KADİR KARATEKİN, ÖMER FARUK SÖNMEZ, ZAFER KUŞ

İLKÖĞRETİM ÖĞRENCİLERİNİN İLETİŞİM BECERİLERİNİN ÇEŞİTLİ DEĞİŞKENLER AÇISINDAN İNCELENMESİ

İnsan sosyal hayat içinde varlığını etkili bir şekilde devam ettirebilmesi için bir takım sosyal becerilere sahip olması gerekmektedir. Bu sosyal becerilerden birisi de iletişim becerisidir. Daha küçük yaşlardan itibaren verilecek beceri eğitimi ile öğrencilerimize iletişim becerileri kazandırarak içinde yaşadığı toplumda mutlu, üretken ve etkili bir insan olmasını sağlayabiliriz. Bunun için öğrencilerimizin iletişim becerileri üzerinde etkili olabilecek faktörlerin bilinmesi önem arz etmektedir. Bu araştırmanın amacı da ilköğretim öğrencilerinin iletişim becerileri üzerinde etkili olan faktörleri ortaya koymaktır. Bu amaç doğrultusunda Ersanlı ve Balcı (1998) tarafından geliştirilen "İletişim Becerileri Envanteri" Ankara ve Kırşehir'de bulunan iki ilköğretim okulunun 6., 7. ve 8. sınıflarında öğrenim gören 373 öğrenciye uygulanmıştır.programı kullanılarak yapılmıştır. Verilerin analizinde; betimsel istatistik, ilişkisiz örneklemler için t-testi, tek yönlü varyans analizi (ANOVA) kullanılmıştır. Araştırma sonucunda ilköğretim öğrencilerinin iletişim becerileri üzerinde öğrencilerin yaşadıkları ilin, cinsiyetin, okul öncesi eğitimin, anne-baba eğitim durumunun ve sınıf düzeyinin etkili olduğu görülmüştür. Ayrıca öğrencilerin, Türkçe dersinden aldıkları not, okudukları kitap sayısı, günlük kitap okuma süreleri arttıkça iletişim becerileri artarken günlük televizyon izleme ve bilgisayar kullanma süreleri arttıkça iletişim becerileri azalmaktadır. Bu sonuçlar doğrultusunda öğretmenlerin derslerdeöğrencilerin kendilerini daha iyi ifade edebilecekleri ortamları oluşturmaları, öğrencilerin daha fazla kitap okuması için teşvik edilmesi, çocukların okul öncesi eğitime mümkün olduğunca erken başlatılması ve ebeveynlerin çocuklarının TV ve bilgisayar başında çok fazla zaman geçirmelerine izin verilmemeleri önerilmiştir

INVESTIGATION OF PRIMARY SCHOOL STUDENTS "COMMUNICATION SKILLS ACCORDING TO SEVERAL VARIABLES

People need to have some social skills to maintain their existence in social life efficiently. One of those social skills is communication skill. With the skill training given at early ages, we can provide our students to be happier, more productive and efficient in the society they live in making them become skillful. For this reason, to know the factors that can be efficient upon our students’ communication skills have become more of an issue. The purpose of this study is to reveal the factors that are efficient upon elementary school students’ communication skills. In accordance with this purpose, Communication Skills Inventory developed by Ersanli and Balci (1998) was performed to 373 students studying at 6th, 7th and 8th class of two elementary schools in Ankara and Kirsehir provinces. Data analysis was performed using SPSS 15 statistical software. Analysis of the data, descriptive statistics, t-test for unrelated samples one-way analsis of variance (ANOVA)was used. AAt the end of the study, it has been conferred that the city where students live in, gender, pre-school education, parents’ educational background and class level are all efficient upon elementary school students’ communication skills. Moreover, whereas students’ communication skills upgrade as the mark they took from Turkish lesson, the number of books they read, daily reading time increases, their communication skills downgrade as their daily television watching and using computer period increases. For such purposes; teachers should create learning environments where students can express themselves better in lessons., encourage students to read more books , children's pre-school education should start as early as it may possible and it is proposed to the families not to allow children spending much time on TV and computer

PDF

___

AKYÜZ, Y. (1978). Türkiye'de Öğretmenlerin Toplumsal DeğiĢmedeki Etkileri, Ankara: Doğan Basımevi.

ATA, B. (2011). Sosyal Bilgiler Öğretim Programı, (Edt: Cemil Öztürk), Sosyal Bilgiler Öğretimi Demokratik VatandaĢlık Eğitimi, Ankara: Pegem Akademi.

ARLI, M. ve NAZĠK, M. H. (2001). Bilimsel AraĢtırmaya GiriĢ, Ankara: Gazi Kitabevi.

AYDIN, A. (2010). YaĢadığımız Dünya (Psikoloji, Sosyoloji, Siyaset Bilim ve Felsefe Üzerine Denemeler), Ankara: Pegem Akademi.

BACANLI, H. (2008) Sosyal Beceri Eğitimi, Ankara: Asal Yayınları.

BOLAT, S. (1996) “Eğitim Öğretimde iletiĢim: Hacettepe Eğitim Fakültesi Uygulaması” Hacettepe Eğitim Fakültesi Dergisi, 12, 75-78.

COHEN, L., Manion, L. ve MORRISON, K. (2000). Research Methods in Education. London: Routledge/Falmer, Taylor ve Francis Group.

ÇĠLENTĠ, K. (1978). Eğitim Teknolojisi ve Eğitim Araçları Merkezleri, Ankara.

ÇĠLENTĠ, K. (1988). Eğitim Teknolojisi ve Öğretim, Ankara: Yargıcı Matbaası.

ÇUBUKÇU, Z. ve GÜLTEKĠN, M. (2006). Ġlköğretimde Öğrencilere Kazandırılması Gereken Sosyal Beceriler bilig, Bahar, 37, 155-174.

ERGÜN, M. (2009). Eğitim Felsefesi, Ankara: Pegem Akademi,

ERSANLI, K. ve BALCI, S. (1998), ĠletiĢim Becerileri Envanterinin GeliĢtirilmesi. Geçerlik ve Güvenirlik ÇalıĢması”, Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, Eylül, 10 (2), s.7- 12.

GÖMLEKSĠZ, M.N. ve KAN, A.Ü. (2007). Yeni Sosyal Bilgiler Dersi Öğretim Programının AraĢtırma, ĠletiĢim ve Türkçeyi Doğru, Etkili ve Güzel Kullanma Becerilerini Kazandırmadaki Etkililik Düzeyine ĠliĢkin Öğrenci GörüĢleri (Diyarbakır Ġli Örneği), Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 17 (2), 135-162.

ĠEC (1998). ĠEC Reference Manual For Health Programme Managers. Zimbabwe National Family Planing Council, (http://www.dorluk.de/hp/iec_manual.pdf), EriĢim Tarihi: 03.05.2012.

KARASAR, N. (1999). Bilimsel AraĢtırma Yöntemi, Ankara: Nobel Yayınları.

MCMILLAN, J. H. (2000). Educational Research Fundamentals for the Consumer. USA: Longman.

MEB. (2005) Ġlköğretim Sosyal Bilgiler dersi 6-7. Sınıflar Öğretim Programı ve Kılavuzu, Ankara.

ÖZKILIÇ, R. (2009). ĠletiĢim, (Edt: Mustafa SarıtaĢ), Öğretim Teknolojileri ve Materyal Tasarımı,, Ankara: A Pegem Akademi.

SENEMOĞLU, N. (2009). GeliĢim Öğrenme ve Öğretim Kuramdan Uygulamaya, Ankara: Pegem Akademi.

TEKĠN, H. (1980). Okuduğunu Anlama Gücü ile Yazılı Anlatım Becerisi GeliĢtirme Yönünden Okullarımızdaki Türkçe Öğretimi, Ankara: Mars Matbaası.

TOLAN, B. (1978). Toplum Bilimlerine GiriĢ, Ankara: Kalite Matbaası.

YEġĠLTAġ, E. (2009). II. Dünya SavaĢı Sonrasında Dünya'da Bilim, Teknoloji ve Sosyal DeğiĢme, (Edt: Bahri Ata), Bilim Teknoloji.