ÖĞRENME VE ÖĞRETİM KAVRAMLARININ DEĞİŞİMİ VE SONUÇLARI; DAVRANIŞ DEĞİŞTİRME Mİ, BECERİ ÖĞRETİMİ Mİ?

Bu yazıda öncelikle; bilimsel gelişmeler ışığında öğrenme ve öğretim kavramlarındaki değişim, öğrenme teorileri bağlamında ele alınmış ve daha sonra bu kavramlardaki değişimin bir sonucu olarak öğrencilere eğitim ortamında verilmesi gereken öğretimsel katkının, onların davranışlarını değiştirmek değil, onlara yeni ve kullanılabilir beceriler kazandırmak olduğu açıklanmaya çalışılmıştır. Bu bağlamda öğrenme; genel olarak insan davranışlarındaki olumlu, istendik ve kalıcı değişimi ifade etse de bu değişim her zaman hem olumlu hem de kalıcı olmayabilmektedir. Öğrenmenin doğasını oluşturduğu söylenen çevre, yaşantı, zekâ, kalıtım ve benzeri kavramlar bugün için tek başına bu karmaşık olguyu açıklamaya yetmezken; insanın eğitim ve öğrenme ihtiyacı gelişen şartlara göre artmakta, öğrenme kavramıyla birlikte var olan öğretim kavramı da o ölçüde değişmekte en azından yenilenme ihtiyacı ortaya çıkmaktadır. Öğrenme teorileri bizlere, öğrenmenin nasıl gerçekleştiğini açıklamaktan daha çok öğretimin nasıl yapılması gerektiği konusunda bir şeyler söylemektedir. Bu açıdan öğretimin planlanması, yürütülmesi ve değerlendirilmesi aşamalarında öğrenme teorilerinden yararlanılmakta ve öğretim bu bilimsel rehberlik doğrultusunda ilerlemektedir. Öğrenme ve öğretim kavramlarının içeriği ilerleyen ve değişen bilim doğrultusunda gelişmekte çocuk zihnini "boş bir levha" olarak gören eski anlayış ve "göremediğin yoktur" önermesi yerini başka açıklamalara bırakmaktadır. Yeni anlayış ve yeni öğrenme ve öğretim paradigmasının geldiği noktanın eskiden olduğu gibi çocukların "davranışlarını kullanabilecekleri becerilerin kazandırılmasıdır denebilir. değiştirme" çabasından çok onlara yeni vekullanabilecekleri becerilerin kazandırılmasıdır denebilir.

CHANGE OF THE CONCEPT OF LEARNING AND TEACHING AND ITS RESULTS; IS IT BEHAVIOR CHANGING OR SKILL TEACHING?

In this paper, first, in light of scientific developments, the change in the concepts of learning and teaching is discussed within the framework of learning theories and then it is attempted to explain that, as a result of this change taking place in the concepts, what should be done in an educational environment is not to change the behaviors of students but to inculcate new skills in them. In this connection, though in general it indicates positive, desired and permanent changes in human behaviors, this change may not always be both positive and permanent. While the concepts such as environment, experience, participation, intelligence, heritage etc. claimed to constitute the nature of learning cannot explain this complex phenomenon on their own, human beings’ need for education and learning is increasing depending on changing conditions and thus the concept of teaching existing in tandem with the concept of learning is urged to change or at least to be revised. Rather than explaining how learning occurs, learning theories offer us insights about how teaching should be conducted. In this regard, learning theories are capitalized on during planning, execution and evaluation stages of teaching are directed by this scientific guidance. The content of the concepts of learning and teaching develop in accordance with advancements and changes in science and old beliefs seeing a child’s mind as “an empty sheet” or claiming that “the thing that you do not see does not exist” are replaced by more modern assumptions. Within this new conception and new learning and teaching paradigm, rather than changing students’ behaviors, the main objective should be to impart new and useful skills to students

PDF

___

Asher J. W. (2003). The rise to prominence: Educational psychology. In Zimmerman B. J., Schunk D. H. (Eds.), Educational psychology: A century of Mahwah, NJ: Lawrence Eribaum Associates.
Bacanlı, H. (2009). Eğitim Psikolojisi. Asal Yayınları.
Dery, S. J. (1996). Cognitive schema theory in the contsructivist debate. Educational Psychologist, 31, 163-174.
Ersanlı, K. (2012). Öğrenmede Davranışsal Yaklaşımlar. Binnur Yeşilyaprak (Editör). Eğitim Psikolojisi, Gelişim-Öğrenme-Öğretim İçinde. (9. Baskı). Ankara: Pegem.
Korkmaz, İ. (2012). (2012). Öğrenmede Davranışsal Yaklaşımlar. Binnur Yeşilyaprak (Editör). Eğitim Psikolojisi, Gelişim-Öğrenme-Öğretim İçinde. (9. Baskı). Ankara: Pegem.
Mayer, R. E. (1996). Learners as information processors: Legacies and limitations of Educational Psychology’s second metaphor. Educational Psychologist, 31 (3/4), 151-161.
Meece, J. L. (2002). Child and adolescent devolopment for educator’s (2nd ed.). New York: McGraw-Hill.
Ormrod, J. E. (1990). Human Learnig: Theories, Principles, and Educational Applications. Columbus: Merril Publishing Company.
Philips, D. C. (1995). The good, the bad, and the ugly: The many faces of the constructivizm. Educational Researcher, 243, 5-12.
Rohfkemper, M. M. (1989). Self-regulated learning and academic achievement: A Vygotskian view. In B. J Zimmerman & D. H. Schunk (Eds.) Self-regulated learning and academic achievement: Theory, Research and Practice (pp. 143-167). New York:Springer-verlag.
Schunk, D. H. (2009). Learning Theories: An Educational Perspective. Çev. Editörü: Şahin, M. 5. Baskıdan Çeviri. Ankara: Nobel.
Shuell, T. J. (1986). Cognitive conseptions of learning. Review of Educational Research, 56, (4), 411-436.
Tweney, R. D., Budzynski, C. A. (2000). The scientific status of American psychology in 1900. American Psychologyist, 55, (9), 1014-1017.
Vygotsky, L. S. (1965). Thought and language. United States of America: The Massachusetts Institute of Technology.