Küçürek öykü, gözlemlenebilen şey'in insan ruhunda ve bilincinde içselleşen izdüşümleri sonrası yazınsallaşır. Sınırlı sayıda sözle düşünsel söylemleri aktaran küçürek öykü, insana ait değer dünyasının metinleşmesidir. Bu metinleri varoluşçu söylemle örüntüleyen Ferit Edgü, küçürek öykülerinde kendilik değerleriyle iletişime geçen insanın yaşadığı süreçlere gönderme yapar. Ferit Edgü anlatıları arasında önemli bir yere sahip olan küçürek öykü, az sayıda sözcükle toplumsal metinleşmenin bir göstergesi olan "Konuşma" adlı küçürek öykü, kendilik değerleri yok olan bir insanın tükenişini imler. Öyküde varoluşsal bir sorgulamanın eşiğinde kalan insanın trajik sürecine yer verilir. Yaşam sürecindeki sorgulamalarıyla varlık sancısı yaşayan anlatı kişisi, kendi yaralarına sıkışarak içindeki yaşatıcı özü tamamıyla yok eder ve kendilik sorunsalı yaşar. Güçlü kendilik sorunsallarıyla yaşatıcı açılımlarını kaybeden anlatı kişisi, kendilik değerlerini çürütür. Bu sorunsallarla yaşam sürecinde yaşam refleksini yitiren anlatı kişisinin yaşadığı ruhsal ve bilinçsel yıkımı gösteren küçürek öykü, kendilik değerlerini yokluğa götüren süreçlere de gönderme yapar. Öyküde iki anlatı kişisine yer verilir. Birinci anlatı kişisi, öykünün birinci öznesidir ve yaralarıyla yaşamının soğuduğunu düşünür. İkinci anlatı kişisi ise, birinci anlatı kişisinin söylemlerini belirginleştirme amaçlı öyküde yer edinen yardımcı öznedir. Birinci özne ve ikinci özne arasındaki söylemler, birinci öznenin içinde bulunduğu ruh halini imler. Çalışmanın temel izleğini veren "Konuşma" adlı küçürek öyküde, kendilik sorunsallarının girdabında yaşamı soğuyan bir insanın söylemlerine yer verilir.

The short story becomes a literary work following the projections of the things seen that become internalized in one's soul and conscious. The short story, which conveys intellectual discourses using a limited number of words, textualizes the world of values belonging to human. Patterning these texts with an existential discourse, Ferit Edgü makes areference to the processes experienced by persons who communicate with their own selfhood values. The short story, which has an important place among his narrations, textualizes social and individual speeches using a small number of words. Being one of the indicators of this textuality, the short story "Speech" implies the exhaustion of a person whose selfhood values were destroyed. In the story, the tragic process of a person who is stuck on the verge of an existential inquisition is told. Having existential pain with his/her inquiries throughout the course of life, the narrator completely destroys the lively essence and has a problematic selfhood. The narrator, who loses his/her lively initiative through strong selfhood problematics, loses his/her selfhood values as well. Demonstrating the mental and cognitive destruction that the narrator experiences, having lost his/her reflex of life through the course of life with these problematics, the story also makes a reference to the processes that lead selfhood values to destruction. There are two narrators in the story. The primary narrator is the primary subject of the story, who thinks his/her life gets cold due to his/her wounds. The secondary narrator, however, is the secondary or supporting subject who is involved in the story with the purpose of making primary narrator's discourses clear. The discourses between the primary subject and the secondary subject reflect the current mental state of the primary subject. In the short story "Speech", which constitutes the basic path of the study, is the discourse of a person whose life gets colder and colder in the vortex of selfhood problematics.