190115

ORTAOKUL 5.SINIF ÖĞRENCİLERİNDE TELEVİZYON VE ÇİZGİ FİLM İZLEME TUTUMLARI İLE SALDIRGANLIK ARASINDAKİ İLİŞKİ

Bu araştırmanın amacı; ortaokul 5.sınıf öğrencilerinde televizyon ve çizgi film izleme tutumları ile saldırganlık eğilimlerinin ilişkisini incelemektir. Bu araştırma ilişkisel tarama modelinde nicel bir çalışmadır. Araştırma evrenini, İstanbul İli Esenler İlçesi’ne bağlı 2012- 2013 öğretim yılında öğrenim hizmeti sunan resmi ortaokullar; araştırmanın örneklemini ise İstanbul İli Esenler İlçesi’nde 3 resmi okulun 5. sınıflarında öğrenim gören ve tesadüfi örnekleme yoluyla seçilen 300 öğrenci oluşturmaktadır. Verilerin elde edilmesinde araştırmacılar tarafından hazırlanan Soru Formu kullanılmıştır. Sınıf ortamında ve öğretmen gözetiminde yapılan uygulama sırasında da, öğrencilerin anket sorularını doğru anlamaları amacıyla yönerge kullanılmış ve yönergeyle ilgili sözlü olarak açıklamalar yapılmıştır. Elde edilen veriler SPSS 17.0 Programıyla analiz edilmiştir. Katılımcıların saldırganlık düzeylerinin, tv izleme sürelerine göre farklılaşıp farklılaşmadığını bulmak için One-Way-Anova Analizi yapılmış ve istatistiki açıdan güçlü bir anlamlılık elde edilmiştir (p=.000). 6 Saatten fazla televizyon izleyen öğrencilerin saldırganlıkları, diğer gruplardan anlamlı derecede daha yüksek bulunmuştur. Katılımcıların “çizgi film kahramanıyla tanışmış olsaydınız ne söylemek istersiniz?” sorusuna verilen cevaplarının analizinde de “her olayda sizin gibi davranmak istiyorum” diyenlerin saldırganlık düzeyleri, “sizin hayranınızım” ve “sizi her izlediğimde yerinizde olmak isterim” diyen öğrencilerden anlamlı derecede daha yüksek çıkmıştır.

THE RELATIONSHIP BETWEEN TELEVISION AND CARTOON WATCHING, ATTITUDES AND AGGRESSION OF 5TH GRADE STUDENTS IN SECONDARY SCHOOL

The aim of this research is to examine the relationship between television and cartoon watching and aggression tendencies in the 5th grade students of secondary school. This research is a quantitative study in the relational screening model. The research population consists of the official secondary schools in Esenler province of İstanbul in the 2012- 2013 academic year; the sample of the research consists of 300 students selected randomly from the 5th grade of 3 official schools in the province of Esenler. Question Form, prepared by the researchers were used for obtaining the data. During the administration process of the questionnaire conducted in the classroom environment and under teacher supervision, instruction and verbal explanations were made in order to make students understand the questionnaire correctly. The obtained data were analyzed by SPSS program. One-Way-Anova Analysis was conducted to find out how much the aggressiveness of the participants differed according to the duration of TV watching and a strong statistical significance was obtained (p = .000). The aggressiveness of students who watch more than 6 hours of television was found significantly higher than the other groups. In the analysis of the answers given in participants' response to the question “What would you like to say if you have met the cartoon characters?”, The aggressiveness levels of those who say “I want to behave like you in every event” are significantly higher than students who say “I am your fan” and “I want to be in your shoes every time I watch you”.

PDF

___

Akbulut, N. (2001).Televizyon çocukları, İ.Ü. İletişim Fakültesi Dergisi, s.11, 363-367.
Asrak Hasdemir, T. (2014). New generation, new media and communication rights: a view from turkey. İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi, Sayı: 39 / Güz 2014.
Ayan, S. (2010). Aile ve şiddet, aile içinde çocuğa yönelik şiddet. Ankara: Ütopya Yayınları. s.45
Ayrancı, Ü. , Köşgeroğlu, N. ve Günay, Y. (2004). Televizyonda çocukların en çok seyrettikleri saatlerde gösterilen filmlerdeki şiddet düzeyi. Anadolu Psikiyatri Dergisi, 5. s.133-140.
Bağlı, M.T. (2003). Televizyona karşı ana-baba aracılığı: kısıtlayıcı aracılığın biçimleri, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, (36, 1-2), s. 5.
Balcıoğlu, İ. (2001). Şiddet ve toplum. İstanbul: Bilge Yayınları. s.36.
Bandura, A. (1973). Aggression: A Social Learning Analysis, New Jersey: Prentice-Hall, Inc., Englewood Cliffs,
Başkan, Ö. (1988). Bildirişim, ,1. Basım, İstanbul. Altın Kitaplar
Bertrand, C.J., (2004). Medya Etiği, Ankara: Özkan Matbaa. s.29.
Bevillard, S. (1998). Comprendre Les Jeunes, Evo, Bruxelles.
Bilgin, N. (2003). Sosyal psikoloji kavramlar, yaklaşımlar sözlüğü, İstanbul: Bağlam Yayıncılık.
Büyükbaykal, G.(2007 ). Televizyonun çocuklar üzerindeki etkileri, İletişim Fakültesi Dergisi, 28, s. 38.
Cesur, S.. Paker, O. (2007). Televizyon ve çocuk: Çocukların TV Programlarına ilişkin Tercihleri, Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, Kış, C.6 Sayı:19.s.109.
Cüceloğlu, D. (2000). İnsan Ve Davranışı. İstanbul: Remzi Kitabevi. S.315.
Çamlıca, S. (2012). Anne katili nasıl yetişir? İstanbul: Akis Kitap. s.43.
De Gaetano, Y. (2007). The role of culture in engaging Latino parents’ involvement in school. Urban Education, 42, s.145-162
Demirergi, N. (1994). Bu ne şiddet. Ankara: Kitle Yayıncılık. s.15.
Earged (2008). Öğrencilerin televizyon izleme alışkanlıkları, MEB Eğitim Araştırma ve Geliştirme Dairesi Başkanlığı, Ankara. s.3-65
Erdoğan, İ. ve Alemdar, K..(2001). Televizyon: dünyaya açılan pencere?, Ankara Üniversitesi İletişim Fakültesi Yıl:1999, s.169-198.
Erişen, Y., Çeliköz, N., Kapıcıoğlu, M. O. Akyol C, Ataş S. (2009). the needs for professional development of academic staff at vocational education faculties in turkey. Procedia-Social And Behavioral Sciences 1 (1). s.1-7
Erten, Y., Ardalı, C., (1996). Saldırganlık şiddet ve terörün psiko-sosyal yapıları, Cogito. Sayı: 6–7. Kış-Bahar. s.143–164.
Ertürk, Y.D. (2004). Çocuk ve televizyon etkileşiminde aile, I.Uluslararası Çocuk ve İletişim Konferansı, s.271-277.
Eskandari, M. (2007). İran’da tv’de yayınlanan çizgi filmlerin ilkokul öğrencilerinin eğitimine etkisi. Grafik Eğitimi Bilim Dalı Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara, Türkiye.
Henriot, J-J. (1982). L’enfant, l’image et lesmédia, Editionsdt, France.s.17
Ilgar, M. Z., Coşgun, S. (2006). Psikolojik danışma ve terapi kuramları. Erzurum: Ilgar Eğitim- Danışmanlık ve Yayıncılık.s.40-48
Işıker, F. (2011). Televizyon yayınlarında şiddet. Ankara: T.C. Radyo Televizyon Üst Kurulu Yayınlanmamış Uzmanlık Tezi.
İpek, C., (2007). Okullarda Şiddet Bağlamında İlköğretim Programına Konan Medya Okur-Yazarlığı Dersi, A. Solak(Ed.) Okullarda Şiddet Ve Çocuk Suçluluğu, Ankara: Hegem Yayınları.s.237.
İlhan, V. ve Çetinkaya, Ç.(2013).İlkokul öğrencilerinin tematik çocuk kanallarındaki çizgi filmleri izleme alışkanlıkları, Journal Of Research İn Education And Teaching, Şubat- Cilt:2 Sayı:1 Makale No:34, s.318.
İnal, K. (2011). Çocuklar niçin medya okuryazarı olmalı? Çocuk hakları ve medya. (Haz: Mustafa Ruhi Şirin), İstanbul: Çocuk Vakfı Yayınları. s.10.
Kalan, Ö.G. (2010). Medya okuryazarlığı ve okul öncesi çocuk: ebeveynlerin medya okuryazarlığı bilinci üzerine bir araştırma. İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Hakemli Dergisi. s. 8.
Karasar, N. (2009). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Nobel Yayınları. s. 77.
Kaskun, A., Öztunç, S., (2003). Çocuk, televizyon ve şiddet. www.ilef.ankara.edu.tr.
Korkmaz, Ö. ve Yeşil, R. (2011). Medya ve televizyon okuryazarlık düzeyleri ölçeği. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 8(2), s.110-113.
Masalcı, A. D. (2001), Aileiçi etkileşimlerle çocuğun saldırganlık ve uygu davranışlarının karşılaştırılması, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.
MEB, Eğitimi Araştırma ve Geliştirme Dairesi Başkanlığı. (2006). Öğrencilerin Şiddet Algısı. Ankara.
MEB, Eğitimi Araştırma ve Geliştirme Dairesi Başkanlığı (2008), Öğrencilerin Televizyon İzleme Alışkanlıkları, Ankara.
Mutlu, E. Televizyon ve toplum, 1. Baskı. Ankara, TRT Yayınları, 1999 s. 70-130.
Pembecioğlu, N., (2013). Gelecek kurguları ve medya algıları, 1.Çocuk Ve Medya Kongresi Bildiriler Kitabı, İstanbul: Çocuk Vakfı Yayınları. s.420
RTÜK (2013) Televizyon izleme eğilimleri araştırması – 2012. Kamuoyu, Yayın Araştırmaları Ve Ölçme Dairesi Başkanlığı. https://bianet.org/system/uploads/1/files/attachments/000/000/854/original/TV. (10.02.2018 tarihinde erişildi)
Selçuk, Z. (2010). Eğitim psikolojisi, Nobel, 18. Baskı, Ankara. s.58
Şahin, Ç. ve Tüzel, S. (2011). Medya dünyasının gerçek dünyayı yansıtma düzeyinin öğretmen adaylarının görüşleri doğrultusunda belirlenmesi. Eğitim Ve Bilim, 36(159), s.130
Sönmez, S. ve Uysal, A. (2005). Anasınıfına devam eden çocukların televizyon, bilgisayar ve video oyunlarını kullanma durumları. 2. Uluslararası Çocuk Ve İletişim Konferansı’nda Sunulmuş Bildiri. İstanbul Üniversitesi.
Şevkin, B. (2008). Müzakere (problem çözme) ve arabuluculuk eğitim programının ilköğretim 4.-5. sınıf öğrencilerinin çatışma çözüm stilleri ve saldırganlık eğilimleri üzerindeki etkilerinin incelenmesi, Dokuz Eylül Üniversitesi, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İzmir.
Tiryaki, S., (1996). Spor yapan bireylerin saldırganlık düzeylerinin belirlenmesi: takım ve bireysel sporlar açısından bir inceleme, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Mersin Üniversitesi, Mersin.
TÜİK (2013). 1.Çocuk Ve Medya Kongresi Bildiriler Kitabı. s.441.
Uslu Üstten, A. (2014). 8. sınıf öğrencilerinin televizyon izleme sürelerinin okuma alışkanlıkları üzerine etkisi, Turkish Studies - International Periodical For The Languages, Literature And History Of Turkish Or Turkic Volume 9/3 Winter, 2014, p. 1511-1521, ISSN: 1308-2140, www.turkishstudies.net, DOI Number: http://dx.doi.org/ 10.7827/ Turkish Studies. 8020 Ankara-Turkey
Uysal, M.( Mayıs 20-21, 2006). Medya ve şiddet. Toplum Bir Sorun Olarak Şiddet Sempozyumu, Ankara, s.123.
Ülken, F.B. (2009). Televizyon izlemede anne-baba aracılığı ile çocukların, saldırgan davranışları arasındaki ilişki. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yayınlanmamış Doktora Tezi, Eskişehir, s.4.
Yağlı, A. (2013). Çocuğun eğitiminde ve sosyal gelişiminde çizgi filmlerin rolü: Caıllou Ve Pepee, Turkish Studies - International Periodical For The Languages, Literature And History Of Turkish Or Turkic, Volume 8/10,2013. p.709-710, ISSN: 1308-2140, www.turkishstudies.net, DOI Number: http://dx.doi.org/ 10.7827/ Turkish Studies. 8020 Ankara-Turkey