Karşıtlıkların Tarihi: Yaşlı Cato ve ‘Genç’ Roma

Bu çalışma, Roma’nın bir dünya imparatorluğuna dönüşmesinin ilk evresi diyebileceğimiz bir zamansürecinin ruhunu, Yaşlı Cato’nun biyografisi üzerinden yeniden yorumlama denemesidir. Bu yorumlamayıyaparken ‘çatışma’ unsuru temel alınmıştır. Bahsi geçen ‘çatışma’ hem Roma’nın erken Cumhuriyetdöneminde toplumun değişimine neden olan karşıtlıkları, hem de Cato’nun bu değişimle ve kendi kişiliği ilekarşıtlıklarını içermektedir. Cato, Sabin köklerine rağmen örnek bir Romalı, Yunan kültür etkilerine karşıRoma’nın temel değerlerini savunan bir muhafazakardır. “Yeni adam” olarak başladığı kariyerine “eski tipRomalı” olarak anılan bir çiftçi, asker, avukat, hatip, yazar ve politikacı olarak devam ettiği görülür. Romasiyaset alanında elde ettiği başarıyı, savunuculuğu rolünü üstlendiği Roma’nın geleneksel değerlerine vesimgesel sermayesinin önemli bir kısmını oluşturan kurduğu ilişkiler ağına borçludur. Cato, kariyeri boyuncaYunan kültür etkisi, Kartaca, Romalı değerlerin yozlaşması ve lüks düşkünlüğü gibi konularda Roma’nın‘düşmanlarını’ belirlemiş ve bunların varlığı ile kendi yükselişini sağlamıştır. En önemli siyasi rakibiScipio’ya karşı elindeki en güçlü silahı her daim ‘Romalılık değerleri’ olmuştur. Roma vatandaşlığıkavramına verdiği önem ve Romalı kimliğinin oluşumunda sarf ettiği çaba ile bugün hâlâ Roma tarihiçalışmaları için önemli bir isimdir. Sonuç olarak çalışmada Roma Akdeniz egemenliğini ele geçirirken, siyasive toplumsal alanda yaşadığı dönüşümün bir şahidi olarak Yaşlı Cato’nun, bu değişime (kültürel anlamdayozlaşmaya) karşı direnişinde görülen karşıtlıkları ortaya konulmaya çalışılmıştır.

The History of Contrasts: Cato the Elder and Rome the ‘Younger”

This study is an essay to reinterpret the spirit of the period that we can assume as the first stage of the Roman Empire’s conversion into a world empire in terms of Cato the Elder’s biography. While making this reinterpretation, it is based on the factor of ‘conflict’. The aforementioned ‘conflict’ includes both the contrasts causing the change of the society in early Republican period of Rome and Cato’s conflicts with this change and his own personality. Cato is an exemplary Roman despite his Sabine roots, a conservative who defends the core values of Rome against the influences of Greek culture, and a farmer, a soldier, a lawyer, an orator, a writer and a politician referred as ‘old type Roman’ starting his career as ‘New Man’. He owes the success he gained in Roman political field to the traditional values of Rome, where he played the role of advocacy and the network of relationships he formed, which makes up a significant part of the symbolic capital. Throughout his career, Cato defined Rome’s ‘enemies’ as Greek culture effect, Carthage, the degeneration of Roman values and mercenariness and with their existence, he paved way for his recognition. His strongest weapon against his most important political rival ‘Scipio’ was always ‘Roman values’. With the prominence he gave to the concept of Roman citizenship and the efforts he spent for the formation of Roman identity, he is still a significant name for Roman history studies. As a result, in the study, while Rome seized Mediterranean sovereignty, as a witness to the political and social conversion, the contrasts experienced in the resistance of Cato against this change (culturally ‘degeneration’) were tried to be revealed.

PDF

___

Appianos, Bella civilia. Appian’s Roman History. trans. H. White I-IV. Loeb. (1912).
Astin, A. E. (1978). Cato the censor. Clarendon Press.
Bailey, C. (2018). Antik Roma’nın dini. (Çev.) Peren Gülmez. Kanon.
Barrow, R. H. (2006). Romalılar. (Çev.) Ender Gürol. İz Yayıncılık.
Beard, M. (2018). SPQR. Antik Roma tarihi. (Çev.) İrem Sağlamer. Pegasus Yayınları.
Bonner, S. F. (2012). Education in ancient Rome. From the elder Cato to the young Pliny. Routledge. https://dx.doi.org/10.4324/9780203181324
Bourdieu, P. (2006). Sanatın kuralları: Yazınsal alanın oluşumu ve yapısı. (Çev.) N. Kamil Sevil. YKY.
Bourdieu, P. (2015). Pratik nedenler: Eylem kuramı üzerine. (Çev.) Hülya Uğur Tanrıöver. Hil Yayınları.
Braudel, F. (2007). Bellek ve akdeniz. (Çev.) Ali Berktay. Metis.
Briscoe, J. (1989). The second punic war. Cambridge ancient history. 8, 44-80, Cambridge University Press. https://dx.doi.org/10.1017/chol9780521234481.004
Cato, Origines. Historicorum Romanorum reliquiae. Ed. H. Peter. I-II. Teubner. (1883-1906).
Cato, Orationes. Oratorum Romanorum fragmenta liberae rei publicae. Ed. H. Malcovati. Io. Bapt. Parviae et Sociorum. (1976). https://dx.doi.org/10.1093/oso/9780198788201.003.0019
Cato, De Agri Cultura. On Agriculture. trans by. W. D. Hooper, Harrison Boyd Ash. Loeb Classical Library. (1934). https://dx.doi.org/10.4159/dlcl.cato-agriculture.1934
Ceaicovschi, K. (2009). Cato the elder in Aulus Gellius. Illinois Classical Studies. 33-34. 25-39.
Cicero, D. R. P. (2014). Devlet Üzerine. Çev. Cengiz Çevik. İthaki.
Cicero, D. L. (2016). Yasalar üzerine. Çev. Cengiz Çevik.. Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
Cicero, De officiis. Yükümlülükler üzerine. Çev. Cengiz Çevik.Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
Cicero, In Verrem, Against Verres. Ed. C. D. Yonge. (http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus%3Atext%3A1999.02.0018%3Atex t%3DVer.)
Cicero (2016). Tusculanae Disputationes. Ölümü küçümseme-tusculum tartışmaları 1. Çev. Çiğdem Menzilcioğlu. Doğu Batı Yayınları.
Cicero (1951). Cato maior de senectute. İhtiyarlık. Çev. A. Sarıgöllü. Hel Yayıncılık.
Corbeil, A. (2001). Education in the Roman Republic: Creating Traditions. in Education in Greek and Roman antiquity. (Ed.) Yun Lee Too. Brill. https://dx.doi.org/10.1163/9789047400134_010
Cornelius Nepos, De Viris Illustribus. Ünlü Kişilerin Yaşamları. Çev. Cemil Koyuncu, Ü. Fato Telatar, Arkeoloji ve Sanat Yayınları. (2016).
Çevik, C. C. (2019). Roma’da siyaset ve felsefe. İthaki.
Çığır Dikyol, D. (2016). Antik Yunan’dan bir eğitim modeli: Sparta. Mediterranean Journal of Humanities. VI/2. 189-207. https://dx.doi.org/10.13114/mjh.2016.293
Demircioğlu, H. (1953). Roma Tarihi. I. cilt: Cumhuriyet. Türk Tarih Kurumu Yayınları.
Diakov, V.& Kovalev, S. (2008). İlkçağ Tarihi Cilt.2. Roma. (Çev.) Özdemir İnce. Yordam Kitap.
Dönmezer, S. (1998). Toplumbilim. Beta Basım Yayın.
Diogenes, L. (2015). Philosophie Bioi. Ünlü Filozofların Yaşantıları ve Öğretileri. (Çev.) Candan Şentuna. Yapı Kredi Yayınları.
Dionysios, Romaike Archaeologia. The Roman antiquities of Dionysius of Halicarnassus. Ed. and trans.) E. Cary. I-VII. The Loeb Classical Library. (1937-1950). https://dx.doi.org/10.4159/dlcl.dionysius_halicarnassus-roman_antiquities.1937
Erkilet, A. (2007). Toplumsal yapı ve değişme kuramları. Büyüyen Ay.
Farney, G. D., (2007). Ethnic identity and aristocratic competition. Republican Rome. Cambridge University Press.
Farney, G. D. (2014). Romans and Italians. A Companion to Ethnicity in the Ancient Mediterranean. (Ed.) Jeremy Mclnemey. 437-455.
Faulkner, N. (2015). Roma: Kartalların imparatorluğu. (Çev.) Çağdaş Sümer. Yordam Kitap. https://dx.doi.org/10.20480/lbr.2016033
Fichter, J. (1994). Sosyoloji nedir. (Çev.) Nilgün Çelebi. Attila Kitabevi
Frank, T. (1927). The Bacchanalian Cult of 186 B.C. The Classical Quarterly. Vol. 21. No.¾. 128- 132. https://dx.doi.org/10.1017/s0009838800001208
Göker, E. (2007). Ekonomik indirgemeci mi dediniz? Ocak ve Zanaat: Pierre Bourdieu Derlemesi. (Ed.) Güney Çeğin, Emrah Göker.
Gruen, E.S. (2012). Rethinking the other in antiquity. Oxford University Press.
Herakleitos (2005). Fragmanlar. (Çev.) Cengiz Çakmak. Kabalcı.
Horatius, C. (1910). Carmen. (trans). Paul Shorey, Gordon Lang. The Loeb Classical Library.
Howatson, M. C. (2015). Oxford Antikçağ sözlüğü. (Çev.) Faruk Ersöz. Kitap Yayınevi.
Hunt, P. N. (2018). Ancient Greek and Roman slavery. Wiley-Blackwell.
Hunt, P. N. (2019). Hannibal. Roma’nın Büyük Düşmanı. (Çev.) Samet Özgüler. Kronik Kitap.
Kratochwil, F. (2006). History, action and identity: Revisiting the ‘Second great debate and assessing its importance for social theory. European Journal of International Relations. 12(1), 5-29. https://dx.doi.org/10.1177/1354066106061323
Kinder, H. & Hilgemann, W. (2006). Dünya tarihi atlası. I. cilt. (Çev.) Leyla Uslu. ODTÜ Geliştirme Vakfı Yayıncılık.
Livius, Ab Urbe Condita (1992-1994), Roma tarihi. Şehrin kuruluşundan itibaren. (Çev.) S. Şenbark. I-II. Arkeoloji ve Sanat Yayınları.
Love, J. R. (2005). Antiquity and capitalism: Max Weber and the sociological foundations of Roman Civilization. Routledge. https://dx.doi.org/10.4324/9780203983072
Meisner, D. A. (2008). Livy and the Bacchanalia. History 498/499. University of Regina.
Miles, R. (2011). Carthage must be destroyed: the rise and fall of an ancient civilization. Viking.
Miller, P. A. (2009). Latin verse satire. Taylor&Francis.
Nietzsche, F. (2008). Böyle söyledi Zerdüşt. (Çev.) Mustafa Tüzel. İthaki Yayınları.
O’Gorman, E. (2004). Cato the elder and the destruction of Carthage. Helios. 31(1-2). 99-125.
Ovidius, A. A. (2010). Aşk Sanatı. (Çev.) Çiğdem Dürüşken.Türkiye İş Bankası Yayınları.
Ovidius, F. (1954). (trans.) Sir James George Frazer. Loeb. Harvard University Press.
Plutarkhos, B. P. (2015). Yaşamlar. Theseus-Romulus. (Çev.) Meriç Mete. İdea.
Plutarkhos, B. P. (2014) Hayatlar. Aristides-Cato Maior. (Çev.) Ayşen Sina. Hel Yayıncılık.
Plinius. Naturalis Historia. The Natural History. (trans.) John Bostock. (http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Plin.+Nat.+toc).
Plinius, E. (2018). Genç Plinius’un mektupları. (Çev.) Levent Keskin. Doğu Batı.
Polybios, Historiai. The Histories.trans by William Roger Paton. Loeb. Harvard University Press. (1927).
Reid, J. S. (2018). Introduction and Notes. M. Tulli Ciceronis -Cato Maior de Senectute. (Ed.) Francis W. Kelsey. Chiago University of Michigan. https://dx.doi.org/10.1515/9783110358155.toc
Ruebel, J. S. (1977). Cato and Scipio Africanus. The Classical World 71. (3), 161-173. https://dx.doi.org/10.2307/4348822
Sciarrino, E. (2011). Cato the censor and the beginnings of Latin Prose. The Ohio State University Press.
Tacitus, A. (1934-1937). Annals. (trans.) J. Jackson. I-III. Mass.
Takacs, S. A. (2000). Politics and religion in the bacchanalian affair of 186 B.C: E. Harvard Studies in Classical Philology. 1000, 301-310. Harvard University Press. https://dx.doi.org/10.2307/3185221
Tekin, O. (2012). Eski Yunan ve Roma tarihine giriş. İletişim.
Tierney, J. J. (1945-1948). The “Senatus Consultum de Bacchanalibus”. Proceedings of the Royal Irish Academy: Archaeology, Culture, History, Literature, 51. 89-117.
Tolan, B. (1991). Toplum bilimlerine giriş. Adım Yayınları.
Turner, J. H. (2001). “The origins of positivism: The contributions of Auguste Comte and Herbert Spencer”. Handbook of Social Theory. ed. G. Ritzer, B. Smart. Sage.
Wallace, R. A.& Wolf, A. (2004). Çağdaş sosyoloji kuramları. (Çev.) Rami Ayas, Leyla Elburus. Doğu Batı.
Wiseman, T. P. (1971). New men in Roman Senate, 139 B.C. to A.D. 14. Oxford University Press.

Turkish Studies - Historical Analysis-Cover

ISSN: 2667-5552
Yayın Aralığı: Yılda 4 Sayı
Başlangıç: 2006
Yayıncı: ASOS Eğitim Bilişim Danışmanlık Otomasyon Yayıncılık Reklam Sanayi ve Ticaret LTD ŞTİ