19576

Buğra Tezkiresi’nden parçalar (transkripsiyon – dil özellikleri üzerine bazı açıklamalar – tercüme)

Bu çalışmada, tipik Klasik Dönem Sonrası Çağatayca özellikleri gösteren Arap harfli Buğra Tezkiresi’nden Parçalar, Türk dili araştırmaları açısından filolojik bir bakış açısıyla incelenmiştir. Öncelikle çalışmada, metnin dil özelliklerinin uygun bir şekilde incelenmesi amacıyla metin satırlara bölünmüş ve her satır numaralandırılmış; bu düzen içinde metnin, Arap harflerinden Latin harflerine transkripsiyonu hazırlanmıştır. İlâveten, metinde geçen bazı gramer unsurları ve dil özellikleri üzerine çeşitli tespitler yapılmış ve ayrıca metin Türkiye Türkçesine tercüme edilmiştir.

Extracts from the Tezkire of Bugra (transcription – some notes on dialectology – translation

In this work, extracts from the tazkira of Bughra, a typical text of the term Post-Classical Chagatay written in Arabic script is analysed from a philological perspective for Turkish language researches. At first in the work, the text is divided into lines and each line is numerated in order to analyse the dialectology of the text properly. In this form, transcription from the Arabic script to Latin script is prepared. Additionally, various determinations are made on some grammar elements and dialectology of the text and also the text is translated into Turkey Turkish.

PDF

___

ATALAY, B. (2006). Kaşgarlı Mahmud, Divanü Lugati’t-Türk I -IV, Ankara: TDK.
BARTHOLD, V. V. (2006). Orta Asya Türk Tarihi Hakkında Dersler, Haz. K. Y. Kopraman, İ. Aka, Ankara: TTK.
CAFEROĞLU, A. (1974). Türk Dili Tarihi II, İstanbul: İÜ Edebiyat Fakültesi Yayınları.
CLAUSON, G. (1960). Muhammed Mehdî Han, Senglah, A Persian Guide to the Turkish Language, London.
CLAUSON, G. (1972). An Etymological Dictionary of Pre-thirteenth Century Turkish, Oxford: Oxford University Press.
ÇAĞATAY, S. (1964). “Türkçede ki _____ erki”, TDAY Belleten 1963, Ankara: TDK, s. 245-250.
ECKMANN, J. (1988). “Çağatayca”, Tarihi Türk Şiveleri, Ankara: TKAE, s. 211-245.
ECKMANN, J. (2005). Çağatayca El Kitabı, Çev. Günay Karaağaç, Ankara: Akçağ.
ERDAL, M. (1991). Old Turkic Word Formation, A Functional Aprroach to the Lexicon, Vol. I-II, Wiesbaden.
ERGİN, M. (2002). Türk Dil Bilgisi, İstanbul: Bayrak.
GABAIN, A. Von (2007). Eski Türkçenin Grameri, Çev. Mehmet Akalın, Ankara: TDK.
GRENARD, M. F. (1900). “La Légende de Satok Boghra Khan Et l’Histoire”, Journal Asiatique, C. XV, s. 5-79.
JOHNSON, F. (1852). Dictionary Persian, Arabic, and English, London: W. H. Allen and Co.
KÖPRÜLÜ, Mehmet F. (2005). Türkiye Tarihi, Anadolu İstilasına Kadar Türkler, Ankara: Akçağ.
KÖPRÜLÜ, Mehmet F. (2007). Türk Edebiyatında İlk Mutasavvıflar, Ankara: Akçağ.
KÖPRÜLÜ, Mehmet F. (2009). Türk Edebiyatı Tarihi, Ankara: Akçağ.
KÚNOS, I. (1902). Šejx Sulejman Efendi’s Čagataj-Osmanisches Wörterbuch, Budapest.
KUT, G. (2003). Ali Şir Nevayî, Gara’ibü’s-Sıgar, Ankara: TDK.
LANE, Edward W. (1968). An Arabic-English Lexicon, Beirut: Librairie Liban.
LESSING, F. (1960). Mongolian-English Dictionary, Berkeley and Los Angeles: University of California Press.
MÜTERCİM ASIM (2009). Burhan-ı Katı, İstanbul: TDK.
NECİB, E. N. (1968). Ujgursko-russkij Slovar’, Moskva.
REDHOUSE, J. W. (1890). A Turkish and English Lexicon, İstanbul.
SHAW, R. B. (1871). Visits to High Tartary Yarkand and Kashgar, London: John Murray.
SHAW, R. B. (1878). A Sketch of the Turki language as spoken in Eastern Turkistan I-II, Calcutta: Baptist Mission Press.
STEINGASS, F. (2005). A Comprehensive Persian-English Dictionary, İstanbul: Çağrı.
TURAN, Osman (1939-1940). “Satuk Buğra Han Menkıbesi ve Tarihi”, Ülkü, C. XIII, S. 74, Nisan 1939, s.145-154; C. XIV, S. 79, Eylül 1939, s. 47-52; C. XIV, S. 80, Birinciteşrin 1939, s. 153- 160; C. XIV, S. 82, Birincikanun 1939, s. 343-350; C. XIV, S. 83, İkincikanun 1940, s.429-436.