SURİYELİ SIĞINMACILARIN SOSYAL ENTEGRASYONUNA YÖNELİK BİR ARAŞTIRMA

Türkiye'de yaşayan Suriyeli sığınmacıların sosyal entegrasyonu konusunda çeşitli çalışmalar yapılmıştır. Bu çalışmalarla ilgili bulgular arasında Suriyeli sığınmacılarla ilgili büyük bir krizin yaşanmadığı ve yerel halkın henüz Suriyelilerle büyük bir sorun yaşamadıkları ortaya konmaktadır. Ancak bazı araştırmalar, çeşitli ekonomik ve sosyal sebeplerden dolayı Suriyeli sığınmacıların yerel halk tarafından istenmeyen insanlar olarak değerlendirildiğini göstermektedir. Bazı çalışmalarda da Suriyeli sığınmacıların yerel halkın iş olanaklarını azalttığına, bazı şehirlerde ikinci eş olarak ailelerin yıkılmasına sebep oldukları gibi sosyal ve ekonomik gerekçelerden dolayı yerel halk tarafından istenmediğine yönelik bulgulara yer verilmektedir. Ayrıca sığınmacıların eğitim çağındaki çocuklarının çoğunluğunun okula gitmemesi de uyum sağlamadaki sorunlardan biridir. Ancak uyum sağlama hususunda, yerleşilen ülkenin dilinin öğrenilmesinin olumlu katkıları olduğu da yapılan çalışmalarda ortaya konmaktadır. Çünkü uyum sürecinde eğitimin ve Türkçe öğrenmenin kolaylaştırıcı bir faktör olduğu bilinmektedir. Bu çalışma yerel yönetimlerin uyum sürecine yönelik sığınmacılar için hangi katkılar sağlamaktadır sorusunun yanıtını ortaya koymayı amaçlamaktadır. Bu çalışma özelinde Konya Büyükşehir Belediyesi'nin çalışmaları incelenmiştir. Çalışma kapsamında Belediye yetkilileri ile yüz yüze görüşülmüştür. Belediyenin imkânlarından yararlanan 10 Suriyeli kadın ile de yüz yüze görüşme gerçekleştirilmiştir. Elde edilen veriler doğrultusunda belediyenin uyum sürecinde sığınmacılara katkı sağladığı, Türkçe eğitiminin yanı sıra mesleki kurslar verdiği, Suriyelilerin yerel halk ile kaynaşmasına yönelik etkinlikler gerçekleştirdikleri belirlenmiştir. Suriyeli kadınlar belediyenin kurslarında Türkçe öğrendiklerini ve sosyalleştiklerini ancak komşuluk ilişkilerini Türkçe öğrenerek geliştiremediklerini, yerel halkın kendilerine hâlâ önyargı ile yaklaştığını ifade etmişlerdir.

A STUDY FOR SOCIAL INTEGRATION OF SYRIAN ASYLUM SEEKERS

There have been various studies on social integration of Syrian asylum seekers in Turkey. Among the findings about these studies are revealed that there has not been any major crisis related with Syrian asylum seekers and local residents have not been much troubled with them yet. However, some studies show that Syrian asylum seekers are thought as unwelcome people by local residents because of some social and economic reasons. Among these economic and socail reasons, Syrians are seen the source of reducing in the job opportunites and divorces by some local residents in Turkey. In addition, one of the integration problems is that syrian asylum seekers' children do not continue their education. In some studies it is also revealed that learning of the language of the settled country is a positive contribution in the integration process. Because it is known that education and Turkish learning is a facilitating factor in the integration process. This study aims to reveal the response of the question, which local administrations contribute to the adaptation process of the asylum seekers. In this study, the works of Konya Metropolitan Municipality were analyzed. Within the scope of the study, researchers interviewed face to face with the authorities of the municipality and 10 Syrian women asylum seekers who have benefited from the municipality’s courses. According to the obtained data, it was determined that the municipality contributed to the asylum seeker in the adaptation process, provided vocational courses in addition to Turkish education, and carried out activities aimed at integrating the Syrians with the local people. Syrian women stated that they learned Turkish in the courses of the municipality and that they were socialized but did not develop neighbors relations by learning Turkish and the local people still approached them with prejudice.

PDF

___

Akkaya, Ahmet (2013). Suriyeli Mültecilerin Türkçe Algıları. Ekev Akademi Dergisi, 56, 179-190.
Apak, H.(2014). Suriyeli Göçmenlerin Kente Uyumları: Mardin Örneği. Mukaddime. 5(2), 53-70.
Ataman, H. (2015). Mülteci mi, Sığınmacı mı, Misafir mi?.Görüş Dergisi, 88, İstanbul.
Atik, A., & Taşcıoğlu, R. (2009). Radyo ve Televizyonun Yerel Yönetimlerin Halkla İlişkiler Uygulamalarında İletişim Yöntem ve Aracı Olarak Kullanımı: Erzurum Belediyeleri Örneği. ZKÜ Sosyal Bilimler Dergisi, 5(10),159-170.
Babaoğlu, C., &Kocaoğlu, M. (2017). Kentli Sığınmacılar Meselesi ve Belediyeler. Türk İdare Dergisi, 485, 497-516.
Belli, A., &Aydın, A. (2016). 6360 Sayılı Yasa ile Kapatılan Belde Belediyelerinin Hizmette Etkinlik, Verimlilik ve Temsil Sorunsalı Üzerine Bir Alan Araştırması: Önsen Belediyesi Örneği. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 9 (43), 1698-1713.
Beter, Ö. (2006). Sınırlar Ötesi Umutlar: Mülteci Çocuklar. Ankara: Sabev.
Castles, S., &Miller, J. M. (2008). Göçler Çağı: Modern Dünyada Uluslararası Göç Hareketleri (Bal, B.U. ve Akbulut, İ, Çev.). İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi.
Cengiz, D. (2015). Zorunlu Göçün Mekânsal Etkileri ve Yerel Halkın Algısı: Kilis Örneği. Turkish Studies, International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 10/2, 101-122.Doi: http://dx.doi.org/10.7827.
Çakır, S. (2011). Türkiye'de Göç, Kentleşme/Gecekondu Sorunu ve Üretilen Politikalar. SDÜ Fen Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, 23, 209-222.
Çakır, H.(2017). Suriyeli Mülteci Kadınların Sosyo-Kültürel Değişime Uyum Çabaları: Yozgat Örneği. ÇÖMÜ Uluslararası Sosyal Bilimler Dergisi, 2 (4), 53-68.
Çakmak, F. (2018). Zorunlu Göç Sürecinde Mekânın Kaybı ve Evin Yitimiyle Başlayan Yersiz Yurtsuzluğun Ürettiği Bir Travma Olarak "Kimliğin Anonimleşmesi". Turkish Studies Social Sciences, 13/18, 349-364.Doi: http://dx.doi.org/10.7827.
Çamur, A. (2017). Suriyeli Mülteciler ve Belediyelerin Sorumluluğu: İzmir Örneği. Bitlis Eren Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 6 (2),113-129.
Çoban, B. (2018). Türkiye'de İşsizlik Profili Bağlamında Suriyeli Gençlerin İstanbul İşgücü Piyasasına Katılım Sorunları. Çalışma ve Toplum, 1,193-216. Çoban-İçağasıoğlu, A. (2011). Göçmen ailelerin uyum süreci: Kaynaklar ve engeller. Y. Özkan (eds.) içinde, Sosyal dışlanma ve aile: Sosyal hizmet müdahalelerinde güçlendirme yaklaşımı, 107- 122. Ankara: Maya Akademi.
Erdoğan, M.M. (2014). Türkiye'deki Suriyeliler: Toplumsal Kabul ve Uyum Araştırması. Ankara: Hacettepe Üniversitesi Göç ve Siyaset Araştırmaları Merkezi.
Erdoğan, M.M.(2016). Kopuş’tan Uyum’a Kent Mültecileri, Suriyeli Mülteciler ve Belediyelerin Süreç Yönetimi: İstanbul Örneği. İstanbul: Marmara Belediyeler Birliği Kültür Yayınları.
Erdoğan, M.M.(2017a) Elite Dialogue: Türkiye'deki Suriyeli Mülteci Akademisyen ve Üniversite Öğrencilerinin Durumu, Sorunları ve Beklentileri Araştırması- 2017,http://www.igamder.org/wp-content/uploads/2017/08/ELITE-DIALOGUE-07082017- TR.pdf (10.8.2017).
Erdoğan, M.M. (2017b). Kopuş”tan “Uyum”a Kent Mültecileri: Suriyeli Mülteciler ve Belediyelerin Süreç Yönetimi,http://marmara.gov.tr/UserFiles/Attachments/2017/05/09/2a50f712-6413- 489f-9deb 56dc52de7264.pdf, (15.8.2017).
Erkan, E.(2016). Suriyeli Göçmenler ve Dini Hayat: Uyum, Karşılaşma, Benzeşme Gaziantep Örneği. Din Bilimleri Akademik Araştırma Dergisi, 16(2),51-92.
Gee, S.(2015). Geleceğimi Hayal Etmeye Çalıştığımda Hiçbir Şey Göremiyorum, Türkiye'deki Suriyeli Mülteci Çocukların Eğitime Erişiminin Önündeki Engeller – Kayıp Nesil Olmalarını Önlemek, İnsan Hakları İzleme Örgütü.
Gencer, T.E.(2017). Sosyal Çalışma-Eğitim Bilimi İlişkisi ve Okul Sosyal Hizmeti Üzerine Bir Değerlendirme, (Ed. T. E. Gencer & İ. Cılga), Sosyal Hizmeti Yeniden Düşünmek. Ankara: NİKA Yayınevi.
Gencer, T.E.(2017). Göç ve Eğitim İlişkisi Üzerine Bir Değerlendirme: Suriyeli Çocukların Eğitim Gereksinimi ve Okullaşma Süreçlerinde Karşılaştıkları Güçlükler. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 10(54),838-851.
Giddens, A., &Sutton, W. P.(2014). Sosyolojide Temel Kavramlar. (A. Esgin, Çev.).Ankara: Phoenix.
Gün, Z. (2011). İltica, Uluslararası Göç ve Vatansızlık: Kuram, Gözlem ve Politika. http://www.unhcr.org.tr/uploads/root/v._b%C3%B6I%C3%BCm.pdf.
Harunoğulları, M., &Cengiz, D. (2014). Suriyeli Göçmenlerin Mekânsal Analizi: Hatay (Antakya) Örneği, TÜCAUM VIII. Coğrafya Sempozyumu 23-24 Ekim, 2014. Ankara.
İslamoğlu, A.H., &Alnıaçık, Ü. (2014). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri. İstanbul: Beta Basım.
Kane, H. (1995). Leavinghome. Society, May/June95, 12(4). http://search.global.epnet.com1. Erişim Tarihi: 24.12.3014.
Karasar, N. (2015). Bilimsel Araştırma Yöntemi- Kavramlar, İlkeler, Teknikler. Ankara: Nobel Yayın.
Karasu, M.A. (2016). Şanlıurfa'da Yaşayan Suriyeli Sığınmacıların Kentle Uyum Sorunu. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 21(3), 995-1014.
Karasu, M.A.(2017). Göç ve Uyum. A. Yatkın (Ed.), Uluslararası 11. Kamu Yönetimi Sempozyumu bildiriler kitabı içinde (ss.631-649), Elazığ, Fırat üniversitesi.
Koyuncu, A. (2014 ). Kentin yeni misafirleri Suriyeliler. Konya: Çizgi Kitabevi.
Kurgun, A., Özdemir, A., Kurgun, H., &Bakıcı, Z. (2008). Belediyelerde Hizmet Yeterliliğinin ve Hizmet Kalitesinin Artırılmasını Etkileyen Faktörlerin Analizi: İzmir Karşıyaka Belediyesinde Uygulama. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 10 (2), 29-54.
Küçükşen, K.(2017). Suriyeli Sığınmacı Kadınlarda Sosyal Dışlanma Algısı Üzerine Nitel Bir Çalışma. İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 6(5),2399-2413.
Levent, F., & Çayak, S. (2017). Türkiye’deki Suriyeli Öğrencilerin Eğitimine Yönelik Okul Yöneticilerinin Görüşleri. Hasan Ali Yücel Eğitim Fakültesi Dergisi, 14-1(27), 21-46.
Oytun, O., & Gündoğar, S.S. (2015). Suriyeli Sığınmacıların Türkiye'ye Etkileri Raporu. Ankara: ORSAM-TESEV Rapor No: 195.
Önder, B.(2017). Halkla İlişkiler ve Göçmen Sorunu: Ticari Kurumların Göçmenlere Dönük Halkla İlişkiler Faaliyetleri. Ulakbilge,5(14),1227-1245.
Özdemir, E. (2017). Suriyeli Mülteciler Krizinin Türkiye’ye Etkileri. Uluslararası Kriz ve Siyaset Araştırmaları Dergisi, 1 (3),114-140.
Özer, S., &Şirin, R. S. (2013) Suriyeli Mülteci Çocuklar-Saha Araştırması Sonuç Raporu. 8 Nisan 2013 tarihinde www.gib.icisleri.gov.tr/default_B0.aspx?id=180 adresinden indirildi.
Süleymanov, A. (2016). Sultanbeyli İlçesindeki Suriyelilerin Yaşam Deneyimleri. İstanbul: Suriyeli Mülteci Çocuklarla El Ele Projesi Sonuç Raporu, 1-51.
Tatlılıoğlu, D. (2012). Göç Sosyolojisi Açısından Hicret. İstanbul: Asitan.
Toros, A. (2008).Sorunlu Bölgelerde Göç. Ankara: Global Strateji Enstitüsü.
Tunç, A. (2016). Yerel Yönetimlerde Halkla İlişkiler Uygulamaları: Kilis Belediyesi Örneği. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 6(2),77- 88.
Tutar, H.(2016). Sosyal Psikoloji: Kavramlar ve Kuramlar. İstanbul: Seçkin Yayıncılık.
Uğuz, Ş., Bilgen, İ., Yerlikaya, E. E. ve Evlice, Y. E. (2004). “,Göç ve Göçün Ruhsal Sonuçları. Çukurova Üniversitesi Arşiv Kaynak Tarama Dergisi,13, 283-394.
Woods, A., & Kayalı, N. (2017). Suriyeli Topluluklarla Etkileşim: İstanbul’daki Yerel Yönetimlerin Rolü. İstanbul Politikalar Merkezi: Sabancı Üniversitesi Kampusu.
Yalçın, C. (2004). Göç Sosyolojisi. Ankara: Anı.
Yalçındağ, S.(Ocak 1992). Çağdaş Belediye. Çağdaş Yerel Yönetimler Dergisi, 1(1),7-14.
Yayınoğlu Eraslan, P. (2005a). Bir Yerel Yönetim Kuruluşunda Halkla İlişkiler Örgütlenmesi ve Yönetimi. İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 23, 195-212.
Yıldırım, A., & Şimşek, H. (2016). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Yıldırımalp, S., İslamoğlu, E., &İyem, C. (2017). Suriyeli Sığınmacıların Toplumsal Kabul ve Uyum Sürecine İlişkin Bir Araştırma. Bilgi, 35,107-126.
http://www.goc.gov.tr/icerik6/gecici-koruma_363_378_4713_icerik, 06.08.2018.
http://multeciler.org.tr/, 07.10.2017.