Endüstriyel Dijitalleşme ve İşsizlik İlişkisini Belirlemede Mekânsal Faktörlerin Rolü

Endüstriyel devrimler, ürün ve süreç yenilikleri kanalıyla işgücü piyasalarını ve iş gücü talebini etkilemektedir. Dolayısıyla endüstriyel dijitalleşme sürecinin de ürün ve süreç yenilikleri kanalıyla işsizlik oranlarını etkilemesi beklenmektedir. Bu bağlamda, 2013-2017 dönemini kapsayan bu çalışmanın amacı endüstriyel dijitalleşmenin işsizlik oranı üzerindeki etkisini belirlemede mekânsal faktörlerin etkili olup olmadığını analiz etmektir. Çalışma endüstriyel dijitalleşme endeksi verilerine ulaşılabilen 31 OECD ülkesini kapsamaktadır. Çalışmada rassal etkilere dayalı dinamik mekânsal panel veri analizi kullanılmıştır. Modelin bağımlı değişkeni işsizlik oranı iken modelin bağımsız değişkenleri bir önceki dönemin işsizlik oranı, endüstriyel dijitalleşme düzeyi ve mekânsal etki faktörüdür. Modele dâhil edilen bütün değişkenler istatistiksel olarak anlamlıdır. Çalışmadan elde edilen sonuçlara göre bir önceki dönemin işsizlik oranı cari dönem işsizlik oranını pozitif etkilerken, endüstriyel dijitalleşme düzeyi ile cari işsizlik oranı arasında negatif ilişki bulunmaktadır. Bununla birlikte negatif mekânsal bağımlılık söz konusudur. Bir önceki dönemin işsizlik oranında meydana gelen bir birimlik artış, cari işsizlik oranını 2,16 birim artırırken, endüstriyel dijitalleşme düzeyindeki 1 birimlik artış, işsizlik oranını 6,54 birim azaltmaktadır. Mekânsal etki katsayısı -2,31’dir. Mekânsal etki faktörünün negatif ve istatistiksel olarak anlamlı olması coğrafi yakınlığın işsizliği azaltıcı bir etkiye yarattığı anlamına gelmektedir. Bu durumda komşu ülkede gerçekleşecek beklenmedik bir endüstriyel dijitalleşme şoku ilgili ülkede işsizlik oranını 2,31 birim azaltmaktadır.

The Role of Spatial Effects in Determining the Relationship between Industrial Digitalization and Unemployment

: Industrial revolutions affect labor force markets and labor demand through product and process innovations. Therefore, it is expected that industrial digitalization affects unemployment rates through product and process innovations. In this context, the aim of this study covering the period of 2013-2017 is to analyze whether spatial factors are effective in determining the effect of industrial digitalization on the unemployment rate for 31 OECD countries. The Dynamic Spatial Panel Data based on random effects was used. The independent variables of the model are unemployment rate of the previous period, industrial digitalization level and spatial impact factor. The dependent variable of the model is unemployment rate. The all variables included the model is significant statistically. According to the study, while there is a positive relationship between unemployment rate of the previous rate and current unemployment rate, there is a negative relationship between industrial digitalization and current unemployment rate. A one-unit increase in the unemployment rate of the previous period inreases the current unemployment rate by 2.16 units, and a one-unit increase in the industrial digitalization level decreases the current unemployment rate by 6.54 unit. An unexpected industrial digitalization shock in the neighboring country reduces the unemployment rate in the relevant country by 2.31 units.

PDF

___

Arntz, M., Gregory, T. & Zierahn, U. (2019). Digitalization and the future of work: macroeconomic Consequences.IZA Institute of Labor Economics. Discussion Paper Series No. 12428.
Aydın, E. & Demiral, G. (2019). İşgücü farklılığını dikkate alarak endüstri 4.0’ın zorlukları ve yararları: kavramsal bir çerçeve. İşletme Araştırmaları Dergisi, 11(3), 1976-1990.
Berlak, J., Hafner, S. & Kuppelwieser, V. G. (2020). Digitalization’s impacts on productivity: a model-based approach and evaluation in Germany’s building construction industry. Production Planning & Control, 1–11.
Bonekamp, L. & Sure, M. (2015). Consequences of industry 4.0 on human labour and work organisation. Journal of Business and Media Psychology, 6(1), 33-40.
Degryse, C. (2016). Digitalisation of the economy and its impacts on labour markets. European Trade Union Institute Working Paper, No:2016-02.
Doğru, B. N. & Meçik, O. (2018). Türkiye’de endüstri 4.0’ın işgücü piyasasına etkileri: firma beklentileri, 23, 1581-1606.
Ecevit Satı, Z. (2019). Endüstri 4.0’ın istihdam paradoksu Türkiye istihdam yapısına yansımalar. Türkiye Toprak, Seramik, Çimento ve Cam Sanayii İşverenleri Sendikası Yayın Organı, 120, 26-37.
EESC (2017). Impact of digitalisation and the on-demand economy on labour markets and the consequences for employment and industrial relations. https: // www. eesc.europa.eu/ resour ces/docs/qe-02-17-763-en-n.pdf. (Erişim tarihi: 12.04.2020)
Efeoğlu, R. & Bozkurt, E. (2018, Ekim). Sanayi 4.0 ve İşgücü Piyasasına Etkisi. IV. International Caucasus-Central Asia Foreıgn Trade and Logistics Congress, Didim, Aydın.
Freddi, D. (2018). Digitalisation and employment in manufacturing. AI & Society, 33,393–403.
Frey, C. B. & Osborne, M. A. (2017). The future of employment: how susceptible are jobs to computerisation? Technological Forecasting and Social Change, 114, 254–280.
Freynn, J., Dance, S. & Schaefer, D. (2017). Industry 4.0 and its potential impact on employment demographics in the UK. Proceedings of International Conference on Manufacturing Research, pp. 239-244.
Han, C. & P.C.B. Phillips (2010). GMM estimation for dynamic panels with fixed effects and strong instruments at unity. Econometric Theory, 26, 119-151.
Hedvičáková, M. & Král, M. (2018, June). Level of industry automation 4.0 in the Czech Republic and impact on unemployment. European Financial Systems 2018 Proceedings of the 15th International Scientific Conference., Brno, Czech Republic.
Holtgrewe, U., Salamon, N. & Haider, W. (2018). Service markets, service labour markets and company strategies in Europe. The research report ZSI center for social innovation Vienna
Kroll, H., Horvat, D. & Jäger, A. (2018). Effects of automatisation and digitalisation on manufacturing companies' production efficiency and innovation performance. Fraunhofer ISI Discussion Papers - Innovation Systems and Policy Analysis, No. 58.
Lecerf, M. & Dobreva, A. (2019). The fight against unemployment. EPRS Briefing, PE 630.274.
Manski, C. F. (1993). Identification of endogenous social effects: the reflection problem. The Review of Economic Studies, 60(3), 531-542.
Matuzeviciute, K., Butkus, M. & Karaliute, A. (2017). Do technological innovations affect unemployment? some empirical evidence from European countries. Economies, 5, 48, 1-19.
Mrugalska, B. & Wrywicka, M.K. (2017). Towards lean production in Industry 4.0. Procedia Engineering, 182, 466-473.
Peters, M. A. (2016). Technological unemployment: Educating for the fourth industrial revolution. Educational Philosophy and Theory, 49(1), 1–6.
Sacchi S., Guarascio D. & Vannutelli S. (2020) Risk of technological unemployment and support for redistributive policies. In: Careja R., Emmenegger P., Giger N. (eds) The European Social Model under Pressure. Springer.
Sae-Lim, P. & Jermsittiparsert, K. (2019). Is the fourth industrial revolution a panacea?Risks toward the fourth industrial revolution: evidence in the Thai economy. International Journal of Innovation. Creativity and Change, 5(2), 732-752.
Salento, A. (2018). Digitalisation and the regulation of work: theoretical issues and normative challenges. AI & Society, 33, 369–378.
Sasaki, H. (2020). Product and process innovation, Keynesian unemployment, and economic growth. MPRA. https://mpra.ub.uni-muenchen.de/101031/1/MPRA_paper_101031.pdf.
Sorgner A. (2017.) The automation of Jobs: A threat for employment or a source of new Entrepreneurial Opportunities. Foresight and STI Governance, 11(3), 37–48
Walwei, U. (2016). Digitalization and Structural Labour Market Problems: The case of Germany, ILO Research Paper No. 17.
Svetlana, T. V. & Tetiana, R. K. (2019, July). Youth employment and unemployment in the digital economy epoch. 9 th. International Conference on Management, Economics and Humanities.
Taş, H. Y. (2018). Dördüncü sanayi devriminin (Endüstri 4.0) çalışma hayatına ve istihdama muhtemel etkileri. Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi, 9(16), 1817-1836.
Thinktech (2018). Endüstri 4.0 ile gelen dijital dönüşüm ve risk altındaki meslekler. https://thinktech.stm.com.tr/uploads/raporlar/pdf/175201817161355_stm_endustri_40.pdf. (Erişim Tarihi: 25.04.2020).
Vernon, R. (1966). International investment and international trade in the product cycle. The Quarterly Journal of Economics, 80(2), 190–207,
Walwei, U. (2016). Digitalization and structural labor market problems: The case of Germany. ILO Research Paper No:17.
Weber, E. (2017), Employment and the welfare state in the era of digitalisation. CESifo Forum 4/2017 December, 18, 22-27.
Wesley, E. (2017). Employment and the welfare state in the era of digitalisation. CESifo Forum, 18, 22-27.
Yardelen Tatoğlu, F. (2018). İleri panel veri analizi. Beta Yayınevi.
Yıldırım, D.Ç., Yıldırım, S., Erdoğan, S. & Kantarcı, T. (2020). Innovation-unemployment nexus: the case of EU countries. International Journal of Finance & Economics, 1-12.
Yüceol, H. M. (2018). Endüstri 4.0 ve işgücü piyasasına yansımaları. Türkiye Toprak, Seramik, Çimento ve Cam Sanayii İşverenleri Sendikası Yayın Organı, (120), 16-25.
Zemtsov, S. (2020). New technologies, potential unemployment and “nescience economy” during and after the 2020 economic crisis. Regional Science Policy & Practice. 1-21.

Turkish Studies - Economics, Finance, Politics-Cover

ISSN: 2667-5625
Yayın Aralığı: Yılda 4 Sayı
Başlangıç: 2006
Yayıncı: ASOS Eğitim Bilişim Danışmanlık Otomasyon Yayıncılık Reklam Sanayi ve Ticaret LTD ŞTİ