Geç Modern Zamanda Parrhesia ve Kahramanlık Üzerine Bir Değerlendirme

Günümüzün hızlanım dünyasında anlamlar ve yaşam tarzları arasındaki çizgi gittikçe daha dabulanıklaşmıştır. Sınırlar, değerler birçok alanda, gün geçtikçe daha çok silinmektedir. Birey artık kendi olmacesaretini de yitirerek yalnızca ‘an’ı deneyimlemektedir. Teknoloji elbette bu değer yitimini katalize etmektedirve gittikçe daha az sorgulayan otomat bireylerin varlığı daha çok hissedilmektedir. Bu homojen çoğullaşmadaözgül kütle gittikçe azalarak, değer üreten büyük gölgeler, yeryüzünden çekilerek yerini bu son zamanın “soninsan”ına bırakmaktadır. Günümüzde birçok değerin yanı sıra bilhassa sözün ve onu söyleme cesaretinin deyitimine şahit olunmaktadır. Doğruyu söylemek, açık sözlü olmak mantıksal kapılardan artık kolaylıklageçememekte, bu da güvenin ve hakikatin toplumsal yıkılışına sebep olabilmektedir. Bu bağlamda günümüzdehakikati açık sözlülükle söylemek artık daha nadir görülmektedir. Kitlesel güvensizliğin artık bir norm olması,dostlukları ve ilişkileri deforme etmektedir. Hakikatin ifşa edil(e)memesi insanın, anlamının gün geçtikçe dahaçok kaybolmasına sebep olmaktadır. Karakter aşınmasına sebep olan bu decadence durum tarihsel olarakinsanın yitimine direnen muhkem kalelerin de erozyonuna sebep olmaktadır. Zira toplum belirli sözleşmelerletahkim edilmiştir. Bu sözleşmelerin temelinde güven duygusu ve özgürlük yatmaktadır. Bilindiği üzereözgürlük Kant’ta aklın kategorilerinden biridir. Bu minvalden bakılırsa parrhesia’nın yokluğu, teorik açıdanaklın ilerleyişinin de sekteye uğratılmasıdır. Bu açıdan çalışmada, eski bir soyluluk olan parrhesia kavramı,insanın kendi hatasından dolayı düşmüş olduğu bunalımdan, çökkünlükten kurtulması için bir umut olarakdüşünülmüştür. Zira insan yalnızca, durgun suda olduğu gibi, berrak sözlerde kendini ve dahi ötekini görebilir.Bu çalışma, günümüz geç modern insan topolojisi göz önünde tutularak, parrhesia’yı etik insanın varoluşuaçısından değerlendirmektedir. Bu açıdan çalışma Nietzsche’nin üstinsan, amorfati, cesaret, dostlukterminolojisini kullanarak, Foucault’nun çeşitli kitaplarında defaatle zikredilen parrhesia kavramını berabertartışmayı amaçlamaktadır.

An Evaluation on Parrhesia and Heroism in the Late Modern Time

In today's acceleration world, the line between meanings and lifestyles has increasingly become blurred. The borders and values are gradually disappearing in many areas. The individual now loses his courage to be himself and only experience the ‘moment’. The technology, of course, catalyzes this loss of value, and we mostly feel the presence of vending individuals who have questioned less day by day. Considering this homogenous multiplication, the specific mass gradually decreases and the large shadows that produce value are drawn from the earth and gives way to the “last man” of this last time. We witness to the absence of many values, and especially the word and the courage to say it. Telling the truth and speaking fair can no longer go through logical doors, and this can lead to social destruction of trust and truth. Telling the truth forthrightly is more rarely seen today. The fact that the mass distrust is now a norm deforms the friendships and relationships. Failure or disclosure of the truth causes the human to lose the meaning as the days goes on. This decadence which causes the corrosion of character also leads to the erosion of the strong fortresses that have historically resisted against human loss since the society has been arbitrated by certain contracts. The feeling of trust and freedom lies at the heart of these contracts. As it is known, the freedom is one of the categories of understanding of Kant. From this aspect, the absence of parrhesia means theoretically interrupting the progression of reason as well. In this respect, the concept of parrhesia which is old nobility has been considered as a hope for getting rid of the depression, collapse due to the human’s own mistake. The human can only see himself and even the others in clear words, as in still water. The aim of this study is to evaluate parrhesia in terms of the existence of an ethical human being, considering today's late modern human topology. From this point, the study aims to discuss the concept of parrhesia which has been repeatedly mentioned in various books of Foucault by using the terminology of Nietzsche's overman, amorfati, courage and friendship.

___

  • Arğın, E. (2018). İnternet Reklamlarına Karşı Tutumun Belirleyicileri: Otomobil Reklamları Örneği. International Journal of Social Science, 1(1), 147-165.
  • Baudrillard, J. (2004). Tam Ekran (B. Gülmez, Çev.; 3. bs). Yapı Kredi Yayınları.
  • Bauman, Z. (2000). Postmodernlik ve Hoşnutsuzlukları (İ. Türkmen, Çev.). Ayrıntı Yayınları.
  • Bauman, Z. (2011a). Postmodern Etik (A. Türker, Çev.; 3. bs). Ayrıntı Yayınları.
  • Bauman, Z. (2011b). Yaşam Sanatı (A. Sarı, Çev.; 1. bs). Versus Kitap.
  • Botton, A. D. (2019). Felsefenin Tesellisi (B. T. Altuğ, Çev.; 17. bs). Sel Yayıncılık.
  • Braidotti, R. (2015). İnsan Sonrası (Ö. Karakaş, Çev.). Kolektif Kitap. Calinescu, M. (2013). Modernliğin Beş Yüzü Modernizm Avangard Dekadans Kitsch Postmodernizm (S. Gürses, Çev.; 3. bs). Küre Yayınları.
  • Campbell, J. (2010). Kahramanın Sonsuz Yolculuğu (S. Gürses, Çev.; 2. bs). Kabalcı Yayınları.
  • Cevizci, A. (1999). Felsefe Sözlüğü (3. bs). Paradigma Yayınları.
  • Clastres, P. (1992). Vahşi Savaşçının Mutsuzluğu (M. Sert & A. Türker, Çev.). Ayrıntı Yayınları.
  • Connerton, P. (1999). Toplumlar Nasıl Anımsar? (A. (Alaeddin) Şenel, Çev.; 3. bs). Ayrıntı Yayınları.
  • Deleuze, G., & Guattari, F. (1990). Kapitalizm Ve Şizofreni 1 Göçebebilimi İncelemesi/Savaş Makinası (A. Akay, Çev.; 1. bs). Bağlam Yayıncılık.
  • Dijk, J. van. (2018). Ağ Toplumu (Ö. Sakin, Çev.; 3. bs). Kafka Kitap.
  • Dyrberg, T. B. (2014). Foucault on the Politics of Parrhesia. Palgrave Macmillan.
  • Ellul, J. (2012). Sözün Düşüşü (H. Arslan, Çev.; 3. bs). Paradigma Yayınları.
  • Flew, A. (2011). Yanılmışım Tanrı varmış (H. Kaya & Z. Ertan, Çev.; 4. bsk). Profil Yayıncılık.
  • Foucault, M. (2014). Doğruyu Söylemek (K. Eksen, Çev.; 7. bs). Ayrıntı Yayınları.
  • Foucault, M. (2015). Öznenin yorumbilgisi (F. Keskin, Çev.; 1. bsk). İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
  • Göksel, N. (2018). Postmodern Bir Kültürde Parrhesia Mümkün mü? Sosyalbilimler. https://www.sosyalbilimler.org/postmodern-bir-kulturde-parrhesia-mumkun-mu/
  • Han, B.-C. (2015). Şeffaflık Toplumu (H. Barışcan, Çev.; 2. bs). Metis Yayınları.
  • Han, B.-C. (2017). Yorgunluk Toplumu (3. bs). Açılım Kitap.
  • Han, B.-C. (2019). Psikopolitika Neoliberalizm ve Yeni İktidar Teknikleri (H. Barışcan, Çev.; 1. bs). Metis Yayınları.
  • Herakleitos. (2003). Kırık Taşlar (E. Alova & B. Pirhasan, Çev.; 1. bs). Bordo Siyah. Janouch, G. (1966). Kafka ile Konuşmalar (A. T. Oflazoğlu, Çev.; 1. bs). Bilgi Yayınevi.
  • Jaspers, K. (2008). Nietzsche (M. Batmankaya, Çev.). Alkım Yayınevi. Kleist, H. von, Chamisso, A. von, & Hoffmann, E. T. A. (2017). Üç Romantik Hikaye (S. Ali, Çev.; 2. bs). Yapı Kredi Yayınları.
  • Köse, H. (2015). Toplu Yanılsamaların Gücü Ya Da Hans Chrıstian Andersen’in Kral Çıplak İsimli Masalında Bazı Eleştirel Motifler Üzerine. İçinde H. Köse (Ed.), Skolastik Fantazya. Ayrıntı Yayınları.
  • Levinas, E. (2012). Özgürlük ve Buyruk. İçinde D. Önder (Ed.), & H. Özyel (Çev.), Levinas (ss. 281-294). Say Yayınları.
  • Luxon, N. (2014). Michel Foucault’nun Son Derslerinde Açık Sözlülük, Risk ve Güven (E. Ünal, Çev.). Cogito, 70-71, 179-211.
  • Mahfuz, N. (2019). Cebelavi Sokağı’nın Çocukları (L. T. Basmacı, Çev.; 10. bs). Kırmızı Kedi Yayınevi.
  • Nietzsche, F. (2011). Ahlakın Soykütüğü Bir Polemik (Z. Alangoya, Çev.; 1. bs). Kabalcı Yayınları.
  • Nietzsche, F. (2014a). Tan Kızıllığı (H. Salihoğlu & Ü. Özdağ, Çev.; 5. bs). İmge Yayınevi.
  • Nietzsche, F. (2014b). Böyle Buyurdu Zerdüşt (A. T. Oflazoğlu, Çev.; 2. bs). İz Yayıncılık.
  • Nietzsche, F. (2015). İyinin ve Kötünün Ötesinde (A. İnam, Çev.; 9. bs). Say Yayınları. Platon. (2014). Sokrates’in Savunması (F. Akderin, Çev.; 4. bsk). Say Yayınları.
  • Rigel, N. (2001). Rüya Körleşmesi. Der Yayınları.
  • Schure, E. (2010). Büyük İnisiyeler (Y. Keskin, Çev.; 2. bs). Ruh ve Madde Yayınları.
  • Sennett, R. (2008). Ten ve Taş (T. Birkan, Çev.; 3. bs). Metis Yayınları.
  • Simpson, Z. (2012). The Truths We Tell Ourselves: Foucault on Parrhesia. Foucault Studies, 99- 115. https://doi.org/10.22439/fs.v0i13.3461
  • Virilio, P. (2003). Enformasyon Bombası (K. Şahin, Çev.; 2. bs). Metis Yayınları.
  • Yağbasan, M. (2007). Film Okumalarında Alımlama Estetiği Bir Filmi Yeniden Okumak. Galatasaray Üniversitesi İletişim Dergisi, 6(6), 201-221.
  • Zemeckis, R. (2000). Yeni Hayat. http://www.imdb.com/title/tt0162222/