İLKOKUL 3. SINIFTA DİKKAT TOPLAMA BECERİSİNİ GELİŞTİRİCİ ETKİNLİK UYGULAMALARININ ÖĞRENCİLERİN MATEMATİK ALGISI VE BAŞARISI ÜZERİNDEKİ ETKİSİNİN İNCELENMESİ

Bu araştırma, ilkokul 3. sınıfta dikkat toplama becerisini geliştirici etkinlik uygulamalarının öğrencilerin matematik algısı ve başarısı üzerindeki etkisini incelemeyi amaçlamaktadır. Bu araştırma, nicel ve nitel araştırma yöntemlerini bir arada kullanan karma yöntemli bir araştırmadır. Araştırma 2016-2017 eğitim-öğretim yılı boyunca Diyarbakır ilinde 20 merkez ilkokulun 3. sınıflarında öğrenim gören 1198 öğrenciye Özmen (2006) tarafından geliştirilen 71 farklı dikkat toplama becerisi geliştirici etkinlikler uygulanarak gerçekleştirilmiştir. 20 merkez ilkokulun her birinde uygun örnekleme yöntemiyle belirlenen iki sınıftan biri deney, diğeri kontrol grubu olmak üzere toplamda 40 sınıf (20 deney ve 20 kontrol sınıfı) belirlenmiştir. Matematik dersinde, deney grubuna dikkat toplama becerisini geliştirici etkinliklerle destekli konu anlatılmış, kontrol grubuna ise müfredatta belirtilen program uygulanmıştır. Araştırmanın nicel verileri araştırmacı tarafından geliştirilen başarı testinden elde edilmiştir. Elde edilen veriler Spss 24.0 paket programı kullanılarak analiz edilmiş ve testin güvenirlik katsayısı Kuder- Richardson-20 (KR-20) 0.842 bulunmuştur. Araştırmanın nitel verileri ise deney grubundaki 20 öğretmene uygulanan yarı yapılandırılmış görüşme formundan elde edilmiş olup elde edilen verilerin içerik analizi yapılmıştır. Araştırma sonuçlarına göre matematik başarısı bakımından deney grubu lehine anlamlı fark oluştuğu tespit edilmiştir. Diğer bir deyişle dikkat toplama becerisini geliştirici etkinlik destekli matematik dersleri, öğrencilerin kendilerini matematikte daha yeterli hissetmelerini ve başarılı olmalarını sağlamıştır. Ayrıca cinsiyet değişkeni açısından aralarında anlamlı bir fark oluşmamıştır. Bu sonuçlara göre dikkat toplama öğrenilebilir, matematik başarısı ve algısı üzerinde olumlu etkisi olduğu söylenebilir.

THE IMPACT OF ACTIVITIES THAT DEVELOP ATTENTION SKILLS OF PRIMARY SCHOOL THIRD GRADE STUDENTS ON THEIR MATHEMATICS PERCEPTIONS AND ACHIEVEMENTS

The present study aimed to investigate the effect of the activitiesconducted in the third grade to develop attention skills of the studentson mathematical perception and achievement of elementary schoolstudents. The present study was a mixed-method research that utilizeda combination of quantitative and qualitative research methods. Thestudy was conducted with the application of 71 different activities thataimed to improve attention skills and developed by Özmen (2006) with1198 students attending 3rd grade in 20 primary schools located in thecentral Diyarbakır province during 2016-2017 academic year. A total of40 classes (20 experiment and 20 control classes) were determined ineach of these 20 central elementary schools with the conveniencesampling method. In Mathematics class, the topic was instructed withthe support of activities that aimed to develop attention skills in theexperimental group and the program specified in the curriculum wasimplemented in the control group. Quantitative data were obtained withthe achievement test developed by the researcher in the study. Theobtained data were analyzed using the SPSS 24.0 software and theKuder-Richardson-20 (KR-20) reliability coefficient in the test wasdetermined as 0.842. The qualitative data were obtained with the semi-structured interviews conducted with 20 teachers in the experimentalgroup in the study and the data were analyzed with content analysis.Based on the study findings, it was determined that there was asignificant difference between the study and control groups that favoredthe study group based on mathematics achievement. In other words,activity-supported mathematics classes that improved attention skills caused the students feel more competent in mathematics and succeedmore. There was no significant difference between the groups based ongender. In conclusion, it could be stated that attention skills could belearned, and have a positive effect on achievements and perception inmathematics.

PDF

___

Adler, A. (1996). Çocuk eğitimi. (Çev: K. Sipal). İstanbul: Cem Yayınları.
Amerikan Psikiyatri Birliği (1994). Mental bozuklukların tanısal ve sayımsal el kitabı (DSM IV). ( Çev: E. Köroglu). Ankara: Hekimler Birliği Yayını.
Aydın, A. (1999). Gelişim ve öğrenme psikolojisi. Ankara: Anı Yayıncılık.
Borchert, J. (1998). Effectıve trainings programme zur erhöhung schulischer aufmerksamkeit. Ein überblick für lehrkrafte in (sonder) schulen. Sonderpaedagogischer Kongress in Hannover. www.vds-bundesverband.de/material/ kongress 98/borchert.htm.
Cammann, R. & Spiel. G. (1991). Neurophysiologische grundlagen von aufmerksamkeits –und konzentrtionsleistungen. In. H. Barchmann, W. Kinze & N. Roth (Eds.). Aufmerksamkeit und konzentration im kindesalter: interdisziplinaere aspekt. (ss:11-26). Berlin: Verlag Gessundheit.
Creswell, J. W. & Garrett, A. L. (2008). The “movement” of mixed methods research and the role of educators. South African Journal of Education, 28(3), 321–333.
Ekiz, D. (2009). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. (2. Baskı). Ankara: Anı Yayıncılık.
Ettrich, C. (1998). Konzentratıons-training-programm für kinder; III: 3. Und 4. Schulklasse. Göttingen: Vandenhoeck & Ruprecht.
Helmeke, A. & Renki, A. (1993). Unaufmerksamkeit in grundschulklassen. Problem der klasse oder der lehrers? Zeitschrift für Entwicklungspsychologie und Paedagogische Psychologie, 25,185-205.
Johnson, R. B. & Christensen, L. (2004). Educational research: quantitative, qualitative, and mixed approaches (2nd ed.). NeedhamHeights, MA: Allyn ve Bacon.
Martin, M. & Waltman-Greenwood, C. (2000). Çocuğunuzun okulla ilgili sorunlarını çözebilirsiniz. ( Çev. F.Z.Dağıdır). İstanbul: Sistem Yayınları.
Nickel, H. (1991). Die entwicklung von aufmerksamkeit und konzentratıon aus ökollogisch- systemiscner perspektive. In . H. Barchmann, W. Kinze & N. Roth (Eds.). Aufmerksamkeit und konzentration im kindesalter: interdisziplinaere aspekt. (ss. 64-71) Berlin: Verlag Gesundheit.
Ott, E. (1994). Das konzentration spogramm. Konzentrationsschwaeche-überwinden-denkvermöqen steigen. Hamburg: Rowohlt Taschenbuch Verlag.
Özdoğan, B. (2001) . Altı-oniki yaşlarındaki çocukların eğitimi ve okul başarıları. Eğitim ve Bilim, 26, 3-7.
Özdoğan, B. (2004). Çocuk ve oyun: Çocuğa oyunla yardım. Ankara: Anı yayıncılık.
Özmen, S. K. (2011). Dikkat toplama becerisini geliştirici etkinlikler. Ankara: Anı yayıncılık.
Punch, K. F. (2005). Introduction to social research: Quantitative and qualitative approaches. London: aSage.
Rapp, G. (1982). Aufimerksamkeit und konzentrtion: Erklaerungsmodelle- störungen-handlun sömöglichkeiten. Klinkhard: Bad Heilbrunn/Obb.
Roth, N. & Schlottke, P. F. (1991). Psychophysiologische aspekle der aufmerksamkeit und ihrer störungen. In. H. Barchmann, W. Kinze & N. Roth (Eds.). Aufmerksamkeit und konzentration im kindesalter: interdisziplinaere aspekt. (ss: 27-39) Berlin: Verlag Gesundheit.
Scharf, G. (1993). Kindern helfen, sich besser zu konzentrieren. Grundschulunterricht, 40, 19-22.
Selçuk, Z. (2001). Dikkat eksikliği ve hiperaktif çocuklar. Ankara: Pegem Yayınları.
Sürücü, Ö. (2003). Dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu. Anne- baba-öğretmen el kitabı. İsatanbul: Ya-Pa Yayın.
Türnüklü, A. (2001). Eğitim bilim alanında aynı araştırma sorusunu yanıtlamak için farklı araştırma tekniklerinin birlikte kullanılması. Eğitim ve Bilim, 26 (120).
Uluğ, F. (2001). Okulda başarı, etkili öğrenme ve ders çalışma yöntemleri. İstanbul: Remzi yayınları.
Wagner, I. (1991).Möglichkeiten der förderung. In. H. Barchmann, W. Kinze & N. Roth (Eds.). Aufmerksamkeit und konzentration im kindesalter: interdisziplinaere aspekt. (ss: 184-197). Berlin: Verlag Gesundheit.
Yavuzer, H. (2003). Okul çağı çocuğu. İstanbul: Remzi Yayın Evi.
Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2008). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. (7. Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Yazgan, Y. (2002). Hiperaktif çocuk okulda. İstanbul: Evrim Yayınları.