nanç Turizmi Açısından Deyrulzafaran Manastırı ve Ziyaretçi Profili Üzerine Bir İnceleme

Bu çalışmada Deyrulzafaran Manastırı’nın (Mardin) dini ve kültürel önemi ile manastırı ziyaret eden ziyaretçi profili incelenmiştir. Yıl içerisinden 200.000’den fazla ziyaretçi kabul eden manastır, inanç turizmi açısından büyük bir potansiyele sahiptir. Çalışmada yöntem olarak anket tekniği uygulanmıştır. Buna göre gelen ziyaretçi profilini tespit etmek için basit rasgele örnekleme yöntemine göre seçilen 400 birey ile bir anket yapılmıştır. Anketten elde edilen veriler SPSS 22 paket programında betimleyici istatistiklerden yararlanılarak ve çeşitli istatistiksel analizler kullanılarak çözümlenmiş ve yorumlanmıştır. Buna göre; manastırı ziyaret eden ziyaretçilerin daha çok kadınlardan oluştuğu, yaş gruplarının çoğunlukla 18-35 yaş aralığındaki genç nüfustan ve yüksek eğitim düzeyine sahip bireylerden oluştuğu gözlenmektedir. Ziyaretçilerin %97’sinden fazlası ülke içinden gelirken, geriye kalanı ise Almanya, İsveç ve Kanada gibi ülkelerden gelmektedir. Manastırın mimari yapısı ve oluşturduğu ambiyans, ziyaretçiler tarafından en fazla beğenilen unsurlar olarak göze çarpmaktadır. Sonuç olarak Deyrulzafaran Manastırı, dini ve kültürel değeri dikkate alındığında Türkiye’deki İnanç turizmi bakımından önemli bir değer ve büyük bir potansiyel barındırdığı çalışmayla birlikte ortaya konmuştur.

A Study on Deyrulzafaran Monastery and Visitor Profile in Terms of Religious Tourism

In this study, the religious and cultural importance of Deyrulzafaran Monastery (Mardin) and the visitor profile visiting the monastery were examined. Accepting more than 200.000 visitors during the year, the monastery has a great potential in terms of faith tourism. In the study, the survey technique was applied as a method. Accordingly, a survey was conducted with 400 individuals selected according to the simple random sampling method to determine the visitor profile. The data obtained from the survey were analysed and interpreted in SPSS 22 package program by using descriptive statistics and using various statistical analyses. According to this; It is observed that the visitors visiting the monastery consist mostly of women, the age groups mostly consist of young population between the ages of 18-35 and individuals with higher education level. Over 97% of visitors come from within the country, while the rest come from countries such as Germany, Sweden and Canada. The architectural structure of the monastery and its ambiance stand out as the most liked by the visitors. As a result, Deyrulzafaran Monastery, an important value in terms of faith tourism in Turkey Given the religious and cultural values and with work that demonstrated a big potential.

PDF

___

Askin, D. (2012). Religious tours and spiritual travel. Retrieved The Independent Traveler, http://www.independenttraveler.com/travel-tips/none/ (Erişim Tarihi: 13.01.2020).
Akyüz, G. (1998). Deyrulzafaran Manastırı’nın Tarihi, İstanbul: Resim Matbaacılık.
Alaeddinoğlu, F. ve Yıldız, M. Z. (2007). Türkiye’de kültür turizmi ve algılanışı. Uluslararası Asya ve Kuzey Afrika Çalışmaları Kongresi, 10-15 Eylül 2007, s.21-34, Ankara, Türkiye.
Aydın, C. (1964). Tarihte Süryaniler, İstanbul: Sıralar Matbaası.
Barsavm, A. (2004). Zihniyetlerin Bahçesinde Deyruzzafaran Manastırı’nın Tarihi ve Mardin Abraşiyesi ile Manastırlarının Özet Tarihi, Çev. Gabriel Akyüz, İstanbul: Mardin Tarihi İhtisas Kütüphanesi Yayın No: 3.
Başer, F. ve Başçı, A. (2012). İnanç Turizmi Kapsamında Aziz Pavlus Evinin Önemi ve Tanıtım Faaliyetlerine İlişkin Ziyaretçi Görüşlerinin Değerlendirilmesi, Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 9(19), 423-443.
Benek, S. Elmastaş, N. ve Kalkan, Y. (2018). 6360 Sayılı Kanunun Van İli Kırsal Alanındaki Turizm Faaliyetlerine Etkisinin İncelenmesi, International West Asia Cogress of Tourism Research (27-30 September 2018), Congress Abstract Book, Van.
Bilge, Y. (2008). Tarih ve Yaşam Deyrulzafaran Manastırı, İstanbul: Gerçeğe Doğru Kitapevi.
Bozkoyun, M. ve Elmastaş, N. (2019). Hoşap Çayı Havzası’nın Turizm Kaynakları ve Bu Kaynakların Planlamasına Yönelik Öneriler, Turizm Araştırmaları, Çanakkale: Paradigma Akademi.
Çelik, M. (1987). Süryani Kilisesi Tarihi Cilt I, İstanbul: Yaylacık Matbaası.
Çelik, M. (1996). Süryani Tarihi (1), Ayraç Yayınları, Ankara.
Elmastaş, N. (2001). Ahlat Yöresinin Turizm Potansiyeli. Marmara Üniversitesi, Marmara Coğrafya Dergisi, 1(3), 153-182.
Eroğlu, A. H. (2000). Hıristiyanların Bölünme Sürecine Genel bir Bakış, Ankara Üniversitesi ilahiyat Fakültesi Dergisi, 41, 309-325.
Gabor, M. T. (2016). Faith-based tourism. Retrieved Business Mirror, (Erişim Tarihi: 08. 01.2020. from http://www.businessmirror.com.ph/faith-based-tourism/).
Günal, V. (2006). Mardin İl’inde Kültürel Çekicilikler ve Turizm Amaçlı Kullanım Olanakları. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Günal, V. (2012). Mardin İl’inde Kültürel Turizm Potansiyeli, Marmara Coğrafya Dergisi, 11, 91- 122.
Tümer, G. ve Küçük, A. (1997). Dinler Tarihi, Ankara: Ocak Yayıncılık.
Henderson, J.C. (2002). Managing Tourism and Islam in Peninsular Malaysia. Tourism Management, 24, 447–456.
Huang K. and Pearce, P. (2019). Visitors' Perceptions of Religious Tourism Destinations, Journal of Destination Marketing & Management, 14, 1-10.
İçöz, O. (2003). Seyahat Acenteleri ve Tur Operatörlüğü Yönetimi. (4. Baskı). Ankara: Turhan Kitapevi.
İris, M. (2003). Bütün Yönleriyle Süryaniler, İstanbul: Dilek Ofset ve Matbaacılık.
Kaya. F. Cankül, D. ve Demirci, B. (2013). Türkiye’nin Önemli İnanç Turizmi Merkezlerinden Biri: Akdamar Kilisesi, KMÜ Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 15 (24): 13-24.
Keser, E. (2002). Tur Abidin Süryani Ortodoks Mimarisi, İstanbul: Tarih Vakfı.
Koluman, A. (2001). Ortadoğu’da Süryanilik, Ankara: ASAM Avrasya Stratejik Araştırmalar Merkezi Yayınları.
Kunt. S. ve Gülcan, B. (2017). Türkiye İnanç Turizminde Zenginleşememiş Bir Ürün: Yedi Kiliseler, Journal of Recreation and Tourism Research, 4 (Special Issue 1), 184-206.
McKercher, B. and Cros, H. D. (2002). Cultural Tourism: The Partnership between Tourism and Cultural Heritage Management, Haworth Hospitality Press.
Neuman, W.L. (2010). Toplumsal Araştırma Yöntemleri: Nitel ve Nicel Yaklaşımlar (Cilt 1-2), Çev. Özge, S., İstanbul: Yayınodası Yayınları.
Okuyucu, A., ve Somuncu, M. (2013). Türkiye’de İnanç Turizmi: Bugünkü Durum, Sorunlar ve Gelecek. International Conference on Religious Tourism and Tolerance, 9-12 Mayıs 2013, 627-643, Konya.
Olcay, A. ve Albuz, N. (2016). İnanç Turizmi ve Türkiye’nin Tanıtımına Katkısı, Bursa: Dora Basım ve Yayın.
Özgen, N. (2013). Siirt’in İnanç Turizmi Mekânları: Ziyaret (Veysel Karani) ve Tillo (Aydınlar) Örnekleri, Doğu Coğrafya Dergisi, 27, 251-272.
Özgüç, N. (2003), Turizm Coğrafyası, İstanbul: Çantay Kitabevi.
Özgüç, N. (2007). Turizm Coğrafyası, Özellikler, Bölgeler, İstanbul: Çantay Kitapevi.
Öztemir, B.M. (1988). Yezidiler ve Süryaniler, İstanbul: Ekin Yayınları.
Reisinger, Y. (2009). International Cultural Tourism Cultures and Behaviour. USA: Elsevier.
Sargın, S. (2006). Yalvaç’ta İnanç Turizmi, Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 16 (2), 1-18.
Sevinç, H. ve Azgün, S. (2012). Bölgesel Kalkınma ve İnanç Turizmi Bağlamında Akdamar Kilisesi Örneği, Uluslararası Sosyal ve Ekonomik Bilimler Dergisi, 2 (2): 17-21.
Tahincioğlu, Y. (2019). Tarihleri, Kültürleri ve İnançlarıyla Süryaniler, İstanbul: Butik Yayıncılık.
Union National World Tourism Organization, (2019). International Tourism Highlights 2019 Edition.
Yavan, N. (2014). Örneklem ve Örneklem Yöntemleri, Coğrafya Araştırma Yöntemleri, (Editör: Arı, Y., Kaya, İ). Balıkesir: Coğrafyacılar Derneği Yayını.