İlköğretim ikinci kademede dil bilgisi konularının öğretimine ilişkin Türkçe öğretmenlerinin görüşlerinin incelenmesi

Bir dili öğrenmek demek o dildeki sözcükleri öğrenip bunları yan yana dizip söylemek anlamına gelmemektedir. O sözcüklerin anlamını, yapısını, türünü öğrenmeden sözcükler cümle içinde doğru ve anlamlı olacak şekilde kullanılamamaktadır. Bu noktada da devreye dil bilgisi öğretimi girmektedir. Türkçe öğretimi için de aynı şeyi söylemek mümkündür. Türkçe öğrenmek isteyen bir kişi Türkçenin dil bilgisi özelliklerini öğrenmeden Türkçeyi doğru ve etkili bir biçimde kullanamamaktadır. Konuştuğu dilin dil bilgisi kurallarını iyi bilen bir insan, karşısındakinin söylediklerini doğru bir şekilde anlayabilmekte, karşısındakine söylemek istediklerini düzgün bir biçimde ifade edebilmekte, okuduklarını doğru anlayabilmekte ve yazarken de yine doğru ve düzgün bir biçimde yazıp kendini ifade edebilmektedir. Bu çalışmada ilköğretim ikinci kademedeki öğrencilerin dil bilgisi konularını anlama düzeyleri araştırılmış ve bu amaçla ilköğretim okullarındaki öğretmenlere ölçek formları uygulanmıştır. Araştırma sonucunda Türkçe öğretmenlerinin dil bilgisi konularının öğretilmesi konusunda olumsuz görüşe sahip oldukları, öğretmenlerin kıdemlerine göre dil bilgisi konularının öğretimine ilişkin görüşleri arasında anlamlı fark bulunmadığı, cinsiyetlerine göre dil bilgisi konularının öğretimine ilişkin görüşleri arasında anlamlı fark bulunmadığı, öğretmenlerin mezun oldukları bölüme göre dil bilgisi konularının öğretimine ilişkin görüşleri arasında anlamlı fark bulunmadığı ve görev yaptıkları okula göre dil bilgisi konularının öğretimine ilişkin görüşleri arasında anlamlı fark bulunmadığı sonucuna ulaşılmıştır.

The Views of Turkish Teachers on Teaching grammar subjects in second primary education

To learn a language doesn‟t mean to learn the words of that language and tell them in sequential order. Without learning the meanings, structures and types of the words, they cannot be used properly and in a meaningful way in a sentence. Therefore, grammar teaching becomes vital in that condition. It is possible to claim the same understanding for Turkish language teaching. A person who wants to learn Turkish cannot use it properly and effectively without learning its grammar structures. A person, who knows the grammar of the language can understand better the spoken person, can explain better what he wants from him, can understand better what he reads and also while writing he can enunciate himself clearly and better. So grammar teaching is an indispensable resource for teaching a language. In this study, levels of second primary education students towards understanding the grammar subjects were searched and a scale was applied to teachers who studied in primary schools, therefore. As a result of the study, it has been found that Turkish teachers have negative opinion about teaching of grammatical rules, there is no significant difference between opinions about teaching of grammatical rules according to the seniority of teachers, genders, departments that teachers graduated and the school that they work.

PDF

___

ALTAS Sümeyye (2009). Türkçe Dil Bilgisi Öğretiminin Tarihi ve İçerik Odaklı Dil Bilgisi Öğretimi ile Görev Odaklı Dil Bilgisi Öğretiminin Uygulamalı Karşılaştırılması. Konya: Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
BÜYÜKÖZTÜRK Şener (2002). Sosyal Bilimler İçin Veri Analiz El Kitabı. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
ÇOTUKSÖKEN Yusuf, (2004). Uygulamalı Türk Dili. İstanbul: Papatya Yayıncılık.
DEMİREL Özcan vd (2003). Öğretim Teknolojileri ve Materyal Geliştirme. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
DİLAÇAR Agop, (1971). “Gramer: Tanımı, Adı, Kapsamı, Türleri, Yöntemi, Eğitimdeki Yeri ve Tarihçesi”, TDAY-Belleten, Sayı. 83.
ERDEM İlhan (2007). İlköğretim II. Kademede Dil Bilgisi Öğretiminin Sorunları Üzerine Bir Araştırma, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Yayımlanmamış Doktora Tezi, Ankara.
ERGİN Muharrem (1998). Türk Dil Bilgisi. İstanbul: Bayrak Basım, Yayım, Dağıtım.
GÖĞÜŞ Beşir (1978). Orta Dereceli Okullarda Türkçe ve Yazın Eğitimi. Ankara: Kadıoğlu Matbaası.
JEONG Jinchul (2004). Analysis Of The Factors And The Roles Of Hrd In Organizational Learning Styles As Identified By Key Informants At Selected Corporations In The Republic Of Korea. Major Subject: Educational, Texas A&M University, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Amerika.
KAHRAMANOĞLU Sevilay (2000). İlköğretim Okulları Türkçe Programının Alt ve Üst Sosyo-Ekonomik Düzeydeki Ailelerin Çocuklarının Öğrenim Gördüğü Okulların 5. Sınıflardaki Dilbilgisi Konularına Ait Hedef Davranışların Gerçekleşme Düzeyi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Bolu.
KARADÜZ Adnan (2007). İlköğretimde Türkçe Öğretimi (Dil Bilgisi Öğretimi). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
KARASAR Niyazi (1999). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
KAYGUSUZ Tuba (2006). İlköğretim İkinci Kademede Türkçe Dil Bilgisi Öğretimi Üzerine Bir Araştırma, Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Bolu.
KOÇ S. ve MÜFTÜOĞLU G. Dil Bilgisi Öğretimi, www.aof.anadolu.edu.tr , (SGT: 25.11.2010).
MAHİROĞLU Ahmet ve YILMAZ Zeynep (2004). “Dil Bilgisi Öğretiminde Yeni Geliştirilen Öğretim Materyallerinin Öğrencilerin Öğrenme Düzeyine Etkililiği” Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, Cilt.2, Sayı 1.
SAĞIR Mukim (2002). “İlköğretim Okullarında Dil Bilgisi Öğretimi,” Türk Dili Dergisi, s.601.
SEVER Sedat (2000). Türkçe Öğretimi ve Tam Öğrenme. Ankara: Anı Yayıncılık.
ŞENGÜL Bilge (2006). 1981-2001 Yılları Arasında ÖSS ve ÖYS’de Çıkmış Türkçe Sorularının Dil Bilgisi Açısından İncelenmesi, Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İzmir.
TDK (2005) Türk Dil Kurumu Türkçe Sözlük (10. Baskı). Türk Dil Kurumu, Ankara .
TEZBAŞARAN A. Ata (1997). Likert Tipi Ölçek Geliştirme Kılavuzu (İkinci Baskı). Türk Psikologlar Derneği Yayınları, Ankara.
YANGIN Banu (1999). İlköğretimde Türkçe Öğretimi. Ankara: MEB Yayınları.
YURDUGÜL Halil (2005). Ölçek Geliştirme Çalışmalarında Kapsam Geçerliği İçin Kapsam Geçerlik İndekslerinin Kullanılması, XIV. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi, 28-30 Eylül 2005, Denizli.