MEHMET ZAMAN SAÇLIOĞLU’NUN BÜYÜK GÖZ ÖYKÜSÜNDE‘AŞKIN GÖSTEREN’ VE ‘AŞKIN GÖSTERİLEN’ KAVRAMLARININ FENOMENOLOJİSİ

Klasik yapısalcı kuramdaki gösteren gösterilen ilişkisinde, gösterilen/kavram ve bu kavramın göstereni olan ses imgesi anlam bakımından sabitlenmiştir. Fakat postyapısalcı kuramda ise gösterenler metin içinde yüzergezer bir durumdadır. Bu noktada gösterenin anlamı hiçbir zaman sabitlenemez. Bu nedenle yapısalcı anlayış sözlüğe yönelirken Derrida ve Lacan gibi postyapsalcı kuramcılar diyalog halinde ortaya çıkan söyleme yönelir. Söylem çözümlemesi üzerinde durur. Bu tür çözümlemeler yapan Derrida'ya göre metnin dışında herhangi bir aşkın varlık metne dayatılamaz. Burada dilin ötesinde aşkın bir varlık tanımayan Derrida, aşkın gösteren ve aşkın gösterilen kavramlarını geliştirir. Aşkın gösteren kavramı, düşünce, dil ve deneyimin temel işlevi yerine kullanılan öz, hakikat veya gerçekliği imler. Bu tür gösterenlerin sorgulanamaz anlamı ise aşkın gösterilendir. Bu tür aşkın gösterilenler içerisinde Tanrı, İde, Tin, Töz, Annekarnı, Fallus, vb. sayılabilir. Mehmet Zaman Saçlıoğlu'nun Büyük Göz öyküsünde Büyük Göz imgesi gösterenler arası yüzergezerlilikte bir aşkın gösterendir. Bu aşkın gösterenin, aşkın gösterilenleri yorumlamayla sabitlenir. Bu noktada Büyük Göz'ün aşkın gösterilenlerinden biri nesneye ait nesnel bakıştır; çünkü Büyük Göz hem binlerce gözden oluşmuştur hem de öykünün karakteri karşısında nesnedir. Büyük Göz'ün ikinci aşkın gösterileni nesnel tindir; çünkü öykünün karakterine ait öznel tinsellik alanını olumsuzlar. Büyük Göz'ün üçüncü aşkın gösterileni ise Süperego'dur; çünkü öykünün karakterini sürekli izler ve yasa karşısında tedirgin eder

THE PHENOMELOGY OF THE CONCEPTS OF "TRANSCENDANTALSIGNIFIER" AND "TRANSCENDENTAL SIGNIFIED" IN THE “GREAT EYE” STORY BY MEHMET ZAMAN SAÇLIOĞLU

The relationship between the signifier and the signified in the classical structuralist theory, the signifier concept and the sound image as the indicator of this concept is fixed in terms of meaning. But in the poststructural concept, the signified is considered as a state of amphibian in the text. Thus, it has been proposed that the meaning of the signifiercould have never been fixed. Therefore, while the structuralists move toward the dictionary, poststructuralists like Jacques Derrida and Jaques Lacan draw the attention to emerging dialogue. They emphasize on discourseanalysis. According to Darida exercising a lot on these, this kind of analysis can not be imposed on any assets of love over text outside of text. At this point Darida does not recognize any transcendent beyond dialogue and he develops the signifier and the signified concepts of transcendantal. The concept of transcendental signified implies the core, truth or reality rather than thought, language and primary function of experience. The unquestionable meaning of such signifiers reveal what the transcendental signified is. In the content of the transcendental signified are God, idea, tin, root, mother's womb, superego, phallus so on. The "Big Eye" image signifier in "The Big Eye” story by Mehmet Zaman Saçlıoğlu, is the indicator of the transcendental signified in the amphibian environment. The transcendental signified and the transcendental signifier can only be mapped by commenting. At this point, the Big Eye's transcendental signified is an objective point of view belonging to the object. Because the Big Eye is composed of thousands of eyes and also the owner of the objective look of the object in front of the character of the story. The second transcendental signified of the Big Eye is an objective tin field because it forces the subjective tin field of character of the story to be negative. The third transcendental signified of the Big Eye is Superego because it constantly monitors the character and makes him disturbed before the Law

PDF

___

ALTUĞ, Taylan, (2001), Dile Gelen Felsefe, İstanbul, Yapı Kredi Yayınları.
BOZKURT, Nejat (2008), Kant, İstanbul, Say Yayınları
BOWIE, Malcolm, (2007), Lacan, (çev. V. Pekel Şener), Ankara, Dost Yayınları.
ÇELEBİ, Volkan, (2009), “Dış Yakınlığın Çıkmazı ile Dışarının Sorumluluğu Arasında; Lacan ve Levinas’ta Başka”, MonoKL, İstanbul. S.6-7
DELOURMEL, Christian, (2014), “Andre Green’in Yapıtına Bir Bakış”, (çev. Nilüfer Erdem) Psikanalizde Fransa Okulu, İstanbul, Sel Yayınları.
DEMİR-ATAY, Hirven, (2009), “Bir Okuma Deneyimi Olarak Jouissance: Lacan, Aktarım ve Edebiyat”, MonoKL, İstanbul. S.6-7
DERRIDA, Jacques, (2010), Gramatoloji, (çev. İsmet Birkan), Ankara, Bilgesu Yayınları.
EAGLETON, Teryy, (2004), Edebiyat Kuramı, (çev. Tuncay Birkan), İstanbul, Metis Yayınları.
ECO, Umberto (2001), Açık Yapıt (çev: Pınar Savaş), İstanbul, Can Yayınları
EECKE, Wilfred ver, (2009), “Lacan’ın Kompleks Psikoz Kuramına Dair Kuramsal ve Teropötik Çıkarımlar”, (çev. Berkey Ersöz), MonoKL, İstanbul. S.6-7
FELMAN, Shoshana, (2009), “Jacques Lacan ve İçgörünün Serüveni, Çağdaş Kültürde Psikanaliz”,(çev. Sibel Kibar), MonoKL, İstanbul. S.6-7
FREUD, Sigmund, (2009), Haz İlkesinin Ötesinde, Ben ve İd, (çev. Ali Babaoğlu), İstanbul, Metis Yayınları.
GAGNEBİN, Murielle, (2011), Psikanalitik Bir Estetik İçin, (çev. Simla Ongan), İstanbul, Yapı Kredi Yayınları.
HEGEL, Georg Wilhelm Friddrich, (2004), Tinin Görüngübilimi, (çev. Aziz Yordamlı), İstanbul, İdea Yayınları.
HITCHCOCK, Louıse A. (2013), Kuramlar ve Kuramcılar, Çağdaş Düşüncede Antik Edebiyatı, (çev. Seda Pekşen), İstanbul, İletişim Yayınları.
İZMİR, Mutluhan, (2013), Öznenin Diyalektiği, Hegel, Sartre ve Lacan, Ankara, İmge Yayınevi.
KALTENBECK, Franz, (2009), “Gözetim ve Kötü Niyet”, (çev. H. İlksen Mavituna), MonoKL, İstanbul. S.6-7
KEARNEY, Richard, (2012), Yabancılar, Tanrılar ve Canavarlar-Ötekiliği Yorumlamak, İstanbul, Metis Yayınları.
KERN, Stephen, (2008), Nedenselliğin Kültürel Tarihi, Bilim, Cinayet Romanları ve Eüşünce Sistemleri, (çev. Emine Ayhan), İstanbul, Metis Yayınları.
KERNBERG, Otto, (2006), Sınır Durumlar ve Patolojik Narsisizm, (çev. Murat Atakay), İstanbul, Metis yayınları.
KÜÇÜKALP, Kasım (2006), Husserl, İstanbul, Say Yayınları
KOJEVA, Alexandre, (2012), Hegel Felsefesine Giriş, (çev. Selahattin Hilav), İstanbul, Yapı Kredi Yayınlar.
LACAN, Jacques, (2013), Psikanalizin Dört Temel Kavramı, (çev. Nilüfer Erdem), İstanbul Metis Yayınları.
LASS, Abraham (1995), 100 Büyük Roman, (çev. Nejat Muallimoğlu)İstanbul, MEB Yayınları.
NASİO, J. D. (2007), Jacques Lacan’ın Kuramı Üzerine Beş Ders, (çev. Özge Erşen-Murat Erşen), Ankara, İmge Kitabevi.
LUCY, Niall, (2003), Postmodern Edebiyat Kuramı, (çev. Aslıhan Aksoy), İstanbul, Sanat ve Ayrıntı Yayınlar.
SAÇLIOĞLU, Mehmet Zaman, (2002), Beş Ada, İstanbul, Türkiye İş Bankası Yayınları.
SARTRE, Jean-Paul (2009), Varlık ve Hiçlik, (çev. Turhan Ilgaz ve Gaye Çankaya Eksen), İstanbul, İthaki Yayınları.
SAUSSURE, Ferdinand de, (1998), Genel Dilbilim Dersleri, (çev. Prof. Dr. Berke Vardar), İstanbul, Multilingual Yayınları
WILLIAMS, Robert R. (2013), “Hegel’in Geist Kavramı”, (Metin Bal), Hegel, Ankara, Doğu-Batı Yayınları.
WRIGHT, Elizabeth, (2002), Lacan ve Postfeminizm, (çev. Ebru Kılıç), İstanbul, Everest Yayınları.
ZIZEK, Slavoj, (2003), Gıdıklanan Özne, Politik Öznenin Yok Merkezi, (çev. Şamil Can), Ankara, Epos Yayınları.
ZIZEK, Slavoj, (2011), İdeolojini Yüce Nesnesi, (çev. Tuncay Birkan), İstanbul, Metis Yayınları.
ZIZEK, Slavoj, (2011-a), Kırılgan Temas, (çev. Tuncay Birkan), İstanbul, Metis Yayınları.
ZIZEK, Slavoj, (2012), Yamuk Bakmak, Popüler Kültürden Jacques Lacan’a Giriş, (çev. Tuncay Birkan), İstanbul, Metis Yayınları.