait, P., Cho, S. (2010). The impact of human resource management practices on intention to leave of employees in the service industry in India: The mediating role of organizational commitment. The International Journal of Human Resource Management, 21(8): 1228- 1247.
- Güler, M., Turgut, H., Basım, H.N. (2018). İnsan kaynakları yönetimi uygulamalarının işe yabancılaşma üzerindeki etkisi: Sessizliğin ve ayrımcılığın düzenleyicilik rolü. İşletme Araştırmaları Dergisi, 10(3): 804-820.
- Gürbüz, S., Bekmezci, M. (2012). İnsan kaynakları yönetimi uygulamalarının bilgi işçilerinin işten ayrılma niyetine etkisinde duygusal bağlılığın aracılık ve düzenleyicilik rolü. İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi Dergisi, 41(2): 189-213.
- Hassan, S. (2016). Impact of HRM practices on employee’s performance. International Journal of Academic Research in Accounting, Finance and Management Sciences, 6(1): 15–22.
- Itika, J. (2011) Fundamentals of human resources management: Emerging experiences from Africa. African Public Administration and Management Series, 2, African Studies Centre.
- Jiang, K., Lepak, D.P., Hu, J., Baer, J.C. (2012). How does human resource management influence organizational outcomes? A meta-analytic investigation of mediating mechanisms. Academy of Management Journal, 55(6): 1264-1294.
- Keser, A., Karaduman, M. (2014). İş yaşamında yalnızlık algısının örgütsel vatandaşlık davranışı ile ilişkisi ve öğretmenler üzerinde bir araştırma. Hak-İş Uluslararası Emek ve Toplum Dergisi, 3(7): 178-197.
- Koçel T. (2014) İşletme Yöneticiliği. 15. Baskı. Beta Basım A.Ş., İstanbul.
- Long, C. S., Perumal, P. (2014). Examining the impact of human resource management practices on employees’ turnover intention. International Journal of Business and Society, 15(1): 111-126.
- Mahapatro, B. (2010). Human Resource Management, New Age International Ltd., Publishers: New Delhi.
- Mercan, N., Oyur, E., Alamur, B., Gül, S., Bengül, S. (2012). İşyeri yalnızlığı ve sosyal fobi arasındaki ilişkiye yönelik bir araştırma. Organizasyon ve Yönetim Bilimleri Dergisi. 4(1), 213-226.
- Ocen, E., Francis, K., Angundaru, G. (2017). The role of training in building employee commitment: The mediating effect of job satisfaction. European Journal of Training and Development, 41(9): 742-757.
- Osibanjo, A. O., Adeniji, A. A., (2012). Human resource management: Theory and practice. Pumark Nigeria Limited.
- Özutku, H.,Çetinkaya, M. (2012). Stratejik insan kaynakları yönetimi ve firma performansı arasındaki ilişkide içsel ve dışsal uyumun moderatör etkisi: Türk otomotiv sektöründe bir alan araştırması. Ege Akademik Bakış, 12(3): 351-367.
- Patrick, H.A.,Kumar, A. (2011). Career management, employee development and performance in Indian ınformation technology organisations.Business Management Dynamics, 1(5): 24-31.
- Paşaoğlu,D.(2015).Analysis of the relationship between human resources management practices and organizational commitment from a strategic perspective: Findings from the banking industry.Procedia-Socialand Behavioral Sciences,207:315–324.
- Perlman, D.,Peplau, L. (1998).Loneliness. In: Friedman, H.S., Ed., Encyclopedia of Mental Health, Vol. 2, Academic Press, San Diego, 571-581.
- Sadullah, Ö. (2015). İnsan Kaynakları Yönetimine Giriş: İnsan Kaynakları Yönetiminin Tanımı, Önemi ve Çevresel Faktörler, İnsan Kaynakları Yönetimi içinde Ed.: Sadullah, Ö., Uyargil, C., Acar, A. C., Özçelik, A. O., Dündar, G., Ataay, İ. D., Adal, Z., Tüzüner, L., Yenilenmiş 7. Baskı, Beta Basım Yayım Dağıtım A.Ş.
- Singh, K. (2004). Impact of HR practices on perceived firm performance in India. Asia Pacific Journal of Human Resources, 42:301–317.
- Soran, S., Serin, E., Balkan, M. (2016). İnsan kaynakları yönetim süreçlerinin performansa etkisi: Örgütsel öğrenmenin aracılık rolü ve bir uygulama. Doğuş Üniversitesi Dergisi, 17(1):1-14.
- Şişman, M.,Turan, S. (2004). Bazı örgütsel değişkenler açısından çalışanların iş doyumu ve sosyal-duygusal yalnızlık düzeyleri (MEB şube müdür adayları üzerinde bir araştırma).Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 5(1):117-128.
- Türk Dil Kurumu (TDK), (2020). https://sozluk.gov.tr/. Erişim: 20.04.2020.
- Türen, U., Gökmen Y.,Tokmak, İ. (2013). İnsan kaynakları yönetimi uygulamalarının işletme performansına etkisi: İşletmelerin sahip oldukları bilgi ve iletişim teknolojileri kabiliyetlerinin aracılık rolü. Business and Economics ResearchJournal, 4(4): 103-129
- .Wright, S.L. (2005). Loneliness İn The Workplace. Unpublished Doctoral Dissertation, Christchurch (New Zealand) University Of Canterbury.
- Wright S.L, Burt C.D.B.,Strongman, K.T. (2006). Loneliness in the workplace: Construct Definition and Scale Development. New Zealand Journal of Psychology, 35(2): 59-68.
- Yakut, S.,Certel, H. (2016). Öğretmenlerde yalnızlık düzeyinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi.Birey ve Toplum, 6(11):169-193.
- Yeşil, S.,Özel, B. (2019). İnsan kaynakları yönetimi uygulamalarının örgütsel bağlılık ve bireysel performansa etkisi: Banka çalışanları üzerinde bir araştırma. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 9(2):13-34.