19593

DISCLOSING AN AUTHENTIC CULTURE FOR TOURISTS’ DISCOVERY: THE TAHTACI TURKMENS

Bu çalışma, Tahtacı Türkmen kültürünü özgünlüğünü korumuş bir etnik toplum kültürü olarak turizm perspektifi ile değerlendirmeyi amaçlamaktadır. Dünya üzerindeki özgün ve yerel toplumların sahip olduğu somut ve somut olmayan kültürel değerlerin turizm potansiyellerinin belirlenmesi ve sürdürülebilir kılınarak turizme sunulması UNESCO, Dünya Turizm Örgütü (UNWTO) vb., uluslararası örgütlerin de gündemini meşgul etmektedir. Dünyada ve ülkemizde kültürel mirasın korunmasına yönelik olarak yapılmakta olan bu tür çalışmalar, somut ve somut olmayan kültürel değerlerin sürdürülebilirlik yaklaşımıyla ele alınması gereğini ortaya koymaktadır. Böylelikle toplumların sahip olduğu özgün kültürel birikimlerin gelecek kuşaklara sağlık bir şekilde aktarılabilmesi de amaçlanmaktadır. Yapılan araştırma temelde "Tahtacı Türkmen kültürünün korunması ve sürdürülebilir kılınması ve bir turistik ürün olarak turizme sunulması gereken unsurları nelerdir?" sorusu üzerinden şekillenmektedir. Bu amaçla, Çanakkale merkezine bağlı bulunan Türkmen köylerine yönelik görüşme ve gözlem teknikleri bir arada kullanılmıştır. Elde edilen veriler ışığında SWOT analizi yapılarak özgün Türkmen kültürünün sürdürülebilirlik açısından sahip olduğu avantajlar ve dezavantajlar ile maruz kalabileceği fırsat ve tehditler belirlenmeye çalışılmıştır. Elde edilen veriler, Çanakkale'de bulunan Tahtacı Türkmen kültürünün ve yaşam tarzının sürdürülebilir bir turistik ürün olarak korunmasının ve sürdürülebilir kılınmasının önemini ortaya koymuştur. Yapılan araştırma, Tahtacı Türkmen kültürünü sürdürülebilir bir turizm ürünü olarak uluslararası boyutta ele alması açısından önemli veriler sunmaktadır. Herhangi bir toplumun kültürel mirası tüm dünya toplumlarının da bir değeri olarak kabul edilmektedir.

ÖZGÜN BİR KÜLTÜRÜN TURİSTLERİN KEŞFİNE SUNULMASI: TAHTACI TÜRKMENLERİ

This paper aims to clarify and make visible of the Tahtaci Turkmen culture as an ethnic group culture through tourism perspective. Since the current agenda of international organizations such as UNESCO, UNWTO etc, is to value tangible and intangible assets of ethnic and indigenous people around the world, tourism potentials held by these people opportunity to them to participate as a tourism supplier. Thus, their cultural know-how can be kept and survived for the next generations. The central question of the study raised on is; how can the Tahtaci Turkmen culture been protected as a tourism product in sustainable tourism? For this purpose, in-depth interview and observation techniques were used on Tahtaci Turkmen villages of Çanakkale, Turkey. Also a SWOT analysis was conducted according to the findings of the interviews, observations and literature review. According to the results of the analyses, protecting and developing social and cultural identity of the Tahtaci Turkmen culture can be feasible in sustainability perspective. The value of this study is one of the prior researches on the Tahtaci Turkmen culture in international perspective for tourism, heritage and protection. It is widely accepted that any cultural heritage of a group is also the value of the people in the world.

PDF

___

ADAMS, M. K. (1997). Touting Touristic Primadonas: On Tourism, Ethnic Negotiation and National Integration in Sulawesi Indonesia." In Michel Picard and Robert Wood (eds) Tourism, Ethnicity and the State in Asia and the Pacific. Honolulu: University of Hawaii Press. Pp. 155-177.
AKİPEK, S. (2001). Dünya Kültürel ve Doğal Mirasının Korunmasına Dair Sözleşme‟nin Değerlendirilmesi, Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, cilt 50, sayı 4, s 13-40.
ARANSON, L. (1994). Sustainable Tourism Systems: The Example of Sustainable Rural Tourism in Sweeden, Journal of Sustainable Tourism, Vol:2, Issue: 1+2, London.
AVCIKURT, C. (2003). Turizm Sosyolojisi: Turist, Yerel Halk Etkileşimi. Detay Yayıncılık. I. Baskı, Ankara.
BAŞ, T., Akturan, U. (2008). Nitel Araştırma Yöntemleri; NVivo 7.0 ile Nitel Veri Analizi, Seçkin Yayıncılık, 1. Basım, Ankara.
BERRY,S. Y. R. (1999). Collecting Data by In-Depth Interviewing. British Educational Research Association Annual Conference, Brington, September 2-5.
BIANCHI, V. R. (2004). Tourism Restructuring and the Politics of Sustainability: A Critical View From the European Periphery (The Canary Islands). Journal of Sustainable Tourism, Vol. 12, No. 6.
CHHABRA, D., Healy, R., & Sills, E. (2003). Staged authenticity and heritage tourism. Annals of Tourism Research, 30, 702–719.
CHHABRA, D. (2008). Positioning museums on an authenticity continuum. Annals of Tourism Research, 35(2), 427–447.
CHHABRA, D. (2010). Back to the past: a sub-segment of Generation Y‟s perceptions of authenticity, Journal of Sustainable Tourism, vol. 18, no. 6, pp-793-809.
CLARK, J. (1997). A Framework of Approaches to Sustainable Tourism, Journal of Sustainable Tourism, Vol. 5, No. 3.
CRANO, W. D. (2002). Principles and Methods of Social Research. Lawrence Erlbaum Associates, USA.
COHEN, E. (2002) Authenticity, equity and sustainability in tourism. Journal of Sustainable Tourism, 10 (4), 267–76.
CUCCIA, T., and Cellini, R. (2007). Is Cultural Heritage Really Important For Tourists? A Contingent Rating Study, Applied Economics, v. 39, pp. 261-271.
ÇAVUŞGİL, B. (2008). Çanakkale‟deki Türkmen Köylerinin Somut Olmayan Kültürel Miras Unsurlarının Turizm Açısından Değerlendirilmesi, Çanakkale Merkezi Değerleri Sempozyumu, 25-26 Ağustos, Çanakkale.
DANİELA, I. Michaela, B.C., Ionel, M. (2008). The consumption of Culture through Tourism in Timisoara, Management & Marketing, vol. 4, p. 923-929.
DOĞAN, H. Z. (2004). Turizmin Sosyo-Kültürel temelleri, Detay yayıncılık, 2. Baskı, Ankara.
DOORNE, S., Ateljevic, I., Bai, Z. (2003).Renpresenting Identities through Tourism: Encounters of Ethnic Minorities in Dali, Yunnan Province, People‟s Republic of China, International Journal of Tourism Research, vol. 5, no. 1, pp. 1-11.
DUCROS, H.,Bauer T., Lo C., Rui S. (2005). CulturalHeritageAssets in China as SustainableTourismProducts: Case Studies of theHutongsandtheHuanghuaSection of the Great Wall. Journal of SustainableTourism, Vol. 13, No. 2.
DURAN, E. (2010). Sürdürülebilir Turizm Kapsamında Toplumsal ve Kültürel Kimliğin Korunması: Gökçeada Örneği, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
DURAN, E., (2010a), Maintenance of Social and Cultural Identity in Sustainable Tourism: Sustainable Tourism Tree Model Oriented Towards Gökçeada, Soid: Journal of Travel and Hotel management, Vol. 7, No. 2. pp. 6-20.
DURAN, E., (2010b), Sürdürülebilir Turistik Ürin Olarak Türkmen Kültürü: Çanakkale Örneği. Turkmen Culture as a Sustainable Touristic Product: Case of Çanakkale, 11. Ulusal Turism Kongresi, Kongre Kitapçığı, pp. 180-193, 2-5 Aralık, Kuşadası/Aydın.
FIRAT, A.F., & Dholakia, N. (1998). Consuming people: From political economy to theatres of consumption. London: Routledge
GAGNIER, D. (2009). Sustainable Development and International Standards: A Synergistic Combination, http://www.iisd.org/pdf/2009/com_guest_view_dan_gagnier.pdf ISO Focus.
GEE, C. Y. (1997). International Tourism: A Global Perspective. World Tourism Organization, Spain.
GREENWOOD, D.J. (1978). “Culture by the Pound: an Anthropological Perspective on Tourism as Cultural Commoditization”. Hosts and Guests: The Anthropology of Tourism, 1sth edn. University of Pennsylvania Press: Philadelphia.
GÜLBAHAR, O. (2009). 2000‟li Yıllarda Türkiye‟ye Gelen Yabancı Ziyaretçi Profili, C.Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, cilt. 10, sayı. 2, s.93-112.
GÜNLÜ, E., Pırnar, I, Yağcı, K., (2009), Preserving Cultural Heritage and Possible Impacts on Regional Development: Case of İzmir, International Journal of Emerging and Transition Economies, v. 2, n. 2, pp. 213-229.
HAGGARTY, L., (1996), What is … Content Analysis? Medical Teacher, v. 18, n. 2, pp. 99-101.
HARVEY, D. C. (2007).(Re) Creating Culture Through Tourism: Black Heritage Sites in New Jersey. Edited by. Smith, K. M., Tourism, Culture and Regeneration. P. 59-68. CAB International. Cromwell Press: Trowbridge.
HAWKES, E., Kwortnık, R.J. (2006). Connecting with the culture: A Case Study in Sustainable Tourism, Cornell Hotel and Restaurant Administration Quarterly, vol. 47, issue, 4, pp. 369-381.
HAWKINS, E. D. (2004). Sustainable Tourism Competitiveness Clusters: application to world Heritage Sites Network Development Indonesia. Asia Pacific Journal of Tourism Research, vol. 9, No. 3, p. 293-307.
HSIEH, H. F., Shannon, E. S., (2005), Three Approaches to Qualitative Content Analysis, Qualitative Health Research, v. 15, n. 9, pp. 1277-1288.
HUBERMAN, A., Miles, B. M. (2002). The Qualitative Researcher’s Companion, Sage Publications Inc. Thousand Oaks: California.
IRANDU, E.M. (2006). Sustainable Tourism Development on Kenya‟s Coast: A Hospitality Sector View. Anatolia: An International Journal of Tourism and Hospitality Research, vol. 17, No. 2.
KERLINGER, F. N., Lee, H. B. (2000). Foundations of Behavioral Research. Wadsworth, 4‟th Edition, USA.
KILIÇ, F., Bülbül, T. Kökel, C. (2006), Buldan Örneğinde Denizli Alevi Bektaşi Kültürü, Buldan Sempozyumu Bildiriler Kitabı, 23-24 Kasım, Denizli.
LANDORF, C. (2009). Managing for Sustainable Tourism: a Review of Six Cultural World Heritage Sites, Journal of Sustainable Tourism, Vol. 17, No. 1, pp. 53-70.
LIEATER, B. and De Meulenaere, S. (2003). Sustaining Cultural Vitality in a Globalizing World: the Balinese Example, International Journal of Social Economics, vol. 30, no. 9, pp. 967- 984.
LİNCORİSH, J. L. Jenkins, L. C. (1997). An Introduction to Tourism. Heineman: United Kingdom.
MACCANNELL, D. (1992). Cannibalism today. In Empty meeting grounds: The tourist papers (pp.17–73). London: Routledge.
MACLEOD, D.V.L. (2006). Cultural commodification and tourism: A very special relationship. Tourism, Culture & Communication, vol. 6, pp. 71-84.
MELLINGER, W. (1994), “Toward a Critical Analysis of Tourism Representations”, Annals of Tourism Research, 21 (4), pp 756-779.
MCKERCHER, B. and Du Cros, H. (2002).Cultural Tourism: The Partnership between Tourism and Cultural Heritage. Haworth Hospitality Press Inc: New York.
MOSCARDO, G., & Pearce, P. (1999). Understanding ethnic tourists. Annals of Tourism Research, 26(2),416–434.
OAKES, T. S. (1993), “The Cultural Space of Modernity: Ethnic Tourism and Place Identity in China”, Environment and Planning D: Society and Space, v. 11, pp: 47-66.
ÖZDEMİR, M. Z. D. (2005). Türkiye‟de Kültürel Mirasın Korunmasına Kısa Bir Bakış, Planlama, (1), s. 20-25.
ÖZDEMIR, A. (2007). Kazdağı Tahtacı Turkmenleri, http://www.tgc.org.tr/yazi.asp?gid=728, access, 22/06/2010.
ÖZGÜL, V. (2001). Kızılbaşlık ve Türkmenler,
http://www.hbektasveli.gazi.edu.tr/dergi_dosyalar/32-255-274.pdf,Erişim, 10/07/2010.
PATTON, M., Q., Qualitative Research and Evaluation Methods, Thousand Oaks CA:Sge.
POPA, N., V., (2010) Romanian Universities SWOT Analysis, Latest Trends on Engineering Education, library/conferences/2010/confer/EDUCATİON/EDUCATİON-39. pdf.
ROGERS, S. (2002). Which Heritage? Nature, Culture and Identity in French Rural Tourism, French Historical Studies, v. 25, no. 3, pp. 62-162.
ROSSMAN, G. B., Rallis, S. F. (1998). Learning in the Field: An Introduction to Qualitative Research. Thousand Oaks, CA: Sage.
RIZAOĞLu, B. (2004). Turizm ve Toplumsallaşma, Detay yayıncılık, III. Baskı, Ankara.
SALAH, W. Pigram, J. J. (1997).Tourism and Sustainability. Cited in: Salah Wahab and John J. Pigram, Tourism, Development and Growth the Challenge of Sustainability, Routledge, London and New York, pp. 277-289.
SMITH, K. M. (2003). Issues in Cultural Tourism Studies. Routledge, New York.
SMITH, K. M. (2007). Towards a Cultural Planning Approach to Regeneration. Editor. Smith, K. M. Tourism, Culture and Regeneration. P. 1-12. CAB International. Cromwell Press: Trowbridge.
TAYLOR, J. (2001) Authenticity and sincerity in tourism. Annals of Tourism Research 28 (1), pp. 7–26.
TURNER, L. and Ash J. (1975), The Golden Hordes: International Tourism and the Pleasure Periphery, Constable: London.
USLU, A., Kiper T. (2006). Turizmin Kültürel Miras Üzerine Etkileri: Beypazarı Ankara Örneğinde Yerel Halkın Farkındalığı, Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi, v. 3, no. 3, s. 305-314.
UNESCO (2010). Convention for the Safeguarding of the Intangible Cultural Heritage, http://www.unesco.org/culture/ich/doc/download.php?versionID=07301
WANG, N. (1999). Rethinking authenticity in tourism experience. Annals of Tourism Research, 26,349–370.
WYNNE, D. (1992). The Culture Industry: The Arts in Urban Regeneration. Avebury, Aldershot, UK.
XIE, F. P., Lane, B. (2006). A Life Cycle Model for Aboriginal Arts Performance in Tourism: Perspectives on Authenticity, Journal of Sustainable Tourism, vol. 14, n. 6, pp. 545-561.
ZEIDAN, D., (1999), The Alevi of Anatolia, Middle East Review of International Affairs, v. 3, n. 4, pp. 74-89.
http://www.canakkalekulturturizm.gov.tr/Genel/BelgeGoster.aspx?F6E10F8892433CFF445139E2 78E0BCE2DB14E1DB29E18188, access: 16.05.2010.
http://www.canakkaleli.com/tag/canakkale-nüfus.bilgileri-, access: 11.06.2010.
http://www.canakkale.gov.tr, access: 11.06.2010.
htpp://www.aregem.kulturturizm.gov.tr/Genel/BelgeGoster.aspx?F6E10F8892433CFFC057B197B 696425D4FCD28130EB2A0F8, Erişim: 09.06.2010.
http://www.canakkalekutup.gov.tr/ehistory.html.